Siem-Menno, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Siem-Menno Jansma is de naam, 50 jaar, geboren en getogen op Ter Laan nabij Middelstum en via Loppersum en Engelbert uiteindelijk in 2001 in Froombosch beland. Ik heb een geregistreerd partnerschap met Marloes en ben de trotse vader van Bjorn (16) en Bente (10). Senior uitvoerder van beroep bij de Boer en de Groot, een waterbouwbedrijf uit Harlingen met een regiokantoor in Groningen. En een fanatiek fietser zoals je al wel hebt begrepen.
Je bent net terug van een Franse hoogtestage in de Alpen toch?
Ja, daar hebben we onlangs enige dagen doorgebracht inderdaad. Even snel op en neer naar een plek 1.200 kilometer hiervandaan in de Franse Alpen met een oude maat van mij uit Schildwolde. Een enerverende trip inderdaad maar met 7.700 klimmeters zeker nuttig. Ongeveer een derde van wat ik binnenkort af moet leggen en ik kwam tot de conclusie dat ik er de komende weken conditioneel nog wel even aan moet trekken.
En dat allemaal voor een bijzondere uitdaging eind augustus?
Klopt, ik ga namelijk van 25 augustus tot en met 1 september met twee ploegmaten de Tour For Life fietsen. Dat is een georganiseerde tocht voor het goede doel waarin geld ingezameld wordt voor kankeronderzoek. In acht dagen fietsen we van het Italiaanse Bardonecchia, gelegen dichtbij de Franse Alpen die we ook overfietsen, langs Geneve, via de Jura, de Vogezen en de Belgische Ardennen naar Maastricht. Ik ben wel van de zomerse uitdagingen en heb er dan ook zin in.
In die acht dagen moeten er heel wat kilometers weggetrapt worden toch?
Het is een tocht van 1.300 kilometer met in totaal 19.000 hoogtemeters. Gemiddeld moeten we dus dagelijks tussen 140 en 180 kilometer wegtrappen. Wat inhoudt dat we er dagelijks rond 06.00 uur uitmoeten waarna we na een flink ontbijt zo tegen 07.00/07.30 uur op de fiets kunnen stappen.
Gelukkig betreft het dus een georganiseerde reis waar heel veel vrijwilligers voor actief zijn. We hoeven dus ‘alleen’ maar te fietsen en onderweg zijn er twee checkpoints waar we even kunnen rusten, eten en als het nodig is nog even gemasseerd kunnen worden. Als we rond 18.00 uur op de eindplek arriveren dan zijn de tenten al weer opgebouwd en na het avondeten en een massage is het dan de hoogste tijd om vroeg onder de wol te gaan.
Gelukkig zijn jullie met zijn drieën?
Team ’t Roegwold, genoemd naar het prachtige natuurgebied hier in de buurt van Froombosch, bestaat inderdaad uit drie teamleden. Richard is een collega van mij die ik ook al ken vanuit mijn BAM-tijd. En Edzo uit Schildwolde die ken ik van het voetballen. We nemen gezamenlijk 150 levensjaren mee de bergtoppen over.
Zelf ben ik al dik tien jaar aan het fietsen maar mijn beide collega’s zijn ongeveer een jaar actief en hebben nog nooit in de bergen gefietst. Dat wordt dus voor hen nog een mooie uitdaging. Of ik ze op sleeptouw neem? Man, ik heb het moeilijk genoeg met mezelf. Maar ik kan ze eventueel wel wat tips geven natuurlijk, bijvoorbeeld over het te gebruiken verzet.
Maar dit is wel even wat anders dan de VAM-berg in Drenthe of de Sallandse Heuvelruggen. Gelukkig is Richard in korte tijd al zo’n dikke 10 kilogram aan gewicht kwijtgeraakt en Edzo is lid geworden van dezelfde fietsclub in Hoogezand waar ik al langere tijd lid van ben.
Lig je qua trainingen op koers?
Na de hoogtestage ben ik dus tot de conclusie gekomen dat er nog wel een tandje bij moet. Wat inhoudt dat ik de komende maanden wekelijks zo drie tot vier keer op de fiets zal stappen voor een trainingsrondje. En er mogen nog wel wat kilootjes af bij mij en dat valt niet mee want ik ben een echte zoetekauw. De teller is al gedaald van 93 naar 88 maar mijn streefgewicht is 80 kilogram. Elke kilo extra in de bergen is er één hé, je moet het wel allemaal meezeulen.
Word het afzien denk je?
Van een eerdere tocht over de Franse Pyreneeën, weet ik dat het zwaar wordt. Maar ik heb destijds ook gemerkt dat je alle dagen wat sterker wordt en de hoge bergtoppen beter aankunt. Dat is iets waar ik mij nu ook maar weer aan vastklamp. We hebben qua motivatie een flinke stok achter de deur en dat zal ons ongetwijfeld stimuleren om door te zetten!
Je hebt persoonlijke redenen om aan deze tocht mee te doen toch?
Ik heb altijd wel iets willen doen qua uitdaging met daaraan een goed doel gekoppeld. Zo heb ik nagedacht over deelname aan de Alpe d’Huzes maar dat evenement vind ik te “masaal” en je rijdt zes keer dezelfde berg op. Aan de Tour For Life doen maar ongeveer 200 fietsers mee en hebt 1.300 km aan fantastische uitzichten. Vorig jaar werd ik getipt via mijn werk over deze tocht waarbij de opbrengst volledig naar het Daniel Den Hoed fonds gaat en die fonds zorgt dat het ingezamelde geld in het Erasmus MC Ziekenhuis in Rotterdam voor onderzoek gebruikt wordt.
