Pieter, acht ondernemersjaren zijn voorbijgevlogen?
Ha, acht jaar alweer inderdaad. In augustus 2012 openden we onze deuren. Daar ging al een heel proces aan vooraf. Ik zie mij nog alleen het systeemplafond er uit roppen, een overblijfsel van de supermarkt dat eerst in het pand zat. Dat was toen al een hele onderneming en inmiddels zijn er heel wat verbeteringen aan het gebouw en in het materiaal en het interieur doorgevoerd. Man, waar blijft de tijd!
Vroeger ooit gedacht dat je steakhouseholder zou worden?
Nee, absoluut niet. Ik fantaseerde wel eens hoe het zou voelen om ondernemer en eigen baas te zijn maar had nooit de illusie dat het ook daadwerkelijk zo ver zou komen. Ik begon er pas in 2010 over na te denken en werd hierbij getrickerd door Pieter Landman, de neef van mijn partner Karen die toen al een visrestaurant in Termunten had. Hij schetste de mogelijkheden van het pand tegenover zijn zaak dat al een tijdje leegstond en hoe meer ik er over na ging denken, hoe enthousiaster ik werd.
Maar toch had het nog heel wat voeten in aarde hoor, voordat we daadwerkelijk met ons steakhouse konden beginnen. En wat hebben we een mooie groei doorgemaakt in de loop der jaren. Ik schat dat we in ons eerste volledige jaar gemiddeld zo’n 250 gasten per week mochten begroeten. Daar waren we toen hartstikke trots op want dat aantal lag al boven de hoogste prognoses. In zeven jaar tijd is het bezoekersaantal bijna verdubbeld. Elk jaar konden we weer een mooi plusje noteren.
De coronasluiting van 15 maart jl. moet enorm ingrijpend zijn geweest?
Dat kun je gerust stellen ja. Ergens luchtte het mij ook wel op want ik was er al dik een week over aan het dubben, of het allemaal nog wel veilig was om zoveel mensen over de vloer te hebben. Aan de andere kant waren hier in de regio toen nog helemaal geen besmettingen. Dat maakte het allemaal wel wat dubbel. Maar het is wel heel surrealistisch hoor, wanneer je je zaak vol hebt zitten en dat je dan iedereen naar huis moet sturen. Want zo ging het toen die zondag na de persconferentie van Rutte!
Het zou in eerste instantie om een periode van drie weken gaan maar het werden er uiteindelijk tien. Daar stonden wel steunmaatregelen tegenover maar dat was in het begin ook afwachten hoe die uit zouden pakken. Volgens mijn accountant wordt ongeveer 62% van de loonkosten vergoed, de overige 38% is voor jezelf. En dat terwijl er in die periode qua inkomsten niets tegenover stond.
Die periode heeft mij al met al tienduizenden euro’s gekost. Gelukkig zijn we een gezonde onderneming die wel een stootje kan hebben maar de onzekerheid over hoe lang het allemaal zou gaan duren knaagt zeker aan je. Hoewel ik er gelukkig geen slapeloze nachten aan heb overgehouden.
En toen kwam je partner ook nog eens thuis te zitten?
Ja, dan gaat het helemaal dubbelop hé. Karen heeft haar eigen kapsalon in Bedum en moest al met al zo’n zes weken de deuren sluiten. En dan zit je beiden zo maar gelijktijdig thuis terwijl je elkaar normaal door de drukte van beide zaken bijna niet ziet. Twee goedlopende zaken die tijdelijk dicht moesten, wie had dat ooit kunnen bedenken?
Hoe ben je die weken doorgekomen?
Van het bij de pakken neer gaan zitten was zeker geen sprake. We maakten al vrij snel plannen om de zaak grondig aan te pakken. Schuren, verven, de keuken uit elkaar halen zodat je plekjes kon schoonmaken waar je normaliter niet bij kunt komen enz., enz.. Ook hadden we voor die tijd al nieuwe accessoires gekocht die al een tijdje in de opslag lagen. We hadden nu mooi de tijd om deze een passend plaatsje in de zaak te geven.
En toen ontstond het idee van de afhaalmaaltijden?
Daar hebben we wel een tijdje over zitten te dubben want het was voor ons een geheel nieuwe tak van sport. Met alle risico’s van dien want we hebben op kwalitatief gebied een goede naam hoog te houden. En niet al onze gerechten zijn even ‘afhaalvriendelijk’ te bereiden dat je ze zo maar thuis op kunt eten. Een steak of runderspies bijvoorbeeld kan maar zo ‘doorslaan’ omdat de garing van de producten doorgaat.
Daarbij hadden we geen verpakkingsmateriaal, dat moest ook allemaal aangeschaft worden. In de tweede week van mei zijn we met de afhaalproducten begonnen en die drie dagen waren echt een gekkenhuis qua drukte. Daarna stabiliseerde het zich wat meer. Dit kwam niet door de kwaliteit want zelfs mensen uit Siddeburen waren zeer te spreken over het afhaalmenu. Maar afhaal heeft toch meer een regionale functie terwijl onze steakhouse gasten normaliter van heinde en ver komen.
