Op zoek naar het zomergevoel in Zandeweer en Eppenhuizen

Tot voor twee jaar geleden noemde ik deze rubriek ‘Op zoek naar het vakantiegevoel in….’ En dat vakantiegevoel heerste er vannacht zeker in huize Koster waar rond half twee de wekker ging omdat moeders de vrouw de jongste bewoner van de Berkenlaan 5 naar Schiphol moest brengen voor een weekje Mallorca. Zelf was ik door een klaverjasavondje pas rond middernacht thuis. Het viel niet mee om in slaap te komen voor en nadat de wekker afging en alvorens de vrouw rond zevenen terugkeerde, was ik al lang en breed klaarwakker. Ongetwijfeld gevoed door de adrenaline dankzij de start van seizoen 4, aflevering 1 van de reeks ‘Op zoek naar het zomergevoel van…..’

Even overwoog ik om per fiets te gaan. Dat had mij ongetwijfeld de kans gegeven om een fraai kiekje te maken van de boerencamping die je tegenkomt als je van Kantens naar Zandeweer fietst. Maar ik besloot pa’s rode Rover te pakken om vervolgens via de Eemshavenweg die kant op te rijden. Dat deed ik immers jarenlang ten tijde dat ik nog redacteur was van het Middelstumer voetbalclubblad.

Twaalf keer per seizoen reed ik aan het begin van de week met het door Eling opgemaakte fysieke voorbeeldexemplaar naar de Molenhorn nummer 21 waar een voorman van de Wann in  Uithuizen werkte, ik geloof dhr. Weessies. Hij droeg er persoonlijk zorg voor dat ik de dikke tweehonderd gedrukte exemplaren aan het eind van de week weer in twee of drie dozen op kon halen om ze vervolgens te sorteren en van etiketten te voorzien.

Dorpscentrum ‘t Klokhoes

Mooie herinneringen dus van voor het digitale tijdperk. Ons clubblad is in 2010 ter ziele gegaan en tegenwoordig zou één druk op de verzendknop genoeg moeten zijn om een en ander in werking te zetten. Er zijn meerdere redenen te verzinnen waarom ik deze reeks in Zandeweer en Eppenhuizen begin. Allereerst promoveerde de plaatselijke voetbaltrots vv ZEC naar de vierde klasse. Daarin zijn ze qua tegenstanders onder andere gekoppeld aan het qua inwoneraantal vijf keer zo grote Middelstum. Want in Zandeweer stokt het aantal inwoners volgens Wikipedia op 475. Enig research leert mij dat de seizoensouverture zelfs tegen NEC Delfzijl gespeeld dient te worden. De ‘stad’ met ruim 15.000 inwoners. Die wedstrijd gaan ze vast als underdog in.

Ik parkeer mijn auto achter het zeer fraai gerenoveerde dorpscentrum ‘t Klokhuis. Een jaloers steekje gaat door mijn lichaam. Bij ons sloot Zalencentrum Vita Nova dik een jaar geleden haar deuren en dat gemis doet zich gelden in ons dorp. In Zandeweer kunnen ze echter gebruik maken van een complex waar de nieuwigheid nog vanaf spat. Daar kunnen ze dus mooi jaren mee vooruit.

Als ik uitstap, valt mijn oog direct op het gebouw naast de kerk dat de naam Irene draagt. Google raadplegend leert mij dat het hier om een pastorie annex verenigingsgebouw gaat. Nog een fraaie plek derhalve waar men gezellig bij elkaar kan komen. Ik maak eerst even een rondje om de kerk en toren die gebroederlijk, maar wel van elkaar gescheiden, naast elkaar staan. Op goed geluk loop ik de Poelweg in en niet veel later sta ik oog en oog met de nodige tijdelijke woningblokken want ook Zandeweer ontsnapt niet aan sloop-/nieuwbouw.

Het is rustig in het dorp en ik ben het eerste kwartier nog niemand tegengekomen. Vandaar dat ik het gezellige gebalk van enige ezels die zich bij de plaatselijke zorgboerderij, inclusief dagbesteding, bevinden reeds van verre kan horen. Als ik er langsloop dan komen de brutaalste even fraai poseren voor een kiekje. Niet veel later kom ik via een andere weggetje in de proeftuin terecht, ook een onderdeel van de zorgboerderij. Een mooie bloemenpracht is mijn deel.

Aan de zuidrand van het dorp staan opvallend veel en grote kascomplexen. Toen ik tijdens mijn stage in 1992 voor het Zuiveringsbeheer Provincie Groningen, bureau Water, een overzicht van de glastuinbouw in onze provincie moest maken, kwam de plaatsnaam Zandeweer regelmatig voor. De term ‘first flush’ komt in een keer weer bovendrijven want het hemelwater afkomstig van de kassen kon mogelijk sporen van verdampte bestrijdingsmiddelen bevatten en de kans bestond dat dit water gescheiden opgevangen moest worden.

