Twee weken geleden heb ik met veel plezier en interesse naar het BNN programma ‘Spuiten en slikken’ gekeken. In deze aflevering excelleerden enige jongemannen uit Middelstum en omstreken. Bij velen ook bekend van de voetbal vereniging waarvan sommige ook nog eens wekelijks in Middelstum 4 hun kunsten vertonen. Bekende koppen dus en nu ook tijdelijk bekende Nederlanders. De mannen werden een dagje gevolgd tijdens hun vakantie-escapades op feesteiland Terschelling.
Het werd een feest der herkenning voor mij. De kistjes bier werden ingekocht alsof het glaasjes water betrof en uiteraard kwam ook de stapperij ruimschoots aan bod. Krijger Krijgsheld verloor een stuk tand ten gevolge van een drukker tegen zijn longdrinkglas, Evenhuis had stiekem zijn vriendin in laten vliegen en Lucky Luke ontpopte zich als de Casanova van de vriendenploeg. Farmer David de Boer deed net alsof hij in de kantine was. Hij sleepte de (lege) bierflesjes al weer van hot naar her. Alleen de Vita brommer van Timmermans ontbrak.
Verder gelukkig geen al te schokkende beelden van deze vriendenploeg. Dat had vast ook wel anders gekund. Terschelling was het eiland waarop ik mijn eerste zelfstandige vakantie doorbracht. En met zelfstandig bedoel ik: zonder mijn ouders in mijn directe nabijheid. Gelukkig kreeg ik wel ondersteuning van Wessel, Jacco, Ronnie en twee neven van eerstgenoemde. We hebben het nu overigens over 1989, ik was net de zeventien gepasseerd. Even terug in de tijd dus.
Als ik het goed herinner was camping ‘De Mast’ ons onderkomen tijdens twee feestelijke weken. De weersomstandigheden waren voortreffelijk, het eiland prachtig. Mooie herinneringen komen weer boven. Het was nog de tijd waarin ik mij verre hield van alcoholische versnaperingen. Omdat ik wel volop meebetaalde in het pot- en lapgebeuren kreeg ik van mijn vakantievrienden een mooie U2 vlag die jarenlang op mijn slaapkamer hing. Mijn vakantie kon toen al bijna niet meer stuk….
Uiteraard werd bijna alle avonden de Wyb op Midsland aangedaan. We trokken best wel wat bekijks in dit danspaleis maar dat kwam vast niet door ons uiterlijk schoon maar door ons gezamenlijk gedragen T-shirts. Het was namelijk in de tijd dat jeugdsoos ‘The Rising Sun’ een begrip was in Middelstum en omstreken. En om te laten zien dat we bij elkaar hoorden, hadden we als vakantiegangers allemaal een zwarte TRS shirt gekocht. Dit gegeven leidde ook tot mijn enig sjansmoment tijdens deze vakantie. Een meisje kwam belangstellend vragen waar deze jeugdsoos wel niet lag. Waarschijnlijk kon het antwoord ‘Middelstum’ haar niet voldoende bekoren, laat staan imponeren.
Op vrouwengebied scoorden we sowieso niet de hoofdprijs. Wel waren we trots op één van de neven want die sliep zo maar een nacht in een andere tent. Het ging dan wel niet om het mooiste meisje van de camping maar uiteraard werd hij de volgende dag als een held binnengehaald. Op drankgebied wisten we ons beter te manifesteren. Alhoewel ik geen druppel drank consumeerde werden er in 14 dagen 39 kisten bier ‘doodgemaakt’. Ga er maar aan staan. Daar zat volgens mij ook nog een gestolen kratje bier van de buren tussen, tijdelijk ‘geleend’ toen we midden in de nacht droog dreigden te komen staan….
’s Nachts was het sowieso oppassen geblazen voor de campo die met zijn zaklantaarn over de camping struinde om te voorkomen dat er te veel lawaai tijdens de nachtelijk uren werd geproduceerd. Wanneer je het te bont maakte, volgde onherroepelijk een campingverbod. Wat ongeveer inhield dat je eerder met de boot terugkeerde richting wal dan aanvankelijk gepland was.
Er werd wat afgezopen hoor op de camping, dat was met terugwerkende kracht beangstigend. Tegenover ons stond een stel Tukkers die een gigantische Amstelmuur voor hun tent hadden opgebouwd. Een van de boys vocht tegen een dagelijks delirium had ik het idee. In blote bast poseerde hij liggend voor de biermuur met zijn karakteristieke pet (met daarop het mannelijk lid strak vooruithangend) voor een ieder die dit tafereeltje wilde vereeuwigen.
Gelukkig was het niet alleen maar bierkommer en kwel hoor. Volgens mij hebben we ook nog menig kilometertje op het eiland weggefietst en ongetwijfeld werd ook het strand bijna dagelijks aangedaan. De jaren erna zouden we het buitenland aandoen. Bijzondere herinneringen die tijdens ‘Spuiten en slikken’ weer bovenkwamen. Mooi man. Maar een herhaling zou ik waarschijnlijk niet overleven….. Twee dagen op trainingskamp naar Schier is lang genoeg….