Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Janny Koenderink-Sander, van de bank via de winkel en het kosterswerk naar de Molen(aar)…..

Kunt u zich heel kort even voorstellen?

Tegenover je aan tafel zit Janny Koenderink-Sander. Ik ben op 30 augustus 1954 geboren in Overschild waar mijn vader Sander Steenhouwerij runde. Bijna dagelijks was hij bezig met het maken van grafstenen. Moeder was, naast kosteres van de kerk, vooral druk met het runnen van het huishouden want ik ben de jongste van in totaal negen kinderen. Ik ben reeds een broer en een zuster kwijtgeraakt, één zus woont in Apeldoorn en de rest is hier in de buurt blijven wonen.

Zelf heb ik tot mijn twintigste in Overschild gewoond. Na ons trouwen ben ik in 1975 naar Ten Post verhuisd. In 1991 volgde een verhuizing naar de Delleweg in Middelstum. En sinds 2000 wonen we in hetzelfde dorp met veel plezier aan de Plataanlaan.

Wat is uw burgerlijke staat?

Ik ben in 1975 getrouwd met de oorspronkelijk uit Ten Post afkomstige Harry Koenderink. Ik kwam hem in de wintermaanden regelmatig tegen wanneer ik mijn brommertje tegenover hun kruidenierszaak stalde om vervolgens met de bus verder te gaan naar Groningen. En van het één kwam dus het ander.

Wij zijn de trotse ouders van vijf kinderen en negen kleinkinderen. In 1976 werd Lineke geboren, zij woont nu met haar gezin tegenover ons. Een jaar later kwam de tegenwoordig in Appingedam wonende Gerrit op de wereld. Liesbeth volgde in 1980 en is in Winsum neergestreken. Twee jaar later is Garmt geboren, hij woont in Kantens. Tineke tot slot kwam in 1986 op de wereld en woont in Westeremden. Onze vijf kleindochters en vier kleinzoons variëren in leeftijd van zes tot achttien jaar.

Wat is uw voormalig beroep?

Na de lagere school in Overschild, ben ik naar de MULO in Groningen gegaan. Daar haalde ik op mijn zestiende mijn diploma. Ik had geen flauw idee wat te worden en ging naar de vormingsklas die destijds aan het Hoendiep in Groningen zat. Daar had ik het na zes weken echt wel bekeken. Mijn vader vond het prima wanneer ik van school ging maar dan moest ik wel werk gevonden hebben.

En zo ging ik de zaterdag erop alle vacatures in de krant bij langs. De maandag erop ging ik bij drie bedrijven in Groningen langs om te solliciteren. Toen ik uit de bus stapte, werd ik eerst door een leraar aangesproken met de mededeling dat drie bedrijven bij hem informatie hadden ingewonnen en die bleken ook al contact met mijn vader gehad te hebben. Ik had dus de keus uit drie banen en koos uiteindelijk voor Spaarbank Eigen Haard in Groningen.

Voor deze bank heb ik vervolgens anderhalf jaar gewerkt. Ik moest onder andere in gesloten enveloppen geld naar verschillende kassiers in de stad brengen. En zo kon het gebeuren dat ik maar zo met een half miljoen aan contanten door Groningen wandelde. Ik heb zelfs eens twee miljoen opgehaald bij De Nederlandse Bank die destijds aan de Grote Markt zat. Kom daar nu nog maar eens om inderdaad.

In 1972 ging ik de supermarkt van mijn schoonouders in Ten Post aan het werk. Harry en zijn broer namen op den duur de zaak over en ook mijn schoonouders bleven nog een tijdje meehelpen in de winkel. In 1980 hebben we de winkel verkocht. Dat had alles met de opkomst van de Edah te maken. Op vrijdag zag je veel dorpsgenoten met de auto naar Appingedam rijden om daar de grote boodschappen te doen. Wat daar niet te verkrijgen was, werd bij ons gekocht. Dat kon op den duur dus niet meer uit.

Naast het huishouden en de zorg voor de kinderen, ben ik in 1980 ook als schoonmaakster bij de lagere school in Ten Post begonnen. Wekelijks was ik twaalf uur aan het werk en tijdens de grote vakantie werd de hele school onderhanden genomen qua schoonmaak. Dit heb ik al met al tot onze verhuizing in 1991 gedaan. Vervolgens werden Harry en ik koster van de vrijgemaakte kerk. We woonden in het huis dat tegen de kerk aangebouwd is en konden de werkzaamheden mooi tussen de bedrijven door uitvoeren.

Deze werkzaamheden hebben we ongeveer tot 2007 gedaan. Begin 2000 kwamen hier ook nog schoonmaakwerkzaamheden voor Eemshout in de Eemshaven bij, het bedrijf waar onze zoon Gerrit werkt. In 1998 ben ik in Wiemersheerd gaan werken in de keuken met een nulurencontract. Deze keuken heeft ook nog een tijdje door verbouwwerkzaamheden in het Hippolytushoes gezeten.

Daarna kon ik bij Cor en Roefien bij Herberg In de Valk aan de slag. Dat begon met schoonmaken maar later toen Joost en Lolo de zaak overnamen, draaide ik tijdens vergaderingen ook wel mee in de bediening. Dan nam ik bijvoorbeeld de eerste koffierondes voor mijn rekening. Toen zij er mee ophielden, heb ik een tijdje zonder werk thuisgezeten.

