Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Michel Jan de Graaf, roepnaam Mayko. Ik ben op 21 december 1954 geboren in het oude Diakonnessenziekenhuis in Groningen. En ook nog wel plotseling want mijn moeder wist niet eens dat ze zwanger was. Zij ging met buikpijnklachten naar dokter Verhagen en die zei tegen haar: ‘Joe binn’n zwanger!’ Die mededeling kwam als een complete verrassing. En zo werd ik in het ziekenhuis twee maand te vroeg geboren. Ik was kind nummer zes, na mij kwam nog een zusje. Zij is samen met mij de enige die nog in leven is van het gezin en woont in Delfzijl. De rest van mijn broers en zussen zijn al op jonge leeftijd overleden.
Ik ben opgegroeid aan de Stadsweg in Onderdendam. Daar heb ik tot mijn zeventiende gewoond en toen ben ik in Middelstum bij mijn zuster Grietje in gaan wonen. Ik had geen goede band met mijn vader die een beetje alcoholist was. Als ik langer thuis was blijven wonen, was het vast niet goed gegaan. Ik heb vijf jaar bij mijn zuster gewoond en daarna volgde een verhuizing naar de Ploegersweg in Middelstum. In 1986 zijn we uiteindelijk aan de Akkerstraat 12 in Middelstum terechtgekomen.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben op elf november 1977 getrouwd met de oorspronkelijk uit Loppersum afkomstige Tineke Zuidema. Ik heb haar in 1975 leren kennen in café Brandsen in Stedum. Het was eerst een beetje touwtrekken. Ik bood haar een drankje aan, we gingen samen dansen en op den duur mocht ik haar naar huis brengen. Zelf reed ik in die tijd op de brommer, op een Sparta om precies te zijn.
In 1979 is Renate geboren, zij woont in Wagenborgen. Twee jaar later diende Diana zich aan, zij is in Oude Pekela terechtgekomen. Vervolgens kwam in 1985 Mariska op de wereld, zij woont in Appingedam. En net voordat Nederland in 1988 Europees Kampioen werd, kwam Michel op de wereld. Hij heeft een geregistreerd partnerschap met Jasmijn en ze wonen achter ons aan de Ploegersweg in Middelstum. We zijn de trotse opa en oma van kleinzoons Jari van 3,5 jaar en Kylian van dik 1 jaar.
Wat is uw voormalig beroep?
Ik heb wat langer op de lagere school in Onderdendam gezeten omdat ik heel moeilijk kon leren. Op mijn veertiende ben ik vervolgens aan het werk gegaan. In Bedum kon ik bij de DOMO in de ijsfabriek aan de slag. Man, wat heb ik daar veel van die lekkere roomijs gegeten. Ik werkte er aan de lopende band maar omdat ik aan de rechterkant van mijn lichaam verlammingsverschijnselen heb, bij mijn weten ben ik daarmee geboren, kon ik het tempo niet bijhouden.
Op mijn vijftiende kon ik op de oude steenfabriek in Middelstum aan het werk, daar waar nu Hoek Banden zit. Ik ben daar eerst vijf jaar lattenlegger geweest wat inhoudt dat ik de machines aan moest vullen met de latten. Daar werden dan weer stenen op geplaatst. Dit werk was aan de achterkant van de fabriek en na die vijf jaar ging ik naar voren om karren met bakstenen te versjouwen. Oftewel volle weghalen en lege weer terugzetten.
Tussendoor ben ik ook nog een tijdje platentrekker geweest. Door rijplaten te verplaatsen, moest ik zorgen dat de heftruck bij de ovens kon komen. Ik was ook reservebrander en in die functie heb ik veel nachtdiensten gedraaid, vaak samen met Henk de Vries. Ik moest er dan voor zorgen dat de ovens bleven branden. Ik vond het mooi om die nachtdiensten te draaien maar slapen was wel een probleem. Ik moest tot 07.00 uur aan het werk en nam ’s morgens voor het slapen gaan eerst nog een flesje bier. Maar vaak was ik rond 09.00 uur al weer wakker.
