Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Nanco Nanninga is ook mijn volledige naam. Ik ben op 22 september 1960 geboren in Groningen maar samen met mijn twee jaar jongere broer opgegroeid in Loppersum. Die jongere broer woont overigens nu in het Zuid-Hollandse Pijnacker. Mijn vader was hoofduitvoerder in de bouw bij Dinkla in Ten Post, moeder regelde het huishouden.
Het werk bracht mij op mijn 21e naar Apeldoorn en in 1986 zijn we in Epe op de Veluwe terechtgekomen. In 1995 zijn we terug naar de provincie Groningen verhuisd en wel naar Appingedam. In 2018 volgde een verhuizing naar Spijk en sinds kort wonen we aan de Nieuwe Tuinen in Loppersum. We hebben dit huis van mijn oom gekocht.
Niet voor te stellen dat dit huis vroeger ook van mijn opa, hij heette ook Nanco, en oma is geweest en dat ze hier met dertien kinderen hebben gewoond. Mijn familie vindt het mooi dat het huis binnen de familie blijft al wordt het volgend jaar wel gesloopt in het kader van sloop/nieuwbouw.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in 1982 getrouwd met de oorspronkelijk uit Stedum afkomstige Anja Bansberg. Ik heb haar in 1979 leren kennen tijdens de danslessen die in Session Kolibri in het Hervormd Gebouwtje in Stedum werden gehouden. Drie jaar later zijn we getrouwd en dit huwelijk heeft ons twee kinderen geschonken.
Dochter Carolien, in 1983 geboren, woont nu nog in Holwierde maar wil het huis van mijn vader aan het Wijmerspad kopen en komt binnenkort ook in Loppersum te wonen. Twee jaar later kwam zoon Corstiaan op de wereld en hij woont in het Noord-Hollandse Middenmeer, vlakbij de Afsluitdijk. Hij heeft met zijn partner een zoon. Onze kleinzoon Daan is elf jaar oud.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school in Loppersum, ging ik in dezelfde plaats naar de MAVO. Ik heb vijf jaar over de MAVO gedaan en ging toen naar HAVO 4 in Delfzijl. Mijn mentor op de MAVO vond mij wel geschikt voor de zorg, maar daar dacht ik anders over. Zonder echter te weten van hoe of wat te worden al had ik al wel eens bij de politie en douane rondgesnuffeld maar ik was hiervoor destijds nog te jong.
In mijn HAVO-tijd fietste ik elke vrijdagmiddag naar Middelstum waar ik in de 4=6 winkel van Reinder Tuitman de vakken vulde en de verskar voor de week erop klaarmaakte. Ik vond het leuk werk en toen Tuitman spit kreeg, vroeg hij aan mij of ik bij hem in de winkel kon gaan werken. Dat was op een vrijdag en vervolgens ben ik niet meer naar school gegaan. Ik zat al anderhalf jaar in HAVO 4 en vond het welletjes.
Hier heb ik zo’n dikke anderhalf jaar gewerkt maar toen moest ik in militaire dienst. Men heeft nog geprobeerd om dit via de rechtbank te voorkomen maar dat is uiteindelijk niet gelukt. Ik moest opkomen in Ossendrecht maar dat lag wel heel ver van Loppersum. Via een connectie is het mij gelukt om bij de Koninklijke Marechaussee in Apeldoorn gestationeerd te worden. Bij de militaire politie dus en ik ben er vervolgens tot mijn pensionering blijven hangen en afgezwaaid als adjudant-onderofficier.
Na mijn dienstplichttijd, ben ik in 1982 op de Veluwe terechtgekomen. Op enige kazernes deed ik het militaire politiewerk en hield ik mij onder andere bezig met diefstal en mishandeling. Dit werk bracht mij bijvoorbeeld ook naar Seedorf in Duitsland waar ik een half jaar aan een grote drugszaak heb gewerkt.
Vervolgens ben ik in 1995 voor het werk naar de brigade Delfzijl verhuisd waar Grensbewaking en Mobiel Toezicht Vreemdelingen de hoofdmoot vormden. MTV vond voor ons globaal plaats tussen Ter Apel en Nieuweschans. Tevens was ik vanuit Delfzijl betrokken bij de grensbewaking tussen de havens van Delfzijl en de Eemshaven. Dit werk heb ik tot 2003 gedaan. En toen ben ik qua werk een compleet nieuwe uitdaging aangegaan.
Ik werd namelijk nationaal inspecteur beveiliging burgerluchtvaart en in die hoedanigheid moest ik controles uitvoeren op burgerluchthavens en aan boord van vliegtuigen in ons land. Voor mij waren de werkzaamheden veelal op de vliegvelden Eelde en Twente. Dit was onbekend terrein, want de beveiliging lag eerder bij de overheid zelf, dus het was voor mij en mijn collega’s echt pionierswerk hoe dit goed in te vullen. Maar dat maakte het werk ook zo mooi en avontuurlijk. Ik kwam aan boord van veel internationale vliegtuigen en de voertaal was natuurlijk Engels. Dat was best wel even wennen, maar ook dat is gelukt.
Vervolgens ontstond er in Eelde een vacature voor een coördinator luchtvaart, een spin in het web die de coördinatie tussen de verschillende afdelingen op het vliegtuig moest zien te stroomlijnen. Net als in mijn vorige baan heb ik ook dit vijf jaar gedaan en daarna ben ik teruggekeerd naar mijn oorspronkelijke locatie in Delfzijl waar ik mijn laatste vijf werkjaren heb doorgebracht als 2e teamleider.