Ongelooflijk dat deze materie ruim dertig jaar later weer bovenkomt. En dat terwijl er bij mijn weten van glastuinbouw geen sprake meer is in Zandeweer. Ik heb meer het idee dat de kassen tegenwoordig als opslag dienen. Na nog een fraaie dierweide, inclusief pseudo-hunebed, en de verbaasde constatering dat ook Zandeweer nog een lagere school in het dorp heeft zitten, loop ik opgetogen Domies Laand in. Volgens mij zie ik in een glimp Joppie Janssen een bakje koffie zetten. Zandeweer is immers ook de plaats waar Spuiter Sleumer, Simon Pommel, enige Pietermannen en Koolhofjes en, niet te vergeten, Dibi woonachtig zijn.

Een brug te ver

Ik besluit eerst even de Molenhorn in te lopen om de fraaie molen Windlust met een kiekje te vereeuwigen. Via het grindpad kom ik vervolgens bij een hoogholtje uit en ik neem het weggetje dat langs de andere kant van het water loopt en waarvan ik vermoed dat die uitkomt aan de andere kant van het dorp. Onderweg kom ik enige gezellig keuvelende wandelvrouwen op leeftijd en een hardlopende jongedame met hond tegen. Het weggetje blijkt langer dan verwacht en als ik in de verte de Zandeweerster brug ontwaar, ben ik al in Uithuizen. Dat was nu ook weer niet de bedoeling…

Via Doodstil loop ik vervolgens terug en ik kom op de fiets Aaf van Jan Dijk oet Milnsom tegen. Onderweg naar haar 89-jarige moeder om de ramen schoon te maken en ze is niets eens verbaasd dat ze mij hier ziet lopen. Dat had ze immers al van te voren gelezen. Snel wandel ik vervolgens het dorp weer in. Autobedrijf Gert Weesies lijkt mij verleden tijd of is dat slechts schijn? Volgens mij is het tegenwoordig meer Het Hogeland Antiek wat de klok staat. Wel even leuk om via de ramen naar binnen te gluren…..

Vervolgens is het de hoogste tijd om op het sportpark van vv ZEC te kijken. Ik ontwaar na een rondje kantine de overkapping die altijd voor onze oude kantine stond en vaak als rookplek gebruikt werd. Een vleugje nostalgie komt derhalve binnen. Het sportcomplex ziet er fraai edoch verlaten uit. Ik ben zeer benieuwd hoe de groenwitten het dit seizoen een stapje hoger gaan doen. Maar met vier seniorenteams, inclusief een damesteam, timmert deze vereniging stevig aan de weg. Met de gezelligheid van de derde helft als ijzersterk wapen.

En mochten de kantinedeuren uiteindelijk sluiten dan is daar altijd nog dorpscentrum ‘t Klokhoes dus, inclusief jeugdsoos ’t Klokje. Daar waar onze biljarters onlangs flink klop kregen van Rozeboom en co. Ondanks dat gegeven was men wel zeer te spreken over het nieuwe onderkomen. Dat gold ook voor overbuurman Martin die eind juni tijdens de Zandeweerster Kermis Marco Schuitenmaker daar hoorde optreden. Mooi man!

Ik besluit mijn auto maar weer op te zoeken voor een versnapering in de vorm van een slok water en een stroopwafel. Na een PR-moment voor een adverteerder is het rond tienen de hoogste tijd om naar Eppenhuizen af te reizen.

Eppenhuizen

Ver hoefde ik hiervoor niet te verkassen, dit dorp ligt immers maar een kilometertje verderop. Het is dan ook meer een gehucht waar slechts 50 mensen onderdak vinden en die wonen bijna allemaal aan de Eppenhuizerweg. Ik parkeer de auto vlakbij de kerk en besluit daar eerst maar even een kijkje te nemen. Voor de kerk ontwaar ik enig bloempracht en wat schapen die trouw de wacht houden.

Even buiten het dorp ontwaar ik een goed onderhouden pad achter een hek. Ik had kunnen weten dat die bij het kerkhofje uit zou komen en aldaar was het de hoogste tijd voor een bezinningsmomentje. Die vond ik later ook aan de andere kant van het dorp vlakbij de drukke doorgaande weg waar een indrukwekkend gedenkplaatsje is ingericht dat herinnert aan het tragisch ongeval van zes jaar geleden toen de dorpen Middelstum en Kantens in een diepe rouw gedompeld werden.

Ik besluit om het gehucht Zevenhuizen nog even aan te doen, vermoedelijk bestaande uit een zevental huizen. De eerste lijkt meer op een vuilnisbelt en niet veel later zie ik een plakkaat van de gemeente Het Hogeland met de mededeling dat dit huis onbewoonbaar is verklaard. Zo’n mededeling zie je ook niet alle dagen maar zo wil ik de opening van dit seizoen niet eindigen. Gelukkig ontwaar ik vlak voor het definitieve vertrek nog de fraaie boerderij Lelienhof. Dat is een betere plek om deze mooie maandagmorgen vaarwel te zeggen!

Met de tip om qua actiefoto’s door te klikken naar de pagina: https://bert-koster.nl/2023/08/14/een-zomer-instagrammetje-uit-zandeweer-en-eppenhuizen/ houd ik er eerst mee op. Tot zover Zandeweer en Eppenhuizen dus. Morgen wacht Slochteren op mij, op naar Midden-Groningen inderdaad….