Zaterdagochtend vroeg op het een in mist gehuld sportpark Stedum. Rond een uur of half 9 komt het uit-team, dat toevallig uit de stad komt, aan op het sportpark. Doordat het sportpark niet altijd makkelijk te vinden is, hebben ze onvrijwillig al een rondje Stedum gedaan. Niet dat dit erg was. De leider en meerdere ouders waren verrast door het mooie en pittoreske Stedum. De meesten waren hier nog nooit geweest. Zo in de mist had het allemaal wel wat idyllisch.
Na de eerste stappen op het sportpark, beleven ze hun volgende positieve verrassing want half uit de mist doemt onze tribune op. Zo’n grote tribune op zo’n klein sportpark, dat hadden ze niet verwacht. De kinderen rennen er gelijk heen en beginnen te spelen op de tribune of wanen zich lid van een fanatieke aanhang van een profclub. Meerdere ouders pakken hun telefoons erbij en maken foto’s van de tribune.
Een positieve verrassing voor de bezoekers, en iets waar menig Stedumer toch wel trots op is. Wat dat betreft heeft ons sportpark meerdere dingen die zich onderscheiden ten opzichte van andere sportparken. Zo heeft vrijwel elk sportpark wel iets of iemand wat ik daarmee associeer.
In Ten Post valt de ruimte tussen de 2 velden op waar een enorme boom gepositioneerd staat, daarnaast hebben ze een glooiend 2e veld. In Garmerwolde is het de toeter die gaat bij een doelpunt. In Zeerijp: het zicht vanaf het hoofdveld op de wijzerplaten van de Jacobuskerk die boven het sportpark uit torent. In Godlinze is het de kantine die op de 1e verdieping zit boven de kleedkamers.
In Spijk de heuvel langs het hoofdveld met daarop de “bushokjes” (dat is volgens mij inmiddels veranderd). De tribunes in Delfzijl en Appingedam zijn uniek en het tribunetje in Holwierde waar tegenover ook nog eens het hok voor de stadionspeaker op hoogte staat. In Warffum is het de kantine op hoogte met skyboxview.
Maar ook: de tribune van Noordpool, het altijd zoeken naar parkeerplaatsen in het pittoreske Feerwerd, het knollenveld in Ulrum en de hapjesschalen inclusief roggebrood met haring in Zoutkamp. Soms zijn het de mensen zelf die ik met een club associeer. Denk aan “Wotterman” bij KRC die zijn welbekende uitspraak “kom op KRC in de benen!” meerdere keren per wedstrijd laat horen. Of de altijd vriendelijke Hendrik de Veen die zijn scorebord week in week uit vol overgave bedient in Middelstum. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Bij Stedum zal het voetbal van de plaatselijke hoofdmacht voor menigeen momenteel niet iets zijn waar men zich in de regio positief mee onderscheid. Als er iets is wat menigeen in 1 adem noemt met vv Stedum is het wel het unieke sportpark. Allereerst het gebouw met knusse kantine en kleedkamers plus bestuurskamer.
Het clubgebouw, dat huisvest in een voormalige school, is alleen al een bezoekje waard. Het onderhoud mag dan inmiddels wat achterstallig zijn, de kantine ademt nostalgie en cult uit en is niet alleen een ontmoetingsplek voor de voetballers van de plaatselijke vv maar ook voor veel inwoners van Stedum. Het was niet voor niets dat de kantine bij de verkiezing van mooiste kantines van het noorden in de top 3 eindigde.
Een soortgelijke verkiezing is er ook al eens gehouden over tribunes. Bij zowel de verkiezing van de mooiste tribune van het noorden (Dagblad van het Noorden), als bij de mooiste verkiezing van de mooiste tribune van Groningen (Nederlandse velden) eindigde het als 2e. Het voetbal is misschien al jaren niet meer onderscheidend, het sportpark met de tribune als grote blikvanger, is dat nog zeer zeker.
