Deze editie van het zomergevoel in….. kent vandaag een primeur. Want voor het eerst trek ik er met mijn stalen ros op uit. Eigenlijk is het Miranda haar exemplaar, vandaar het roze mandje voorop, maar zij fietst er bijna nooit op. Ik des te meer en onder ideale weersomstandigheden stap ik even voor achten op voor een heerlijk fietsrondje dichtbij huis en haard. Het voordeel van het reeds afvinken van grotere plaatsen in de buurt is dat ik nu de kleinere gehuchten met meerdere tegelijk kan bezoeken. En ook daar is helemaal niets mis mee.
Westerwijtwerd
Ontdek je plekje bij Haiko Bakker.
Man, het is weer net als vroeger. Dat dacht ik nadat na Pomp aan de rechterkant Vast Banket opdook. Twaalfeneenhalf jaar geleden trok ik hier voor het laatst de deuren achter mij dicht en ik ben maar wat blij dat ik deze werkdag zelf in alle vrijheid in mag vullen. Met het maken van een eerste kiekje bijvoorbeeld, in dit geval van Camperverhuur en Camperplaats Westerwijtwerd. Vijf campers staan er op een rij en voor een ervan geniet een pensionado van het optimale vakantiegevoel en de rust en de ruimte.
Ik was hem graag komen vergezellen maar ik ben op missie en heb dus geen tijd. Op naar de Halteweg dus waar ik mijn fiets naast de boerderij van Haiko Bakker parkeer. Want daar zie ik tot mijn verrassing een bruggetje naar zijn erf achter het huis en ik kan het niet laten om even een kijkje op zijn achterdeel te nemen. Wat een schitterende pracht en praal heeft hij aangelegd met vijvertjes, uitkijktorens en andere prularia. Alles keurig onderhouden bij de man die in het najaar de 84 aantikt.
Wat een heerlijk begin van de dag is dit toch. Maar niet te lang getreuzeld, ik heb meer te doen. Op naar de Palenweg dus waar ik het niet kan laten om even naar het spoor te rijden. Niet om mij er op te werpen maar om de herinnering aan zwager Marten, die in mijn jonge kleuterjaren een steentje op de rails legde om vervolgens bij mij het angstzweet te laten uitbreken met de mededeling dat de trein hierdoor zou ontsporen, tot volle wasdom te doen komen. Een grote blaffende hond die naar mij toe komt rennen terwijl ik een draairondje op zijn erf maak doet mij opschrikken waardoor ik als de wiederweerga rechtsomkeert maak.
Maar niet voor eerst een foto te nemen van de kleine molen die opgaat in de nieuwe Tennet-elektriciteitspalen, in wat achteraf een experiment bleek te zijn, en even later maak ik nog een prachtig kiekje van Molen Zeldenrust en de kerk waarbij de Wietwerdermoar niet mag ontbreken. Jeugdsentiment ten top want in Westerwijtwerd bracht ik immers mijn eerste zeven levensjaren door. Aan het dorpshuis wordt binnenkort door Bouwbedrijf van Dijken de laatste hand gelegd en waar ons winkeltje ooit stond, staat nu het nieuwe onderkomen van de familie Kobes.
Huiskamercafé Tinus & Eke is getransformeerd tot Trankiel.
Naast Trankiel inderdaad, de nieuwe naam voor Huiskamercafé Tinus & Eke waar menigeen nog vaak met een glimlach aan terugdenkt. Ik parkeer mijn fiets bij de kerk en maak een klein wandelrondje over het balkje en de brug waarbij ik de bermbloemenpracht niet uit het oog verlies. Het dorp kent nog geen 100 inwoners maar aan verhalen geen gebrek. Even dreig ik ten onder te gaan aan mijn eigen jeugdsentiment maar daarvoor is geen tijd. Ik moet immers verder.
Huizinge
Want Huizinge lonkt als nooit tevoren en daar kom ik door langs het voormalig tolhuisje te fietsen. De alpaca’s op de Dellehoeve komen als ware diva’s nieuwsgierig naar me toe wanneer ik ze aan een kiekje onderwerp. En na met gevaar voor eigen leven de Delleweg over te hebben gestoken krijg ik als beloning een prachtig uitzicht op de dorpsrand van Huizinge in de schoot geworpen. Ik kan het niet laten om nog even een bezoek te brengen aan het kerkhofje en daar combineer ik dankzij het herinneringsmonument van Piet Kruizinga de eerder genoemde Tinus & Eke en de gevaarlijke oversteek van zojuist. Piet Knien, wat een markant man was dat…
Wederom parkeer ik mijn fiets bij de kerk. Een foto is snel geschoten en hetzelfde geldt voor ’t Ol Schoultje dat tegenwoordig als dorpshuis doorgaat. Bij de firma Ten Berge laten ze de eerste schaft goed smaken en ik loop de prachtige Mariagang in. Ook wel ’t Gankje genoemd. Wat woont Reint hier toch mooi en ook de armenhuisjes en halve molen zonder wieken ontsnappen niet aan mijn aandacht.
