We hebben hem weer gehad, Koningsdag 2019. Een dag die al vrij luguber begon toen ik rond zeven uur wakker werd door ik denk de plaatselijke brandweer die uitrukte. Voor hen ook een heel raar begin van deze nationale feestdag. Later die dag sijpelden onheilspellende foto’s door via de media over een zwaar ongeval op de Eemshavenweg. De dag kwam dan ook moeizaam op gang. Een waterig zonnetje verloor het regelmatig van een treurig stemmende, druilerige regenbui. Alsof de natuur naderend onheil aan voelde komen en alvast wat tranen plengde. De jeugdige vrijmarkt verkopers lieten zich er niet door ontmoedigen, ik wel.
En dus maar even thuis voor de buis onze eigen koninklijke familie bewonderd, dit keer vanuit Amersfoort. Waar alle registers werden opengetrokken om het de nog steeds zeer populaire Oranjes naar de zin te maken. En dat leek prima te lukken. Vorig jaar gingen tijdens het bezoek in Groningen vele zinloze discussies over de jurk van Amalia. Deze editie heb ik daar gelukkig niemand over gehoord.
Ik vind het wel een aandoenlijk gezinnetje hoor, onder leiding van King Willy. Tuurlijk is Maxima nog steeds een blikvanger van jewelste en by far het populairste lid van de koninklijke familie. Dat komt natuurlijk ook omdat Beatrix tegenwoordig liever op de achtergrond geniet van deze bijzondere dag en de prinsesjes nog te jong zijn om haar van de troon te stoten.
Aan het eind van de middag begon het toch weer te kriebelen. Het feestlaantje tussen Brouwers en Zalencentrum Vita Nova lonkte als nooit te voren. Helemaal nadat Max in de laatste ronden van de kwalificatie gewoon weer van de voorste startrij werd verdreven. Het was in de Heerestraat een stuk drukker dan aan het begin van de middag. Menig Middelstumer liet zich door het vrolijke gebrabbel van feestDJ Eling verleiden om huis en haard te verlaten. Tussendoor kon men genieten van het lasergamen en het krattenstapelen.
De feestmiddag begon met loodzware kost toen ik hoorde dat een jeugdige Middelstummer, die hier nog niet zo heel lang woonde, het leven had gelaten tijdens dat ongeluk van die morgen. Onbegrijpelijk en bizar. Vlak bij huis in het zicht van de haven ging het alsnog vreselijk mis. Koningsdag 2019 krijgt voor velen een heel zwart randje mee. Heel veel sterkte voor de nabestaanden en direct betrokkenen van dit zware ongeval. Voor wie het leven en Koningsdag nooit meer hetzelfde wordt.
Ondanks alles ging ook op Kingsday de dag en het leven gewoon door. En kon er nog even nagepraat worden over bijvoorbeeld de compensatie van een kleine dertien procent die Wiebes eerder die week zomaar uit zijn hoge hoed getoverd had om de huizenbezitters van de gemeente Loppersum te compenseren. Menigeen was al even aan het calculeren geslagen en rekende zich voorzichtig rijk met virtuele duizenden euro’s. Alsof Gaston met zijn Postcodeloterij langs was gekomen. Met daarbij wel de gebruikelijke scepsis en voorzichtigheid. Beducht als we zijn voor addertjes onder het gras, zorgvuldig neer gedropt en verstopt door het potentiële adderengebroed uit het verre Den Haag.
We zullen zien, de boerenschnitzel viel er ondanks alles toch nog wel lekker in. Maar het penske was na die tijd aardig vol. Gelukkig maar want daardoor konden er ook niet zo veel biertjes in. Zo’n gevalletje kost je toch elke keer weer een half uurtje van je leven, zo had ik eerder die dag in een eerdere blog van mij teruggelezen. Gebaseerd op al dan niet wetenschappelijk bewijsmateriaal.
Afijn, Vita Nova werd nog even ingeruild voor Eetcafé Brouwers waar de eters plaats gemaakt hadden voor de dansers die genoten van het optreden van The Greendogs. Qua muziek even lekker terug in de tijd met daarbij een hoofdrol voor de niet alledaagse contrabas. En ik maar tegen Frans zeggen dat die bespeeld werd door Derk Bosscher. Nou ja, de beste man had er ook veel van weg. Redelijk ver voor middernacht besloot ik de pijp aan Maarten te geven. Het was genoeg geweest.
Door de biertjes kon ik de slaap gelukkig redelijk goed vatten. ’s Nachts werden geen toeters en bellen meer gehoord. Die waren er ook niet op het Hogeland, geloof ik. Een keer zo’n uitruk was al meer dan genoeg. Het liep als een zwarte draad door deze oranje gekleurde dag. De impacht werd helemaal duidelijk toen ik zonet het bestuursbericht over het overlijden van Pim op de website van SV Bedum las. Onbegrijpelijk leed…..