Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Marten Siegers is ook mijn volledige naam. Ik ben op 2 juli 1959 geboren in Obergum – Winsum. Als kind nummer vijf uit een arbeidersgezin van in totaal zeven kinderen. Het mooie hieraan is dat al mijn broers en zussen, net als ikzelf, in Winsum wonen. Mijn vader werkte eerst als fabrieksarbeider bij zuivelfabriek Lijemf in Winsum en werd later zo rond zijn 55e conciërge op de lagere school, gelegen bij ons in de wijk. Mijn moeder runde het huishouden maar hielp mijn vader later ook wel mee op school.
Ik ben opgegroeid aan de Borgweg in Winsum en al met al zelf elf keer verhuisd in mijn leven. Zo heb ik bijvoorbeeld een tijdje in Leeuwarden en Stadskanaal gewoond. Maar Winsum bleef trekken. Sinds 2006 woon ik met veel plezier aan de Sien Jensemalaan.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in 2001 hertrouwd met Nicoline. We kennen elkaar al veel langer. Zij komt oorspronkelijk uit Woerden maar kwam regelmatig op visite in Winsum. Na mijn scheiding stuurde ik haar een verhuiskaartje en toen ik niet veel later jarig was, kwam ze spontaan langs op mijn verjaardag. Zij is eerst nog een tijdje in Woerden blijven wonen maar is op den duur bij mij ingetrokken. Ook haar bevalt het heel goed in Winsum, ze zou niet meer terug willen naar het westen.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school in Winsum ben ik in dezelfde plaats naar de MAVO gegaan. Slechts 1 van mijn toenmalige klasgenoten ging naar het atheneum, de rest ging allemaal voor de MAVO of de LTS. Dat ging toen zo. Na de MAVO, ging ik naar de MEAO in Groningen. Ik was op zich best wel een goede student maar geen goede leerder. Ik had in die tijd al allerlei bijbaantjes en dat beviel beter dan in de schoolbankjes zitten. Ik haalde veel onvoldoendes en ben op mijn zeventiende aan het werk gegaan.
En wel bij de Fred van der Werff-winkel in Corpus den Hoorn. Begonnen bij de emballage doorliep ik in de twee jaar erna zo’n beetje alle functies binnen de winkel en ik eindigde er als hoofdkassier. Ik was best wel een Pietje Precies en had bijna nooit een kasverschil. Ik heb bijvoorbeeld in filialen in Leek, Drachten, Zuidlaren en Groningen gewerkt en eindigde als verschef voor de vestiging in Delfzijl waar ik mij bezig hield met het vlees-, kaas, brood en zuivelassortiment.
In de loop der jaren heb ik allerlei avondcursussen gevolgd. Eerst behaalde ik alsnog mijn MEAO-diploma gevolgd door NIMA A en mijn ondernemersdiploma en marketingcertificaten. Het is mij uiteindelijk zelfs gelukt om de HBO-studie Bedrijfseconomie te volgen. Ik solliciteerde tussendoor naar de functie van assistent-bedrijfseconoom en ging, na een geslaagde psychologische test, op het hoofdkantoor van Schuitema in Gieten aan het werk.
We hebben het nu over het jaar 1996, ik was 27 jaar. Ik heb als buitendienstmedewerker vele Schuitema-bedrijfsleiders en ondernemers geadviseerd en begeleid in allerlei verkooptechnieken en de cijfermatige aspecten van het vak. Ik kwam dus bij veel filialen binnen en heb daar het nodige gespard met allerlei mensen. Daarbij bekwaamde ik mij steeds meer in de winkelautomatisering. Ook daarin heb ik de nodige cursussen gevolgd. Lotus, de voorloper van Excel, kwam opzetten en na een reorganisatie werd ik in 2000 adviseur in de detailhandelsautomatisering.
Wat heb ik in Amersfoort toch wat afgetest en daarbij was ik bij allerlei pilots betrokken binnen de winkelformule C1000. Ik vond het hartstikke leuk werk en heb voor veel van de 425 C1000 winkels de automatiseringsslag van dichtbij mee mogen maken en begeleiden. Ik regisseerde bijvoorbeeld de gebruikershandleidingen (release-notes) van het nieuwe software en controleerde ook of alles goed werkte. Dat deed ik altijd vanuit het oogpunt van de klant. Ik toerde dus heel Nederland door. Ook heb ik de cursus PRINCE II (Projectmanagement) gevolgd die, naar later bleek, uitstekende paste bij mijn ambities.
In 2010 kwam Frits van Eerd van Jumbo om de hoek kijken met als gevolg dat alle C1000 winkels moesten worden omgebouwd naar de Jumbo formule. In 2012 werd ik projectleider ICT in de winkelautomatisering en was verantwoordelijk voor de planning van de ombouw van zo’n 400 winkels. Daarna was ik betrokken bij de invoering van de Jumbo-televisie in alle filialen en dat leidde tot veel overleg met de toeleveranciers.
In 2016 was deze immense klus grotendeels geklaard en onze afdeling werd van zestien personeelsleden teruggebracht naar twee. Ik kon voor een nieuwe klus naar Baarn maar had daar eigenlijk geen trek ik. Vervolgens heb ik een heel mooi aanbod gekregen waardoor ik in 2016 eigenlijk wel kon stoppen met werken. Wel moest ik in het begin nog solliciteren en daardoor ging ik zelfs bij Toshiba in Houten aan de slag voor een heel mooi salaris.
