Vrijdagmiddag jl. zat ik maar zo in Brasserie Meer in Loppersum te krabben. En dat op uitnodiging van oud-rechercheur, thans auteur, Klaas-Jan Dijkema, beter bekend onder zijn artiestennaam Kajé Dijkema. De man die alweer zijn vijfde boek aan het grote publiek presenteerde. Drie jaar geleden was ik ook bij de uitreiking van nummer vier. In het Eemshotel werd destijds Meedogenloos gelanceerd.
En laat diezelfde Eemshotel nu net vorige week in de verkoop zijn gegaan. Voor 1,9 miljoen bent u de trotse eigenaar van deze unieke, want enige buitendijkse hotel-restaurant in Europa. Ik weet nog dat ik vijf jaar geleden eigenaar Bert Boer, op uitnodiging van Waterschap Noorderzijlvest omdat het hotel destijds zoveel hinder ondervond van de versterking van de zeedijk, heb mogen interviewen. De man die toen hij nog jong was reeds voorspelde dat hij ooit de trotse eigenaar van het Eemshotel zou worden en woord hield.
Maar ik dwaal al weer ernstig af. Want ik viel immers ten prooi aan ‘Prooien’. Zo rond half drie nam Dijkema het woord en hij vertelde enige ins en outs over de totstandkoming van het boek en dat was als altijd geen sinecure. Want er gaat heel wat water door de zee voordat een eerste manuscript uiteindelijk als mooi eindresultaat wordt uitgegeven. Schrijven is schrappen en meerdere personen zijn bezig geweest met het redigeerproces. Maar deze lustrumeditie mag er zijn en de eerste exemplaar werd uitgereikt aan onderzoeksjournalist Rob Zijlstra, door Klaas-Jan bewonderd om zijn toewijding tijdens zijn werkzaamheden.
Een leuk feitje is dat Kajé nog tijdens zijn presentatie gebeld werd door Telegraaf misdaadjournalist Mick van Wely die voorheen voor het Dagblad werkte. Hij gaf aan die middag niet te kunnen komen maar zou zich zaterdag wel voor een interview melden in Wittewierum. Hopelijk komt ook dat de verkoop van Plooien ten goede. Een mooie Sinterklaas- en Kerstcadeau wat mij betreft. Te koop in de boekhandel maar ook online te verkrijgen via uitgeverij Profiel, www.profiel.nl
Nog een mooi feitje was dat het boek in Brasserie Meer werd gepresenteerd. En laat dat etablissement nu bestierd worden door Klaas-Jan en Attie hun kleinzoon Rienk. Die overname gebeurde vorig jaar op 19-jarige leeftijd wat inhoudt dat Rienk met zijn twintig levensjaren nog steeds heel jong is. Maar hij had zijn zaakjes goed voor elkaar en wij genoten, naast koffie en een drankje, van een lekker gebakje maar ook van een lekkere borrelplank nadat het officiële gedeelte was afgesloten. Een mooie middag derhalve en een goede aanloop richting het weekend.
Een weekend die door alle sneeuwperikelen wat anders verliep dan vooraf gepland. Onvoorstelbaar eigenlijk wat enige centimeters sneeuw wel niet voor effect kunnen hebben op het verkeer. Zo hoorde ik donderdagavond in de kantine, de training was helaas door de sneeuwval afgelast, dat onze elftalleider drie uur gedaan had over een enkeltje Assen – Middelstum. Op de nieuwe ring hadden opvallend veel vrachtwagens problemen om vanuit de tunnel weer omhoog te kruipen.
Ons 45+-avondje in Kantens ging door het weer helaas ook in rook op al gebied de waarheid te zeggen dat we hier door een tekort aan spelers ook niet heel rouwig om waren. Mijn strijdmakkers van Middelstum 3 hadden voor hun wedstrijd tegen Noordpool voor de verandering weer eens meer dan genoeg spelers. Vandaar dat ik besloot mij op de hogere echelon van het amateurvoetbal te storten. Eerst maar eens naar Winsum getokkeld voor de wedstrijd vv Winsum – Roden. Het was fris langs het veld en ik nam de uitnodiging van mijn overbuurman dan ook met beide handen aan om een gedeelte van de tweede helft vanuit de bestuurskamer mee te pikken.
Daarnaar snel door naar Bedum voor de wedstrijd van de plaatselijke trots tegen TLC. Daar stonden veel bekende gezichten langs de lijn maar ook daar was het waterkoud. Ook hier kon echter nog mooi een helftje meegepikt worden. Beide wedstrijden eindigden overigens in 2-2 waar beide thuisspelende ploegen ongetwijfeld vooraf gehoopt hadden op meer. Gelukkig kon ik mijzelf na die tijd opwarmen in ons eigen proathoes in Middelstum.
De zondag tot slot, stond in het teken van Eeuwigheidszondag. In de dienst van de PKN-kerk was pa één van de twaalf overleden gemeenteleden die herdacht werden. Altijd indrukwekkend, zo’n dienst, waarbij veel naaste familieleden aanwezig waren om de herdenking mee te beleven. Een week eerder had ik met al mijn broers en zussen pa ook al herdacht tijdens de herdenkingsbijeenkomst die in Wiemersheerd georganiseerd werd. Daar werden dik twintig namen opgenoemd en over elke overledene werd een korte herinnering uitgesproken. Mooi en dierbaar!
Ik kon het toen niet laten om nog even weer richting de kamer van pa te wandelen om oude herinneringen op te halen. Vorig jaar rond deze tijd was hij er nog maar op 14 januari van dit jaar blies hij zijn laatste adem uit. Vergeten doe ik hem, en moeke uiteraard ook niet, echter nooit….