Zal ik op deze neutrale maandagmorgen qua weer dit verhaal de kop teleurstellingen meegeven? Zou kunnen maar dan moet er zeker een vraagteken achterstaan. Het kan natuurlijk zijn dat een aantal zaken waar je je zo op verheugd hebt net niet helemaal uit de verf komen op de manier als van te voren verwacht en gehoopt. Zo regende het vorige week woensdag tijdens mijn eerste vroege fietstocht van het jaar de hele ochtend de bekende pijpenstelen.
De vrouw had het mij dinsdagavond al even fijntjes ingewreven. Of het wel verstandig zou zijn om op de fiets te stappen. ‘Straks krijg je nog een longontsteking!’ En warempel, ik was nog niet bij het hertenkamp in Winsum of de eerste druppels vlogen mij rond half zes om de oren. Maar daar liet ik mij niet door ontmoedigen. Garnwerd, Aduarderzijl, Ezinge, Fransum, Elektra, Houwerzijl. Ach, toch nog zoveel hoogtepunten. En dan ben ik dat fraaie uitzicht op Niehove nog vergeten te vermelden.
Maar daar was ik al doorweekt en viel het door de kou niet mee om een bammetje te verorberen. De wandelaarster die mij passeerde moet vanonder de pluu ook wel gedacht hebben: ‘Die is gek!’ Ik heb Zoutkamp via de dijk vervolgens letterlijk en figuurlijk links van mij laten liggen en was twee uur eerder thuis dan verwacht. Maar hé, je kunt het glas ook halfvol kijken. De kop is er immers weer af en ik heb toch nog vele mooie plekjes gezien.
En neem nou dat 7×7 voetbal op vrijdagavond in Kantens. Daar gingen we immers als koploper heen dus een kampioenschap hing in het verschiet. Maar juist de nummer 3 KRC pakte deze avond de meeste punten en had uiteindelijk op de ranglijst één puntje meer verzameld. Maar lieten wij ons het bier daardoor minder smaken? Wat heet. Rond elven keken we juist onze ogen uit toen Lady Roos haar of zijn opwachting maakte.
Vast een vriend van de Kaanster-show want vanuit die hoek werden toppers over een duif (roekoe, roekoe enz.), haar grootste hit aldus Sieme, en iets met Iele Piele luidkeels meegezongen. Inderdaad onder leiding van de ontketende gebroeders Blaauwwiekel. Klazien kon vanachter de bar er niet aan koelen wat de groene rakkers betrof en een rondje bitterballen op een kratje bier maakte het tafereeltje helemaal af wat mij betreft.
En ja, je zou kunnen zeggen dat het heel sneu was dat Middelstum 1 in de verlenging met 3-2 sneuvelde tegen Hollandscheveld na binnen tien minuten al met 2-0 voor te hebben gestaan. Maar hé, wat een mooi seizoen hebben wij beleefd zeg! Ongeveer tachtig minuten lang virtueel kampioen maar uiteindelijk de runner up na voetbalbolwerk Appingedam maar nog wel boven bijvoorbeeld andere bolwerken als NEC Delfzijl, Omlandia en Holwierde. Ik kijk het glas inderdaad meer dan halfvol.
Nog even terug naar de vrijdagavond trouwens. Want toen ik na twaalven nog even naar de Middelstumer voetbalkantine ging, kon ik mijn ogen maar nauwelijks geloven. Er werd namelijk nog volop geklaverjast. De reden hiervan werd mij al snel duidelijk. Enige nieuwe en jonge, zeker in vergelijking met de rest, jongedames hadden het strijdtoneel betreden en daar werd de rest aardig onrustig van zo te zien. Sowieso was (bijna) de helft van alle klaverjassers en sjoelers van vrouwelijke afkomst en dat is ook wel eens anders geweest. Uiteindelijk gingen twee mannen er met de seizoenshoofdprijs vandoor: Kopie en Boompie inderdaad.
Snel weer terug naar de zaterdagmiddag want in Stedum werd afscheid genomen van Swieringa, Sik, De Jonge en (op afstand) Balkema. Het werd die middag een weerzien met oude bekenden inclusief een prachtig uitzicht op de Steemer kerk en tribune. De vuurpijlen vlogen ons op den duur om de oren en daar werd zo te horen de achterbuurman niet heel blij van. De punten werden door een 2-2 einduitslag broederlijk verdeeld en na die tijd blikten we onder het genot van Heineken en Hertog Jan nog even terug op mooie en roemruchte carrières.
De mannen vonden het mooi dat wij er waren en ik was blij, zonder een minuut te spelen overigens, om er bij te zijn. Dat van die speelminuten, of het ontbreken ervan, moet ik nog even uitleggen natuurlijk. Ik had mij bedacht zo rond de zestigste minuut in te vallen maar toen ik het middenveld eens bekeek kwam ik tot de conclusie dat ik misschien maar beter langs de lijn kon blijven staan. Toen er ook nog eens een treetje bier gebracht werd, was de laatste twijfel voorbij.
Misschien sorteerde ik hierbij al wel voor op een mogelijk afscheid. Sowieso van het seizoen die woensdag eindigt met een uitwedstrijd tegen GEO. Maar misschien is het helemaal wel mooi geweest. 7×7 op vrijdagavond voelt als een warm bad. Vrijdagavond pikte ik zelfs nog een goaltje mee terwijl ik op het grote veld welhaast nooit meer in de zestien kom.
Teleurgesteld over deze conclusie? Nee man. Daarvoor bood deze zaterdagmiddag veel te veel relativeringstof immers. Want eerder in de week zag ik de overlijdensadvertentie van Eric Schoenmakers die hetzelfde bouwjaar als mij heeft. Ooit interviewde ik hem voor de website over die geweldige verlotingactie die vv Eenrum geen windeieren gelegd heeft. En nog geen vier jaar terug gaf hij in de vluggertjesrubriek aan tot dusver een geluksvogel te zijn geweest.
En nu is hij er niet meer. Dat doet pijn in Eenrum en omstreken. Heel veel sterkte gewenst aldaar! Zelf vieren we deze maandag later op de dag de geboortedag van Petra. 48 zou ze geworden zijn. Ook daar stak die k-ziekte helaas een stokje voor. Maar ze was er bij die maandag in onze herinneringen! Carpe diem, pluk de dag! En geniet van het samenzijn met elkaar. Ook al is het eindresultaat soms iets minder dan gehoopt…..