Op de fabriek werkte ook een Turk en ik ben me ’s nachts een keer rot geschrokken toen er opeens twee Turken achter mij stonden die verhaal wilden halen bij mijn collega maar die was op dat moment niet aan het werk. Dik tien jaar heb ik op de steenfabriek gewerkt en wat heb ik er een mooie tijd beleefd! We werkten er met zo’n veertig tot vijftig man tot het faillissement in 1982. Even verderop op Boerdam was immers de modernste steenfabriek van Europa geopend en slechts enige van mijn collega’s mochten mee die kant op.
Zelf heb ik toen eerst een tijdje werkloos thuis gezeten om vervolgens badmeester te worden bij het Middelstumer zwembad. Dat ging mij goed naar de zin maar dat mocht op den duur om een of andere reden niet meer tot mijn grote spijt. Ik werd vervolgens stoffeerder bij de WANN in Uithuizen, ik heb bijvoorbeeld de barkrukken in de oude voetbalkantine nog gestoffeerd, maar Meindert Schollema heeft er toen voor gezorgd dat ik in de zomermaanden ‘uitgeleend’ werd aan het Middelstumer zwembad om daar als badmeester te werken. Ik bouwde daar in de zomermaanden zoveel vrije uren op dat ik na die tijd eerst maar een tijdje thuis moest blijven om die weg te werken.
Al met al ben ik zo’n twintig jaar bij het zwembad werkzaam geweest, op het laatst als vrijwilliger. Ik kon iedereen en de kinderen hoefden op den duur hun abonnement niet meer mee te nemen want ik wist precies wie gratis naar binnen mocht. In 1995 ben ik definitief afgekeurd en ik kreeg steeds meer last van mijn suikers, zeker bij warme zomers, en daardoor kon ik niet meer badmeester zijn. Het werd tijd voor mij om nog meer richting het vrijwilligerswerk te gaan.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik was dus een jaar of vijftig, toen ik afgekeurd werd. Reeds in 1982 ben ik kantinevrijwilliger bij vv Middelstum geworden. De club waar ik jarenlang keeper was bij het vijfde elftal. Met dat keepen ben ik al bij Onderdendam begonnen. Toen ik definitief thuis kwam te zitten, nam het aantal bardiensten toe. Ik stond op den duur op de dinsdag- en de donderdagavond achter de bar en elke zaterdagmorgen van 07.00 tot 13.00 uur, vaak samen met Roelf van der Laan en soms met Peter Bos.
Dat vond ik geweldig om te doen. Er is een tijd geweest dat kauwgomballen een cent per stuk kosten en dat kinderen voor een gulden honderd kauwgomballen konden krijgen. Roelf en ik deden soms ook wel twee extra in het zakje en wanneer de kinderen het aantal ballen na gingen tellen dan hoorde je ze onderling fluisteren dat ze meer hadden gekregen. In 2015 kwam hier een abrupt einde aan, daarover later meer. Toen werd ik ‘Technisch Directeur’ van Middelstum 4 maar aan het eind van het seizoen stop ik hiermee.
Ik ben ook 28 jaar ijsbaanvrijwilliger geweest. Kaartjes verkopen, de baan vegen, bardiensten draaien, het hoorde er allemaal bij. En ik heb zo’n vijf jaar in de speelweekcommissie gezeten met bijvoorbeeld Allert de Vries, Jan Til en Gerard Stuitje, ook een mooie tijd. Ik zou het bijna vergeten maar in de begin jaren tachtig heb ik samen met Jan Vonk, Piet Kruizinga, Feike van der Veen en Jan van Wolde alle kleedkamers en de nieuwe kantine geverfd. En ik ben nog grensrechter van het tweede en derde elftal geweest waarbij ik zelf nog een keer complimenten heb mogen ontvangen een KNVB-official voor mijn eerlijkheid. ‘Waren ze allemaal maar zo!’
