Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Ik zal beginnen met mijn officiële meisjesnaam: Lucie Laning. Ik ben geboren op 6 oktober 1947 in de Schoolstraat in Middelstum als jongste dochter uit een gezin van 4 kinderen. Mijn vader heeft jarenlang een kapperszaak gehad in Middelstum. In de tijd dat de Beatles populair werden, kregen kappers het minder druk, waarna een sanering volgde. Mijn zuster woont in Beverswijk, mijn broer in Leek en één broer is inmiddels overleden.
Wist je dat de Schoolstraat vroeger ook wel bekend stond als ‘Leutje Stroatje’? Er is mij verteld dat deze straat heel vroeger als Westerwijtwerder straat bekend stond. Wat betreft het aantal verhuizingen die ik meegemaakt heb, hoef je geen ellenlange verhalen op te schrijven. Na de Schoolstraat in Middelstum, volgde de Kerkstraat in Winsum. Midden in het dorp dus, de molen staat zo’n beetje bij ons in de achtertuin. Hier woon ik nu al weer 46 jaar met heel veel plezier.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik was 18 jaar toen ik kennis kreeg aan Jan van Vessem uit het Brabantse Dongen. Of het liefde op het eerste gezicht was? Wel toen we elkaar leerden kennen. Die kennismaking verliep overigens op een bijzondere manier. Vorig jaar heb je mijn vriendin Hilly Bos geïnterviewd en zodoende weet je waarschijnlijk nog wel dat ze correspondeerde met een marinier die op Curaçao zat.
Ik heb toen wel eens gezegd dat dit mij ook wel wat toe leek, maar alle geschikte mariniers waren bezet. Toen Hilly haar correspondentievriend zijn dienst er op zat, was hij van plan om op bezoek naar Middelstum te komen. Ik was inmiddels al aan het corresponderen geslagen met een kameraad van hem en dus zijn ze samen met zo’n oude VW hierheen gekomen. Jan en ik hadden direct een klik. Toen ik 22 jaar was, zijn we getrouwd. Best wel jong maar dat was heel normaal in die tijd. Enige vriendinnen waren mij al voor gegaan, haha.
Het was aanvankelijk de bedoeling dat ik naar Dongen zou verhuizen. Jan werkte daar in een glasfabriek maar door dit werk kreeg hij uitslag. Voor hem een reden om naar een baan in Groningen te solliciteren. We stonden al lange tijd in Middelstum ingeschreven maar er kwam geen geschikte woning voor ons vrij. Toen een collega van Jan zijn woning in Winsum te koop kwam, hebben wij deze gekocht.
Inmiddels zijn we al weer ruim 45 jaar getrouwd en we hebben 2 kinderen gekregen. Onze dochter is 44 en woont in Wezep, vlak bij Zwolle. Ze is getrouwd en samen met haar man hebben ze een lieve hond. Mijn zoon is 42 en woont dichterbij, in Baflo om precies te zijn. Hij heeft 3 kinderen, 2 dochters van 14 en 7 en een zoon van 11.
Wat is uw voormalig beroep?
Ik wilde vroeger eigenlijk wel kleuterjuf worden maar dat is er nooit van gekomen. Na de lagere school ben ik naar de ULO gegaan. Ik was bijna 17 toen ik bij administratiekantoor Van Til in Middelstum begon te werken. Die zat daar waar nu kapsalon Marthi zit. Later heb ik gesolliciteerd naar een administratieve functie bij het EGD in Groningen. Daar kon ik een paar tientjes per maand meer verdienen.
In die tijd kwamen ze nog persoonlijk bij je thuis om te zien hoe je thuissituatie was. Jan woonde toen al bij ons aan de Schoolstraat en zodoende maakten ze ook met hem kennis. Dat beviel kennelijk zo goed dat hij uiteindelijk ook bij de EGD is komen te werken. Toen onze dochter zich aandiende, stopte ik met werken. Zo ging dat in die tijd. Ik was toen 24 jaar. Een betaalde baan heb ik daarna niet meer gehad, wel heb ik de nodige vrijwilligerswerk gedaan.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Van een officiële pensionering is dus geen sprake geweest want ik ben na de geboorte van mijn kinderen thuis gebleven. Mijn man is inmiddels al weer 12 jaar met pensioen. Hij is 4 jaar ouder als ik en kon er op zijn 60e met een mooie regeling uit. Het EGD werd later Essent waar Energiewacht een onderdeel van was. Jan heeft dus diverse reorganisaties en naamsveranderingen overleefd.
