Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Noteer gerust Yke Toepoel want zo kennen de mensen mij. Ik ben geboren op 30 juni 1949 in de Noordoostpolder. In de buurt van Vollenhove om precies te zijn. Daar voltrok zich toen een bijzonder proces. Mijn vader was namelijk werkzaam bij Rijkswaterstaat en was destijds intensief bij de inpoldering van de Noordoostpolder betrokken, inclusief de bouw en bediening van de gemalen. Toen ik zes jaar was, volgde een verhuizing naar Ketelhaven. Dit vanwege de inpoldering van Oostelijk Flevoland, waar mijn vader wederom bij betrokken was, en daar is mijn jongere zusje geboren.
Toen de inpolderingswerkzaamheden in Oostelijk Flevoland erop zaten, vervolgde mijn vader zijn werkzaamheden bij de Deltawerken in Zeeland, maar we verhuisden naar Den Haag. Ik was elf jaar toen we naar Den Haag verhuisden en daar heb ik tot mijn 22e gewoond. De klassieke muziek bracht mij vervolgens naar Leeuwarden. In 1989 ben ik naar de stad Groningen verhuisd, na nog een tussenstop in Eelde te hebben gemaakt. In Groningen heb ik op verschillende plekken gewoond.
In 2002 ben ik voor de laatste keer verhuisd, naar de Burchtstraat 34 in Middelstum. Mijn vrouw Maris woonde hier al, ik ben haar hiernaartoe gevolgd. Ik woon inmiddels dus alweer zeventien jaar met veel plezier in Middelstum. Een leuk dorp waar ik inmiddels veel mensen heb leren kennen. Ik geniet van ons huis inclusief onze mooie tuin.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben getrouwd met Maris Oosterbaan. Ik heb haar ontmoet via het Haydn Jeugd Strijkorkest, een orkest voor jonge strijkerstalenten, dat nog steeds bestaat en deze zomer het 30-jarig jubileum heeft gevierd. Ik heb dit orkest mede opgericht en was als zakelijk leider 15 jaar verantwoordelijk voor de concerten, Cd-opnames en buitenlandse tournees.
Maris haar dochter speelde in het orkest, evenals mijn eigen kinderen en zo hebben we elkaar leren kennen. Gezamenlijk hebben we drie kinderen. Ik heb een dochter die in Heemstede woont en een zoon die in Maastricht terechtgekomen is. Maris haar dochter woont in Den Haag. In Heemstede wonen mijn beide kleinkinderen.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school vervolgde ik mijn weg op de HBS-B in Den Haag. HBS is te vergelijken met het VWO van tegenwoordig. In de loop van de opleiding kreeg ik steeds beter voor ogen met wat ik nu precies wilde gaan doen. Mijn moeder was vroeger in haar jeugd namelijk heel muzikaal en actief bij de muziekvereniging in Lemmer. Daar leerde ze klarinet spelen hoewel ze liever voor de dwarsfluit had gekozen. Ik heb die fluitliefde van haar overgenomen en het jeugdorkest waar ik lid van werd in Den Haag, onderhield nauwe banden met het conservatorium in Den Haag, zodat ik al vroeg in een talentklasje terecht kwam.
Dus toen ik achttien was en mijn HBS-diploma gehaald had, vervolgde ik mijn weg naar het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Daar heb ik twee opleidingen gevolgd. Bij een familiefeestje kwam ik de solo-fluitist van het Frysk Orkest tegen, die mij vertelde dat hij een openhartoperatie moest ondergaan, hetgeen in die tijd betekende dat hij een jaar zou zijn uitgeschakeld. Ik werd gevraagd om hem te vervangen en zo ben ik op mijn 22e in Leeuwarden terechtgekomen als fluitist bij het Frysk Orkest.
Spelen in het orkest is een fulltimebaan. Je bent vijf ochtenden in de week aan het repeteren en daarna volgen drie tot vier concerten in de week. Hoofdzakelijk in Friesland zelf, een enkele keer buiten de provincie. Het orkest bestond uit ongeveer zeventig musici. Ik heb zo’n zeventien jaar met veel plezier in het Frysk Orkest gespeeld. In 1989 volgde een fusie met het Noordelijk Filharmonisch Orkest. Daardoor ontstond het Noord Nederlands Orkest waar ik nog zeven jaar bij heb gespeeld.
In 1996 werd ik echter gevraagd om adjunct-directeur te worden op het Prins Claus Conservatorium in Groningen. Een verrassende switch, maar men had het in Groningen wel goed gezien want het dit werk paste mij heel goed. Het was in het begin even wennen want van het zelf musiceren kwam al snel weinig tot niets meer van. In 2003 volgde nogmaals een verrassende overstap naar de ArtEZ Hogeschool voor de Kunsten in Arnhem waar ik hoofd van de afdeling klassieke muziek werd.
Zij waren druk bezig met een fusieproces, met de bedoeling de 3 conservatoria in Zwolle, Arnhem en Enschede samen te voegen tot een instituut. Uiteindelijk leidde dit tot een concentratie van de klassieke opleiding in Zwolle. Om dit fusieproces te begeleiden was ik van 2003 tot 2013 vaak onderweg naar de verschillende locaties. Het waren lange dagen. Vaak ging ’s morgens rond half zes de wekker en ik was ‘s avonds vaak laat thuis. Toch heb ik ook dit werk met heel veel plezier gedaan.
