Daar zaten ze weer, zieltjes te winnen door een ander iemand omlaag te duwen. De lijsttrekkers struikelden over elkaar heen om te vertellen hoe de wereld er uit moet komen te zien. Ik snap overigens niet waar het debatteren op slaat. De 1 heeft standpunten, de ander heeft waarschijnlijk een aantal andere standpunten en dat gaan ze elkaar vertellen en noemen het een debat.
Belangrijkste was dat andere partijen over hun ‘schaduw heen moeten stappen’ wat dat dan ook is. Vaak slaat het inhoudelijk nergens op en gaat het er vooral om, dat ze met een vleugje humor de andere neer weten te sabelen -> punten!
Dat bleek ook wel met deze uitslag, die Geert. Een grote ‘fuck you’ naar de rest van Den Haag?! Nu zijn we uiteraard wel benieuwd wat er nu echt gaat veranderen want dat lijkt nog best wel een opgave. En ze moeten eerst nog maar eens een coalitie zien te vormen met elkaar.
Daarna nog maar eens zien wie verantwoordelijk wordt voor welk vraagstuk. Geen woorden maar daden luidt een prachtige stadionsong. Maar voor alle mensen die denken dat het land nu helemaal weer ok is, zou ik zeggen; verwacht er niet te veel van.
Teleurstelling begint bij verwachting.
Veel mensen zijn ook teleurgesteld over de berichtgeving als het gaat om Palestina & Israël. Ik zie jullie nu denken: ‘Schaaphok jongen, weet wat je zegt want dit is een gevoelig onderwerp’. Bedankt voor jullie zorgen en ik zal mij inhouden.
Het is voor ons als kijker op afstand ontzettend lastig in te schatten wat daar allemaal aan de hand is. Wat we volgens mij wel kunnen concluderen is dat het verschrikkelijk is wat we zien. Wie er schuld aan heeft en wie er mee begonnen is dat is voor de meeste mensen een lastige.
Mijn oma zegt altijd: ‘Er is maar 1 die alles bestierd’. Ik hoop dat diegene snel orde op zaken kan stellen. Want ik hoop toch dat dit conflict snel ten einde komt al besef ik mij ook:
Teleurstelling begint bij verwachting.
Zo ben ik nu al 2 jaar vader van een prachtige vrolijke meid. Ze slaapt goed, eet veel patat en zegt vaak nee. Behalve tegen al het lekkers wat ze van alle opa’s, oma’s en overgroot oma krijgt. Nou oma, als er maar 1 is die alles bestierd, dan heeft diegene het beste voor met je achterkleindochter. Mooi man!
Oma woont boven de Albert Heijn en het is de laatste tijd een uitdaging om geruisloos naar de Albert Heijn te gaan. Aan de ene kant de vogeltjes, daarachter de grote speeltuin, in de AH zelf ligt erg veel lekkers en boven de AH woont dus overgrootoma.
Als ik dus haastig boodschappen wil doen moet ik een tactisch plan klaar hebben qua aanrijroutes, ontsnappingsroutes en eventueel nog een plan B wanneer plan A dreigt te mislukken. Wanneer ik achter de AH parkeer dan zijn daar die verrekte vogels, als ik aan de zijkant parkeer dan is de wipkip in zicht en als ik aan de voorkant parkeer dan is daar het snoepgoed van oma wat een soort magnetisch veld vormt.
Als jullie dus een man zien sprinten door de AH met een geblinddoekte 2-jarige dan ben ik dat. Oh nee, dat is niet zo netjes. Nee, meestal kies ik er dan voor om te accepteren dat het best wel even lang gaat duren voordat we door de AH heen zijn gelopen want ik weet inmiddels:
Teleurstelling begint bij verwachting.
Vorige week beleefden we met ons zaalvoetbalteam een uitje bij Boel in Groningen. Dit is een soort pakhuis waar je kunt drinken, eten en jeux des boulen. Ja, u leest het goed.
Vooraf had ik geen enkel idee wat ik kon verwachten maar het was een fantastische avond met veel bier, beerenburg, bites en ballen. Een leuk concept en het was er stervensdruk. Bizar eigenlijk dat er zoveel mensen afkomen op een potje jeux des boules maar ze hebben het er goed voor elkaar.
Het enige nadeel was dat het eten bestond uit erg veel lastige ingrediënten uit erg veel landen die wel erg ver van Nederland afliggen. Niet dat ik geen Chinees of Mexicaans lust maar van deze ingrediënten had ik nog nooit gehoord en zoals een goede boer betaamt, hield ik het bij de patat en nacho’s (zie je wel dat ik buitenlands eet).
Ik had gelukkig mijn oude schoenen aan gedaan want het ging er uiteindelijk ruig aan toe en we belandden zelfs nog even in de binnenstad. Nou ja, eigenlijk moet ik daarvoor mijn vriendin voor bedanken. Toen ik weg ging vroeg ze welke jas ik aan ging doen en dacht ik: ‘nu moet ik alert zijn en mijn oude jas en niet, vooral NIET mijn nieuwe schoenen pakken’.
Toen ik de kamer binnenkwam om nog even een kus te brengen keek ze voldaan naar mijn vertrapte schoenen en oude jas. Bij het afscheid zei ze: ‘Maak je het niet te laat vanavond?’
U kunt mijn antwoord wel raden….