Tegenwoordig kijk ik veel sport en als het weer meewerkt dan trek ik er graag met mijn scootmobiel op uit. Lekker toeren in de omgeving of was/pakjes halen/brengen van en naar Foodmaster De Delle, de zaak die mijn zoon Michel samen met Alexander Zuidhof runt. En het oppassen en spelen met de kleinkinderen is natuurlijk ook geweldig.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Onze trouwdag en dat Tineke en ik nog steeds bij elkaar zijn. En natuurlijk de geboorte van onze kinderen en kleinkinderen. Ik ben daarbij wies met mien schoondochter Jasmijn. Het erelidmaatschap van de vv Middelstum beschouw ik ook als een hoogtepunt, dat zag ik totaal niet aankomen. En het kampioenschap met het vierde elftal in 2016 zal ik nooit meer vergeten. Op de boerenkar door Middelstum en bij Vita Nova kregen we nog een schaal bitterballen aangeboden door Mark Willem en Evelien.
En de dieptepunten?
Tijdens de overgang van de oude naar de nieuwe kantine kreeg ik van het bestuur te horen dat ik niet als kantinemedewerker mee mocht. Dat leek hen voor mijn gezondheid beter. Iets wat mij slim zeer gedaan heeft en eigenlijk nog steeds omdat het niet mijn eigen beslissing was. Daarbij vond ik mijn kantinetijd een fantastische tijd. Ik ben de jongens van het vierde nog steeds dankbaar dat ze mij TD gemaakt hebben anders had ik nooit een stap meer op het voetbalveld gezet. Ik verheug mij nu al weer op de barbecue én seizoensafsluiting bij Pieter.
Veel van mijn broers en zussen zijn jong gestorven. Mijn moeder is ook maar 54 jaar geworden. Ik mis bijvoorbeeld ook mijn schoonouders. Mijn schoonmoeder was mijn oogappeltje maar ik kon het ook goed met mijn schoonvader vinden.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
In mijn zwembadtijd werd het zwembad nog gereinigd met een speciale stofzuiger waarmee je bijvoorbeeld vuil van de bodem kon verwijderen. Vrijwilliger Jan van der Laan reikte een keer iets te ver voorover en kukelde maar zo met stofzuiger en al het zwembad in. Dat zag er heel komisch uit.
Ik heb zelf in mijn vrijgezellentijd ook wel eens een nat pak opgelopen. Na een avondje kermis in Middelstum gingen we op de brommer via het Jaagpad terug naar Onderdendam. Onderweg stonden van die melkbussen waarvan ik dacht dat ze leeg waren. Ik wilde ze voor de gein omver schoppen maar kwam er achter dat ze nog vol waren. Ik verloor mijn evenwicht en had de keus. Of een plons in het Boterdiep of in de sloot. Ik koos voor het laatste en nam Frits Moorlag in mijn val mee….
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Tineke en ik zijn beiden geen vakantievierders. Wel genieten we van een dagje weg, zo gaan we binnenkort naar het Dolfinarium. Langer weg hoeft van mij niet en dat laat mijn gezondheid ook niet meer toe. Met het vierde ben ik twee keer mee geweest op trainingskamp maar daar moest ik vervolgens wel een week van bijkomen.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik zou het echt niet weten. Ik heb altijd wel vreugde en plezier in het leven gehad.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Een 10 is te hoog maar met wat ik allemaal beleefd heb ga ik zeker voor een 9!
Wilt u verder nog iets kwijt?
Meedoen aan pensionado’s viel eigenlijk best wel mee, ik kan het iedereen aanraden. Je hebt me vaak genoeg om de kop gezeurd maar nu had ik zoiets van, het moet maar eens wezen. Dan ben ik ook mooi van het gezeur af. Je komt volgend jaar maar weer om Tineke te interviewen hoor, geen probleem.
En ik wil nog graag alle kantine- en zwembadmedewerkers bedanken voor de mooie tijd die ik met ze heb beleefd. Ook de namen van snoepverkoopsters Sari Gerrijts en de onlangs overleden Bouk Bulthuis mogen hierin niet vergeten worden.