Jack, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Jack Suiveer is de naam, 56 jaar, van oorsprong een stadjer maar sinds 1990 met veel plezier in Bedum wonend. Getrouwd met Annelies en we zijn de trotse ouders van dochters Noëlle (22) en Quirine (20). Beiden volgen een HBO-studie en de oudste gaat binnenkort samenwonen in Winsum. En wat de jongste gaat doen hangt inderdaad een beetje af van de carrière van Luciano Valente, haha. En dat ik een enorme sportpassie heb, is vast wel bekend.
Je hebt qua werk een mooie carrière opgebouwd bij de Effektief Groep?
En dat terwijl ik aanvankelijk met werken begonnen ben met alleen een MAVO-diploma op zak. Voetballen en stappen was immers veel leuker dan naar school gaan en ik heb mijn MBO-opleiding niet afgerond. Dat heb ik vervolgens in de avonduren gedaan toen ik voor ingenieursbureau Het Noorden ging werken.
Na negen jaar volgde een werkswitch naar Noordlease en daar heb ik in de avonduren in drie jaar tijd de HBO-opleiding management, economie en recht afgerond. Hier begon ik op mijn dertigste mee na gestopt te zijn met voetballen.
In 2013 ben ik bij Effektief in Groningen gaan werken en ik heb het er ontzettend goed naar de zin. Effektief is een ambitieus en groeiend schoonmaakbedrijf, inmiddels qua grootte behorend tot de top 10 van Nederland. Ik ben er begonnen als hoofd administratie en doorgegroeid tot financieel directeur.
Zij zijn ook erg actief toch op het gebied van sponsoring?
De twee eigenaars van Effektief komen uit Groningen en Drachten en we zijn als bedrijf bijvoorbeeld verantwoordelijk voor de schoonmaak van de stadions van FC Groningen en SC Heerenveen. Graag doen we wat terug voor deze voetbalclubs. Zo hebben we een skybox en reclame om het veld bij de FC en staan we met onze bedrijfsnaam achterop de shirts van Heerenveen.
Dat zijn grootschalige sponsorprojecten natuurlijk. In het verleden sponsorden we ook vele kleinere verenigingen maar door onze ambities hebben we dat op een lager pitje gezet. Maar we zijn bijvoorbeeld nog steeds (inloop)shirtsponsor van DIO Bedum, van het team waar mijn dochter in speelt.
Tot ons klantenbestand behoren ook grote en gevestigde namen als Koninklijk Theater Carré, dierentuin Artis en concertzaal AFAS Live. Ook daar maken we schoon en we nemen onze relaties graag mee naar een voorstelling of uitstapje.
Zelf heb je je bij verschillende sportclubs ingezet voor sponsoring en de financiële huishouding?
Ik ben vorig jaar na het faillissement van basketbalclub Donar weer toegetreden tot de financiële commissie van de club na eerder in de periode 2008 tot 20212 een bestuursfunctie te hebben vervuld. Vanuit die hoedanigheid houd ik mij nu onder andere bezig met het opstellen van de begroting.
Na Donar volgde destijds een vrijwilligersfunctie bij de professionele volleybalclub Lygurcus. Ik was een van de organisatoren die er voor moest zorgen dat we een volle Martiniplaza kregen en dat lukte tijdens de kampioenswedstrijden. Ik heb nog anderhalf jaar in het Eurovoetbalbestuur gezeten en met mijn collega’s getracht dit beroemd jeugdvoetbalevenement nieuw leven in te blazen maar dat is helaas door corona en andere oorzaken mislukt.
Qua sponsoring van verenigingen moet het geen eenrichtingsverkeer zijn toch?
Mijn standpunt hierover is in de loop der jaren toch wat veranderd. En dat heeft te maken met het feit dat het voor verenigingen steeds lastiger wordt om vrijwilligers te vinden. Denk aan de penningmeester die noodgedwongen aanblijft omdat hij geen opvolger kan vinden. De maatschappij verandert razendsnel, wordt individualistischer en men heeft veel meer keus waardoor men sneller switcht qua vrijetijdsbesteding.
