Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Alje Boer is ook mijn volledige naam. Ik ben op 31 maart 1956 geboren in Wittewierum. Het gezin Boer bestond oorspronkelijk uit drie kinderen. Helaas is één van mijn zussen al op jonge leeftijd overleden. Mijn andere zus woont in Ten Post. Ik kom uit een arbeidersgezin. Mijn vader was zagenslijper bij Houthandel Nanninga in Winneweer.
Ik was vrij jong toen we naar Winneweer verhuisden en daar heb ik vervolgens dik twintig jaar gewoond. Daarna volgden vijf jaar Appingedam, van 1980 tot 1985. In Appingedam zijn ook mijn beide kinderen geboren. Vervolgens konden we het huis van mijn schoonvader overnemen en woonden we van 1985 tot 2007 in Spijk. Daarna volgden zestien jaar in Delfzijl. Sinds kort wonen we nu in Appingedam, de stad waar we eerder ook al vijf jaar woonden. Het is allemaal nog wat pril maar de terugkeer naar Daam voelt goed hoor.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in 1979 getrouwd met de oorspronkelijk uit Spijk afkomstige Tonny Sterenberg. Tonny kwam ik regelmatig tegen in discotheek Het Wapen van Leiden in Appingedam. Zij was de bescheidenste van drie vriendinnen en liep altijd achteraan. Maar je kon lekker met haar dansen en op de dansvloer is de vonk tussen ons overgeslagen.
In 1981 is onze zoon Alex geboren, hij woont in Groningen. Drie jaar later volgde dochter Jonina die in Delfzijl is neergestreken. Zij heeft een zoon van zes jaar, Joey genaamd. En dat maakt ons de trotse opa en oma van een kleinzoon waar wij zeer van genieten.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school in Ten Post, ben ik naar de MAVO in Appingedam gedaan. Daar heb ik op mijn zestiende mijn diploma gehaald en ik stroomde door naar de HAVO, ook in Appingedam. Ik was negentien jaar toen ik die diploma op zak had en toen was het voor mij tijd om centjes te gaan verdienen. Ik was veel meer van de cijfertjes dan van de technische vakken dus zo verwonderlijk was het dus niet dat ik op een accountantskantoor in Haren kwam te werken.
Na een jaartje of twee kwam ik tot de conclusie dat dit het niet helemaal voor mij was. Gelukkig zochten ze bij de toenmalige Bondsspaarbank in Groningen iemand op de hypotheekafdeling. Ik ben daar begonnen aan de Oude Ebbingestraat en verhuisde mee naar de Verlengde Hereweg. Ik vond er door het volgen van de nodige cursussen mijn weg in de hypotheken en de persoonlijke leningen. Het persoonlijk contact met de klanten maakte dat ik alle dagen met plezier aan het werk ging. Wat dat betreft ben ik een sociaal persoon die geniet van het omgaan met andere mensen.
Al met al heb ik vijftien jaar voor de SNS bank gewerkt. Maar toen kwam de automatisering opzetten en ging de lol voor mij er wat af. En daar kwam nog bij dat ik, wanneer ik mijn baan wilde behouden, moest verhuizen naar het westen van het land. Wij hadden net ons huis in Spijk gekocht waar het nodige aan moest gebeuren en bovendien ging het met mijn schoonvader qua gezondheid ook niet heel goed.
En dus moest ik andere werkkeuzes maken. Na enige maanden voor het Centrum Vakopleiding in Groningen te hebben gewerkt, volgde in juli 1992 de overstap naar Veilinghuis Kunst & Antiek Van den Hende in Groningen. Ik was daar administrateur en boekhouder. Best wel een stressvolle maar ook heel leuke baan waarbij ik ook nog eens het nodige over kunst en antiek leerde. Ik heb er tien jaar gewerkt en toen volgden twee jaar bij een theatergroep die er na die twee jaar mee stopte.
Ik maakte weer een interessante werkswitch want ik kon als administrateur/boekhouder bij eerst Autobedrijf Takens en vervolgens bij Jaguardealer Caspers in Groningen terecht. Mede door de beurscrash ging dit bedrijf eind 2008 failliet en moest ik weer wat anders zoeken. En zo kwam ik bij Makelaardij Staal terecht. Helaas stortte de huizenmarkt destijds ook in en kwam ik weer in de autobranche terecht. Dit keer bij Autoservice Henk Slagter in Appingedam.
Die stopte op den duur met zijn zaak omdat hij op leeftijd was en ik werd parttime administrateur/boekhouder bij een installatiebedrijf in Delfzijl waarvan de eigenaar op 1 november 2019 met zijn zaak stopte. Ik kon vervolgens in deeltijd als senior administrateur bij AB in Delfzijl terecht maar door het plotseling overlijden van de eigenaar in mei 2022 kwam hier een eind aan. Gelukkig had ik mijn twee ochtenden per week bij Orgelmakerij Steendam in Roodeschool nog achter de hand. Hier heb ik tot juli 2023 gewerkt.
