Waar ik ook om bekend sta, niet om mijn handigheid in elk geval. Ik beschouw mijzelf als een gevalletje twee linkerhanden. Ideaal volk voor het sjouw-, schoonmaak of opruimwerk. Maar niet voor handelingen waarin de nodige technische vaardigheden benodigd zijn. Dat bleek weer eens tijdens het snoeien van de coniferen. Druk bezig met dit hels karwei (waar ik ook altijd nog eens lamme armen van krijg) merkte ik dat de elektrische heggeschaar langzaam maar heel zeker er de brui aan gaf. Niet zo verwonderlijk toen na intensief onderzoek bleek dat het snoer in de schaar terechtgekomen was…..
En dat was de 2e verlengsnoer die in korte tijd naar de sodemieter ging. Twee maanden eerder trok ik de garagedeur dicht terwijl het snoer er nog tussen zat. Daar zijn ze niet tegen bestand helaas. Daar ik niet echt veel zin had om weer een nieuwe aan te schaffen deed ik nog een ultieme poging om het snoer met plakband te repareren. Dit leverde, naast kortsluiting, een knetterend schouwspel en zwarte handen op. De brandplekken beschadigden ook licht mijn VV Middelstum trainingsjas. Daar werd Bert niet blij van.
Dus toch maar weer een nieuw snoer gekocht. Deze bleek helaas te kort (daar valt nog overheen te komen) en niet passend op de elektrische grasmaaier. Tijd voor verlengsnoer 4 derhalve. Hopelijk houdt deze het wel enige jaren met mij uit. Uiteindelijk staan de coniferen er toch weer fris geknipt bij. Maar het ging met bloed, zweet en tranen…..