Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Dorus Bolt is ook mijn volledige naam. Ik ben op 9 augustus 1948 geboren op de mooiste stee van Noord-Groningen en dat is natuurlijk Onderdendam en wel aan de Middelstumerweg. Ik heb nog twee jongere zussen die beiden in Westeremden wonen. Mijn vader was boerenarbeider en dat betekende in die tijd vaak verhuizen. Wanneer hij elders iets meer kon verdienen dan gingen we weer de hort op. Mijn moeder regelde het huishouden en werkte later als huishoudelijke hulp bij diverse gezinnen.
Toen ik een jaar of drie, vier was verhuisden we als gezin naar Garsthuizen. Daarna volgden Eppenhuizen, Usquert, Den Andel, Westeremden, Spijk en weer Westeremden. In Westeremden heb ik vervolgens een groot gedeelte van mijn jeugd doorgebracht. Daarna heb ik nog in Zeerijp en Spijk gewoond om vervolgens in 1989 weer in Garsthuizen neer te strijken. We wonen met veel plezier aan de Kuiperijweg en genieten vaak van ons mooie uitzicht.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in 1990 getrouwd met Pia. Dit betekende voor ons beiden een nieuwe start. Ik heb haar oorspronkelijk leren kennen op de Menkemaborg waar ze al met al 40 jaar gewerkt heeft. Ze woonde destijds in Zandeweer en daar kwam ik haar ook wel eens tegen. We hebben beiden gezien onze ervaringen in het verleden de boot qua huwelijk afgehouden maar in 1990 zijn we uiteindelijk toch in het echt verbonden. Sinds die tijd woont Pia hier ook en zijn we onafscheidelijk.
Wat is uw voormalig beroep?
Doordat we zo vaak verhuisden, heb ik ook op verschillende lagere scholen gezeten. Elke keer een nieuwe omgeving en andere leerlingen in de klas, dat was toch altijd wel even weer wennen. Als vervolgopleiding ben ik naar de LTS in Appingedam gegaan. Ik wist niet precies wat te worden maar koos uiteindelijk voor de metaalrichting. Ik heb de opleiding niet afgerond en ben op mijn vijftiende aan het werk gegaan.
Kort daarvoor was er vlak bij ons in Spijk een nieuwe fruitteler begonnen en daar kon ik wel aan de slag voor het snoeiwerk, trekker rijden en het grasmaaien. Allerlei kleine en diverse klusjes dus en dat beviel mij prima, ook al door het werken in de gezonde buitenlucht. In 1969 werd ik opgeroepen voor militaire dienst. Tot die tijd had ik vrijstelling gekregen wegens onmisbaarheid in het bedrijf maar uiteindelijk moest ik er toch aan geloven.
Ik werd opgeroepen voor de marinekeuring en uit de honderden keuringen werd ik samen met acht anderen uitgekozen om te dienen op het marineschip Karel Doorman. Maar net toen ik op moest komen, bleek dat defensie het schip verkocht had. Dat bracht mij vervolgens naar Venlo waar ik op de infanterierijschool terechtkwam. Mijn parate tijd heb ik vervolgens in Assen doorgebracht. Daar draaide ik als jeepchauffeur met een jeep vol radio’s veel nachtdiensten. Een mooie tijd en ik heb zelfs overwogen om bij te tekenen.
Maar dat is er uiteindelijk niet van gekomen. In de krant zag ik dat ze bij Alfa Laval medewerkers zochten en tot mijn verrassing werd ik na mijn solliciatie aangenomen. Toen had ik ineens twee bazen want de fruitteler in Spijk rekende erop dat ik na mijn diensttijd terug zou keren. Toen ik met hangende pootjes aankwam om te vertellen dat ik een andere baan gevonden had, reageerde de teler opgelucht. De handel in appels was in die tijd slecht dus had hij geen werk meer voor mij.
De volgende tien jaar werkte ik vervolgens bij Alfa Laval. Ik ben er begonnen als magazijnmedewerker en raakte op den duur betrokken bij de stalinrichting. Met die baan was niets mis mee maar ik miste het werken in de buitenlucht. Gelukkig kon ik als bedrijfsleider bij Wiera Fruit in Spijk terecht, het bedrijf waar ik eerder dus al voor gewerkt had. Het werk beviel uitstekend maar zes jaar later besloot de eigenaar te stoppen met de fruitteelt en had ik geen werk meer.
Ik heb toen in korte tijd de nodige baantjes gehad. Zo werkte ik in de zomermaanden als gastheer in de Menkemaborg en daar hielp ik ook wel mee met restauratiewerkzaamheden. In de wintermaanden werkte ik op de suikerfabriek. Beveiliger worden, dat leek mij wel wat maar daarvoor moest ik aan de studie. Ik kreeg het vak wetskunde maar niet onder de knie met als gevolg dat ik wel 3 tot 4 jaar over de opleiding gedaan heb. Tussendoor heb ik ook nog als aardappelsorteerder gewerkt.
Na een mondeling examen, behaalde ik eindelijk mijn diploma en ik ging bij Geldnet Waardetransport werken en toerde vooral door de drie noordelijke provincies. Toen ik eens in Leeuwarden in een nauwe steeg bedreigd werd, vond ik het na drie jaar welletjes. Random Beveiliging in Groningen werd mijn volgende werkgever. Ik zat in de personen- en winkelbeveiliging en had allerlei ad-hoc klussen waardoor ik van te voren nooit wist wat de dag mij zou brengen. Op zoek naar meer regelmaat bleef ik solliciteren en op den duur kon ik zelfs kiezen uit drie banen.
