Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Jan Peter Langen. Maar iedereen in deze contreien kent mij als Pé Langen. Ik ben op 17 oktober 1953 geboren in Wildervank. Mijn vader was gymleraar en heeft op alle scholen in Wildervank wel les gegeven. Mijn moeder regelde het huishuiden. Ik heb nog een twee jaar oudere broer die in Heemstede woont.
Zelf heb ik tot mijn 18e in Wildervank gewoond. Daarna volgden de nodige verhuizingen want ik heb een avontuurlijk leven geleid. Na Wildervank volgden twee jaar Amsterdam, een paar jaar Hamburg, een jaar in Berlijn om vervolgens terug te keren naar Nederland. En via onder andere Doetinchem, Assen, Terneuzen, Hoogezand en Veendam, woon ik sinds 15 jaar aan de Nijverheidskade in Wildervank.
Toen we het huis kochten, was het een krot. Maar met behulp van een paar kameraden heb ik hem helemaal verbouwd, opgeknapt en uitgebreid. Ik voel me hier thuis en hoef niet zo nodig meer weg. Oh ja, bijna vergeten, ik heb ook nog een tijdje in Denemarken gewoond.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben sinds 2019 weduwnaar van Marieke. Mijn twee kinderen, een tweeling, stammen uit mijn eerste huwelijk. Ik heb een zoon en dochter van dertig die in Veendam en Wildervank wonen. Mijn dochter heeft twee kinderen van twee en vier jaar oud. Daar ben ik ‘slim wies’ mee, ik zie ze regelmatig.
Wat is uw voormalig beroep?
Op de lagere school in Wildervank wist ik nog niet echt wat te gaan doen of worden. Wel zat het handelen er toen al in. Tijdens een droge zomer vond ik namelijk allemaal dode snoeken in het water. Ik heb toen een kruiwagen opgehaald en ging daarmee met de dode snoeken langs de huizen in de buurt om ze voor één gulden per stuk te verkopen. Zo gek was het dus niet dat ik na de MULO in Veendam naar de Middelbare Detailhandel School in Groningen gegaan ben. Daar haalde ik op mijn 21e mijn diploma.
Ik heb toen eerst een jaar voor de Rijksdienst Wegverkeer, RDW, in Veendam gewerkt. Daar zochten ze op dat moment nieuw personeel. Lang heb ik het er niet volgehouden want ik vond het eigenlijk maar saai administratief werk. Achter de bar staan in café Padtje in Veendam was veel leuker. Dat was het begin van een 25-jarige carrière in de horeca. Na een tip van mijn broer ben ik vervolgens bedrijfsleider geworden van Coffeeshop Rusland in Amsterdam. Hij woonde namelijk boven deze shop en wist zodoende van de vacature.
Die werkzaamheden combineerde ik met het podiumwachter zijn in de bekende muziekuitgaansgelegenheden Melkweg en Paradiso. Ik moest dus voorkomen dat fans het podium betraden en heb vele grote namen langs zien komen: Blondy, Sex Pistols, The Strangles, Ten CC enz., enz.. Het werk ging mij prima naar de zin maar ik had het niet zo op optredens van punkbands. Die bandleden spuugden er namelijk op los. Ja hoor, ook op mij, ik zat onder de ‘kwaalsters’ en dat was geen prettig gevoel.
In 1978 kwam ik als dealer van hasjiesj in Doetinchem terecht. Daar woonde destijds een vriendin van mij. In die tijd gebruikte ik zelf ook hasjiesj. Dat heb ik al met al dertig jaar gedaan. Ik vond het een leuke ervaring en het hoorde een beetje bij de tijdsgeest. De drummer van de legendarisch boerenrockband Normaal was mijn grootste klant, die nam dagelijks voor ongeveer een bankje af. De hasjiesj haalde ik uit Amsterdam waar ik mijn woning zo lang onderverhuurde.
Daarna ben ik naar Assen verhuisd en van daaruit begon de smokkel van hasjiesj naar Duitsland. Om de week ging ik met honderd kg, verstopt in een reservebinnenband, de grens over. Ik ben vaak gecontroleerd maar nooit betrapt. Wel ben ik uiteindelijk verlinkt door een jaloerse Duitser. Er werd honderd kg hasj in beslag genomen en daarnaast vier ton aan cash geld. Dat was een hard gelag. Ik kreeg uiteindelijk 120 uur dienstverlening, volgens mijn advocaat de lichtst mogelijk straf onder die omstandigheden.
Vervolgens heb ik in Wildervanksterdallen mijn ‘normale’leven weer opgepakt. We zijn inmiddels in het begin van de tachtiger jaren aanbeland. Ik werd stratenmaker in Duitsland en ’s avond beunde ik met een vijftal collega’s behoorlijk bij. Met een andere type steen hebben we heel wat opritten aangelegd. Dat was een mooie bijverdienste. Maar echt leuk vond ik dit werk niet en ik keerde terug naar Café Padtje in Veendam om mijn plek achter de tap weer in te nemen.
Dat heb ik een paar jaar gedaan en ik begon in die tijd ook met het organiseren van concerten. Die vonden binnen plaats in de Sorghvliethal in Veendam en buiten in de open lucht in Borgerswold vlakbij Veendam. Zo heb ik vijftien keer Normaal en twee keer Golden Earring naar Veendam gehaald. En ik organiseerde jaarlijks het door mij zelf verzonnen ‘Bongelwupp’n’. Enig idee waar het hier om ging? Het was een fierljepevenement waar jaarlijks zo’n drie tot vierduizend toeschouwers op af kwamen!
