Silvio Belga en Wilhelm Dijk van Dijk & Belga Bedum komen regelmatig bij klanten over de vloer die ze op prachtige verhalen trakteren. ‘Daar moeten we wat mee doen’, zeiden ze tegen elkaar in de auto na weer bijzondere anekdotes aangehoord te hebben. Zo werd de reeks ‘Klantverhalen’ in januari 2021 geboren.
De vijfde bijdrage van dit jaar bracht mij naar Bedum waar Joop en Miny Ridder wonen aan de Lageweg. Ik dacht van te voren beiden om de interviewtafel te krijgen maar Miny nam na een hartelijke begroeting al snel afscheid. ‘Dat is veel beter’, zo zei ze. Niet veel later kwam ik erachter waarom. Voormalig slager Ridder is goed van de tongriem gesneden zonder echter langdradig te worden. Mede dankzij de repeterende zin ‘een lang verhaal kort…..’
Slagerszoon uit Thesinge
‘Ik ben in 1946 geboren in Thesinge als oudste van drie kinderen en heb nog een jongere broer en een jongere zus. Mijn ouders hadden in Thesinge een eigen slagerij. Uiteraard moesten alle drie de kinderen al op jonge leeftijd meehelpen in de zaak. Zeker toen mijn moeder op jonge leeftijd ziek werd. Ze was 48 jaar toen die ziekte zich aandiende en overleed drie jaar later. Je begrijpt dat dit veel impact gehad heeft op ons gezin.’
Joop was zelf niet van het leren en stopte al op zijn vijftiende met school. Van verveling was door de slagerswinkel van zijn ouders natuurlijk geen sprake en hij combineerde het werken met allerlei cursussen in de avonduren. Op deze manier wist hij zijn ondernemers-, middenstands- en slagervakschooldiploma’s te halen.
‘Met deze papieren op zak werd het op den duur tijd om op eigen benen te staan. De fijne kneepjes van het vak en het leiding geven, leerde ik onder andere bij slagerij Deize in Groningen waar ik chef-slager werd. Daarna heb ik zowel in de Oosterparkwijk als in de Ebbingestraat een eigen zaak gehad voor een periode van twintig jaar.’
Toen men van de gemeente vond dat een slagerszaak in de Ebbingestraat niet meer van die tijd was, heeft Ridder vervolgens als slager voor meerdere supermarkten in de regio gewerkt. Dit onder andere in Uithuizermeeden, Veendam en Sappemeer. Het zelf slachten was hierdoor voorbij maar dat maakte het werkplezier er niet minder om.
‘Ik had mijn werkcarrière graag in een nog op te zetten grote supermarkt in Winsum beëindigd. Na de opstartperiode zou ik daar na mijn pensionering nog mooi enige dagen in de week kunnen werken. Daarvoor had ik mijn eigen baan reeds opgezegd. Maar toen ging er plotsklaps een streep door deze winkelplannen. Dat viel mij in eerste instantie behoorlijk rauw op de dak, dat kun je wel begrijpen.
Gelukkig kon je destijds op 61-jarige leeftijd nog gebruik maken van een goede VUT-regeling. Daar had ik dubbel geluk mee want er ging ook een streep door de plannen om opnieuw bij de Groninger Vleeshandel, een eerdere werkgever, te gaan werken. En na jarenlange zesdaagse werkweken moest ik een andere levensinvulling zien te vinden. Daarover later meer…..’
Miny uit Ellerhuizen
Miny mag dan wel niet thuis zijn maar het blijkt dat ze een belangrijke rol gespeeld heeft in Joop zijn leven. ‘Hoe ik haar precies heb leren kennen, weet ik eigenlijk niet eens meer. Misschien wel in het uitgaansleven van Bedum. Miny is vier jaar jonger dan ik maar ze viel mij direct op door haar vrolijkheid.’
Miny zorgde er ook voor dat ze in Bedum konden gaan wonen. De huizen in Thesinge waren voor hen in die tijd nog veel te duur maar Miny hoorde tijdens haar werk op kantoor van een bouwvakker dat er aan de Noordwolderweg een huis te koop zou komen. Met de nodige overtuigingskracht wist Joop de verkoper zover te krijgen om hen het huis te gunnen en dat voor een mooi prijsje.
Toen er later in die buurt een horecavergunning werd afgegeven, was het na elf jaar tijd om naar een nieuwe woning uit te kijken. En daar komt Bé Dijk om de hoek kijken. ‘De tip dat er aan de Lageweg in Bedum een huis te koop stond, kwam van hem. Een tip waar ik hem dankbaar voor ben want we wonen hier sinds 1983 met heel plezier!’
De tuin komt voor rekening van Miny en ik ben inmiddels zeer benieuwd hoe Joop de dagen tegenwoordig doorkomt. ‘Allereerst wil ik graag kwijt dat Miny en ik drie geweldige kinderen gekregen hebben. Onze oudste zoon Richard woont in Bedum en werkt voor de gemeente Groningen. Onze jongste zoon Alex is in Edam gaan wonen en werkt voor de ING. Dochter Niessette ten slotte, zij is vernoemd naar mijn moeder, woont in Leeuwarden en werkt in de zorg.
Ik kan heel erg genieten van onze vijf kleinkinderen. De oudste is al weer 26 en de jongste 7. Na de lange werkweken van vroeger, heb ik nu veel meer tijd om te genieten van hun ontwikkeling dan in de tijd dat onze eigen kinderen klein waren.
Verder ben ik een groot hondenliefhebber. Vroeger hadden we bouviers en die fokten we zelf later ook. Daarna kwamen de labradors. Guus is onze nieuwste aanwinst en hij is nog maar een half jaar oud. Het kost de nodige tijd om het beestje op te voeden, haha. Daarnaast ben ik een echte vogelspotter geworden. Ik heb hiervoor een verrekijker aangeschaft en mijn broer en ik trekken er regelmatig op uit om ze te spotten, onder andere in het Lauwersmeergebied.
Zo kom ik dus tegenwoordig mijn tijd wel door. Vroeger was ik meer van het zingen. In Thesinge zat ik destijds op een gemengd koor maar na onze verhuizing naar Bedum ben ik hiermee al snel gestopt. Tegenwoordig is mijn energielevel, door trombose rondom mijn oog, wat minder geworden dus ik moet een beetje oppassen met wat ik zoal doe op een dag. Maar Miny en ik genieten met volle teugen hoor van alles wat er nu op ons pad komt.’
Dijk & Belga
Tot slot is daar natuurlijk nog het bruggetje naar Dijk & Belga. ‘Bé heeft vroeger dus een uitstekende tip gegeven door ons te wijzen op het feit dat dit huis te koop stond. Ook het hele financieringstraject was bij hem in goede handen en al onze verzekeringen lopen nu nog steeds via Dijk & Belga.
Omdat onze ervaringen met eerst Bé en later zoon Wilhelm zo goed waren, hebben onze kinderen hun verzekeringen ook bij Dijk & Belga ondergebracht. Eén belletje is vaak al genoeg om alles goed geregeld te krijgen. Zo goed dat we daar verder geen omkijken meer naar hebben en we ons rustig kunnen richten op de tuin en de opvoeding van Guus!’