Nog maar kleurenpracht.
Een Huizinger Ommetje zit er voor mij niet in maar de wandeling rondom de door de Gebroeders Wieringa volledig gerestaureerde De Plaats Melkema mag er ook zijn. Ten Berge bouwt zelfstandig een eigen loods aan hun reeds uitgebreide imperium en niet veel later verlaat ik de Hoofdstraat tussen de huizen van de gastcolumnistenfamilie Ham en het optrekje waar vroeger het meisje van mijn dromen woonde richting de kerk. Maar eerst geniet ik bovenop de wierde nog even van het prachtig uitzicht op Middelstum.
De Berkenlaan lonkt als nooit te voren maar moet nog even wachten alvorens ik al deze indrukken aan het papier toe kan vertrouwen. De eerder genoemde Wobbes is met de grasmaaier onderweg naar de kerk en ik stop net buiten het dorp nog even om opnieuw een prachtig staaltje bermbeplanting te fotograferen. Ook Huizinge met zijn dikke honderd inwoners is net als Westerwijtwerd een prachtig pareltje op het Hogeland.
Westeremden
Maar ook daar kan ik niet te lang bij stilstaan natuurlijk want het is terugschakelen en gas geven om de viaduct over de Eemshavenweg over te komen. Rechts is Helmantel met een oude machine bezig waarmee hij het land op wil gaan en niet veel later roetsj ik Westeremden binnen. Ik besluit eerst om op de fiets een rondje dorp te maken. Marit laat op de fiets de hond uit, Henk koopt een doosje eieren, Berend is aan het tuinieren en ik praat ter hoogte van de ijsbaan even bij met voormalig Middelstumer Gijsbert Wiltjer. Just another day in the office dus in Westeremden.
De deur van de Andreaskerk staat uitnodigend open.
Ik parkeer de fiets op het dorpsplein en stap monter de Andreaskerk binnen waarvan de buitendeur al uitnodigend openstaat. De uit 1917 stammende Bijbels in de ouderlingenbankjes laat ik ongemoeid maar ik geniet wel even van de stilte. Een heerlijk bezinningsmomentje derhalve. Een foto van de prachtige De Weem van de wereldberoemde schilder Henk Helmantel mag uiteraard niet ontbreken.
Ik loop vervolgens in V-vorm door de landerijen en gebruik makend van nauwe steegjes kom ik uit bij Zus Enzo van Ageeth Helmantel. Daar zal het vanmiddag wel weer een drukte van belang zijn want niet veel eerder hoorde ik op het dorpsplein al enige Duitse toeristen op de fiets langskomen. Die willen natuurlijk allemaal een giclee van deze Hollandse meester scoren.
Ik betreed het terrein rond eetgelegenheid Roodehaan daar waar in de zomermaanden altijd het beruchte Jan Spijk-voetbaltoernooi plaatsvindt. Dit keer viel dit immer gezellige evenement samen met het Bedrijvenvoetbal in Bedum en dus moesten er harde noten gekraakt worden qua keuzes. Volgend jaar beter dus. Op en rond de Abt Emoschool en de kerk is het op het oog rustig. Ware het niet dat de eerder genoemde Henk driftig bezig is om de ramen schoon te maken.
Een prachtige opgang naar de top van de wierde……
En niet veel later zit ik aan de koffie en koek bij de truckers- en buschauffeurfamilie Dijkema en worden mooie anekdotes opgehaald over buurman Rikkert en het vroegere dorpshuis annex kroeg Jachin. Waarvoor nogmaals hartelijk dank! Gezelligheid kent geen tijd maar de baas zijn centen zijn niet van blik en dus rij ik snel huiswaarts om al de opgedane indrukken van mij af te schrijven. Maar niet na nog even afgestapt te hebben om de prachtige entree naar de wierdetop van Westeremden te fotografen. Een dorp met 350 inwoners maar dat is nog even voor de statistieken.
Wat een prachtige morgen was dit toch, zo vlakbij huis. Dat smaakt inderdaad naar meer. Vergeet tot slot niet om nog even door te klikken naar de pagina https://bert-koster.nl/2023/08/18/een-zomer-instagrammetje-uit-westerwijtwerd-huizinge-en-westeremden/ voor de prachtige en nostalgische actiefoto’s. Tot zover deze gevarieerde eerste week van de zoektocht naar het zomergevoel in de omgeving. Maandag wacht Stedum en daar krijg ik zelfs gezelschap van een meewandelgast die ik van het station moet halen. Iets om naar uit te kijken maar allereerst een goed weekend toegewenst natuurlijk….