Op mijn 63e kreeg ik een hartinfarct en dan ga je toch nadenken over je toekomst. Het fusieproces was grotendeels afgerond en ik kon met een goede regeling stoppen. In 2013 was ik klaar in het oosten van het land. Na drie maand thuis te hebben gezeten, werd ik echter benaderd door de Raad van Cultuur in Den Haag. Het adviesorgaan voor kunst, cultuur en media, dat de minister adviseert over de toe te kennen overheidssubsidies voor cultuur. Ik heb dit advieswerk 5 jaar met veel plezier gedaan en in 2018 kwam hier een eind aan.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik heb in mijn leven nogal wat bestuursfuncties mogen vervullen, vooral op muziekgebied. Daar is nu nog één functie van over, in Zwolle. Maar daar zijn andere bestuursfuncties voor teruggekomen in Middelstum. Zo ben ik vorig jaar voorzitter geworden van de dorpscoöperatie MiddelSoam. Ik denk dat we wel van een succesvol initiatief mogen spreken. Ik denk hierbij oa aan het dorpsloket waar mensen met hulpvragen op allerlei gebied terecht kunnen en waar 120 vrijwilligers staan ingeschreven.
De sluiting van het middenstuk van het Hippolytushoes is natuurlijk een heel beladen kwestie voor Middelstum. Daar heb ik samen met anderen heel veel tijd ingestoken en met meerdere partijen om tafel gezeten om sluiting te voorkomen. Helaas zonder het beoogde doel gehaald te hebben. Wel zijn we intensief bezig om samen met de gemeente een plan voor de toekomst voor het Hippolytushoes te ontwikkelen. Naast voorzitter van de dorpscoöperatie ben ik ook nog secretaris van het bestuur van de Streekproductenmarkt Ewsum.
De klassieke muziek heeft nog steeds mijn grote belangstelling. Ik bezoek regelmatig concerten en mag ook graag naar muziek luisteren. Daarbij hebben we een grote tuin die onderhouden moet worden. Ik verveel mij dan ook geen moment.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De geboorte van de kinderen mag bij deze vraag niet ontbreken, vooral bij de eerste kwamen heel bijzondere gevoelens los. Bij het Frysk Orkest heb ik een heel mooie tijd beleefd, ook door de goede onderlinge sfeer onder de veelal jonge orkestleden. Ook de periode bij het Haydn Jeugd Strijkorkest is een hoogtepunt geweest. Het vergde veel van mijn organisatievermogen en er kwam ook een stukje ondernemersvaardigheid bij te kijken. Wij zijn in die periode 16 maal op tournee naar het buitenland geweest en niet alleen in Europa, maar ook naar de Antillen en Amerika.
De inspanningen voor dit bijzondere orkest, opgericht om jong talent verder te helpen in de klassieke muziek, leverde mij rond 2010 zelfs een koninklijke onderscheiding op. Deze werd mij uitgereikt door toenmalig burgemeester van Groningen, Jacques Wallage. Hiervoor moest ik zelfs eerder terugkomen vanuit Italië, waar ik voor het conservatorium een project begeleidde. Mijn vrouw heeft zelfs vliegmaatschappij Transavia ingeschakeld en in vertrouwen genomen om dit voor elkaar te krijgen en ik heb helemaal niets doorgehad. Zelfs niet toen mijn kinderen en familie mij bij het stadhuis stonden op te wachten, haha. Een heel bijzonder moment inderdaad.
En de dieptepunten?
Die houd ik liever voor mijzelf.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Het feit dat ik twee Elfstedentochten heb uitgereden, zou ook onder de hoogtepunten geplaatst kunnen worden. De eerste heb ik zelfs uitgereden zonder voorbereiding. Mijn buren hadden namelijk een deelnemerskaart over. Een dag van tevoren seinden ze mij hierover in. Ik had het huis vol met tuinders zitten uit het Westland, die de tocht gingen rijden en bij ons overnachten en had net voor mijzelf een glaasje wijn ingeschonken. Zonder geschikte kleding en voeding, maar aangemoedigd door de overige aanwezigen, besloot ik het avontuur toch aan te gaan.
We hebben het nu over 1985. Het werd een barre tocht, mede door de inzettende dooi en daardoor het nodige klunwerk. We stonden regelmatig te ‘janken’ in een rietkraag. Toch heb ik de Tocht in 12 uur weten uit te rijden. Een jaar later deed ik weer mee. Maar nu was ik voorbereid en reed ik wekelijks mijn schaatsrondjes in Thialf. De omstandigheden waren een stuk beter dan een jaar eerder en ondanks alle voorbereidingen deed ik er toch weer twaalf uur over. In 1997 ben ik wel aan de Elfstedentocht begonnen maar de juiste motivatie ontbrak. Ik ben dan ook in Bolsward afgestapt en heb thuis voor de buis verder gekeken….
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Gewoon lekker op dezelfde manier doorgaan. We zijn niet zo van de verre reizen hoewel ik voor mijn werk zelfs wel in China ben geweest. Met ons kampeerbusje door Frankrijk toeren is goed genoeg. Vaak niet langer dan twee a drie weken want dat laat onze drukke agenda niet toe. Misschien dat we ooit nog eens een bootje aanschaffen om vervolgens lekker door Friesland te gaan varen. Dat lijkt mij nog wel wat. Wie weet.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik heb niet het gevoel ergens in mijn leven een verkeerde weg te hebben ingeslagen en ervaar dan ook nergens spijt van genomen beslissingen.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ik ben een tevreden mens en geef mijn leven een 8,5.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Middelstum is een fijn dorp om in te wonen met een prettig leefklimaat. Ik heb hier veel mensen leren kennen, ook ‘import’. Het is heel bijzonder om al die mensen zo te zien samenwerken. Ik voel mij daar heel goed bij!