Ik had zeer gevarieerd werk. Zo moest ik na de vuurwerkramp in Enschede daar meehelpen en dat maakte destijds veel indruk op mij. Toen in Eelde een bankgebouw in brand vloog, werd ik opgeroepen en ook tijdens de Friese Elfstedentocht was ik paraat. Tijdens de MKZ-crisis werden in Friesland allerlei wegen afgezet en ook daarbij was ik betrokken. Tevens was ik een tijdje de persoonlijke bewaker van Koops uit Tjuchem maar ook van een bankdirecteur die bedreigd werd. Ik deed aan winkelsurveillance maar heb bijvoorbeeld ook wel minister Kok begeleid toen hij in Enschede poolshoogte kwam nemen na de vuurwerkramp.
Bakker, mijn baas bij Random, werd op den duur hoofdbeveiliger bij het UMCG. Mede door zijn goede nazorg en debriefing-methodes, had ik een goede band met hem. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik uiteindelijk in de beginjaren van deze eeuw als beveiliger bij het UMCG terecht kon. Eindelijk kon ik volgens een vast rooster aan het werk en dat gaf zeker in de eerste jaren de nodige rust. Naast de beveiliging was ik ook bhv-er en lid van de brandweer die in het ziekenhuis een eigen post had. En ik was er HLO-er, Hoofd Helikopter Landing Officier. Ik stuurde de helikopters de lucht in als dat nodig was en liet ze op het platform dalen.
Ik heb er een kleine tien jaar met veel plezier gewerkt maar het werk had ook zijn zwarte randen. En mede door eerdere gebeurtenissen in mijn leven kreeg ik er tot twee keer toe een burn-out. Op den duur kon het zo niet langer doorgaan en ben ik op mijn 62e met prepensioen gegaan en vulde men vanuit het UMCG mijn loon aan tot mijn 65e .
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik heb eerst de nodige tijd genomen om goed tot rust te komen. Nog steeds ben ik snel vermoeid maar ik krabbel gelukkig altijd wel weer op. Van verveling is nooit sprake geweest. Ik mag graag klussen en we hebben achter het huis een tuin waar ik mij in uit kan leven. Men weet mij nog steeds wel voor een snoeiklus te vinden en als EHBO-ers worden Pia en ik regelmatig bij allerlei evenementen hier in de buurt ingepland. Zo hebben we bijvoorbeeld meegeholpen tijdens Sunsation en de motorraces in de Eemshaven.
Pia is jarenlang vrijwilliger geweest bij Op Roakeldais en daar verrichtte ik ook regelmatig allerlei hand- en spandiensten. We traden op als gastgezin en zijn vervolgens bij vele van onze loges langs geweest wat vaak tot mooie reizen leidde.
Sinds tien jaar zijn Pia en ik gastheer en –vrouw in verzorgingstehuis Wiemersheerd in Loppersum. Maandelijks helpen we een keer mee met de weekafsluiting en wanneer er bijvoorbeeld een muzikant langskomt, zijn we op afroep beschikbaar om mensen van en naar hun woonkamer te begeleiden. Ook op kerkelijk gebeid zijn we actief.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Dan denk ik toch aan de vele en mooie reizen die we hebben mogen maken. Een mooie trip naar Noorwegen komt boven. Maar ook een trip van vijf weken langs vele landen gelegen aan de Oostzee. Op de terugweg hebben we zelfs Finland, Lapland en Zweden aangedaan. En uiteraard genieten Pia en ik van onze kleinkinderen.
En de dieptepunten?
Op werkgebied was dat toch zeker de vuurwerkramp in Enschede. Op de heenreis ergerde ik mij al flink aan al die ramptoeristen en in Enschede zelf werd ook nog eens flink geplunderd. Het gebied zag er uit als een oorlogsterrein en vele mensen liepen ontredderd rond of waren hevig op zoek naar een familielid.
Al met al heb ik drie dagen in het rampgebied rondgelopen. In die tijd heb ik dus minister Kok en zelfs toenmalig koningin Beatrix door het gebied rondgeleid. We sliepen in een school en konden eten op het gemeentehuis. Dat was daar allemaal prima geregeld.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik denk dat je inmiddels genoeg bijzondere verhalen gehoord hebt om de benodigde twee A4-tjes te kunnen vullen.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Ik denk niet dat het er van komt maar dromen mag toch? Ik denk dan aan een mooie reis naar Australië maken. Ook zouden Pia en ik nog graag een keer het Noorderlicht willen zien.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik vind dit best wel een lastige vraag want waarover moet je spijt hebben dan? Het ging mij in militaire dienst goed naar de zin maar misschien was het werk mij op den duur wel tegen gaan staan wanneer ik bijgetekend zou hebben. Ik zie het leven meer als een leerproces. Sommige beslissingen vallen heel goed uit, andere een stuk minder.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Ik zou graag twee cijfers willen koppelen aan deze vraag. Voor de mindere periodes zou ik dan een vier zeggen maar momenteel durf ik mijn leven gerust een negen te geven.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Er is momenteel zoveel ellende gaande in de wereld. Ik kan alleen maar hopen op een betere wereld met meer verdraagzaamheid. De mensen zijn tegenwoordig zo snel geprikkeld. Je kunt maar weinig meer zeggen of ze beginnen al te schelden of nog erger. Dat is iets wat mij zorgen baart en dat geldt zeker ook voor alle toestanden en oorlogen in de wereld….