Francis, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Ik ben een aanpakker, met gevoel voor rechtvaardigheid. Een rugbyer, wat inhoudt: Hard ergens voor gaan, maar wel altijd op een eerlijke manier. Ik ben 43 jaar en woon samen met Peter-Paul Pastoor in Rottum. We hebben vier kinderen dus het is altijd balanceren geblazen tussen verschillende belangen.
Ik zie mijzelf als een organisator die overzicht weet te bewaren. Ik ben daarbij een verbinder. Opgegroeid in Groningen, gestudeerd in Utrecht (Culturele en Maatschappelijke Vorming) en later de Leraren Opleiding (Pabo) in Groningen gedaan. Ik heb gewerkt in de (jeugd)zorg en ben na het afronden van de Pabo het gasdossier ‘ingezogen’. Niet alleen als gedupeerde maar ook als strijder, als belangenbehartiger, als van alles eigenlijk. Mijn tanden heb ik gezet in de stichting Waardevermindering door Aardgaswinning (WAG). Maar bovenal ben ik iemand waar je van op aan kan!
Moeten we het eerst even over de ellende rondom je eigen gasdossier hebben?
Pff, moet dat….. Het is een hoop gedoe. Maar mijn, of beter onze situatie, is slechts een fractie van alles wat er gebeurt hier in de provincie. Het onrecht en de bureaucratie, het is een ramp. Jaar in, jaar uit. Wij lopen daar thuis tegen aan. Slapeloze nachten, onrust, onmacht etc.. Eerst in ons huis in Kantens en nu op de boerderij in Rottum.
Ons eerste huis is afgebroken door de NAM. Dat was nog in de tijd dat we tegenover Shell-legal zaten. Drie jaar lang, een worsteling. Voor de mensen die de documentaire ‘De stille beving’ kennen, wij hebben de route afgelegd die Annemarie Heite na ons volgde. Het leverde en levert ook nieuwe vrienden en bondgenoten op.
Wat ik het ergst vind is dat ‘onze overheid’ de regie van ons leven heeft afgenomen. In Groningen is het een bureaucratisch systeem dat bepaalt hoe jou (nabije) toekomst er uit ziet, of je huis versterkt of hersteld wordt, hoe en wanneer. Wij zijn afhankelijk van de uitvoering van de overheid geworden en dat vind ik kwalijk. Als liberaal geloof ik in eigen keuzes maken en verantwoordelijkheid nemen.
Mede daarom heb je je jarenlang ingezet voor de Stichting WAG?
Absoluut! Want waarom laat je als overheid een gezin barsten? Een jong gezin met destijds drie kinderen in de luiers. We leefden tussen de stutten en de steigers.
Ik heb, door acht jaar lang als secretaris voor de Stichting WAG bezig te zijn geweest, mijn teleurstelling en boosheid om kunnen zetten in succes. Ik merkte dat ik als gewone burger niet veel voor elkaar kon krijgen. Maar in de rechtbank hebben we uiteindelijk, namens 5.000 deelnemers in de stichting, gelijk gekregen. En niet een beetje ook. Daarna hebben, door de generieke regeling die is gekomen door ons, heel veel Groningers kunnen meeprofiteren. Ik ben daar razend trots op.
Het hoofdstuk WAG is nog niet voorbij, nog steeds zetten wij ons in om de laatste belangen te behartigen. Momenteel zijn we daarvoor in Den Haag druk om een en ander rond te krijgen. Het is nog spannend hoe dat verder loopt.
In 2010 ben je politiek actief geworden?
Ja, toen ik in 2010 in Kantens kwam wonen, kende ik er nog niet veel mensen. Ik ben altijd actief geweest in verschillende clubs en netwerken zoals dorpsbelangen, de rugbyclub en de speelweekorganisatie. Ik zocht een club waar ik me aan kon verbinden maar wel iets met een maatschappelijke betekenis. In Nederland mag je zonder gevaar voor lijf en leden lid worden van een politieke partij, ik vind dat goud waard. Het is een recht, en van dat recht wil ik graag gebruik maken. Daarbij bemoei ik me graag met van alles en nog wat.
Ik ben gesteld op vrijheid en op de democratie, bij het liberale gedachtegoed voel ik me thuis. Veel zaken zelf doen en uitzoeken, verantwoordelijkheid pakken en uiteraard anderen bijstaan waar nodig. Ik heb nooit spijt gehad van mijn keuze om lid te worden van de VVD. Het is een volkspartij en dat maakt het leuk. En daarbij is de partij een goede mix van allerlei verschillende mensen. Dat maakt het zo interessant. Bij de VVD gaat het hard op de inhoud maar nooit hard op de man.
Ondanks alle aardbevingsellende hier in Groningen ligt je hart bij de VVD-liberalen?
Zeker. De regio is Den Haag niet. En door de inzet van de lokale en regionale VVD zijn er ook stappen vooruit gezet. Bijvoorbeeld het behoud van cultureel erfgoed, dat staat hoog op de provinciale agenda. Maar ook de inzet in het verbeteren van keuzevrijheid bij de versterking. Maar het hele gasdossier is voor de inwoners onnodig ingewikkeld gemaakt.
Het VVD-lidmaatschap heeft vast ook iets te maken met je ondernemerschap?
