Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn naam is Geert Herman Timmer en ik ben in 1947 geboren in Hornhuizen. Ik ben afkomstig uit een gezin van 2 kinderen, ik heb nog een broer die 9 jaar ouder is. Na 22 jaar in Hornhuizen gewoond te hebben, verhuisde ik met mijn moeder naar Kruisweg. In die tijd kreeg ik verkering en zo volgden na 6 jaar Kruisweg, 2,5 jaar Groningen waar we aan de Abel Tasmanstraat woonden. In de stad voelde ik mij niet zo goed thuis.
En zo verhuisden we vanuit Groningen naar Leens waar ik een nieuw huis bouwde. Hetzelfde kunstje qua nieuwbouw flikte ik 8 jaar later in Kloosterburen en daar wonen we nu al weer 31 jaar aan de Kloostersingel. We wonen hier met heel veel plezier, mede door een bruisend verenigingsleven. Je zou het niet zeggen maar hier in Kloosterburen is alle weken wel wat te doen. Helaas verdwijnen er door de krimp wel steeds meer voorzieningen uit het dorp.
Mijn vader kwam uit Leens, mijn moeder uit Zoutkamp. Misschien is het wel leuk om te vermelden dat ik jouw site heb bekeken waar ik bouwbedrijf Van Dijken als sponsor op zag staan. Mijn vader kocht zich in 1936 een aannemersbedrijf die hij overnam van een Van Dijken. Ik vermoed dat het familie was van de Middelstumer tak.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in 1975 getrouwd met Martha Wolthuis, we zijn dus 40 jaar getrouwd. De eerste keer dat ik Martha zag, was tijdens een uitvoering van toneelclub Thalia in Hornhuizen. Dat was in januari 1973. Tijdens carnaval liep ik haar weer tegen het lijf maar toen herkende ik haar niet want ze was verkleed als heks, haha…
Het huwelijk heeft geleid tot 2 kinderen, een dochter van 36 die in Utrecht woont en een zoon van 34 die in Warfhuizen neergestreken is. We hebben 2 kleinzoons en de derde kleinzoon komt hopelijk eind mei, begin juni gezond ter wereld.
Wat is uw voormalig beroep?
Kort samengevat: timmerman, bouwkundig tekenaar en campinghouder. Na 2 jaar op de ULO te hebben gezeten volgden nog 2 jaar LTS en daar heb ik mijn diploma gehaald. De volgende 7,8 jaren heb ik ’s avonds allerlei vervolgstudies gevolgd op het gebied van timmeren en aannemen. Ik begon met werken bij mijn vader in de zaak. Helaas overleed hij al op 55e leeftijd. Noodgedwongen werd ik toen samen met mijn broer eigen baas. Mijn broer nam de zaak op den duur over en toen kwam ik bij hem in loondienst.
Al met al ben ik 32 jaar in loondienst geweest bij verschillende bazen. De laatste 12 jaar bij Smit Bedum als modelmaker. In de avonduren en ’s weekends was ik altijd bezig om bouwkundige tekeningen te maken voor particulieren voor hun bouwvergunningaanvraag. Ik denk dat ik zo’n 250 bouwtekeningen gemaakt heb. Het waren werkweken van 50, 60 uur. In 2004 ben ik met de bouwtekeningen gestopt want toen veranderde de wetgeving.
In 1992 overleed mijn schoonvader. Mijn schoonmoeder bleef achter met een groot huis inclusief een halve bunder land. In goed overleg hebben we besloten om het achterhuis te verbouwen en geschikt te maken om dienst te doen als boerencamping. En zo werd ‘Woltkampe’ geboren. Mijn schoonmoeder vond dit prachtig, ze hield van gezelligheid. En zo was ik er ook nog campinghouder bij, haha…. De camping bestaat nog steeds maar wij zijn er in 2003 mee gestopt. Al met al ben ik 44 jaar actief geweest in het arbeidsproces.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Inmiddels ben ik al weer 7 jaar bij huis. Ik kon er met een goede prepensioenregeling op 61-jarige leeftijd uit, dat kon toen nog. Ik ben nog steeds om 6 uur wakker hoor maar ik draai me dan nog even 1,5 uur om. Dagelijks ga ik ’s morgens rond een uur of 9 naar het voetbalveld want ik zit in de accommodatiecommissie van de VV Kloosterburen. Samen met nog een 7-tal pensionado’s. Altijd eerst even gezellig koffiedrinken maar dan druk in de weer met onderhoud, schoonmaak en bosmaaien.