Vroeger mocht je veel meer van clubs en besturen verwachten omdat er meer vrijwilligers waren. Hoewel de plaatselijke middenstand in de jaren dat ik nog voetbalde nog niet zo veel terugverwachtte van de club. Pas later kwamen zaken als naamsbekendheid, vergroting van het klantenbestand etcetera om de hoek kijken.
Zo heb ik tijdens presentaties aan clubs door concrete voorbeelden aan te dragen de bestuursleden en leden van de commerciële commissies regelmatig uitgedaagd om nieuwe sponsoren te werven. Tegenwoordig zie ik voor de bedrijven en de plaatselijke middenstand echter een belangrijke rol weggelegd om de plaatselijke verenigingen in stand te houden.
Moeten sporters/clubleden/bestuurders zich meer bewust worden van de samenwerking met de sponsoren?
Helemaal eenrichtingsverkeer moet het inderdaad niet worden. Verenigingen moeten de gemaakte afspraken, bijvoorbeeld qua shirtsponsoring, zichtbaarheid langs het veld of op de website, nakomen en hun gezicht laten zien bij belangrijke jubilea enz.. Het lijkt mij logisch dat alle inkopen zoveel mogelijk via de plaatselijke middenstand tot stand komen en ook het bewustzijn van leden dat niet alles maar vanzelf gaat mag er zijn.
Dus doe niet alleen gemakkelijke internetaankopen maar loop ook eens de plaatselijke winkel binnen. We zijn met zijn allen verantwoordelijk om de voorzieningen in het dorp in stand te houden en daarin heeft iedereen zijn eigen rol.
Heb je vanuit je sportieve en financiële achtergrond nog tips voor het project Verbinden Verenigingen en Bedrijven in Bedum?
Ik pleit al langer voor het plan om alle sponsorbedragen van bedrijven en ondernemers in een pot te gooien om van daaruit alle verenigingen in het dorp in stand te houden. Natuurlijk moet je hierbij rekening houden met hoe groot een club is qua verdeling van de sponsorgelden. Je zou dit sponsorproject bijvoorbeeld de naam Vitaal Bedum mee kunnen geven.
Gemeenten kunnen de verenigingen ondersteunen door financiële bijdrages maar ook in de vorm van allerlei subsidies. Van de verenigingen mag dan verwacht worden dat ze hun leden de mogelijkheid geven om te sporten tegen een zo laag mogelijke contributie maar leden, trainers en vrijwilligers kunnen ook wat terug doen voor het dorp door open trainingen te organiseren op bijvoorbeeld scholen en gerichte seniorentrainingen in bijvoorbeeld een instelling als Zorgcentrum Alegunda om ouderen in beweging te krijgen én te houden. Zo heeft iedereen er wat aan en betrek je het hele dorp hierbij.
Zelf nog steeds alle dagen sportief bezig toch?
Enige jaren geleden werd er bij mij MS geconstateerd. Dat was in het begin een enorme dreun maar ik heb al snel de knop om kunnen zetten. Bewegen is hierbij heel belangrijk. Dat geldt niet alleen voor mij maar voor iedereen. Ik loop inmiddels al drie jaar lang elke dag minimaal 10.000 stappen. Dat doe ik met veel plezier hoor en uiteindelijk kost het je dagelijks maar zo’n vijf kwartier van je tijd. En ik merk dat ik er veel baat bij heb en ik voel mij er goed bij.
Vroeger heb ik natuurlijk in de periode van 1976 tot 1998 bij verschillende clubs in de regio gevoetbald en daarna kwam het zaalvoetballen en de tennissport in beeld. Ik ben ook een tijdje minder actief geweest waarbij ik het geluk heb dat ik weinig aanleg heb om dik te worden maar dat beviel niet echt. Vaak loop ik alleen en luister naar een podcast maar ik trek er ook wel met Annelies op uit om mooie routes in de omgeving te verkennen.
En bijna elk weekend worden mooie sportevenementen bezocht?
