Foto: Jannes Klaassen
‘De laatste twee wedstrijden winnen en dan zijn we kampioen…..’ Dat was wat zaterdag velen dachten en een veelgehoorde uitspraak toen we hoorden dat koploper DVC uit Appingedam verloren had van runner-up Poolster. Zo verrassend was dat eigenlijk ook weer niet want de Spieksters zijn met een ongekende opmars bezig. Ons eigen vlaggenschip deed wat het moest doen, de roodzwarten uit Bavvelt waren een maatje te klein voor onze blauwhemden.
En dus gloeit er weer hoop in onze harten, twee keer winnen en dan ben je kampioen. Klein probleempje, het zijn niet zo maar twee wedstrijden. Allereerst komt koploper DVC met twee punten voorsprong naar Middelstum. Winnen ze dan zijn zij direct kampioen. Lekker in de kont hangen en spelen op een gelijkspel is ook een optie. En mocht Middelstum winnen dan wacht in de laatste wedstrijd sv Heracliden. De ploeg waar Middelstum de laatste jaren maar moeilijk van kan winnen.
Zit ik hier nu de druk op de Meinardi-brigade stevig op te schroeven? Zo ja, dan direct maar weer wat relativering. Want mocht men onverhoopt geen kampioen worden dan is daar nog een nacompetitie-toetje. En mocht dat niet lukken dan wacht volgend seizoen weer een jaartje 4e klasse. De mooiste klasse van allemaal door al die heerlijke streekderby’s met zoveel bekende koppen langs de lijn die allemaal hopen dat hun clubje, waar ze zo trots op zijn, het goed doet.
Maar kampioen worden, dat overkomt je niet zo vaak. Drie keer de laatste veertig jaar in Middelstum om precies te zijn, wat het vlaggenschip betreft dan. De eerste van die drie was in 1985. Daar was ik als jongetje van dertien bij. Wat mij daar nog van bijstaat? Dat Middelstum in Bedum moest winnen van CVVB en dat uiteindelijk ook met 0-1 deed dankzij een rake strafschop van doelman Tiemen van der Laan. Wat stond er een spanning op die wedstrijd zeg. Maar daarna met een boerenkar door het dorp en vervolgens groot feest in de kantine.
De volgende editie was een hele bijzondere want daar was ik zelfs zelf bij. En ook toen was de opdracht heel simpel, gewoon de laatste twee keer winnen en je was kampioen. Maar wat gebeurde er in de een na laatste wedstrijd tegen Wagenborgen in de 60e minuut? De spits botste tegen keeper Van der Laan (dezelfde inderdaad als in Bedum) die zijn been brak en de bal hobbelde tergend langzaam in de goal: 1-3.
Alles aan duigen en diggelen? Neen! Ik smaakte het genoegen om de 2-3 binnen te schieten en miste op het eind nog een dot van een kans op 4-3 en onsterfelijkheid binnen de club. Gelukkig was daar overbuurman nog die een penalty onberispelijk binnenschoot. Uit in Scheemda wonnen we uiteindelijk ontketend en bevrijd als we waren met 0-8 van de plaatselijke trots. Dit keer waren we zelf het middelpunt van een ongekende feestvreugde.
Zes jaar later volgde uiteindelijk het voorlopig laatste kampioenschap. Dat feestgedruis heb ik door een lang weekendje Schier gemist maar wel gingen Bix en ik in de vroege ochtend met de boot op een neer om Middelstum met 2-0 van Corenos te zien winnen. We hebben het nu over 2003. Daarna werd nog een keer promotie afgedwongen naar de tweede klasse, dit keer via de nacompetitie. In 2009, tijdens ons 75-jarig bestaan, stond er geen maat op de gebroeders Milkovic en wonnen we in Beilen van Waterpoort Boys.
En nu, nu gloort er weer iets moois in een bijzonder jubileumjaar. Slechts twee keer winnen en dan is het zover. Dat zou een prachtig afscheid zijn voor de staf en een mooie beloning voor hun fantastische inzet in de afgelopen jaren. Want aan enthousiasme geen gebrek. Nu nog een weg zien te vinden in het omgaan met de druk en wedstrijdspanning. Iets wat voor zo’n jonge groep geen sinecure is. Gewoon genieten van alles wat er op je afkomt, is mijn advies. In de wetenschap dat wanneer het niet lukt dat daar even de teleurstelling is maar dat we volgend seizoen vrolijk verder gaan in de prachtige 4e klas.
Maar zover is het nog lang niet. Eerst drie weken geen Middelstum 1. We richten ons eerst maar op Koningsdag, een mogelijke familiedag en een lang vriendenweekend. Genoeg moois in het verschiet dus en ook deze week staan er weer leuke uitstapjes en interviews op het programma. Dat breekt de spanning, zal ik maar zeggen. En deze is zelfs bij mij als supporter aanwezig. Op naar 11 mei. Of naar 10 mei mocht Groningen vrijdag in Tilburg winnen. Spannende voetbalweken breken aan…..