Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Een blik opzij

Het loopt tegen de ochtend wanneer ik langzaam ontwaak. Even ben ik gedesoriënteerd. Een rustige ademhaling naast mij leert me dat ik in mijn eigen bed wakker word. Ik draai me om en kijk even naar mijn partner die op haar rug rustig verder slaapt. En gevoel van vertedering bekruipt mij…

We zijn nu bijna 5 jaar bij elkaar. Vijf roerige jaren waarin veel gebeurd is. We hebben geen rimpelloze en rustige zee bevaren. Vaak waren de golven wild en onstuimig, soms zelfs tot kapseizen toe. Even dreigde ons ‘huwelijksbootje’ weg te zinken in een peilloze diepte. Het ons toegeworpen anker werd in dank vastgeklemd. Na woelige baren is het des te lekkerder genieten tijdens een rustige kabbeling der golven…

‘Sommige mensen worden door het leven gedragen, terwijl anderen er doorheen geschopt worden’. Gedenkwaardige woorden van een oud-collega van mij. Uitgesproken tijdens een spaarzaam verdiepend gesprek waarbij het lief maar bovenal leed van bepaalde collega’s aan de orde kwam…

Daar moest ik aan denken toen ik naar mijn vredig slapende vriendin keek. Ik bedenk mij al schrijvende ineens dat ik niet in termen van medelijden over haar moet praten, dat zou haar boos maken. En terecht. Maar het leven heeft haar niet gespaard. Al op jonge leeftijd maakte ze kennis met de wreedheden op aarde wat leidde tot een blijvende beschadiging waar nu nog de wrange vruchten van geplukt worden.

In de loop der jaren is haar weinig bespaard gebleven. Verlies, verdriet, fysieke, mentale, financiële pijn, hoeveel kan een mens hebben? Het is soms net alsof ze telkens, wanneer ze op ‘dreigt’ te krabbelen, weer een mokerslag te verwerken krijgt van de spreekwoordelijke man met de hamer…

Maar ondanks tegenslagen vecht ze zich dapper verder door het leven. Er zijn altijd wel weer lichtpuntjes te ontdekken, waar ze intens van kan genieten. En ze is het vechten nog niet verleerd hoor, hoe vermoeiend het allemaal ook wel niet is. Therapie, werk, het gezin, wat vergt het een energie. Vaak kun je haar ’s avonds bij elkaar vegen. Gelukkig is daar Netflix nog, heerlijk om je even bij te ontspannen alvorens vroeg naar bed te gaan.

Maar wat een inzet, passie, incasserings- maar ook uithoudingsvermogen spreidt ze ten toon. Ze gaat door het vuur voor Derian en Jazlijn die zich geen betere moeder zouden kunnen wensen. Met passie en volledige inzet, zet ze zich in voor MS mode, gevestigd in Paddepoel. En dan is daar nog het huishouden. Manlief laat af en toe wel eens een steekje vallen helaas of heeft het op zijn manier te druk met de onderneming.

Drie dagen therapie vergen heel veel inspanning en energie. Praten over het verleden, over de moeilijke momenten, haar pijn, verdriet en teleurstellingen, dat valt inderdaad niet mee. En dat in een omgeving waar ze soms niet eens haar eigen problemen naar voren durft te brengen, wanneer ze naar de akelige verhalen van haar groepsgenoten luistert…

Maar nu, ze slaapt zo heerlijk rustig. Even lijken alle zorgen zo ver weg. Straks gaat de wekker weer, moeten de kinderen naar school en wacht een nieuwe dag met therapie. Langzaam maar heel zeker komt ze in rustiger vaarwateren, komt ze tot rust en leert ze te leven met het verleden en te handelen met de gevolgen van borderline. Is de storm geluwd?

Hoe zouden we er over 5 jaren voor staan? Zouden we afgerekend hebben met alle spoken uit het verleden? Zal ons bootje heerlijk voortkabbelen over rustig vaarwater met de wind vol in de zeilen? Waarbij we genoeg energie verzameld hebben om de sporadische hoge golven des levens met gemak te kunnen pareren? Vol vertrouwen doorkoersend naar het stevige, vasteland?

Ik hoop het vurig en kus haar teder op haar wang. De man met de hamer moet haar maar even een paar jaar met rust laten, dacht ik zo! Enough is enough… ‘Niet doen’, verzucht ze, ‘laat me nog even slapen’. En ze draait zich om voor een kort reisje naar dromenland. Ik wens haar en ons een behouden vaart toe over een rustige zee, met uitzicht op de bakens en het vertrouwde licht van de vuurtoren. Voor zover mogelijk natuurlijk in deze woelige wereld om ons heen…

 

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69