Maar door al die files en de mogelijke lange werkweken hield ik het er al snel voor gezien. Ik kon dat financieel wel uitzingen. Het was tijd voor een nieuw leven en ik had genoeg ideeën en plannen om mijn vrije tijd goed in te kunnen vullen.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik geef direct toe dat ik het eerste jaar wel af heb moeten kicken want ik was best wel van slag. Ik moest de auto van de zaak natuurlijk inleveren maar kocht mij al snel een eigen auto en daarmee toerde ik door de hele provincie om nieuwe plekjes te ontdekken. Daarbij kon ik nu mooi het huis en onze tuin aanpakken.
Ik besloot om mij in te zetten voor het mooie dorp Winsum en de directe omgeving en heb mij aanvankelijk gericht op de detailhandel in de Boogpleinplannen. Daarvoor kon ik mijn kennis en kunde die ik in al die jaren had opgebouwd mooi gebruiken. Zo heb ik bijvoorbeeld onderzoek verricht naar de haalbaarheid van een Jumbo-vestiging in Winsum, samen met twee gelouterde ondernemers. Daar ging veel tijd inzetten en het bleek uiteindelijk niet rendabel genoeg.
Vervolgens heb ik in verschillende ‘praatgroepen’ gezeten. Zo heb ik mij bijvoorbeeld beziggehouden met de afvalstoffenstroom en de Diftar-scheiding. En ik raakte betrokken bij het project ‘Kop op het Hogeland’ waarvoor 100 miljoen beschikbaar kwam. Ik hield bij bezig met de grotere lijnen op het gebied van de infrastructuur en kwam op voor de ondernemersbelangen. Toch wel vaak complexe materie waar ik mij mee bezig hield.
Het was voor mij een hele omschakeling. Vanuit het harde zakelijke bedrijfsleven waarbij ik vaak gewend was om solistisch te werken, moest en moet ik nu in allerlei projectgroepen overleggen en samenwerken. Dat proces heeft zeker moeite gekost maar ik heb er veel van geleerd en ben ‘milder’ geworden en daardoor makkelijker in de omgang, denk ik.
In 2021 ben ik als zzp-er aan de slag gegaan met mijn onderneming Siegers Advies. Dat begon met de interieurinrichting en leidde begin 2022 tot Projectencoördinator en ondersteuner in de ledenadministratie voor de Gebiedscoöperatie Het Hogeland. Ik schrijf de nodige stukken en ook allerlei projectplannen. Zo ben ik bijvoorbeeld een tijdje betrokken geweest bij de oprichting van de Stichting die Bakkerij Rutgers in Baflo nieuw leven ingeblazen heeft.
Daar ben ik nog steeds zijdelings bij betrokken, bijvoorbeeld in de socialmedia-ondersteuning. Ook ben ik vrijwilliger geworden voor het uitmagazine ‘Das Ja Goud’ waar ik de nodige content voor aanlever en de socials beheer. Je merkt het al, van verveling is geen sprake. Nicoline is nog aan het werk waardoor ik ook een gedeelte van het huishoudelijk werk voor mijn rekening neem. Op die manier vliegen de weken nog steeds voorbij.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Dat ik opnieuw getrouwd ben. Nicoline en ik versterken elkaar waar nodig en wat mij betreft is er sprake van eeuwige liefde.
En de dieptepunten?
In drie jaar tijd ben ik zowel mijn beide ouders en schoonouders kwijt geraakt. We hadden de ene uitvaart nog niet achter de rug of de volgende diende zich al weer aan. De jaren tussen 2006 en 2009 waren wat dat betreft best wel zwaar.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Met de band Mainstreet hebben we meegedaan aan de Paperclip Popslag van de NCRV. Dit was een ‘bandjeswedstrijd’ georganiseerd door de destijds populaire NCRV-DJ’s Peter Plaisier en Sjors Fröhlich. We hebben het uiteindelijk tot de landelijke finale geschopt en kregen in Zeewolde zelfs ondersteuning van onze eigen fanclub. Van de 1.000 bands die meededen, zijn we uiteindelijk als derde geëindigd.
Het was in de tijd dat ik ook bestuurlijk betrokken was als penningmeester bij de oprichting van jeugdsoos De Pluu hier in Winsum. Ik was toen een jaar of 26, 27. Een mooie tijd als ik er zo aan terug denk.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Weer gitaar spelen in een bandje. Dat heb ik dus jarenlang gedaan in de uit Winsum afkomstige band Mainstreet en later in de coverband Souldeep. We oefenden altijd in de ruimte die zich onder het oude VVV-kantoor bevond en hadden altijd groot lol. Nog steeds heb ik hier in huis twee gitaren staan. Maar van spelen komt eigenlijk te weinig.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Zonder er al te veel over uit te willen wijden: mijn eerste huwelijk.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Noteer gerust een negen. Ik ben de laatste jaren wat rustiger geworden en kan dingen meer relatieveren. In mijn jongere jaren legde ik de lat altijd hoog voor mijzelf. Soms ook wel iets te hoog en dat breekt je dan vanzelf een keer op. Ik kan een en ander nu meer en beter laten bezinken. Dat leerproces maakt mij in het vrijwilligerswerk én mijn werk voor de coöperatie Vakland ook wel wat toegankelijker en daardoor makkelijker mee te werken dan in het begin, vermoed ik.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Kansen zien, pakken en leren uitvoeren zowel privé als zakelijk. En je eigen kansen creëren door te leren! Dat is nog steeds mijn motto. Ook in mijn vrijwilligerswerk waarvoor ik mij graag inzet voor het prachtige gebied waarin wij leven. De schoonheid daarvan inzien, dat is ook iets wat ik de laatste jaren geleerd heb.