Het lijkt inderdaad alsof ik vaak weg ben maar in de regel gaat het maar om één of twee dagen in de week en de rest van de dagen ben ik thuis waarbij zondag de gezinsdag is. Ik heb seizoenskaarten bij FC Groningen maar ook bij de basketbalclubs Donar en het Duitse EWE Baskets Oldenburg. De Duitse sportbeleving vind ik fantastisch dus ik pak samen met mijn kameraad Henk Walraven, ook verder weg van huis, regelmatig een voetbal- of basketwedstrijd mee bij onze Oosterburen.
En af en toe pak ik met enige sportvrienden het vliegtuig voor mooie trips naar bijvoorbeeld Sevilla, Belgrado en Litouwen. Volgend jaar gaat een lang gekoesterde wens in vervulling en wordt Argentinië aangedaan en daar worden enige voetbalwedstrijden bezocht. Mijn MS-diagnose heeft hier zeker invloed op gehad en mij geleerd om dingen die ik graag nog zou willen doen niet te lang uit te stellen.
Als ik je vraag naar je sporthoogte- en dieptepunten tot dusver, wat is dan het antwoord?
Dat we in 2010 met Donar na het eerdere faillissement landskampioen basketbal werden, was zeker een hoogtepunt. Dat was niet onze titel als bestuur hoor maar die van de spelers en de staf natuurlijk, maar toch. Een uitverkocht Martiniplaza met 4.350 toeschouwers te keer horen gaan, dat is kicken. Hetzelfde gold voor het landskampioenschap met Lygurcus in 2016, ook weer in een vol Martiniplaza.
Recenter in het geheugen ligt natuurlijk de fantastische promotie van de FC die terugkeert in de eredivisie. En ook de landstitel van ijshockeyclub GIJS in 1986 schiet mij nu te binnen. Plus de eerste wereldtitel van Verstappen natuurlijk.
Ik denk niet in dieptepunten. Sport is winnen en verliezen, de vrijkomende emoties die hiermee gepaard gaan horen erbij. Ik ga niet graag naar wedstrijden die van te voren al beslist lijken en de teleurstelling die vrijkomt na een verliespartij van mijn favoriete club, ben ik snel weer kwijt. Het scheelt hierbij misschien dat ik alle vier de kampioenswedstrijden waaraan ik zelf als (zaal)voetballer meedeed, gewonnen heb.
Heb je nog mooie sponsoringanekdotes?
Na mijn aankondiging om te stoppen als bestuurslid in 2012 bij Donar ben ik nog een half jaar langer doorgegaan omdat er nog geen opvolging was. Samen met een kameraad ging ik langs bij Henk Jansen in Uithuizen voor de aanschaf van zonnepanelen. Ik raakte met hem aan de praat en zag in zijn kantoor een shirt van SC Heerenveen hangen. Het bleek dat hij die van Riemer van der Velde persoonlijk gekregen had.
‘Dan moet je ook maar sponsor worden van Donar anders kopen we onze panelen wel ergens anders’, grapte ik maar dat leidde uiteindelijk wel tot een mooi samenwerkingsverband met Donar. Dit was destijds mijn laatste commerciële activiteit voor de club en het is mooi om twaalf jaar na dato te constateren dat Henk nog steeds een belangrijke sponsor is en zelfs in de RvC zit.
Nog tijd voor andere hobby’s dan sport?
Wandelen, gezellige dingen doen met het gezin en mooie vakanties beleven in vooral Italië.
Waar staat Jack Suiveer qua sportbeleving over 5 a 10 jaar?
Ik hoop dat mijn gezondheid het dan toelaat om de sport nog steeds net zo gedreven en fanatiek te beleven als nu. Tegen die tijd ben ik vast met pensioen maar ik zal mij geen moment vervelen. Vrijwilligerswerk op sportgebied past hier zeker in.
Wil je verder nog iets kwijt?
Je hebt genoeg input toch? Leuk om even weer met je bijgepraat te hebben en succes met de overige interviews voor dit mooie project!
(Dit interview is mede mogelijk gemaakt door het Ondernemersfonds Het Hogeland.)