Dat veranderde toen hun kok Steven Klein Nijenhuis Restaurant de Molenaar overnam. Ik ben er heen gereden met de vraag of hij misschien nog werk voor mij had en de volgende dag kon ik al beginnen. Ik regelde er het ontbijt en deed er diverse schoonmaakwerkzaamheden, onder andere het verschonen van de twee verhuurde kamers op de bovenverdieping van de molen. Toen Steven naar Aduard verkaste, kon ik mee maar qua afstand vond ik dat niet handig. En dus heb ik van 2016 tot mijn pensionering in 2021 dezelfde werkzaamheden voor de nieuwe eigenaar, Martin Kooijker, verricht samen met mijn dochter Tineke.

Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?

Ik kijk terug op een hele mooie werktijd van zo’n vijftig jaar maar heb mij sinds ik thuis zit nooit verveeld. Dat komt ook omdat Harry en ik sinds 2019 weer koster geworden zijn van de vrijgemaakte kerk. Minimaal zes uur per week zijn we hier te vinden. Ik noem het wel eens gekscherend een mooie ‘dagbesteding voor AOW-ers’.

Verder los ik graag puzzels op waarbij de cryptogram mijn favoriet is. En ik mag graag legpuzzels maken hier op de grote tafel. Met een puzzel van 3.000 stukjes ben ik tussen de bedrijven door vaak wel een maand bezig. Ik kijk graag televisie en de kleinkinderen zijn altijd welkom, bijvoorbeeld om te logeren.

Ooit ben ik in Ten Post betrokken geweest bij de oprichting van de Ten Poster activiteitencommissie. Ik had al regelmatig geroepen dat er in het dorp nooit wat te doen was dus toen Dorpsbelangen dit idee opperde, kwamen ze al vrij snel bij mij terecht.

Vervolgens is het ons gelukt om binnen drie weken een Sinterklaasintocht te regelen die ook nog eens goed bezocht werd. Later werd een praalwagenoptocht en een zeskamp georganiseerd. Dat laatste evenement hebben we ook in Middelstum op de ijsbaan uitgezet onder de kerken in de omgeving en dit werd in de loop der jaren steeds groter en drukker.

Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?

Dat zijn er zoveel! Waarbij ons huwelijk en de geboorte van de kinderen en kleinkinderen er wel bovenuit steken. Ik zal de geboorte van ons eerste kleinkind nooit meer vergeten. Lineke en Hans woonden destijds in Heiloo en Suzanne werd de dag na kerst geboren. En dus wilden wij die dag erna die kant op.

Maar toen we wakker werden, zagen we direct al dat het hevig gesneeuwd had. Toen we erachter kwamen dat de Delleweg al schoongeveegd was, hebben we de beslissing gemaakt om toch maar die kant op te gaan. Want zo’n unieke gebeurtenis, daar wil je toch graag zo snel mogelijk bij zijn.

En de dieptepunten?

Die zijn er zeker wel maar houd ik liever voor mijzelf.

Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?

Toen ik nog In de Valk werkte, kon het voorkomen dat ik de kamer op Ewsum, die de eigenaars ook in beheer hadden, wel eens schoon moest maken. Tijdens een van die schoonmaakbeurten werd ik al gewaarschuwd dat ik niet moest schrikken van de puinhoop in de kamer. Want wat bleek, na een restaurantbezoek is dit bijzonder stel nog gaan zwemmen in de gracht rondom het borgterrein en hun verblijf lag vol met vieze handdoeken en dergelijke.

En tijdens mijn werkzaamheden in Onderdendam kwam ik veelvuldig in contact met buitenlandse gasten. Wat heb ik ze vaak voor de molen op de foto moeten zetten. Want voor hen staat Nederland gelijk aan tulpen, kaas en molens. Met het Duits en het Engels kon ik mij vaak wel redden maar wij hadden ook een keer een Spaans stel over de vloer dat alleen maar Spaans kon praten. Maar met Google Translate en de nodige gebarentaal kwamen we er uiteindelijk toch wel uit. 

Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?

Vroeger zou ik motorrijden gezegd hebben maar daar zie ik het nu niet meer van komen. Een buitenlandse reis naar bijvoorbeeld IJsland of Lapland lijkt mij nog wel leuk maar ik krijg Harry absoluut niet in een vliegtuig. Gelukkig ben ik iemand die ook van de kleine geneugten in het leven kan genieten.

Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?

Nergens van, mijn motto is niet voor niets dat je niet teveel achterom moet kijken maar vooruit. Maar achteraf had ik misschien wat langer door moeten leren. Toen ik mij inschreef bij het UWV en zij mijn opleidingen noteerden, bleek dat mijn MULO-B diploma gelijkstond aan VWO-5 niveau. Maar zoals eerder aangegeven, ik was zat van het naar school gaan!

Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?

Mijn leven tot dusver durf ik gerust een negen te geven. Natuurlijk heb ook ik mijn ups en downs gekend maar over het algemeen ben ik dik tevreden met wat ik heb en hoe het leven zich tot dusver ontvouwd heeft.

Wilt u verder nog iets kwijt?

Klaar staan voor elkaar en er voor elkaar wezen in mindere tijden, dat vind ik heel belangrijk. Ik vind ook dat we met elkaar ‘de brut in het dorp’ een beetje draaiende moeten houden. Zo heb ik mij aangesloten bij Dorpscoöperatie Middelsoam en help ik mee tijdens allerlei activiteiten in het Hippolytushoes. Ik hoop dat de jongere generaties het belang van het verrichten van vrijwilligerswerk in blijft zien en op den duur het stokje van de oudere garde overneemt!

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69