Wat ik allemaal doe als ondernemer gaat veel te ver om voor dit interview uit te diepen. Een van de dingen waar ik druk mee ben nu is een innovatie in hergebruik van reststromen. Ik ben een doener, een aanpakker. Ik ben praktijkgericht en zakelijk ingesteld. Wat moet gebeuren, moet gebeuren. En waar je verantwoordelijkheid moet nemen, neem ik die. Dit past bij de VVD: verantwoordelijkheid nemen, met een kleine overheid die nuchter tegen lastige issues aankijkt.
Wat heeft jou doen besluiten om op de provinciale VVD-kandidatenlijst te gaan staan?
Ik ben een verbinder die een positieve bijdrage kan leveren aan deze provincie. Groningen heeft alles in zich voor een mooie toekomst. Ook heeft Groningen zoveel om te koesteren. Ik hou van deze provincie en ik wil bijdragen aan het behoud en de verbetering.
De provincie gaat over je directe leefomgeving; de wegen, het erfgoed, windmolens, inrichting van het landschap etc.. Wezenlijke dingen wat mij betreft en ik ben van mening dat het aandacht verdient vanuit een hoek zoals de mijne.
Waarom zouden de Groningers op de VVD/jou moeten stemmen?
Omdat ik betrouwbaar en benaderbaar ben. En het is van groot belang dat de regio vertegenwoordigd wordt. Ik heb een goede band en verhouding met de lokale politiek. Ik zit al jarenlang in het bestuur van de VVD-afdeling van de gemeente Het Hogeland en ben actief in de steunfractie van de partij.
Waar zou je jezelf het liefst in vast willen bijten provinciaal gezien?
Op het creëren van nuchter beleid. Gewoon doen, niet lullen maar poetsen en logisch nadenken. Minder bureaucratie meer menselijke maat. Ik wil een verbinding maken tussen de verschillende mensen en partijen, uiteindelijk heb je het niet alleen voor het zeggen. We moeten samen op weg naar beter, de VVD wil wel.
Als ik je vraag naar je hoogte- en dieptepunten uit je politieke carrière tot dusver, wat is dan het antwoord?
De Stichting WAG stond met een grote zaak tegenover de NAM. Het was als David vs Goliath. Wij voorzagen dat overleg tot weinig zou leiden. Soms is een poldermodel niet ideaal. Met de Staat en de NAM bij de dialoogtafels? Alles was al voorgekauwd en in feite was er geen budget en ruimte voor bewoners.
WAG heeft dat doorbroken met een zaak voor de waardedaling van de woning voor mensen in onze provincie. We mogen heel blij zijn met een onafhankelijke rechterlijke macht. Zo hebben we nu deze regeling voor waardedaling. Natuurlijk zijn er haken en ogen en ik heb slapeloze nachten gehad en genoeg boze mensen aan de lijn. Maar uiteindelijk hebben we het voor elkaar gekregen dat er nu al ca. 500 miljoen is uitgekeerd aan gedupeerden voor waardedaling en dat is niet niks. Sterker nog, dat is een superresultaat van jarenlange inzet.
Mijn dieptepunt is wel de onmacht die ik ervoer (en dagelijks nog ervaar). De onmogelijke hoeveelheid regels en systemen die er zijn en die niet of averechts werken.
Nog tijd voor hobby’s?
Ja, rugby, maar ja….. Daar wordt een mens langzaam iets minder geschikt voor. Gelukkig hebben we nog een ‘oude-lijken-team’, wat ‘left overs’ van de Lady Bears uit Groningen. Met dat team proberen we soms nog aan een toernooi mee te doen. Eerlijk is eerlijk, dat is meer borrelen dan rugbyen. Maar gezellig is het wel.
Als ski-leraar kan ik het skiën niet laten en in de zomer zetten we tenten op in de tuin. Fikkie stoken, barbecueën, borrel erbij, dat idee. Vorig jaar hebben we een mega-gat in de tuin gegraven en nu hebben we een zwembad. Dat leidt tot eindeloos veel plezier. Verder zijn mijn kinderen hun hobby’s mijn vrijetijdsbesteding. Lees: lekker rijden naar de turnles, zwemles, gymles, jeugdsoos, voetbalwedstrijd en klassenuitjes.
Waar staat Francis van der Kamp politiek gezien over 10 jaar?
Dan zet ik mij nog steeds hard in. Het liefst in de politiek, maar ook gewoon in de maatschappij. Momenteel werk ik mee aan een bedrijf dat een bijdrage levert aan het oplossen van het stikstofprobleem. Daar wil ik mee doorgaan. Zodat er over 10 jaar meerdere fabrieken in Nederland zijn met groene werkgelegenheid. Een fabriek die reststromen met stikstof uit afvalwater verwerkt tot bruikbare grondstoffen. Een circulair systeem.
Ik wil dat mijn stem de ruimte krijgt om gehoord te worden. Mijn wens is de menselijke maat in het beleid terug te krijgen en samenwerking te vinden. Er zijn zoveel mensen met zoveel goede ideeën.
Wil je verder nog iets kwijt?
Hierbij een oproep om vooral te gaan stemmen. Bijna tweederde van de potentiële stemmers woont in de stad en als je als Ommelanden niet gaat stemmen dan krijg je als het ware een stadsbestuur. En tot slot nog een welgemeende tip: Verdiep je in de politiek. Bemoei je er mee, kom een keer langs bij een ledenbijeenkomst.
Dan ervaar je wat er zoal aan de hand is in je omgeving en welke mogelijke oplossingen er worden aangedragen. Blijf niet aan de zijlijn staan te roepen en commentaar leveren, maar steek van binnenuit daadwerkelijk de handen uit de mouwen voor een betere leefomgeving!