Schaatscracks, kunnen jullie jezelf in het kort even voorstellen?
‘Klaas Remminga is de naam, 33 jaar, opgegroeid op een boerderij in Westerwijtwerd en inmiddels al weer dik acht jaar in Middelstum wonend. Ik ben getrouwd en de trotse vader van twee kinderen van drie en zes jaar oud. En van beroep betonstorter bij Ad Nooren in Garnwerd.’
‘En ik was in Westerwijtwerd Klaas zijn vroegere buurman. William Poel is de naam, 34 jaar en ik woon mijn hele leven al in Wietwerd. Ik ben boer en fulltime in onze maatschap opgenomen, samen met mijn ouders. Samenwonend met Rebekka en wel vlakbij de boerderij waar ik opgegroeid ben.’
‘En de gastheer van vanavond is René Huitsing, 33 jaar en sinds kort heb ik Middelstum ingeruild voor Boerdam. Ik ben internationaal voorman bij Wajer Yachts en werk 200 dagen per jaar in Spanje, voornamelijk op Ibiza. Annelous is mijn partner en ik ben bonusvader van twee kinderen van 18 en 14 jaar oud. Van jongs af aan zijn we sportief aangelegd, zo zaten we natuurlijk met zijn drieën op voetbal.’
Jij hebt een paar jaar geleden de voetbalkicks ingeruild voor een paar schaatsen Klaas?
Ik denk dat ik in meerdere periodes al met al zo’n 15 jaar bij de vv Middelstum gevoetbald heb. Kapotte kruisbanden maakten een eind aan mijn tijd in het eerste. In mijn jonge jaren heb ik nog een jaar op schaatstraining in Kardinge gezeten en ik was rond mijn vijftiende een fanatiek wielrenner en deed mee aan wedstrijden in heel Nederland. Tegenwoordig is het voornamelijk schaatsen geblazen en ik kom tot rust in de hengelsport, haha.
En jij combineert het langere duurwerk nog steeds met snelle sprintjes langs de lijn William?
Vanaf mijn jonge jaren ben ik inderdaad lid van de vv Middelstum. Dat van die snelle sprintjes daar is de laatste twee seizoenen door allerlei blessureleed, voornamelijk opgerekte enkelbanden, een stuk minder van terecht gekomen. Ik zat vroeger reeds met Klaas op schaatsles in Kardinge en we zijn nu dus in training voor een grote uitdaging!
Volgens mij heb jij tot dusver de minste schaatskilometers in de benen René?
Vroeger heb ik ongetwijfeld op mijn Zandstra’s wat meters gemaakt maar mijn laatste rondje ijsbaan vond op mijn twintigste plaats op houtjes en dat was geen succes. Dat komt omdat ik vaak last van mijn voeten kreeg. Ik heb lang gevoetbald en heb mij zelfs nog een tijdje op de triatlon toegelegd. Tegenwoordig deel ik de hengelsportpassie met Klaas. En door een grote verbouwing is er weinig tijd meer over om te sporten.
Toch gaan jullie met zijn drieën gezamenlijk een mooie schaatsuitdaging aan?
William: ‘Vorig jaar kwam ik de bijzondere schaatsuitdaging ‘Schaatsen voor Kika op de Weissensee in Oostenrijk’ voor het eerst tegen op Facebook. Toen begon er al wat te borrelen en ook Rebekka was enthousiast en moedigde mij aan om hieraan mee te doen. Maar vervolgens blijft het er dan weer bij.’
Klaas: ‘Maar in juni van dit jaar begon hij er op het SuperStucer-voetbaltoernooi weer over en onder het genot van een biertje hebben we toen de knoop doorgehakt en ons ook direct maar opgegeven. Anders blijft het er toch weer bij. Ik wierp eerst nog tegen dat mijn schaatsen kapot waren maar toen voetbalvrienden Bram en Kees opmerkten mij wel te willen sponsoren voor nieuwe schaatsen, verdween ook dat excuus.’
Rene: ‘Ik heb mij pas begin september aangesloten en iedereen verklaarde mij voor gek omdat ik immers niet goed kan schaatsen. En toen had ik zoiets van, ik zal het tegendeel wel even bewijzen. De schaatsclinic in Thialf, toen de buitentemperatuur nog 25 graden was, heb ik gemist. Maar nu probeer ik waar mogelijk om met de boys mee te trainen als ze weer naar Kardinge gaan. Ook het hardlopen en mountainbiken zijn onderdeel van de voorbereiding.’
Hoe staat het met de voorbereidingen?
Wekelijks proberen we sowieso anderhalf uur achter elkaar te schaatsen op Kardinge en als we een keer op de woensdag kunnen dan zelfs twee uur achterelkaar. Dat heeft te maken met allerlei tijdslots waar je daar mee te maken hebt. Goed kunnen trainen valt dus nog niet mee en 200 kilometer is toch wel heel lang. William: ‘Voor mij is een enkeltje Zoutkamp tot dusver mijn verste route.’ Klaas: ‘En ik kom niet verder dan een retourtje Appingedam in 2012.’
Het wordt al met al nog wel even een uitdaging dus om of acht rondjes van 25 kilometer te schaatsen of zestien van 12,5. Dat laatste is door de stijgende temperaturen het waarschijnlijkst. Begin 2023 kon de tocht zelfs niet eens doorgaan omdat het te warm was.
En hoe ziet de trip naar Oostenrijk er precies uit?
De tocht der tochten vindt plaats op vrijdag 26 januari. De dinsdagavond ervoor vertrekken we met een volle bus richting Oostenrijk. Al die vijftig busgangers doen hun best om geld in te zamelen voor het goede doel. Wat we binnen proberen te halen varieert van €1.000,- tot €40.000,- per team. Waarbij wel aangetekend dient te worden dat het plezier hebben met elkaar en het genieten van de trip, naast de sportieve uitdaging, de belangrijkste aspecten zijn.
