(Uit het Middelstummer clubblad, verslag van de interland Nederland – Finland gespeeld in Amsterdam)
Zo vaak krijg je niet de kans om een wedstrijd van het Nederlands elftal te zien dus toen Sikko Bix aangaf dat ik wel meekon daar hij aan het werk moest was de beslissing gauw genomen. Op naar de Arena! Onze voorzitter (de man die de kaarten kon regelen) was zelf ook door drukke werkzaamheden verhinderd zodat het selecte gezelschap bestond uit coureur Medema, bijrijder Bakkelieten Pieter Klaver, Rechts-achter Hovenga en ondergetekende.
Om 13.00 uur reisden we af naar ‘the city of life and the mainport of Holland’ Amsterdam. Tegen 15.00 uur kwamen we hier aan maar dit werd door deze en gene toch nog wat vroeg gevonden dus eerst maar eens de ring rond Amsterdam gereden en deze is lang mag ik wel zeggen. Toen er op de A10 ook nog een zwabberende vrachtwagen met een vervaarlijke lading teer invoegde leek het ons tijd om de afslag richting Transferium te nemen en toen duurde het niet lang of de voetbaltempel van de godenzonen schitterde al in de zon. Een geschikte (lees gratis) parkeerplaats was niet gauw gevonden dus uiteindelijk maar op een parkeerdek vlak bij het stadion geparkeerd.
Daarna hutje mutje met tal van andere Oranje (en enkele Finse) supporters met de metro naar het centrum. De stemming zat er goed in. Op aanraden van die kleine pisvlek op naar Shooters dat uiteindelijk Teasers heette maar de bediening was nog wel zoals in 50% van onze geheugens gegrift stond. En doordat mobiele telefoons ook heel geschikt zijn om opnames te maken kon ook een deel van Middelstum meegenieten van al het moois wat er op deze aardkloof rondloopt. Koud zouden wij het deze avond niet meer krijgen.
Tegen 19.00 uur begonnen ook de voetbalhormonen weer te kriebelen dus weer met de trein terug naar het stadion. Tegen 19.30 uur konden we ons installeren en wel op de hoogste ring links naast de hoofdtribune. De sfeer was fantastisch, heel mooi dus om eens een keer mee te maken. Je vergaapt je aan de outfits van andere supporters, je juicht mee wanneer de Oranje spelers met hun warming-up beginnen en natuurlijk brul je uit volle borst mee met het Wilhelmus.
Even leek het in de wedstrijd toch nog even verkeerd te gaan toen Finland al na een kwartier op 0-1 kwam. Maar onze jongens bleven voetballen en het duurde niet lang of ook de eerste kansen kwamen. Daarna een prachtige ontlading bij de 1-1 en 2-1 wat tot heftige juichscènes leidde. Op de grote beeldschermen kon alles nog eens rustig nagekeken worden.
In de rust werd er nog een ode gebracht namens spelers en inwoners van Amsterdam aan Andre Hazes. Dit inspireerde onze jongens direct na rust tot grote daden en het stadion explodeerde nog eenmaal na de tweede goal van Ruud van Nistelrooy. De laatste half uur zakte de wedstrijd wat in maar al met al was het de moeite meer dan waard.
Op de terugweg nog even geprobeerd om de wedstrijd achter gesloten ogen nog eens te zien maar helaas had er iemand net iets te veel energie (en als altijd op de verkeerde momenten). Even na half enen doemde Middelstum weer op en nog even op teletekst gecontroleerd of het allemaal wel echt gebeurd is maar gelukkig had Oranje ook in Middelstum met 3-1 gewonnen….