Verder ben ik vrijwilliger in het dorpshuis van Kruisweg en rijd ik 1 keer per 2 maand de tafeltje-dek-je route voor de Zonnehuisgroep Noord. De af te leggen afstanden zijn best wel groot, tijdens één ronde leg je 25 kilometer af. In april ben ik ook voorzitter geworden van het dorpshuis Hornhuizen. Door deze functie zit ik ook direct in de reüniecommissie en ga ik weer autopuzzeltochten organiseren. Dat had ik eerder al 17 jaar gedaan in de omgeving van Kloosterburen en Niekerk. Ik dacht dat ik er af was maar nee dus, haha.
Verder is voetbal kijken mijn passie. Ik heb ook 40 jaar zelf gevoetbald maar toen lieten mijn achillespezen mij in de steek. Nu ga ik wekelijks wedstrijden bekijken. En niet alleen in Kloosterburen hoor, de club waar ik een kleine 12 jaar voorzitter van ben geweest. Ik kom ook wel bij LEO, VVSV, Zeester, Bedum, Winsum, Uithuizen enz.. Daar dus waar interessante wedstrijden zijn. Ook heb ik jarenlang een seizoenskaart van FC Groningen gehad maar hier stop ik nu mee. Ooit heb ik zelfs zo’n 25 jaar kaart aangeschaft. Dat stamt nog uit de Oosterparktijd. Nu ga ik een Eredivisielive abonnement aanschaffen.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Allereerst mijn eigen trouwdag, 40 jaar geleden. Twee week geleden zijn mijn zoon en schoondochter getrouwd, ook een prachtige dag. Met een oude A-Ford van mijn buurman stammend uit 1928 trokken ze veel bekijks. De geboorte van mijn kinderen en kleinkinderen zijn natuurlijk ook hoogtepunten.
De 40 jaar die ik heb mogen voetballen, beschouw ik als een prachtige tijd. 35 jaar voor Zeester en Ulrum en 5 jaar bij Kloosterburen. Ik was 52 jaar toen ik noodgedwongen moest stoppen. Maar wel met 7 kampioenschappen in de tas waarvan 1 x met het 1e van Zeester. Ooit zijn we zelfs Noord Nederlands kampioen zaalvoetballen geworden. Ik heb het dan over begin jaren ’70. We speelden onze thuiswedstrijden in Roden en Leek. Door dit kampioenschap mochten we mee doen aan het landelijke zaalvoetbalkampioenschap. Na winst tegen een Zeeuwse ploeg verloren we uiteindelijk tegen een Brabantse club. Maar we waren trots op onze 7e plaats!
Ach man, ik kan nog zo veel hoogtepunten opnoemen. Het bouwen van 2 nieuwe eigen huizen bijvoorbeeld waar zo’n 5.000 bouwuren in zijn gaan zitten. Het erelidmaatschap van VV Kloosterburen en het erelidmaatschap van dorpsbelangen Niekerk. Verhalen over het trainerschap van de Zeesterdames of vanuit de biljartclub waar ik secretaris ben of over zangkoren waarvoor ik diverse concerten in Noord Groningen organiseerde. De politieke ‘gevechten’ met de wethouders sport van de gemeente De Marne (Cor Berghuis en Nico Bakker) om de accommodatie van VV Kloosterburen te verbeteren, niet te vergeten. Maar nu moet ik toch maar ophouden, haha…
En de dieptepunten?
Mijn vader is in 1964 op 55-jarige leeftijd overleden, ik was toen 17 jaar. Naast een gezin, liet hij ook een bedrijf achter en dat was niet gemakkelijk in die tijd om dit zo maar over te nemen. In 1987 vond ik mijn moeder dood in haar woonkamer. Ik kreeg een telefoontje van mijn tante dat ze haar telefonisch niet te pakken kon krijgen en ging op onderzoek uit met als uitkomst een schokkend resultaat.
Ook het feit dat mijn vrouw 8 jaar geleden door kanker ten dode opgeschreven was, hakte er stevig in. Ze lag in coma op de intensive care en kon nog maar een halve chemokuur verdragen. Dankzij deze kuur zijn de kankercellen gedood. Een geweldig resultaat na een jaar vol met spanning.
Dat we ik met voetballen 1 x gedegradeerd ben, is natuurlijk een dieptepunt van een heel ander kaliber maar ik wil het toch even vermeld hebben. Ooit heb ik in het carnavalsbestuur gezeten en een maand voordat carnaval los zou barsten, waaide tijdens een hevige storm het dak van ‘Het Kronkelhoes’ af. Paniek en een waterbad alom natuurlijk maar dankzij uitstekend weer is het ons net op tijd gelukt om alles weer in orde te krijgen! En na 17 jaar bij ons te zijn geweest hebben we vorige week onze poes ‘Lopke’ in moeten laten slapen…
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Daar ik politiek geïnteresseerd ben, ging in vroeger ook wel eens naar verkiezingsdebatten. Ik wilde dan ook wel eens een vraag stellen maar dat durfde ik niet. Dit feit deed mij besluiten om een cursus retorica te gaan volgen van een half jaar in Groningen. Deze cursus heeft mijn leven veranderd. Sinds die tijd stel ik overal waar ik kom vragen of plaats ik kritische kanttekeningen. De cursus heeft mij zelfs een burgemeesterschap opgeleverd omdat niemand anders die rol in een rollenspel ambieerde haha…
Het heeft mij een stuk zekerder gemaakt. En zo kon het dus maar zo gebeuren dat ik in 1988 tot Prins Carnaval verkozen ben in Kloosterburen. Een heel protocol inclusief geheimhoudingsplicht natuurlijk en het is voor een volle zaal met 200 mensen altijd weer spannend om te vernemen wie verkozen is.
