Op zoek naar het zomergevoel in Overschild en Steendam

Ik stap deze morgen iets later dan gepland in de Up om aan mijn laatste zoektocht naar het zomergevoel in noord-Groningen te beginnen. Rond half zeven ben ik schijnbaar toch nog even ingedommeld maar dik een uur later zit ik startklaar in de auto. Klaar voor een bizar bezoek aan twee dorpjes waar ik zeker niet alle dagen kom. Ik heb dan ook geen relaties of aanknopingspunten in beide dorpen. Wel weet ik natuurlijk dat Overschild een ware make-over ondergaan heeft. En als ik aan Steendam denk, denk ik uiteraard aan het Schildmeer. Dit, en nog veel meer, leest u hieronder…..

Overschild

Even na achten parkeer ik de auto direct in het begin van het dorp. Overschild is de plaats die jaren geleden veelvuldig in het nieuws kwam. Volgens mij was de strekking dat de ene helft van het dorp een compleet nieuw huis zou krijgen en de andere helft niet. Of zoiets. Ik ben benieuwd hoe het nu zit en wandel kwiek Overschild in.

En dat geeft al snel een representatief beeld. Ik zie direct twee relatief nieuwe huizen. De dixi staat er nog voor op straat als teken dat de werkzaamheden nog niet zo lang geleden zijn afgerond. Of is die gewoon blijven staan voor de lege plek ernaast die met hekken omgeven is? Hier zouden ze binnenkort zo kunnen beginnen. Even verderop zie ik een huis die er leeg en gehavend uitziet alsof er in jaren niets meer aan gebeurd is. Wat zou hiermee gebeuren?

Maar wat direct opvalt zijn de vele nieuwe huizen in het dorp. Zou ik er ver naast zitten, wanneer ik inschat dat zo’n 80% van de huizen van het dorp, dat zo’n 500 inwoners telt, er gloednieuw uitziet? Wat een bizarre metamorfose heeft Overschild eigenlijk doorstaan. Vlak voordat ik aan de wandeling begin, bekijk ik nog een NOS-item uit 2017 dat over het versterkingsprogramma in het dorp gaat en waarin nog veel van de oorspronkelijk woningen te zien zijn. Met als centrale vraag van verslaggeefster Pauline Broekema wat er met de identiteit van deze plaats in de gemeente Midden-Groningen zou gaan gebeuren de komende jaren?

Nu ja, dat kan inmiddels aardig ingeschat worden want daar is weinig meer van over. Ik ben zeer benieuwd hoe Overschild er over zes jaar uitziet wanneer ik voor een herhalingstocht in het dorp langskom. Want nog steeds vindt er de nodige bedrijvigheid in het dorp plaats. Niet in het laatst bij de hervormde kerk natuurlijk want die staat inmiddels op palen als onderdeel van het versterkingsproces. Laatst zag ik op een Noord-reportage aannemer Sietsema en schilder Buikema tekst en uitleg geven over dit proces.

Ik zet de molen ook maar even op de foto en loop hiervoor het terrein van de plaatselijke Saab-dealer op. Een bijzonder Wadapatja kiekje wordt ook niet geschuwd. In het dorp staat nog een kerk maar wat ziet die er gehavend uit zeg. Ik ben zeer benieuwd wat hier op termijn mee gaat gebeuren. Het is de kerk die tegenover de ijsbaan en speeltuin staat. Verder in deze doodlopende straat zie ik tal van nieuwbouwblokken en verder nog het dorpshuis.

Ik wandel terug naar de viersprong en loop rechtdoor naar de dijk waarachter het Eemskanaal schuilgaat. Wat staan hier grote nieuwe huizen zeg, het doet zelfs wat Amerikaans aan. Dat kan ook door het Sheriff-bordje komen dat aan een van de huizen hangt. Verderop zijn bouwvakkers druk bezig in de bocht wat mij weerhoudt om nog even op de dijk te gaan kijken. In plaats daarvan ga ik weer naar de hoofdweg en niet veel later ben ik al buiten het dorp. Dat er in Overschild 500 inwoners wonen, zou je niet zeggen.

Zouden al deze inwoners tevreden zijn over het verloop van het versterkingsproces in de afgelopen jaren? Over het feit dat er bijna een compleet nieuw dorp herrezen is aan de boorden van het Eemskanaal? Of moet alles nog even bezinken en definitief afgerond worden alvorens een eindoordeel te vellen? Ik vind het allemaal maar bijzonder hoor.

