Ik wilde afgelopen zondag net de ijzige kou trotseren toen er een mailtje van EemsmondSport-voorzitter Nanko Kiel binnenrolde. Het persbericht over onze nieuwste VV Middelstum trainersaanwinst Jelmer Meinardi was succesvol geplaatst en daarna volgde de vraag of ik misschien inspiratie had om een verhaal te schrijven over corona, sneeuw en de amateursport in de regio. Die inspiratie was toen in geen (sport)velden of (besneeuwde)wegen te vinden. Daarbij moest ik ook nog eens de snijdende kou trotseren. Ik liet het maar even bezinken.
Die snijdende kou trotseerde ik overigens met mijn overbuurman. En dat hebben we samen geweten. Wanneer de wind vol op de snufferd stond dan bevroren de eventuele snottebellen of tranen je spontaan en ter plekke aan de neus en in de ogen. We beperkten de wandeltocht tot een dikke zes kilometer en een kleine vijf kwartier. Een week eerder hielden we het een stuk langer vol. Na een rondje Toornwerd-Middelstum-Westerwijtwerd pikten we als bonus ook nog Huizinge mee. Dik twee uur later konden de vermoeide beentjes moe maar voldaan omhoog.
Stille en verlaten voetbalvelden
We moeten wat, overbuurman en ik. Normaliter zijn we ’s weekend op en rond de voetbalvelden te vinden. Hij bij VV Winsum, ik bij VV Middelstum. Of we praten even bij tijdens een wedstrijdje van FC Groningen bij een andere buurman. Even de week doornemen, even opvallende sportfeitjes uitwisselen. Maar daar is nu geen sprake meer van door allerlei beperkende maatregelen.
Man, drie hele competitiewedstrijden heb ik dit seizoen met Middelstum 4 gespeeld. Te beginnen met een kansloze nederlaag tegen ZEC 3 die de regionale crack Geert-Jan Zijlstra in hun gelederen had en die wist met zijn kompanen wel raad met onze kwetsbare verdediging. Een week later zouden we op bezoek bij SIOS in Sauwerd. Door alle coronamaatregelen was de wedstrijd reeds verplaats naar het onzalige tijdstip van 16.30 uur. Echt rouwig waren we dan ook niet dat er door een plaatselijk coronageval een streep door de rekening én wedstrijd ging. Gelukkig was daar een week later onze eerste competitiepunt. Deze werd thuis behaald in de prachtige streekderby tegen SV Bedum.
Een week later speelden we wat achteraf gezien onze laatste wedstrijd was. We moesten uit naar Omlandia en kregen gezelschap van een heuse journalist die de wedstrijd op de voet volgde en later lazen we flarden van de wedstrijd terug in de NRC. Want het geval wilde dat onze spits en sportwethouder Schollema in aanloop naar de herindelingverkiezingen gevolgd werd door een verslaggever van deze kwaliteitskrant.
De wedstrijd begon nog hoopgevend toen Pieter Schollema zijn jongere broer Bé de goal gunde maar daarna stortte het bij ons als de bekende kaartenhuis in elkaar. Pas veel later vernamen we dat de fotograaf van dienst die later bij de spelers thuis een kiekje nam maar zo een Zilveren Camera gewonnen had, een van de belangrijkste onderscheidingen die een fotojournalist in Nederland kan krijgen. Dat leverde weer een spaarzaam appberichtje op in onze elftalapp.
Inmiddels heb ik al meer dan vijf maand niet tegen een bal getrapt. Zolang ben ik nog nooit van een wedstrijd of training verstoken geweest. Man, wat was ik vorig jaar juli uitgelaten toen in Roodeschool op een mooie zomerse donderdagavond de oefenwedstrijd Corenos Middelstum op het program stond. Eindelijk weer een wedstrijdje bezoeken na hier dik drie maanden verstoken van te zijn geweest. Lekker ‘onze jongens’ en hun tegenstanders zien dartelen in de wei en heerlijk kwalmen en bijpraten met deze en gene langs de lijn. Wat een genot. Hoe lang nog voordat we dergelijke taferelen weer mogen aanschouwen?
Koning Winter en schaatsplezier
Dat kan nog wel even duren want naast corona heeft nu ook Koning Winter ons in zijn ijzeren greep. Nu is voetballen in dergelijke kou ook geen pretje. Ik kan mij nog een eindmaartwedstrijd tegen SV Onderdendam herinneren in 2018 toen Nederland werd overvallen door de Russische Beer. Daar hadden we in Middelstum tijdens het muziekfestival Sunsation ook zo’n last van. En wel zodanig dat de toiletleidingen spontaan begonnen te bevriezen. Toen er op die zaterdag ook nog eens een harde wind stond, zakte de gevoelstemperatuur in het veld nog verder onder nul. Gelukkig wisten we die wedstrijd wel te winnen…..
Maar niet te lang getreurd, het zal vast niet lang meer duren of de eerste ijsbanen in de omgeving openen hun poorten. Wie had dat gedacht dat Nederland zich nog op deze manier zou laten vloeren? En wie weet bevriezen zelfs plassen, maren en kanalen, dan is de ijspret compleet. Iets om naar uit te kijken in deze barre tijden. Ik bedoel maar te schrijven, toen ik maandag jl. per auto Groningen en Leens aan moest doen in die sneeuwprut was er geen sprake van een binnenpretje. Maar die prachtige vrieskoude luchten later die dag vergoedden veel zo niet alles…..
En zo maken we ons op voor een mooi winters weekend. De ballen kunnen in het vet, de schaatsen eruit en je moet de ijzers slijpen als ze koud zijn. Kortom, ik wens alle sportliefhebbers heel veel winterplezier toe rond de schaatsvelden…..