De nacht van dinsdag op woensdag was ook niet zo’n heel rustige. Werd ik een nacht eerder al onrustig wakker omdat ik fictief weer aan het werk geweest was op de Pompsterweg, nu hield mijn ietwat geïrriteerde been mij uit mijn slaap. Wat was het geval. Die zaterdag ervoor had ik geheel tegen mijn principes tijdens het voetballen een sliding gemaakt. Het leverde nul komma nul rendement op, alleen een ingooi voor de tegenstander.
Maar daar ons hoofdveld bijzonder droog was, had ik na de wedstrijd een mooie, grote schaafplek te pakken. Doet niets, dat heelt vanzelf weer. Maar waar ik geen rekening mee had gehouden is het feit dat al die schaafwondjes ook weer open kunnen gaan natuurlijk. Dus toen ik dinsdag na het douchen een strakke spijkerbroek aandeed, was bij het uitdoen hiervan leiden in last. Ter hoogte van de schaafwonden moest ik er nog behoorlijk aan trekken. Met als gevolg lapjes vel in de broek en het bloed stroomde waar het niet gaan moest.
En dus zeer tegen mijn gewoonte ’s nachts maar een trainingsbroek aan in bed. Maar dat slaapt niet geweldig. En dus lag ik gewoon wakker toen de aarde rond 05.47 begon te trillen. En toen een knal geloof ik. Of was het nu andersom? Er zijn mensen die precies na kunnen vertellen wat er allemaal gebeurd is, ik nooit. Wel hoorde ik mijn huisje weer kraken en boven leek er iets te vallen. Mijn partner schrok geschrokken wakker. ‘Wat is dat?’, was haar logische vraag. Het woord bevinkje kwam niet bij mij op. En dus mopperde ik geïrriteerd, ‘weer een aardbeving’.
De derde die ik in bed gevoeld heb, na die van 2006 (jawel mensen, toen waren ze er ook al hoor) en november 2014 toen ik ’s nachts om 01.30 uur heel raar wakker werd. Die van Huizinge heb ik gemist, die van Zeerijp kon ik boven op zolder heel goed vernemen. Nu lag het epicentrum in mijn geboortedorpje. Westerwijtwerd werd wereldnieuws. De koeien van boer Poelemans ook want die gaven door alle stress twee liter melk per koe minder dan normaal. Niet veel later zag ik de familie Honderd uitleg geven over wat zij gevoeld hadden. De vlaggen gingen symbolisch halfstok. Het was wederom een zwarte dag in Groningen.
Graag wil ik niet in deze somberheid blijven hangen. Daar is in vergelijking met veel schrijnerende gevallen hier in de omgeving ook helemaal geen aanleiding toe. Dat is een verschrijvinkje, merk ik. Want je zult maar dagelijks met deze ellende moeten dealen. Verschrikkelijk! Dat er veel psychisch leed is, staat als een paal boven water. Van overspannenheid tot ontwrichte gezinnen. En we schijnen het tij met zijn allen niet te kunnen keren, dat is nog het ergste.
Maar nu tijd voor vrolijker dingen hoor, even terug naar zaterdag jl.. Want ons vlaggenschip heeft zich gehandhaafd in de 4e klasse middels een 3-1 overwinning op Corenos. Voor hen waren de druiven zuur want zij moeten de nacompetitie in. Veel succes gewenst daarbij, hetzelfde geldt voor De Fivel. Het zou mooi zijn wanneer er volgend seizoen weer veel Hogelandster clubs in deze klasse acteren.
Je hebt categorieën klein leed maar vast ook categorieën kleine overwinninkjes. De overwinning van onze dames met 3-1 tegen Gerkesklooster was niet heel groot maar uiteindelijk wel heel belangrijk. En daar Bedum VR3 middels een gelijkspel struikelde tegen Groen Geel 4 waren de dames ’s middags om 17.00 uur plotsklaps kampioen. Met 1 punt voorsprong op de nummers 2 en 3. En dat leverde mooie overwinningsbeelden op. Het puntnl effect was in het eerste seizoen al duidelijk zichtbaar en levert binnenkort vast een mooi kampioensfeest op.
De zaterdagavond was er ook een om in te lijsten. De vrouw en ik werden uitgenodigd door Grijpstra en de Gier om mee te dineren in de Brouwers. De laatste keer dat ik met G&G op pad geweest ben, blijft nog wel even als een mooie herinnering in mijn geheugen hangen. Deze editie ook. Waarbij ik mij afvraag of die lange Poolhond ook een gasteter was. Maar dit terzijde. Het eten was weer heerlijk, de sfeer en ambiance ook. Oude Barcelona herinneringen (de op zich onlogische vraag aan een Japanner of hij CuCu ook kon) kwamen weer boven, potentiële nieuwe uitstapjes werden gesmeed.
Dergelijke uitstapjes zijn altijd de beste remedie tegen onrustige dagen en nachten. Even weg uit de sleur en je laven in aangenaam gezelschap. Zo hou ik het ondanks alles heel goed vol in het Groningse….