De werkzaamheden bij de Koninklijke Marechaussee waren al met al zeer gevarieerd, want ik ben ook regelmatig uitgezonden. In 1991 heb ik bijvoorbeeld tien weken lang als huismeester de Nederlandse ambassade in Warschau gediend en 2 jaar later deed ik dit tien weken in Kiev. Ik heb in 2002 een half jaar in Bosnië gediend bij de grens met Kroatië en ben ook een half jaar werkzaam geweest op Sint Maarten. Daar is Anja ook nog negen weken langs geweest. Ook ben ik in 2013 voor een half jaar naar Kosovo geweest voor een EULEX-missie.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
In 2018 ben ik op mijn 58e en één maand afgezwaaid bij de Marechaussee. Die overgang was wel heel groot vandaar dat ik bij Uitzendgroep Abiant in Spijk ben binnengestapt met de vraag of ze nog twee dagen per week werk voor mij hadden. Dat was geen probleem en zo ben ik nu elke woensdag en donderdag voor graanverwerkingsbedrijf Agrifirm in Farmsum als manusje van alles aan het werk en dat bevalt heel goed.
In de tijd dat ik in Spijk woonde, ben ik nog bijna vier jaar voorzitter geweest van st. Dorpsbelangen Spijk. Dat was bijna een fulltime baan. De goede relatie binnen mijn netwerk, plus de nodige vrijwilligersuren wierpen wel hun vruchten af want we hebben het nodige voor het dorp kunnen realiseren, onder andere voor onderhoud aan de Andreaskerk.
Ik mag verder graag lezen, puzzelen, tuinieren, fotograferen en ik heb een aquarium. Ik ben eigenlijk mijn hele leven wel sportief geweest en heb bijvoorbeeld enige halve marathons gerend. Ook hebben Anja en ik inmiddels genoten van enige mooie verre reizen. Kortom, ik heb mij nog geen moment verveeld.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Dan kom ik toch uit bij het feit dat Anja en ik al dik veertig jaar bij elkaar zijn en de geboorte van onze kinderen en kleinkind. Wat dat betreft ben ik een echt familiemens, familie ging en gaat bij mij ook altijd boven het werk.
En de dieptepunten?
Ik ben bijna geneigd te zeggen het overlijden van onze tienjarige kat die eerder deze week met verlammingsverschijnselen voor de deur lag. Het geeft aan dat ik niet echt last gehad heb van mindere periodes in mijn leven. Al mocht mijn moeder niet heel oud worden, zij is slechts 68 jaar geworden. Maar ergens hoort afscheid nemen ook bij het leven.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik kwam vroeger al vaak op de plek waar ik tegenwoordig woon. Dat was in de tijd dat hier nog veel kwekerijen zaten. Ik was toen bevriend met Anko, we schelen slechts vier dagen qua leeftijd, en zaten altijd naast elkaar in de klas. De vriendschap is gebleven en nu wonen we zelfs vlakbij elkaar want Anko heeft enige jaren geleden het huis hier even verderop van zijn ouders geërfd. Het duo Anko en Nanco van vroeger is dus weer verenigd.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
We hebben al een paar mooie reizen mogen maken. Zo hebben we twee keer Sri Lanka aangedaan en we zijn naar de Indonesische eilanden Bali en Borneo geweest. Ook hebben we Tunesië en Egypte aangedaan. Anja en ik houden beiden van zonnige weersomstandigheden vandaar dat we sinds 2004 in de winterperiode vaak warmere oorden opzoeken. Ik sluit niet uit dat we ooit nog een keer naar Sri Lanka gaan. De mensen zijn daar zo aardig en het eten is er heerlijk.
En we hebben eerder dit jaar een caravan gekocht. Dat stond niet op de bücketlist maar kwam op ons pad en met het wonen in een wisselwoning in het verschiet kunnen we mooi uitvogelen of het iets voor ons is. Verder hopen we natuurlijk nog lang gezond te mogen blijven en gezamenlijk veel leuke dingen te kunnen doen.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik heb hier van te voren wel over nagedacht maar kan niets bedenken waar ik spijt van heb.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Noteer gerust een acht.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Zoals eerder vermeld, ben ik mijn hele leven al lekker sportief. In de tijd bij de Marechaussee heb ik meegedaan aan halve marathons in Brussel, Berlijn, Praag en in 2013 rende ik de laatste in Kosovo. Daar heb ik met mijn collega’s het nodige geld ingezameld voor het plaatselijke kinderziekenhuis. Ik was al een tijdje op zoek naar een nieuwe uitdaging met daaraan gekoppeld een goed doel en die heb ik dankzij Agrifirm nu gevonden.
Agrifirm doet namelijk met aanverwante bedrijven onder de naam Big Challenge mee aan Alpe d’HuZes die op 5 juni 2025 wordt gehouden. Ik heb hiervoor een voorlichtingsdag in Apeldoorn bijgewoond en heb mij aangesloten bij 1 van de 25 Big Challenge-teams die meedoen. Ik had de keus uit fietsen, hardlopen en wandelen en heb voor de laatste optie gekozen. Graag zou ik de Alpe d’HuZes drie keer beklimmen, oftewel drie keer veertien kilometer bergopwaarts.
Ik ben hiervoor al flink aan het wandelen geweest en pak dit binnenkort, nu de verhuizing achter de rug is, weer op. Big Challenge heeft tot dusver al €113.218,- ingezameld en mijn streefbedrag is om €5.000- binnen te halen voor het Koninklijke Wilhelmina Fonds voor kankeronderzoek. Ik heb inmiddels al €2.404,- weten binnen te halen en het zou geweldig zijn wanneer de lezers van dit artikel ook een bijdrage willen doneren. Hierbij het linkje, van harte aanbevolen en alvast hartelijk dank voor de bijdrage: https://www.opgevenisgeenoptie.nl/fundraisers/NacoNanninga