Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Erwin Swaagman: Voedselbanken en basisinkomen de nieuwe trends in creatief tijdperk.

Dat de crisis als een wervelstorm over het land raast is duidelijk. In de landelijke kranten duiken regelmatig de volgende koppen op: “Voedselbanken kunnen toestroom klandizie niet aan”. Welbedeelden worden rijker en minderbedeelden worden armer. Dit is toonaangevend voor de armoede in Nederland. Maar is dit wel armoede of ontstaat hierdoor een nieuw creatief tijdperk? Een tijdperk waar leningen niet meer door uitgerangeerde kredietverstrekkers worden uitgegeven. Maar juist door de maatschappij, dat deze exorbitante bedragen door crowdfundingskredieten bij elkaar brengt.

Het huidige tijdperk zorgt er voor dat er steeds meer ontwikkelingen zijn waar de gewone burger door geslachtofferd wordt. Honderden bedrijven die vele personeelsleden op straat zetten. ZZP’ers die het werk overnemen. Iedereen heeft er mee te maken en is vaak zelf onderdeel van dit visieloze tijdperk. Het basisinkomen kan snel zijn intrede gaan krijgen als creatieve oplossing, afgezet tegen het historisch bureaucratische toeslagen tijdperk.

Een overgang in tijdperken kan niet uitblijven. Dat de gevolgen van deze transformaties groot zijn, is vaak te merken op verjaardagen. Waar naast het standaard praatje (hoe gaat het bij de werkgever, UWV of hoe staat het met het (ZZP) bedrijf), men discussieert over onderwerpen zoals oorlogen, uitkeringen of armoede. Dit laatste onderwerp kan bediscussieerd worden. Het is natuurlijk belachelijk dat in een welvarend land, waar vele miljarden rondcirculeren, het fenomeen “armoede” of eigenlijk is het steeds meer een “gewoonte” voor komt.

Het Haagse economische beleid heeft een verwoestend effect op de levens van vele arbeiders. Zo levert in de afgelopen drie jaar een kwart van de arbeidsbevolking 15 procent of meer van het loon in. Dit om te voorkomen anders werkloos op straat te staan. Zelfs met dit percentage is het niet genoeg en steeg het werkloosheidscijfer harder dan de gemiddelde spaarrekening. Daarmee zeggende dat arbeiders steeds minder koopkrachtig zijn.

Meer en meer leven ze in economische onzekerheid door de creatieve flexibilisering van de arbeidsmarkt. Door de technologische ontwikkelingen en digitalisering zullen steeds meer banen verdwijnen. De sociale zekerheid dat vanuit politiek Den Haag geboden wordt, is daardoor steeds duurder en ineffectiever. We hebben nieuwe manieren nodig om de levensstandaard van deze grote groep (werkloze) arbeiders op peil te houden. Anders is deze negatieve spiraal niet meer te doorbreken.

Tijdens een verjaardag op een “mooie” voorjaarsavond waar vele hoog opgeleiden discussiëren over een oplossing voor het doen verdwijnen van de voedselbanken spreekt het volgende mij aan: Gezamenlijk wordt er gesproken over het basisinkomen als ideale oplossing voor de armoede in Nederland. Er moet gezegd worden dat er werd gesproken over de financiële armoede en niet over andere vormen van armoede. Dat natuurlijk ook wereldwijd voorkomt en ja, ook in Nederland Mark Rutte!

De financiële armoede blijkt deze verjaardag een schot in de roos. Veel woede ontstaat er als er gesproken wordt over de inkomensverschillen en de bonusregelingen. Waar veel arbeiders zich in belabberde situaties begeven, komt de één na de andere TOP salaris voorbij.

Van profvoetballers tot vermogende mensen in de Quote 500. Contra op dit blad, zijn er velen die van tien procent van de titel van dit blad moeten rondkomen middels week(leef)geld. Juist voor die zoekende arbeiders is het extra schokkend als het volgende bericht dan gepubliceerd wordt”: “Directeur Hefpunt ontslagen en krijgt bijna één miljoen belastingcenten mee tot pensioengerechtigde leeftijd.”

Dat een directeur meer verdiend dan een doorsnee arbeider dat is een gegeven, maar het kan toch niet zo zijn dat een directeur die al meer verdiend dan ook nog eens een oprotpremie mee krijgt nadat hij op non-actief gesteld is? Zo klinkt het over de vloer waar het verjaardagsfeestje in volle gang is.

Er wordt opgemerkt dat: “een groot deel van de financiële armoede in Nederland binnen de kortste keren verholpen is, wanneer de som van deze bonuscultuur en de oprotpremies nou eens richting de voedselbank gaat.” Ondanks dat dit in de wetgeving geregeld is kan iedere weldenkende bestuurder toch aanvoelen dat hierover veel commotie ontstaat. Dat met belastingmiddelen bonussen verstrekt worden, juist waar de voedselbanken het penibel hebben.

Het loopt in de late uurtjes en de stemming wordt steeds fanatieker. Topfuncties bij de grote banken die rijkelijk beloond worden met een extra bonus bovenop het vorstelijke salaris komen voorbij evenals directeuren van organisaties met een goed doel. Het mooiste voorbeeld van de avond is nog wel de Albert Heijn medewerker die inspreekt op de aandeelhoudersvergadering. Hij dient bijna 300 jaar te werken voor het salaris dat de directeur in één jaar verdiend. Deze verhoudingen zijn volkomen uit het verband gerukt en valt niet goed te praten. Volgens de gasten op de verjaardag.

Dat de schulden van het arbeidersvolk steeds hoger en complexere worden, is een problematiek dat vaak op tv te zien is. Denk maar aan de televisieprogramma’s als: “Een dubbeltje op zijn kant”, “Deurwaardes: betalen of leeghalen” of “FF geen cent te makken”. Huishoudens die aan de verkoop van hun eigen woning een restschuld overhouden, arbeiders die als gevolg van een (v)echtscheiding van één klein inkomen moeten rondkomen. Armoede kan een gevolg van deze situaties zijn.

Armoede valt het best te voorkomen door inkomen uit werk te verkrijgen. Echter kan er bijna geen werk geboden worden. Dan zal er in dit tijdperk toch gekeken dienen te worden, in dit sociale kikker landje, naar creatieve oplossingen.

Het basisinkomen is het enige sociale beleid dat gegarandeerd alle arbeiders bereikt. In tegenstelling tot de huidige regelingen die gebaseerd zijn op gedrags- en inkomenstoetsen. Iedereen die tot de arbeidsbevolking behoort, heeft recht op dit basisinkomen ongeacht leeftijd, geslacht of afkomst. Het basisinkomen moet als een recht voor de arbeiders gaan dienen.

Een basisinkomen van 1500 euro per maand zou rond de 300 miljard per jaar kosten. Dat lijkt veel, maar de overheid geeft nu al meer uit aan de sociale zekerheid. Het financieren van het basisinkomen is een grote herverdelingsoperatie. Dat daardoor een ware revolutie kan gaan ontstaan, kan bijna niet uitblijven als de meningen op deze verjaardag goed gehoord zijn.

(De uit Loppersum afkomstige Erwin Swaagman werkt als intercedent bij Randstad in Delfzijl en is raadslid van Loppersum Vooruit. Daarnaast is hij nog op verschillende terreinen actief als vrijwilliger zoals bij SC Loppersum en is hij secretaris en mede oprichter van de Hogelandcup.)

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69