Eigenlijk kon ik in oktober 2022 mijn dienstverband al beëindigen maar ik ben gelijktijdig met Tonny gestopt met werken. Zij heeft ook altijd administratieve banen gehad, onder andere bij de Bondsspaarbank in Spijk. Al met al heb ik twaalf verschillende werkgevers gehad en daarbij dus vaak door bedrijfsbeëindiging of een faillissement regelmatig de pech dat ik noodgedwongen eerder met het werk moest stoppen. Maar het lukte mij telkens om vrij snel weer aan de bak te komen mede door de vele cursussen die ik in mijn beginjaren gevolgd heb. Later deed ik de werkzaamheden meer op routine maar wel altijd met veel plezier!
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Tijd om te vervelen was er door de verhuizing naar Appingedam niet. Eén van mijn nieuwe hobby’s is het klussen geworden en door allerlei kastjes in elkaar te zetten kan ik daarin mijn hart helemaal ophalen. Daarbij ben ik inmiddels tien jaar als penningmeester actief voor het bewonersbedrijf Delfzijl-Noord waarbij we de betrokkenheid van wijkbewoners in hun directe omgeving proberen te vergroten. Het is voor mij nog even uitvogelen hoe dit verder gaat nu ik verhuisd ben.
In mijn jonge jaren heb ik jarenlang gevoetbald bij achtereenvolgens TEO, Loppersum en Poolster. Bij TEO ben ik nog een tijdje secretaris geweest. Bij Poolster was ik jarenlang jeugdleider en ik heb ongeveer twintig jaar, tot 2019, de rol van penningmeester binnen het bestuur vervuld. Nog steeds ben ik samen met Tonny wekelijks op het voetbalveld te vinden om de verrichtingen van Poolster 1 te volgen.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Dat zijn allereerst de standaarddingen zoals de geboorte van de kinderen en ons kleinkind. Ook onze trouwdag mag bij deze vraag niet ontbreken en volgend jaar hopen we ons 45-jarig jubileum te mogen vieren. Verder kijk ik met veel plezier terug op enige kampioenschappen die we met Poolster hebben mogen vieren. Dat waren altijd speciale dagen, zeker wanneer je gezamenlijk met de bus naar een uitwedstrijd ging.
En de dieptepunten?
Het overlijden van mijn ouders en mijn zus op veel te jonge leeftijd. Mijn vader is op 65-jarige leeftijd plotsklaps overleden door een hartstilstand. Mijn moeder was in de zeventig toen ze ‘oet tied kwam’.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik heb niet veel wedstrijden in het eerste van Poolster gevoetbald maar ik word door Gezienus Uilhoorn nog regelmatig herinnerd aan de wedstrijd Meeden – Poolster. Die duurde voor mij niet heel lang want tijdens een kopduel knapte ik met mijn kop tegen die van de tegenstander waardoor ik met een bloedend hoofd het veld moest verlaten. In die tijd was ik nog een ‘iel ventje’, haha. Fysiek kwam ik dan ook net wat te kort voor het eerste team.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
We hebben laatst voor het eerst sinds onze trouwdag weer een keer gevlogen. Samen met onze zoon, hebben we twee weken genoten van een all-inclusive vakantie in Turkije. Daar was niets mis mee en ik sluit niet uit dat we nogmaals zo’n reis gaan maken.
Vroeger, in mijn twintiger jaren, heb ik een aandoening aan mijn slokdarm gehad waarin een vernauwing zat. Ik moest zelf een slang naar binnen werken om een verdere vernauwing tegen te gaan en dan kon ik er weer een tijdje tegenaan. Ik was dan ook maar wat blij dat ik medicijnen kreeg waarmee deze lastige klus niet meer nodig was. Op zulke momenten leer je het gezond zijn nog meer te waarderen.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Soms ben ik misschien wel een beetje te veel een goedzak. Toen ik na vijftien jaar bij de SNS-bank weg moest, gebeurde dat met stille trom en zonder een goede afkoopregeling. Dat laatste vond ik nog niet eens het ergste maar een stukje waardering voor die vijftien jaar inzet, miste ik wel.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
In elk geval een ruime voldoende, noteer maar een zeven. Ik hoop op nog vele goede en gezonde jaren. In mijn familie zitten de nodige hartpatiënten. Onlangs bleek mijn hartritme te laag te zijn. Ik zou hiervoor een hartschok krijgen maar gelukkig kon dat voorkomen worden door het gebruik van andere medicijnen. Ach, het is zoals het is. Maar door dergelijke kwaaltjes leer je het leven wel meer te relativeren.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Het mag allemaal wel wat respectvoller en gemoedelijker worden in de wereld om ons heen. Als ik nu weer de situatie in het Midden-Oosten zie dan word ik daar niet heel vrolijk van. Onderling respect naar elkaar toe, dat mis ik helaas wel een beetje. Er moet eerst wat gebeuren, zie het incident met de voetballer Bas Dost afgelopen weekend, voordat mensen weer een beetje naar elkaar om gaan zien. Eigenlijk moet dit een standaard iets zijn toch?!