De Weissensee is natuurlijk een zeer idyllisch plekje, volgens ons het hoogst gelegen meer van Europa op 900 meter hoogte. Zondag keert de bus terug naar Nederland. Willliam: ‘Die laat ik lopen want ik knoop er nog een wintersportvakantie achteraan.’
Wanneer is deze schaatstrip voor jullie geslaagd?
Wanneer we alle drie met een voldaan gevoel van het ijs stappen. Bij goed ijs en mooi weer gaan we zeker voor het uitrijden van de 200 kilometer. René: ‘Ik denk dat ik bij 100 kilometers mijn grootste criticasters die mij voor gek verklaard hebben al wel de mond gesnoerd heb. Bij die zestien ronden van 12,5 kilometer heb je ook nog eens te maken met de nodige bochtjes en dat is toch al niet mijn sterkste punt want ik kan niet zo goed ‘overstappen’. Maar misschien is dat tegen die tijd al een stuk beter.’
Over een goed doel hoefden jullie niet lang na te denken?
Zeker niet omdat de trip georganiseerd wordt door Kika (Kinderen Kankervrij). Klaas: ‘Ik ben mijn broer Albert op veel te jonge leeftijd aan deze rotziekte verloren en zo heeft iedereen wel zijn eigen drijfveren om hieraan mee te doen.’
Inmiddels hebben jullie al het nodige geld ingezameld?
Wij wisten aanvankelijk helemaal niet waar we voor moesten gaan. Toen hadden we zoiets van, €5.000,- bij elkaar sprokkelen, dat moet toch mogelijk zijn? En dat is zeer reëel omdat we inmiddels al meer dan €4.200,- ingezameld hebben en we van verschillende kanten horen dat mensen nog willen doneren.
We hebben via onze eigen Facebookpagina’s al flink reclame gemaakt en stonden met een giftenton op de Kerstmarkt op Ewsum. Dat heeft ons bijna €300,- opgeleverd. Daarbij hebben we kerststollen en chocoladekoeken verkocht, ongeveer 100 stuks wat ons €500,- opgeleverd heeft. De Schaats besteedde tijdens hun jaarvergadering aandacht aan onze actie en nu ben jij dus voor ons aan het schrijven, haha.
Als ik jullie vraag naar jullie schaatshoogte- en dieptepunten tot dusver, wat is dan het antwoord?
Rene: ‘Onlangs heb ik het één uur achter elkaar schaatsen voltooid, dat vond ik al een hoogtepunt. Volgens mij staat er voor de Weissenseetocht zo’n tien tot twaalf uur dus er ligt nog ruimte tot verbetering. William: ‘Dat enkeltje Zoutkamp was wel op heel slecht ijs dus dat was voor mij persoonlijk wel een hoogtepunt toen ik in Zoutkamp aankwam.’
Klaas: ‘Als er vroeger ijs lag op het Wietwerdermoar waren buurman William en ik vaak de eersten die de schaatsen onderbonden en het ijs opgingen. Mooie herinneringen inderdaad. Ik ben één keer vlakbij huis door het ijs gezakt, dat was toch wel mijn persoonlijk dieptepunt.’
Hebben jullie nog mooie schaatsanekdotes?
Klaas: ‘De rest kijkt mij nu aan en ik heb inderdaad nog wel een bijzonder verhaal. Tijdens die Hippolytustocht uit 2012 – heen en weer naar Appingedam – waren hier in Middelstum door De Schaats van die legertenten bij het haventje opgesteld. Ook in Appingedam zelf was het gezellig druk met een borreltje hier en een borreltje daar. Afijn, bij het terugschaatsen kwam ik erachter dat het al aardig begon te dooien. Maar dat weerhield mij niet om ook nog even een beco-tje in het Haventje te nemen. En nog een paar.’
‘Maar toen moest ik dus nog terugschaatsen naar Wietwerd en de dooi was destijds toch behoorlijk ingezet. Al spartelend kwam ik in Wietwerd onder de brug door ter hoogte van het dorpshuis waar mijn fiets nog stond. En al klunend, fietsend en steppend ben ik vervolgens op de fiets thuis gekomen en onderweg ging dus mijn schaats kapot. Vraag me niet hoe ik thuis ben gekomen maar gezellig was het wel die schaatsdag met alles erop en eraan.’
Is dit een eenmalige sportieve uitdaging van zo’n grote omvang?
Dat valt nu nog niet goed te zeggen. Eerst maar eens kijken hoe we dit avontuur verteren. Maar als het mooi gaat, wie weet. Daarbij schaatsen we ook nog eens voor een goed doel. Misschien gaan we over enige jaren wel voor een mooie fietsklimtocht. De Mont Ventoux beklimmen bijvoorbeeld of de Alpe d’Huez. De saamhorigheid die we met elkaar beleven is sowieso mooi. En het gezamenlijk biertje na afloop moet kunnen toch?
Willen jullie verder nog iets kwijt?
Helemaal goed natuurlijk wanneer je het donatielinkje nog even in dit verhaal opneemt: https://www.schaatsvoorkika.nl/zwartlap. Op die manier kun je mooi een beetje volgen wat we al opgehaald hebben. En misschien valt onze tocht in Oostenrijk ook wel via een speciale link te volgen. Schroom uiteraard niet om zelf ook een donatie te doen. Jij wordt bedankt voor je komst en wij gaan nu nog even naar Kardinge voor de broodnodige schaatskilometers!