Het tribunegebouw is sowieso al uniek. Het gebouw, gebouwd in 1965, huisvest onder de grote tribune een sporthal inclusief 2 kleedkamers en hok voor de scheidsrechter. De 1e foto’s van de bouw van het gebouw zijn ook bijzonder. Er staat namelijk een grote tribune in het midden van weilanden en sloten. Pas na de bouw werd het voetbalveld aangelegd. Iets waaraan mijn opa nog heeft meegeholpen.
Er moest destijds berekend worden hoeveel grond er nodig was om de sloten te vullen en het veld te egaliseren. Degene die hier over ging had zijn huiswerk duidelijk goed gedaan. Er bleef maar een beetje grond over. Dit werd achter de tribune opgebracht, zodoende is het grond achter de gymzaal net iets hoger dan de naast gelegen “zandvlakte”.
Overigens werd de zandvlakte jaren gebruikt als trainingsveld. Hier werd door alle teams op getraind zolang er kunstlicht nodig was. Het was een minimale voorziening met alleen maar zandondergrond. De omstandigheden waren alles behalve ideaal. Toch waren de resultaten wat voetbal betreft wel wat beter te noemen dan tegenwoordig. Misschien toch maar weer daar gaan trainen?!
Pas in augustus 1968 wordt het sportpark in gebruik genomen. Vanaf hier konden naast voetbalwedstrijden ook o.a. buitenuitvoeringen van de gymnastiekvereniging en de muziekvereniging (taptoe) aanschouwd worden. Voor voetbalwedstrijden/trainingen werd t/m 2008 ook nog regelmatig gebruik gemaakt van het “oude voetbalveld”, gelegen aan de Weemweg waar nu de basisschool staat.
De hoogtijdagen van de tribune waren toch wel eind jaren 80, begin jaren 90. Met regelmaat speelde hier het Mc Donalds regioteam tegen nationale en internationale profclubs. Dit bracht natuurlijk veel bezoekers naar het sportpark. Foto’s van toen laten een uitpuilende tribune zien. Iets waar we tegenwoordig van mogen dromen. Als er eens 25 mensen bij een wedstrijd op de tribune zitten is het veel.
De tribune is zolang het bestaat onbedoeld ook een ontmoetingsplek voor de jeugd. Er zal vast en zeker bijna een boek geschreven kunnen worden over wat hier in de late uurtjes door de jaren heen gebeurd is. Helaas wordt het met regelmaat ook misbruikt door de jeugd met vernielingen tot gevolg. Door dit en achterstallig onderhoud maakt de tribune tegenwoordig een ietwat verwaarloosde indruk. Verf dat afbladdert van de kozijnen en houten bankjes. Het is niet spiksplinternieuw. Het heeft iets rauws en cult. Iets wat met regelmaat ook liefhebbers van sportparken en tribunes uit heel het land trekt.
Het spandoek: “Wie binn’n Steem en wel binn’n joe” prijkt trots bovenaan de tribune. Het spandoek dat gemaakt is voor het kampioenschap van Stedum 1 in 2017 laat in 1 zin zien wat de mentaliteit van een “Steemer stiefkop is”. Eigenwijs, voor niemand bang en vooral ook trots. Trots op hun club en vooral ook trots op het sportpark en tribune.
De tribune, een gebouw dat uniek is in de regio, is de identiteit van de club. Een gebouw met veel statuur en verhalen maar helaas ook verouderd. Er is sprake van nieuwbouw. Het clubgebouw plat, de tribune inclusief gymzaal plat. En hiervoor in de plaats een fonkelnieuw multifunctioneel gebouw op de plek waar de tribune staat. Een aanbod dat eigenlijk niet te weigeren is. Een aanbod waarover gestemd zal worden. Mocht de tribune en clubgebouw verdwijnen, dan zal er een groot deel van de identiteit van de club verdwijnen. Eerst maar eens stemmen, overwint het verstand of het hart?