Het was vorige week een beetje een kwestie van hangen en wurgen. Niet ziek maar ook niet topfit, u herkent het vast wel. ’s Nachts maar zo om twee uur wakker worden, koud of badend in het zweet. Toch gewoon alle noodzakelijke dingen gedaan die op het program stonden en af en toe even een pas op de plaats in combinatie met een paracetamolletje voor het slapen gaan. Niets onoverkomelijk en daarbij heb ik bij mijn weten dit klein leed, als je daar al van kunt spreken, achter mij gelaten.
Maar de training van donderdag liet ik daarom bewust schieten. Ook al om krachten te sparen voor de vrijdagavond toen in Bedum de eerste 7×7 voetbalavond plaatsvond. Niet dat het veel hielp want binnen vijf minuten was ik na enige aanzetten naar voren, sprints is een veel te groot woord op mijn leeftijd, en daarna ook ‘snel’ weer terug al helemaal naar de gallemiezen. Waar dat ook maar mag liggen.
We waren zelf verre van voltallig maar in tegenstelling tot een van onze tegenstanders wel aanwezig waardoor we om half negen na twee ruime nederlagen al richting de kantine konden voor wat versnaperingen. Eerder had ik daar commercieel bestuurslid Martin Broekmans van sv Bedum al de hand geschud en het eerste exemplaar van de Bedumer presentatiegids in ontvangst genomen.
Mooi om te zien hoe de juni- en juli-interviews zich uiteindelijk in de dikke gids verweven hebben. Door de overwinning van het eerste zullen ze daar ongetwijfeld een mooie seizoensopening hebben gehad. Zaterdagmorgen kan ik ditzelfde proces ook in Winsum ondergaan. Iets om naar uit te kijken want ook daar hebben ze er zin in uiteraard.
In huize Koster voel ik op deze maandagmorgen ook een soort van spanning van de jongste die morgen haar rijexamen heeft. En dat terwijl ze niet eens thuis is. Ik ben zeer benieuwd of ze net als haar zus ook in één keer slaagt en moet nog even terugdenken aan mijn eerste rijexamen die door een forse ingreep van de rijexaminator abrupt eindigde. Als ie dat overigens niet gedaan had, was de kans groot geweest dat ik achterop mijn voorganger geknald was. Even 32 jaar terugblikken in de tijd dus, uit nostalgische overwegingen. Maar uiteindelijk is het allemaal goed komen dus dat geldt vast ook voor de jongste.
En dat in de week dat het in de Berkenlaan gonst van de activiteiten voor de Lichtweek die zaterdag losbarst. Adel verplicht en niet alleen in de Middeleeuwen maar ook bij ons om het thema Vrouger waardig in te vullen. Waar de een tintelt van de enthousiaste energie en zich helemaal creatief uitleeft, is de ander wat gematigder en meer met de Olympische gedachte bezig. Maar een voldoende zal het uiteindelijk toch wel worden en er is mooi weer wat reuring in het dorp en daar gaat het uiteindelijk om toch? Van harte welkom natuurlijk om vanaf zaterdag een Blik in de Berk te werpen!
Even weer terug naar voetballen trouwens. Want daar ik vrijdagavond reeds mijn voetbalkruid verschoten had, zat ik voor zaterdag in dubio of ik nu bij mijn ploegmakkers van het derde of toch maar naar Haren moest om daar de eerste competitiewedstrijd van het eerste te aanschouwen. De keuze was na een snelle 0-2 achterstand van het derde, én weinig uitzicht op een goed resultaat, uiteindelijk snel gemaakt. Tegen de plaatselijke vv Haren sloeg het Middelstumer vlaggenschip uiteindelijk met 1-4 toe al moest hiervoor net na rust wel een 1-0 achterstand worden weggepoetst.
En zo genoot ik én van een heerlijk najaarszonnetje ook van drie punten en vijf goals. Daarbij bleek na thuiskomst dat het derde toch nog een 4-4 gelijkspel uit het vuur gesleept had na een 0-4 achterstand. De wonderen zijn inderdaad de wereld nog niet uit en de mannen genoten opzichtig van deze houdini-act met een smaakvol biertje in de zon.
’s Avonds was het ook dampend warm in onze serre waar de vrouw met de buurman en kaartvriend Johan hun gezamenlijke verjaardagen vierden. Daar hoefde geen straalkachel of vuurton aan te pas te komen om het warm te houden. En zo konden we met elkaar genieten van een van de laatste mooie weekenden van het jaar qua zon én temperatuur. Een extra reden om dit te koesteren natuurlijk.
Vrijdag wacht ons de eerste kaartavond weer bij de voetbalclub en gaan ook de sjoelers los. Van te voren al de nodige reuring over hoeveel spelletjes te spelen, dit om te voorkomen dat het nachtwerk gaat worden. En donderdag is daar in Leens de uitvoering van Hooge Tonen. Nu maar hopen dat de weergoden ons gunstig gezind zijn! En zo hebben we op de vroege maandagmorgen, met hangen en wurgen en ook ietwat van de hak op de tak, toch weer een verhaal op papier gekregen…..