Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Berend de Winter. Daar waren er nogal wat van in de familie dus kreeg ik als roepnaam Bé mee. Ik ben op 5 januari 1943 geboren in Uithuizen. Ik heb nog twee jongere broers die in Uithuizen en Zandeweer wonen. Mijn vader was boerenarbeider en wel bij boer Visser die de boerderij van de welgestelde familie Dojes pachtte. Dat waren destijds heel schappelijke en sociale mensen.
Ik ben groot geworden in het ’t Lage van de Weg en op mijn twintigste verhuisde het gezin De Winter naar de Brouwerijstraat in Uithuizen. Daar heb ik tot mijn 26e gewoond. In 1969 kocht ik dit huis aan de Havenweg in Uithuizen. Daar wonen we nu nog steeds met veel plezier. We hebben achter het huis 17 are grond dat gebruikt wordt voor onze sier- en groentetuin. Ook hebben we een aantal sierschapen achter het huis lopen.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in 1969 getrouwd met de vier jaar jongere Wibke Bos. Zij komt van oorsprong ook uit Uithuizen en dus kwamen we elkaar regelmatig in het dorp tegen, onder andere bij de grasbaanraces. We hebben twee kinderen gekregen. In 1975 werd onze zoon Mark geboren, hij woont met zijn partner in Warffum. Een jaar later kwam onze dochter Anita op de wereld. Zij woont met haar partner in Duivendrecht, vlakbij Amsterdam.
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school in Uithuizen, ging ik naar de plaatselijke LTS. Heel vroeger wilde ik scheepstimmerman worden. De scheepvaart trok mij namelijk wel en dat kwam misschien wel weer omdat mijn vader zelf een boot gebouwd heeft. Hij was heel handig en heeft nog een tijdje voor een timmerman gewerkt. Die handigheid heb ik ongetwijfeld van hem overgenomen en dus was de LTS een logisch gevolg.
Ik koos er voor de timmer- en metselrichting en bleek ook heel goed te zijn in het vak technisch tekenen. Ontzettend goed zelfs volgens de leraar die mij hierin de beste leerling van de school noemde. Voor mij was school loopjes werk hoewel ik wel een jaar ben blijven zitten en behaalde daardoor op mijn zeventiende mijn diploma. In mijn laatste schooljaar kwam directeur Jansen bij ons in de klas en die sommeerde mij om mee te komen. Mijn klasgenoten hadden zoiets van, wat heeft die Bé nu weer op zijn kerfstok want ik ben enige keren van school gestuurd. Daarover later meer bij de anekdotes.
Maar in dit geval zocht Rijkswaterstaat in Baflo een technisch tekenaar voor de afdeling studiedienst. Van de directeur kreeg ik de naam mee van de man waar ik mij moest melden en zo had ik direct al een baan te pakken. En wat voor een. Het was in de tijd dat de Lauwerszee werd afgesloten en ik moest onder andere op zee in de geul stroommetingen verrichten die voor de afsluiting gebruikt werden. Voor die metingen zat ik de hele week op zee.
Ook mocht ik drie keer per jaar naar de eilanden Rottumeroog en Rottumerplaat om daar hoogtemetingen te doen. Na bijna tien jaar voor Rijkswaterstaat gewerkt te hebben, begonnen ze daar te reorganiseren. Ik kwam in Farmsum terecht en daar ging het mij een stuk minder naar de zin. Maar toen zag ik in de Ommelander Courant een vacature. In Uithuizen werd namelijk net een kantoor van de EGD gebouwd en daar zochten ze nog een tekenaar. Ik besloot te solliciteren en werd aangenomen. Toen het gebouw klaar was, werd ik in Uithuizen gestationeerd.
Na een paar jaar kwam ik op de afdeling ‘Klik en info’ terecht. Voor allerlei bouw- en graafwerkzaamheden moest ik aangeven of er kabels of leidingen in de grond zaten en zo ja, waar precies. Deze plekken moesten dan gemarkeerd worden of de kabels of leidingen verlegd. Voor projecten onder de 10.000 gulden mocht ik zelf een aannemer plus kraandraaier inhuren. Deze projecten, vaak voor drainagebedrijven, regelde ik dus zelf.
Toen de locatie in Uithuizen dicht ging, werd Farmsum mijn werkplek. Dat deerde mij niet want ik was toch niet vaak op kantoor te vinden. Mijn auto zat vol met allerlei apparatuur en ik was vaak onderweg. Onder andere voor diverse overleggen en vergaderingen met de vertegenwoordigers van verschillende gemeenten. Ik hield bijvoorbeeld toezicht bij allerlei graafwerkzaamheden waar kabels en leidingen bij betrokken waren en vond dit heel leuk werk.
Toen de locatie in Farmsum dicht ging na weer een reorganisatie, kwam ik op de locatie aan de zuidelijke ringweg in Groningen te werken in het grote EGD-kantoor wat daar gebouwd werd. Wederom was ik grotendeels op pad maar sowieso één keer per maand moest ik op kantoor zijn voor werkoverleg. Het werkgebied van de EGD reikte in die tijd tot aan Gelderland en Enschede aan toe.
Men bleef echter reorganiseren en tijdens een van die vergaderingen hierover in Hoogeveen werd aangegeven dat één van mijn oudste collega’s wel met vervroegd pensioen kon gaan. Dat leek die vrijgezelle man echter helemaal niets, ‘wat moet ik alle dagen thuus doen?’, was zijn antwoord. Zelf werkte ik inmiddels maar vier dagen per week meer. De kinderen waren het huis uit en de dikste hypotheekkosten waren achter de rug. Ik hoefde hiervoor maar een klein beetje loon in te leveren.