Dat ik als protestant voorzitter geworden ben van het katholieke bolwerk VV Kloosterburen was vroeger ondenkbaar. Mijn broer mocht vroeger als protestant zijnde geen lid worden van de club. Toen ik stopte als voorzitter werd ik tijdens mijn laatste ledenvergadering geïnterrumpeerd door de overige bestuursleden. De stiekem binnengekomen KNVB-vertegenwoordiger Wieger Slob spelde mij de zilveren KNVB-speld op en de voetbalclub bombardeerde mij tot erelid. Iets waar ik heel trots op ben.
Een bijzonder verhaal was ook de busreis met het mannenkoor ‘De Cloosternoabers’ uit Kloosterburen naar Posnan in Polen. Dat was gelijk na de val van de muur in Berlijn. We reden van één van de rijkste landen van Europa over de nog intact zijnde grens zonder grenswachten naar één van de armste landen. Dus van de duurste Mercedes naar de goedkoopste Trabant, een merkwaardige ervaring die me nog steeds vers op het netvlies staat.
We waren uitgenodigd door de Pastoor van een wijk in Posnan. In Polen heeft de katholieke kerk een grote aanhang. De eerste mis begint ‘s morgens om half negen, zondags zijn er 6 missen. Er komen maar liefst 6000 mensen naar de kerk, dat is nog eens een kerkgang. Wij mochten een aantal liederen zingen in een mis, dat was een geweldige ervaring. De pastoor had wel vijf hulpen en zelf zat hij in zijn grote kantoor in een vrij moderne kerk te kijken of alles goed ging. Hij had wel vijf camera’s in alle hoeken van de kerk staan. Wat een verschil met hier in Nederland.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Gewoon doorgaan zoals het nu gaat. Binnenkort ga ik aan de slag om een nieuwe puzzelrit in elkaar te zetten en de reünie die er aan zit te komen, slokt ook behoorlijk wat tijd op. Een wereldreis hoeven we niet te maken want we hebben een mooi zomerhuisje in Noord-Holland waar we binnenkort weer heen gaan. Het huis ligt in de buurt van Schagen, in die omgeving woont ook veel familie van mij.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik ben best tevreden. Je maakt wel eens verkeerde keuzes maar gedane zaken nemen geen keer. Daarbij gaat het vaak om kleine dingetjes.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Noteer maar een 8,5 want ik ben dik tevreden. Ik heb leuke dingen gedaan in het voetbal, bij de carnaval- en zangverengingen enz. enz.. Ondanks de ziekte van Ménière heb ik nog een goede gezondheid. Ook geniet ik van het oppassen op onze kleinkinderen. Carpe Diem dus, pluk de dag!
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik ken je niet, hoe kom ik eigenlijk op je site? Het zou toch mooi zijn wanneer je ook in deze contreien wat bekender wordt. Het moet mij nog van het hart dat ik constateer dat er bij heel veel verenigingen in de buurt geen nieuwe aanwas bijkomt. Denk hierbij aan de biljartclub of bij de klaverjas- en volleybalclub. De jeugd wil blijkbaar niet zo gebonden zijn, dat vind ik jammer. Wat weg is komt nooit meer terug. Ik hoop dat de jeugd zich hierover gaat bezinnen…
(En terugrijdend door kleine plaatjes als Molenrij, Kruisweg, Hornhuizen, Kleine Huisjes en Broek sluit ik mij van harte bij Geert Timmer aan. Het zou toch jammer zijn wanneer dergelijke pittoreske dorpjes door de krimp in de gemeente De Marne verdwijnen. Geert heeft er zelf wel een idee over: ‘Ik heb op een politieke bijeenkomst het idee geopperd om jonge gezinnen financieel te ondersteunen zodat ze hier blijven wonen. Wellicht trekt dit financieel voordeel meer jonge gezinnen aan want goedkoper wonen bevalt iedereen wel met alle positieve gevolgen van dien. Denk hierbij ook aan de werkgelegenheid.’)