Het is maandagmorgen even na achten wanneer ik aan dit epistel begin. Iets later dan gepland. Het was vanmorgen namelijk een soort van slagveld toen ik de kamer betrad. Naast een plasje had Zhiva ook enige poepjes in de kamer achtergelaten waaronder één ferme hoop. Daar werd Bertje bepaald niet vrolijk van. Dat er zoveel bagger uit zo’n klein hondje kan komen zeg. Ze was zich zelf uiteraard van geen kwaad bewust en maar wat blij dat er weer wat beweging in huis plaatsvond.
En dus was het eerst opbergen geblazen. Omdat ze zich graag over het WC-papier mag ontfermen die ik ter schoonmaak van de dikste rommel gebruik zet ik Zhiva eerst maar even in de serre. Maar daar was ze zeer duidelijk niet van gediend. Met als gevolg dat ze de halve Berkenlaan bij elkaar blafte en de hele Esdoornlaan erbij. Gelukkig kon ik na vijf minuten het sein veilig en schoon afgeven en kon ze weer naar binnen waarna ze als een dolle door de kamer rende. En krijg haar dan maar eens aan het riempje….
Afijn, we mogen weer. De werkkop van week 10 is er vanaf alhoewel iets minder leuk dan gepland. Stiekem zijn we gewoon al weer de maartmaand ingerold. Een grillige maand en dat blijkt wel uit een wit laagje sneeuw dat ik om mij heen ontwaar wanneer ik naar buiten kijken. Man, man, man, wat zijn de eerste twee maanden van het jaar voorbijgeschoten. Rollercoaster momenten soms wat met de nodige emoties gepaard ging om ons heen. Daarbij ging Dusty en kwam Zhiva. We hebben Robbie Williams gezien in Amsterdam en met Middelstum 4 Schiermonnikoog aangedaan. Saai werd het nooit in de eerste twee maanden van 2023.
Maar nu is het wat mij betreft de hoogste tijd voor de lente. En haar bijbehorende lentegevoel. Al laat dat zo te zien nog even op zich wachten. Maar gisteren beleefden we met de ‘Boys on tour’ alweer een mooie wandeltocht door Huizinge en Oosterburen. En daar lieten de eerste lenteverschijnselen zich vangen in een tocht van anderhalf uur. In de weilandverte zagen ook enige reetjes dat het goed was. Het wordt tijd voor Sunsation, voor Dauwpop, voor competitie-eindes onder prachtige weersomstandigheden, voor vroege fietstochten en zwoele zomeravonden. Dat is waar Bertje eigenlijk wel naar verlangt.
Maar zover is het dus nog niet. Ik merk dat het ietwat lastig is om dit verhaaltje te vullen. Dat heeft op zich als voordeel dat er schijnbaar geen schokkende dingen zijn om over te schrijven. Toch gebeurt er genoeg aan de Berkenlaan 5 in Middelstum waar inmiddels alle drie de vrouwelijke leden druk zijn met een zorgopleiding. Ook de jongste heeft onlangs de switch gemaakt vanuit Sport en Bewegen. Mocht ik op termijn zorg nodig hebben dan zit ik er waarschijnlijk warmpjes bij. Maar zover moet het nu nog niet komen want de dames hebben het druk met werk, studie, hun sociaal leven en alles wat daar bij hoort.
En ik? Het lijkt er op dat er na twee drukke maanden even gas terug kan worden genomen. De Sunsation input is de deur uit, een levensverhaal voor een oudere inwoonster van Middelstum afgerond en ook de eerste van vier lezingen van dit jaar is schriftelijk afgerond. De eerste twee Klant in Beeld verhalen zijn geschreven en ook qua adverteerderverhalen op locatie lig ik goed op schema.
Eens kijken wat er de komende maanden in het werkverschiet ligt. Eerst maar even naar beneden om een waterflesje te vullen. Enigszins bevreesd doe ik deur open in de hoop dat de kamer er ordentelijk bijligt. Vanaf haar mand kijken twee puppyogen mij onschuldig aan. Hoe zou je daar kwaad op kunnen worden? Gelukkig is er niets gesloopt en ziet de vloer er schoon en fris uit.
Gelukkig maar want het klokje tikt al weer richting negen uur. De hoogste tijd om het eerst PR-moment van deze werkweek er uit te slingeren voor één van de ruim 50 adverteerders. En daarna is het artikelen redigeren en opmaken geblazen. Aan het eind van de middag wacht een interview in Roodeschool en dan hebben we de immer lastige maandag wat mij betreft redelijk rustig doorstaan. Maar hoe zat het ook al weer? Prijs de dag niet voor het avond is? Een prachtig spreekwoord en o zo waar. Scherp blijven Bert, het (werk)gevaar ligt overal op de loer….