Ik ben mijn beide ouders aan kanker verloren. Mijn vader in 2012 na een lang ziekbed en mijn moeder vrij snel in 2021 nadat ze enige jaren eerder al borstkanker gehad heeft. Dat heeft ze destijds overwonnen maar in 2021 was er geen houden aan. Mensen in de omgeving van Middelstum kennen ze vast nog wel. Mijn ouders hadden een boerderij op Ter Laan en mijn moeder Sita was vrijwilligster op de Wicher Zitsemaschool. Naast het meehelpen met de handvaardigheidlessen naaien en breien was ze ook als korfbaltrainster en coach actief op deze school.
Inmiddels hebben jullie al een mooi sponsorbedrag binnengehaald?
We hebben onze doelen qua streefbedrag gelukkig al enige keren mogen bijstellen, dat is natuurlijk geweldig! Via 8 naar 10 en nu €15.000,-. De inzamelingsteller staat inmiddels op dik €13.000,-, Gemiddeld gezien scoren we met zo’n €5.000,- de man zo’n beetje de hoogste opbrengstcijfers per teamlid en dat hebben we mede te danken aan enige trouwe sponsoren maar ook aan de vele donaties.
Zo heeft mijn sportschool GymXtraFit in Steendam, naast sponsering, een evenement georganiseerd waarbij je kon wandelen, hardlopen of fietsen. Alleen al tijdens deze dag is €1.100,- binnengehaald. Dat gaf echt een enorme boost hoor! En binnenkort organiseert racefietswinkel Broekhuis Harkstede een sponsorrit waarbij de winkel fietsen, helmen e.d. uitleent aan die deelnemers die niet over het juiste materiaal beschikken. Ook de opbrengst van deze dag gaat naar Team ’t Roegwold.
Is fietsen een grote hobby van je?
Elf jaar geleden ben ik gestopt met voetballen. Ik ben begonnen (in de jeugd) van vv Middelstum en heb o.a. bij Loppersum, Oranje Nassau, Engelbert en SGV gevoetbald met de eerste klasse als hoogste niveau. Best wel hoog en fanatiek dus, maar na een enkelbreuk en kruisbandblessure moest ik op zoek naar iets anders.
Via Marloes raakte ik in contact met Bennie Gast, Ad Toonen en Dick van Dam die destijds het voornemen hadden om de Pyreneeën van de West naar de Oostkust te rijden. ‘Ik ga mee’, zo zei ik spontaan zonder nog maar een kilometer op de racefiets gezeten te hebben. Ik heb direct een goede fiets gekocht en sinds die tijd ben ik nooit meer met fietsen gestopt. Twee keer per week train ik met de eerder genoemde wielervereniging Tour’75 uit Hoogezand.
Verder ben ik nog als scheidsrechter actief bij SGV, de club waar ik jarenlang jeugdtrainer en coach geweest ben van het team van Bjorn. En ik word komend seizoen leider van het eerste elftal van het net gepromoveerde SGV. Mooi dat we bij Middelstum in de competitie zitten. Dat wordt een mooi weerzien!
Als ik je vraag naar je fietshoogte- en dieptepunten tot dusver, wat is dan het antwoord?
Ik heb in de loop der jaren diverse bergtoppen beklommen met alle hoogtepunten van dien. Maar die eerste Pyreneeënrit was een fantastische ervaring. Ik kijk ook met veel plezier terug naar het jaar waarin we aan de NK ploegentijdrit in Lauwersoog meededen met onze wielervereniging. Een rondje van 42 kilometer werd in 58 minuten gefietst, een gemiddelde van bijna 45 kilometer per uur.
Tijdens een kop-over-kop ploegentijdtraining in Roden ben ik eens met een gangetje van meer dan 50 kilometer per uur gevallen met een klassieke gebroken sleutelbeen tot gevolg. Dat was inderdaad minder fraai. Een fietstocht op een normale ‘stalen ros’ eindigde ook eens in mineur toen een automobilist van zijn oprit afreed zonder uit te kijken. Naast de nodige schaafwonden was ook mijn ego en mijn fiets kaduuk.
Heb je al mooie trainingsanekdotes opgedaan?
Mooi was het niet maar in Frankrijk was het onlangs tijdens onze hoogtestage noodweer. We zijn op de woensdag toch nog gaan trainen nabij Alpe d’Huez. Een idyllisch plaatsje hoog in de bergen dat we aandeden, La Bérarde, is twee dagen later door hevige regenval eerst geëvacueerd en later zelfs (gedeeltelijk) weggevaagd. Dat was wel een bijzondere gewaarwording.
Is dit een eenmalige uitdaging?
Ik denk qua lengte en het aantal hoogtemeters wel. Maar ik ga in principe graag elk jaar een bijzondere uitdaging aan. Zo heb ik bijvoorbeeld de Hollandse Honderd gereden, ook een tocht voor het goede doel. Vorig jaar heb ik meegedaan aan de triatlon in Castricum na eerder al een wintertriatlon te hebben voltooid. Volgend jaar volgt misschien wel weer een mooie uitdaging in Italië.
Wil je verder nog iets kwijt?
Hartstikke mooi wanneer je het linkje op wilt nemen waar mensen een donatie kunnen geven. Hoe groot of klein ook, elk bedrag is welkom. Want wie heeft er in zijn naaste omgeving niet met deze rotziekte te dealen gehad?! ‘Samen maken we kanker kansloos’ en daar zet ik mij met persoonlijke drijfveren graag voor in. Hartelijk dank alvast en ook een woord van grote dank voor al die mensen die al wat gedoneerd hebben en onze sponsoren!
Hierbij het linkje: https://www.tourforlife.nl/siem-menno-jansma-team-t-roegwold