Het is de donderdag na de verkiezingen wanneer ik aan dit verhaal begin. Waarbij ik het voor mijzelf altijd belangrijk vind dat ik u minimaal tweewekelijks bijpraat over hoe het met mij gaat en wat mij zoal bezighoudt. En het is al weer eventjes geleden dat ik u meenam naar mijn nieuwe werkplek. Opdat u niet denkt, sinds die Koester van verdieping 3 naar 2 gegaan is gaat het ruk met hem. Dat valt wel mee hoor, ondanks de titelaanduiding. Want dat uitgeteld zijn, slaat natuurlijk op het stemmen tellen waar her en der na een lange nacht weer mee opgestart gaat worden.
‘The rich stay rich, the sick stay poor’, dat gevoel bekruipt mij een beetje als ik zie dat de VVD zelfs nog groter geworden is. Het zal hier in onze gemeente ook wel hartstikke goed gaan met velen, als ik de gemeentelijke uitslagen zie. Ik weet in al mijn simpele wijsheid ook niet wat het beste is hoor. Zo op het oog is Nederland een zeer welvarend land en daar mogen we best wel trots op zijn. Alleen moet je zorgen dat je niet buiten de (werk)boot valt want dan heb of krijg je vanzelf problemen.
De agenda is groot, aldus Rutte, en er is geen tijd te verliezen. Het lijkt wel alsof alles makkelijk van hem afglijdt, zie de toeslagenaffaire. Maar er komen drie parlementaire enquêtes aan, zou hij zich daar ook met gemak doorheen slaan? Dat vind ik eigenlijk nog het knapste van hem. Zoveel druk én maar doorgaan. En maar blijven lachen. Een staatsman waardig. Het had al met al minder gekund Denk ik dan want daar FvD toch acht zegels heeft weten te bemachtigen ondanks alle partijperikelen geeft wel iets weer over de zorgelijke stand van het land. Toch?
Genoeg politiek voor nu want ik zou u weer bijpraten over mijn eigen ‘state of mind’. Die is gelukkig nog steeds stabiel positief. Ondanks dat ik er weer een jaartje bijgekregen heb en mijn 50e levensjaar induik. Het beste is er wel van af maar heb ik niet vaker geschreven dat mensen zich doorgaans het gelukkigst voelen rond hun 70e? The best has yet to come, zeg maar. Ik heb in elk geval geprobeerd om elke Facebookfelicitatie met een like te waarderen en dat wordt elk jaar lastiger gelukkig. Met een muisvinger tot gevolg maar dat mag de pret niet drukken. Meer dan 1.000 felicitaties dit jaar en daardoor heb ik mij nog nooit zo jarig gevoeld.
Weinig bezoek, wel veel telefoontjes en appjes en ’s middags ging ik nog even naar Wiemersheerd om met pa een taartje te eten. Die ging er goed in, aldus Bertus sr., die eerder die dag zijn eerste vaccinatieprik gekregen had. Nog even en hij is optimaal geprepareerd om ook deze gezondheidscrisis te overleven. Niet te geloven eigenlijk, dat hij hopelijk later dit jaar zijn negentigste levensjaar in gaat. En still going strong, dat wel….
Verder heb ik mij bijna door een dikke 120 afleveringen van Dawson’s Creek heengeworsteld, lang leve Netflix. Omgerekend vier hele dagen zoet dus met dit tienerniemendalletje dat eind jaren negentig en in het begin van de zerotijd ongelooflijk populair was. Misschien vind ik het daarom wel zo leuk omdat je ook even weer teruggaat richting het einde van je eigen tienerjaren.
Inclusief alle problemen die er daarbij op je af kwamen wanneer je steeds meer op eigen benen moet gaan staan. Nostalgie pur sang derhalve en een mooie trip to Memory Lane. Waarbij ik bedenk dat ik misschien nog wel een verhaal over mijn HAVO-tijd in Groningen kan schrijven.
’s Avonds mag ik mij nog wel eens verliezen in Big Brother waar ik dat eerder bij Utopia deed. Ook een serie die eigenlijk niets om hakken heeft. Begin april zit het er weer op en weten we wie de winnaar is van deze huisopsluiting met een record aantal camera’s om hem en haar heen. Het zou toch mooi zijn dat we tegen die tijd wat meer kunnen en mogen.
Maar vooralsnog lijkt dit een utopie, we zijn er nog niet. Hopelijk stijgt de temperatuur rap en kunnen we binnenkort een terrasje meepikken of gezamenlijk in de straat een borrel drinken op de zomer die er hoe dan ook aankomt. Nu nog even de krachten sparen ter voorkoming dat we straks (te vroeg) uitgeteld raken wanneer alles weer mag en kan?!