De eerste junimaand was het nog even behelpen?
De junimaand leverde veel puzzelwerk op, net zoals de afgelopen twee weken. Want je mocht maar dertig gasten gelijktijdig in de zaak hebben. Gelukkig werkte het weer mee zodat we ook de nodige gasten op onze veranda kwijt konden. Zo konden we toch een dikke honderd gasten op een dag kwijt zonder de regels te overtreden. Want dat heb ik mij vanaf het begin voorgenomen, dat ik strak volgens de voorschriften wilde werken ook al waren de gasten wel bereid om meer risico’s te nemen. En dan is het best wel eens frustrerend wanneer je hoort dat concullega’s zich minder strak aan de regels houden.
De zomermaanden verliepen top?
Absoluut, in de maanden juli, augustus en september plusten we zelfs nog ten opzicht van het vorige jaar. Mede ingegeven door mooie zomermaanden qua weer maar zeker ook door de toeristenstroom die op gang kwam doordat veel mensen hun vakantie in eigen land doorbrachten. Dat was zeker een mooie opsteker voor ons. We zijn dan ook niet met vakantie geweest en hebben allemaal doorgewerkt.
Maar nu moet er noodgedwongen weer wat gas teruggenomen worden?
Nu moeten we eerst een paar weken noodgedwongen onze deuren sluiten en wie zegt dat het hierbij blijft? De geruchten die er eerst rondgingen dat de horeca om 18.00 uur dicht zou moeten, had ons ook geen soelaas geboden. Want wat hebben wij er aan om van 16.00 tot 18.00 uur open te gaan? Wij hebben immers geen lunches op het menu staan.
Als ik er heel objectief naar kijk, dan snap ik al die maatregelen wel. Volgens mij zit het probleem grotendeels bij ons Nederlanders zelf. We houden ons niet goed genoeg aan de basisregels. Ik denk dat wij heel goed veilig open kunnen gaan voor maximaal dertig personen omdat er hier bijna geen besmettingen zijn. Maar we hebben ons maar aan de landelijke maatregelen te houden.
Maar wij zitten niet bij de pakken neer hoor. Op vrijdag, zaterdag en zondag kunnen de mensen weer heerlijke maaltijden bij ons afhalen. We hanteren hierbij de menukaart zoals die op onze website staat. Bellen kan vanaf 15.00 uur en afhaal is mogelijk tussen 17.00 en 20.00 uur op vrijdag en zaterdag. Op zondag kan dit al een uurtje eerder, vanaf 16.00 uur afhaal dus!
Wat heb je geleerd van de afgelopen maanden?
Niets is zeker, dat is de afgelopen maanden wel gebleken. Van topdrukte naar stilstand en dan weer volle bak, we hebben het allemaal meegemaakt. En dan kun je nog je zaakjes zo goed voor elkaar hebben wat betreft de kwaliteit van de gerechten, de sfeer en de gezelligheid, tegen overmacht kun je niet op. Ik ben blij dat we een gezond bedrijf hebben en in de afgelopen jaren wat reserves hebben opgebouwd. We kunnen tegen een stootje. Wel is er natuurlijk de hoop op goede en passende steunmaatregelen voor onze branche!
In de kerstvakantie zijn jullie gesloten?
Normaal gesproken wel, maar wat is tegenwoordig nog normaal? We leven voortdurend bij de waan van de dag. We hebben ons personeel al een vrije periode beloofd aan het eind van het jaar. Mede ingegeven door het feit dat we in de zomermaanden keihard hebben doorgewerkt. Die vrije kerstperiode is ons vorig jaar in elk geval heel goed bevallen.
Nog bijzondere ondernemersplannen voor de komende jaren?
Eerst maar eens kijken hoe we de komende maanden doorkomen. Onze steakhouse zoals die er nu staat heeft zich tot een modern restaurant doorontwikkeld maar een ondernemer wil altijd meer. Daarbij wordt Termunterzijl als dorp grondig aangepakt en daar hopen wij van mee te kunnen profiteren. Ik heb nog wel wat ideetjes over het verandagedeelte bijvoorbeeld. Plannen hebben en smeden is belangrijk, we streven altijd naar verbeteringen.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten van de afgelopen acht jaar?
Het dieptepunt is een inkoppertje, dat is by far dit hele coronagebeuren. Maar wat zijn we de afgelopen maanden ook gesteund door onze trouwe gasten die ons middels hartverwarmende berichtjes aan alle kanten een hart onder de riem staken. En die ons wisten te vinden toen we overschakelden naar de afhaalmaaltijden. Om vervolgens massaal terug te keren toen we onze deuren weer mochten openen! Nogmaals hartelijk dank voor dat vertrouwen!
Wil je verder nog iets kwijt?
Het is nu maar weer afwachten wat ons de komende maanden te wachten staat. Het heeft geen zin om hier eindeloos over te gaan speculeren. Je verandert er toch niets aan. Daarbij kunnen de mensen in de tussentijd genieten van onze afhaalmaaltijden. Het wachten is op betere tijden en die gaan zeker weer komen. Daar ben ik van overtuigd!