Overschild is wat dat betreft het meest bizarre dorpje waar ik voor deze reeks de afgelopen vijf jaar doorheen gewandeld ben. De verpersoonlijking van alle aardbevingsellende zou ik bijna willen schrijven maar dat is taalkundig natuurlijk niet juist. Ik heb eerst genoeg gezien maar neem mij voor om volgend jaar Overschild tijdens een van mijn vroege fietstochten weer aan te doen om de vorderingen tot mij te nemen…..

Steendam

Ik stap weer in de auto en tuf zes kilometer door. Steendam is de volgende plaats die ik deze morgen aandoe. Die zou ik vorig jaar al meenemen maar toen kreeg de Rover steeds meer kuren. Op internet lees ik het antwoord op mijn vraag waarom ik dit plaatsje, dat nog geen tweehonderd inwoners heeft, zo lastig kan duiden. Steendam is namelijk een dorp zonder specifiek en afgebakend centrum. Een kerk en winkels kom ik later inderdaad niet tegen. Dat verklaart natuurlijk het een en ander. Geen kerk en winkels dus maar wel heel veel Schildmeer. Steendam ligt hier als het ware omheen gekruld. Vroeger kwam ik hier geregeld met mijn ouders. Zeker pa mocht hier graag zwemmen.

Het eerste kiekje wat ik neem, is van een bootje met bloemen aan de ingang van het dorp. Ik parkeer de auto bij Kaap Steendam. Daar trouwden vorig jaar juli Frank en Mariël en toen was deze Kaap nog niet helemaal klaar. Nu hoeft er alleen nog maar wat aan de bestrating rond het gebouw te gebeuren. Weer een grote stap verder dus. Ik neem een foto van het Schildmeer met de bedoeling om hier ook de vele vakantiewoningen bij op te zetten en het bruggetje hiernaartoe. Het echte zomergevoel stroomt langzaam binnen. We hebben immers nog enige fraaie zomerse dagen te goed de komende tijd.

Ik loop eerst terug naar het begin van het dorp maar zie weinig spannends. Wel schiet ik een foto van de plaatselijke bootverhuur en ik zie meerdere dames een soort van gym- of fitnesszaal binnen lopen. Ik schiet nog een foto van een miniatuurmolen bij een woning en volg vervolgens de wegwijzers die mij naar golfbaan Duurswold sturen. Daar waar de familie De Hek zo vele voetstappen heeft gezet en waar de jonge Yorick misschien wel zijn weg gevonden heeft naar eeuwige roem. Inmiddels heeft hij immers al de nodige internationale ervaring opgedaan.

Ik wil even een kijkje nemen op het complex maar zie al snel een golfkarretje op mij af komen. Twee mannen op leeftijd vragen waarmee ze mij kunnen helpen. Ik heb direct de diepere laag van deze vraag door. Mijn aanwezigheid wordt hier niet op prijs gesteld. ‘Het is veel te gevaarlijk met al die rondvliegende golfballen.’ Ik kan hiermee misschien wel dodelijk getroffen worden en dat kan natuurlijk nooit de bedoeling zijn.

Afijn, ik complimenteer de pensionado’s nog maar even met de staat van de greens en loop snel verder naar de plaatselijke surfverkoop. Dat kan ook niet elk dorp zeggen natuurlijk, dat ze een surfcentrum in hun midden hebben. Een demosurfplank wordt net naar buiten versleept. Ik wandel kort nog even rond in het villapark aan het Schildmeer en ontdek de beginplek waar Miranda en ik enige jaren geleden begonnen aan een lange wandeltocht van Steendam via Schildwolde en Roegwold naar Woudbloem waar we eerder de auto neergezet hadden. Een mooie herinnering derhalve.

Ik besluit langs het meer terug te lopen naar de auto en rijd niet veel later nog even langs de golfbaan waar de nodige golfers actief zijn. Zou dat niet gevaarlijk zijn, zo’n afzwaaier door de voorruit? Vast niet. Ik kom uit in Hellum daar waar drie weken geleden zo’n beetje de zoektocht naar het zomergevoel in noord-Groningen begon. Wat vliegt de tijd toch. Gelukkig heb ik ook nu de foto’s nog: https://bert-koster.nl/2024/08/27/een-zomer-instagrammetje-uit-overschild-en-steendam/.

Donderdag volgt het slotstuk van deze zoektocht. Dan volgt het reisverslag naar Schiermonnikoog die ik zaterdag jl. met de vrouw en de overburen ondernam. Wat mij betreft een passend einde aan deze reeks die ik ook in 2024 weer met zeer veel plezier twaalf werkdagen heb uitgevoerd! Voor volgend jaar zijn al weer minimaal tien plaatsen geselecteerd. Wordt vervolgd dus….