De eerste dagen stonden niet bol van de zware inspanningen. Het zwembad lonkte en ook het nabijgelegen strand, inclusief zwart lavazand, moest verkend worden. De zeestroming bleek heavy te zijn. Toen ik eens achterom keek waar de dames toch bleven, schreeuwde mijn partner mij toe dat ik niet verder moest gaan. Toen ik even later het water wilde verlaten, bleek dat ze gelijk had. Ik kwam nauwelijks tegen de stroom in en een grote golfpartij dompelde mij kopje onder. Hoestend en proestend bereikte ik uiteindelijk moe maar voldaan het strand. Ik had mijn lesje wel geleerd.
De dag erop gingen we naar een plekje waar een zoutwaterzwembad vlak tegen de zee aanlag. Liggend in het zwembad werden we soms overspoeld door de zeegolven. Dat was een aparte ervaring. Hetzelfde gold voor het kameelrijden wat we een dag later zouden doen. Een relaxt uitstapje waarbij de gemuilkorfde kamelen het zware werk deden. Of dit nu dierenmishandeling is of dat ze hier al kuierend van genieten, laat ik in het midden. Wij vermaakten ons kostelijk hoewel het rondje kort maar hevig was. Toen de kamelen neerzegen waren we weer een ervaring rijker…..
Stroomstoring
Na deze zware inspanningen was er gelukkig een rustdag ingepland. Na een uitgebreid ontbijt kon ik dus tussen het zwemmen door lekker puzzelen, Netflixen en een Panorama en Nieuwe Revue verroppen. De woensdag zouden we een stadje gaan bezoeken maar toen we aan het ontbijten waren, viel alle stroom uit. En het duurde maar liefst tot een uurtje of 18.00 totdat alles het weer deed. En dus kozen we eieren voor ons geld en bleven we bij het appartement.
Een dag later toerden we alsnog naar de hoofdstad van de Canarische Eilanden, Santa Cruz. Een stad met tweehonderdduizend inwoners en thuishaven van CD Tenerife. De ploeg die eind jaren negentig indruk maakte in Europa maar inmiddels in de 2e Liga uitkomt. Terwijl ik mij vergaapte aan het stadion, gingen de dames winkelen. Ook deze dag vloog om.
Kajakken, snorkelen en dolfijnen spotten
Het venijn van deze vakantie zat hem in de staart. Want zowel de zaterdag als de zondag gingen we op pad. Zaterdag beleefden we een unieke ervaring door al kajakkend de Atlantische Oceaan op te gaan. Gelukkig hadden we een ervaren gids bij ons die de klappen van de zweep kende. Het viel nog niet mee om de golven en de stroming te trotseren maar een uurtje peddelend later bereikten we in een haventje de eerste rustplek.
Hier konden we snorkelen en onze gids ontpopte zich als een ware zwemkunstenaar met mooie duiken inclusief voor- en achterwaartse salto’s. En passant zorgde hij er ook nog eens voor dat we konden suppen. Alleen Jazlijn waagde zich hier aan.
Een dag later werd het allemaal nog mooier. Een touringcar bracht ons naar een plek waar een grote catamaran op ons lag te wachten. We voeren naar een prachtige rotspartij waar verkoeling in het water gezocht kon worden. Zelf had ik het te druk met Max want tot mijn verrassing hield de Ziggo Go App zelfs stand toen we een kilometer uit de kust op de Atlantische Zee aan het varen waren.
Toen de zilveren stek veilig gesteld was, werd de focus toch weer naar het water verlegd. Daar dienden zich niet veel later enige walvissen en dolfijnen aan. En dat was een prachtig gezicht om deze te spotten. De oh’s en ah’s waren niet van de lucht en de dolfijnen waren zo enthousiast dat ze een tijdje met ons meezwommen toen we de kust weer opzochten. Een mooi einde van een prachtige dag.
En eigenlijk kwam hiermee ook een eind aan elf dagen Tenerife. Het eiland waar we zo gastvrij ontvangen werden. Waar alle mensen bijna dag en nacht met een mondkapje rondliepen. Je kon dus wel zien dat ze heel voorzichtig waren. Spanje is dan ook een van de zwaarst getroffen landen van het coronavirus. We werden regelmatig aan een temperatuurcheck onderworpen en gelukkig bleven de koortsverschijnselen achterwege.
Wellicht hadden we anders nog langer op dit mooie eiland moeten blijven. Maar maandag 20 juli hingen we rond 19.00 uur weer in de lucht en drie uur en drie kwartier later, landden we veilig en wel weer in Duitsland. Daarna leidde de Ford Fiesta ons weer veilig naar Middelstum waar rond 02.30 uur de prachtige Hippolytustoren opdoemde. Als ultiem bewijs dat deze enerverende vakantie er weer opzat.
Tenerife, wat was je lief! Wat deed je je best om ons gastvrij te vermaken en wat deed je dit op een veilige en ontspannen manier. Iets zegt mij dat we hier ooit nog wel een keer weer komen…..