We gaan beiden ons gangetje en zitten elkaar niet op de lip. Wel gaan we regelmatig samen fietsen als het weer het toelaat. Ik mag zelf graag lezen en in de zomer zwemmen. Bij de inmiddels opgeheven zwemclub ZWO (Zwemclub Winsum en Obergum) heb ik 15 jaar vrijwilligerswerk gedaan. Het trainen en begeleiden van jonge zwemmers en zwemsters bijvoorbeeld. Dat vond ik heel leuk om te doen.
Ook ben ik een aantal jaren coördinator geweest van het Prinses Beatrixfonds en enige jaren actief bij de Zonnebloem, afdeling Winsum. Dit laatste vrijwilligerswerk heb ik een kleine 5 jaar gedaan maar toen is deze afdeling opgedoekt. En natuurlijk pas ik graag op de kleinkinderen. Vroeger op de woensdag en de vrijdag, tegenwoordig op de woensdagmiddag. Heel leuk om te doen!
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Wellicht zijn het de standaard dingen die vrijwel iedereen noemt maar mijn trouwdag en de geboorte van mijn kinderen en kleinkinderen steken er bovenuit. Dat zijn toch unieke dingen?! Vooral zo’n eerste geboorte van een kind of kleinkind is heel bijzonder om mee te mogen maken.
Ook enige leuke vakanties wil ik bij deze vraag noemen. Het Plitvicemeer in Kroatië bijvoorbeeld was prachtig. Of de Bernina Express, de mooiste treinroute van Zwiterserland die ons 2 jaar geleden uiteindelijk in een klein plaatsje in Italië bracht. Prachtige herinneringen!
En de dieptepunten?
Het verlies van naasten. Zo verloor ik in een tijdsbestek van 3 a 4 jaar 3 dierbaren. Mijn vader overleed bijvoorbeeld betrekkelijk jong, hij was nog maar 68 en is aan kanker overleden. Drie jaar later overleed mijn schoonzuster. Zij was nog maar 39 jaar en kreeg nierfalen doordat ze diabetes had. Nog maar nauwelijks bekomen van deze klappen, overleed een jaar later mijn schoonvader. Dat zijn heftige gebeurtenissen om mee te maken.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Toen Jan samen met zijn kameraad vanuit Brabant in de oude VW onderweg was naar Middelstum, hadden we telefonisch contact. Ik was toen gewoon aan het werk bij Van Til en moest hiervoor naar het magazijn. Daardoor kwamen mijn collega’s ook te weten dat Jan onderweg was.
Toen ze in Middelstum arriveerden vroegen ze op de hoek van de Menthedalaan aan een collega’s van mij, die eerder naar huis was gegaan, waar Van Til lag. “Ach, jullie komen zeker voor Hilly en Lucie!” Dat was direct een mooie binnenkomer voor beide mannen! Misschien heeft ze wel bewust staan wachten om de beide mannen te kunnen zien, haha…
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Niet zo heel veel meer. Als ik gezond mag blijven dan ben ik al tevreden. Gezellige uitstapjes proberen we er in te houden. Zo zijn we vorig jaar met een paar oude schoolvriendinnen weer bij elkaar gekomen. Sommige had ik in jaren niet gezien dus we hadden veel te bepraten. Na elkaar ontmoet te hebben bij borg Ewsum zijn we in “De Valk” gaan eten. Dat was zo gezellig dat sommige mensen tegen ons zeiden of het niet wat rustiger kon. Eind januari zaten we bij de Brouwers. Dit zijn van die leuke dingen die we er in moeten houden.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik zal het echt niet weten. Misschien had ik toch door moeten leren voor kleuterjuf. Ik vind het heel leuk om met kinderen om te gaan. Daarom ben ik misschien ook wel zwemjuf geworden. Ik beleef ook veel plezier aan de kleinkinderen. Met mijn kleinzoon ben ik bijvoorbeeld regelmatig aan het voetballen. ‘Oma even voetballen?”, vraagt hij dan en wie ben ik dan om nee te zeggen, haha….
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Toch wel een mooie 8 maar het is ook maar net welke periode van je leven je meemaakt. Zo is mijn man bijvoorbeeld herstellende van een longontsteking, hij had het flink te pakken. Gelukkig gaat het nu weer wat beter met hem en dan kijk je al weer wat positiever vooruit natuurlijk. Eigenlijk hebben we ook niets te klagen. De kinderen en kleinkinderen zijn gezond en we genieten van de kleine dingen in het leven.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Eigenlijk niet, alle belangrijke gebeurtenissen in mijn leven zijn wel benoemd. En nee, ik heb nooit heimwee naar Middelstum gehad. Hoewel ik nog graag even door de Schoolstraat mag lopen, daar waar ik vroeger geboren ben. Leuk om oude herinneringen op te halen…