Dit was al met al een prachtige tijd! Nee, tegenwoordig organiseer ik geen concerten meer. Bij de laatste drie edities moest er helaas flink geld bij en dan houdt het natuurlijk vanzelf op.
In 1990 ben ik vervolgens de politiek ingegaan. Ik richtte mijn eigen Partij P op en kwam direct met één zetel in de gemeenteraad. Later werden dit er twee. Begin negentiger jaren was ook de tijd dan ik met de ambulante handel begon. Samen met mijn toenmalige vrouw had ik een winkel in Wildervank en van daaruit verkochten we allerlei spullen. Daar kwam destijds onverwacht een eind aan toen mijn vrouw een relatie met een ander kreeg waardoor ik op straat kwam te staan.
Een verhuizing naar Hoogezand volgde en ik ging vanuit een grote schuur door met de handel. In Hoogezand had ik er ook een wietkwekerij bij maar daar ben ik op den duur mee gestopt. Ik leerde Marieke kennen en we hebben toen dit huis aan de Nijversheidskade in Wildervank gekocht en de handel doorgezet. Dat doe ik nu nog steeds.
Tegenwoordig lever ik verkochte huizen veegschoon op wat ook inhoudt dat ik alle spullen die door de familie achter zijn gelaten verwijder en eventueel verkoop. Ik ga eerst kijken wat er allemaal moet gebeuren en bepaal dan de prijs. Dagelijks ben ik nog maximaal zo’n zes uurtjes met de handel bezig, ongeveer van 10.00 tot 16.00 uur. Dat bevalt prima, ik zou niet weten wat ik anders alle dagen zou moeten doen.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Van verveling is absoluut geen sprake. Helemaal in de wetenschap dat ik politiek gezien nog steeds actief ben. Tegenwoordig voor de partij VUK die ik in 2014 na een tussentijds uitstapje naar Hoogezand, waardoor ik enige jaren niet meer politiek actief geweest ben, opgericht heb. Dat gaf destijds wel wat problemen bij de Kiesraad omdat het te veel op het Engelse fuck zou lijken. Dit werd zelfs voorpaginanieuws op De Telegraaf en leidde tot de komst van Rutger Castricum van GeenStijl.
Wat een gedoe eigenlijk om een naam. ‘Woar moak je je druk om?!’ Of, in het Engels gesteld, ‘What’s in a name?!’. Uiteindelijk mocht VUK gewoon meedoen aan de gemeenteraadsverkiezingen in 2014 en het lukte mij wederom om in de raad te komen. Ik ben nog steeds binnen deze partij actief en inmiddels hebben we twee zetels.
Ideeën genoeg en vaak ook goede. Daar doen ze dan in eerste instantie niets mee maar vervolgens gaan andere partijen er twee jaar later mee aan de haal. Ik heb mij bijvoorbeeld enige jaren geleden sterk gemaakt voor een legale wietproductie door de werkvoorzieningen Wedeka, Synergon en TRIO. Door dit te starten, zou er een einde komen aan het jaarlijkse miljoenenverlies van deze werkvoorzieningen en daarbij legaliseer je de wietteelt ook nog eens.
Maar daar moest de raad destijds niets van weten en dat vond ik een dom besluit. Men heeft geen bal verstand van wat er allemaal speelt in de wiethandel. Momenteel wordt er echter gewerkt aan een wietfabriek in Veendam en later volgt er nog één in Nieuw-Scheemda. Maar dit wordt aangestuurd vanuit Den Haag.
Ik zet mij graag in voor de minima en vindt ook stedenbouwkundige plannen heel interessant om te volgen. Ik heb mij bijvoorbeeld sterk gemaakt voor een aanbouw bij het huidige gemeentehuis in Veendam met daaronder volop parkeergelegenheid maar ook dat is weggewimpeld. Ondanks dat het de helft minder zou kosten dan andere (nieuw)bouwplannen.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
Daar hoef ik niet zo lang over na te denken, dat is de geboorte van mijn ‘schiere’ kinderen en kleinkinderen.
En de dieptepunten?
Het overlijden van mijn vrouw Marieke na een ziekteperiode van slechts enige maanden nadat er bij haar kanker geconstateerd werd. Ik heb haar leren kennen toen ze tegenover mij kwam te wonen in Hoogezand. Samen hebben we vervolgens dit huis gekocht. Dat was zeker ook een hoogtepunt.
Marieke fietste dagelijks naar haar werk in Zuidlaren. Een tocht van zeventien kilometer en het maakte daarbij niet uit wat voor weer het was. Ze werkte daar als psychiater en zette zich in voor vrouwen met psychische problemen.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Een nieuwe partner vinden en daarmee een wereldreis maken. Nee, ik zit niet op van die datingsites en hoop haar gewoon in het dagelijkse leven te ontmoeten. Ik ben altijd al avontuurlijk ingesteld geweest zoals je hebt kunnen vernemen. Op mijn zestiende ging ik bijvoorbeeld al liftend naar Turkije. Daar ben ik daadwerkelijk aangekomen en vijf weken na vertrek was ik terug in Nederland.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Nergens van. Zo zit ik niet in elkaar. De dingen die ik doe, die doe ik vol overgave.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Doe maar een achte! Ik ga voor een mooie en ruime voldoende.
Wilt u verder nog iets kwijt?
We hebben veel besproken, ik laat het hier maar bij. Waar komt dit eigenlijk op? Op je eigen website zeg je? Kun je daar van leven? Dat is mooi. Ik zie de uitwerking graag tegemoet.