Maar het minder werken ging mij goed af en ik bood mij vervolgens aan met de opmerking dat ik wel wilde stoppen met werken. Ik was toen 58 jaar. Mijn naam werd genoteerd en vervolgens moest ik de dag erop bij mijn baas komen die eerst vroeg of ik wel zeker wist of ik daadwerkelijk wel zo vroeg met pensioen zou willen. Dit was voor mij echter een weloverwegen keuze. Op mijn 59e kwam ik vervolgens met een nulurencontract thuis te zitten. Wanneer er zich bijvoorbeeld een calamiteit in de Eemshaven afspeelde dan werd ik nog wel eens ingeschakeld. Maar ik zat toen al grotendeels thuis en ben op mijn 62e daadwerkelijk met de VUT gegaan.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Bang om mij te vervelen, was ik niet. Anders zou ik ook niet zo vroeg met werken gestopt zijn natuurlijk. Regelmatig help ik mensen in mijn familie- of kennissenkring mee met bijvoorbeeld de aanleg van de elektriciteit. De tuin vergt het nodige van onze vrije tijd en we mogen er graag op uit trekken. Zo zijn we net terug van drie weken Griekenland. Sinds 2000 gaan we steeds naar hetzelfde Griekse eiland. Om hier te komen moeten we eerst een paar boottochten maken. Op het eiland wonen maar 1.900 mensen en inmiddels kennen we vele hiervan.
Het is elk jaar weer een feestje om er terug te keren. Maar ook dichter bij huis op Vlieland is het prima vertoeven. Veel van mijn tijd wordt opgeslokt door het zenden en ontvangen van berichten. Sinds 1978 ben ik geregistreerd en gediplomeerd zendamateur. Voor die tijd was ik piraat. Dat was natuurlijk illegaal en ik heb dan ook regelmatig politieagenten over de vloer gehad. Eén keer dachten ze me te pakken te hebben maar ze zagen een geluidsinstallatie inclusief versterker die van enige kermisklanten was, aan voor een geheime zender.
Op den duur ben ik hier maar mee gestopt en werd dus zendamateur. Ik praat met mensen over de hele wereld. Vaak in het Engels en af en toe in het Duits. Laatst ving ik een signaal uit Hongkong op en heb ik een heel gesprek met die beste man gevoerd. Veel van mijn apparatuur heb ik zelf gebouwd en ik ben ook wel voor anderen bezig geweest. Wanneer het weer wat slechter is, dan ben ik vaak in mijn speciale zendruimte vol met apparatuur te vinden.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Dat we dit huis in 1969 konden kopen voor slechts 24.000 gulden geeft nog steeds een goed gevoel. We zijn inmiddels vele verbouwingen en uitbreidingen verder. Veel van die werkzaamheden heb ik zelf uit kunnen voeren. Ik werd getipt dat dit huis te koop kwam voor 26.000 gulden. Ons uitgebrachte bod was nog boven het minimale bod.
Gelukkig hadden zowel Wibke als ik reeds het nodige gespaard. Heel vroeger heeft op deze plek waar we nu wonen nog een molen gestaan. Die is begin 20e eeuw afgebroken en in het midden van het land opnieuw opgebouwd.
En de dieptepunten?
Die hebben we gelukkig weinig gekend. Het is wel vervelend dat Wibke met enige gezondheidsklachten kampt. Dat mijn moeder op 72-jarige leeftijd plotsklaps overleed, leidde destijds bij mij tot een behoorlijke tik. Mijn vader en schoonouders zijn een stuk ouder geworden en daar kun je dan meer vrede mee hebben.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik ben op de LTS twee keer van school gestuurd. Eén keer onterecht omdat een leraar mij betichtte dat ik in de werkplaats met een stuk hout gegooid had. Thuis was het niet te best toen ik eerder thuiskwam maar de volgende dag moest ik met de directeur en de desbetreffende leraar meekomen en bleek dat de echte dader zichzelf gemeld had. De excuses van de leraar werden uiteraard geaccepteerd en later heb ik nog een kippenhok voor hem gemetseld.
De eerste keer was het wel hommeles. Toen we aan het eind van een stagedag bij de dijk terug naar school moesten fietsen, besloot ik om rechtstreeks naar huis te gaan. De leraar gaf aan hier niet van gediend te zijn maar ik gaf hem een grote mond terug. En dat heb ik geweten. Mijn latere buurman en directeur Jansen sommeerde om mij vier zaterdagochtenden op school te melden voor allerlei schoonmaakwerkzaamheden. En dan leer je zulke streken vanzelf af.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Zo lang mogelijk hier blijven wonen, dat is toch wel onze voornaamste wens. We hebben het tuinwerk al wat makkelijker gemaakt. Ook hoop ik zo lang mogelijk te kunnen autorijden maar als ik zelf denk dat het minder wordt dan stop ik er ook zo mee hoor.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik was vroeger een tikkeltje eigenwijs en toen ik op mijn achttiende de kans kreeg om mijn rijbewijs te halen, vond ik dat niet nodig. Daar heb ik later spijt van gekregen. Gelukkig heb ik hem drie jaar later alsnog gehaald.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Minimaal een 8 en misschien wel een 8,5. Ook wij hebben best wel moeilijke tijden gekend, ook wel op financieel gebied. Maar over het algemeen kijk ik toch positief op het leven tot dusver terug.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Wij hebben de belangrijkste punten wel besproken. In het verleden ben ik bijvoorbeeld nog actief geweest in de buurtvereniging en bij de zendamateurs maar volgens mij is het verhaal lang genoeg en hoeven we hier niet verder over uit te wijden. Ik zie het eindresultaat wel tegemoet!