Sascha, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Ik ben Sascha, 19 jaar oud. Geboren in Middelstum waar ik nu nog steeds met mijn ouders, Jan Jaap (50), Anneke (50) en mijn zus Ilse (21), woon. Ik werk al meer dan 4 jaar bij Plus Tuitman in Middelstum en doe inmiddels 7 jaar vrijwilligerswerk bij Coeliakie-vereniging Assen / Vianen.
Altijd al qua opleiding de verzorgende kant op gewild?
Op dit moment doe ik de opleiding MBO-verpleegkunde op Alfa College Kluiverboom in Groningen. Toen ik op de basisschool zat, veranderde vaak mijn mening over wat ik later voor werk wilde gaan doen. Hierbij ging ik van stewardess, dierentuinverzorgster, dierenarts en professionele turnster uiteindelijk toch naar verpleegkundige.
Het ziekenhuis trok mij altijd al aan maar toen mijn jongste neefje in 2017 werd opgenomen in het ziekenhuis wist ik het zeker… Ik zei vastberaden tegen mijn tante dat ik hier later wilde gaan werken.
Het viel aanvankelijk niet mee om een mooie stageplek te bemachtigen?
In het eerste jaar van mijn opleiding kregen wij de mogelijkheid om het UMCG-gilde te volgen. Dat houdt in dat je in het derde en het vierde leerjaar, school en praktijk in het UMCG volgt. In het eerste jaar moest je een pitch geven aan een leraar van het Alfa College en van het UMCG.
Toen ik hoorde dat ik niet doorwas, baalde ik enorm maar als ik nu terugkijk ben ik er wel blij mee. Ik was er op dat moment totaal niet klaar voor en anders had ik nooit hier in Nepal gezeten…
Maar toen kwam ineens Nepal in beeld?
De stage in Nepal kwam ook niet zomaar aangevlogen… Samen met een vriendin hadden wij de voorkeur uitgesproken om naar Curaçao te gaan om daar stage te lopen in het ziekenhuis. Dit ging echter niet door omdat er geen plekken meer beschikbaar waren in een ziekenhuis of bij de ambulance. Enorm balen.
Toen kreeg ik opeens van leraren te horen dat ik überhaupt niet naar het buitenland mocht. Na veel gesprekken en onenigheden mocht het opeens wel en was er een plekje vrijgekomen in het Manmohan Memorial Hospital in Nepal.
De reis ernaartoe ging niet over rozen?
Ik reis samen met een vriendin / klasgenoot. Wij zijn 30 augustus 2022 vertrokken vanaf Schiphol, Amsterdam, en hadden een overstap in Istanbul, Turkije. Die overstap misten wij omdat wij ongeveer 2,5 uur vertraging hadden opgelopen. Omdat er niet zo veel vluchten van Istanbul naar Kathmandu gaan, moesten wij 2 nachten verblijven in een “uitgestorven” stad, anderhalf uur van Istanbul vandaan. Op 2 september 2022 kwamen wij eindelijk aan in Kathmandu, Nepal!
Ik reis samen met Jennifer (22). Jennifer loopt stage in het Kanti Childeren Hospital. Het is fijn dat wij de ervaringen die wij hier meemaken met elkaar kunnen delen en soms onze frustraties tegen elkaar mogen uiten.
Maar inmiddels heb je je draai helemaal gevonden?
De verandering van Middelstum, een rustig dorpje in Noord-Groningen, naar Kathmandu, de hoofdstad van Nepal, is enorm groot. Er zijn altijd geluiden hier, je hoort auto’s, mensen, honden en af en toe apen. De eerste paar weken moest ik supererg wennen aan alle geluiden en de drukte. Ook werkte mijn glutenintolerantie niet mee. Die eerste weken ben ik heel erg ziek geweest van de gluten en liep stage ook nog niet zo lekker. De mensen hier kunnen niet zo goed Engels dus het communiceren was in het begin moeilijk en het was lastig om mijn plekje te vinden.
Ik zit hier op dit moment echter helemaal op mijn plek. Ik maak de leukste dingen mee, ontmoet enorm veel nieuwe mensen, maak vrienden, heb gezellige dagen / avonden en leer enorm veel in het ziekenhuis. Natuurlijk zitten er ook mindere dagen tussen maar dat blijf je altijd houden.
Wat zijn zoal je werkzaamheden?
In het ziekenhuis mag ik zelf weten op welke afdeling ik wil stagelopen. Hierdoor heb ik al een aantal afdelingen gezien waaronder Medical ward, Orthopedic OPD, ICU, Surgery OPD, Operation Theater en zit ik op dit moment op Emergency. Het is per afdeling heel verschillend wat ik doe en hoeveel ik kan doen.
Op Orthopedic OPD heb ik bijvoorbeeld handelingen kunnen doen zoals wondverzorging, hechtingen verwijderen, gips zetten en verwijderen en bij Operation Theater is het alleen observeren en wellicht de arts een keer ondersteunen. De variatie die ik hier krijg is heel leerzaam.
En wat kun je over je verblijfplek en het land vertellen?
Ik woon hier in een Guest House bij Ilse, Shiva, Vaya en Arjun. Ilse komt uit Nederland en heeft ongeveer 15 jaar geleden een reis naar Nepal gemaakt en werd verliefd op haar gids Shiva. Ze trouwden en kregen dochter Vaya en zoon Arjun. In dit Guest House komen vrijwel alleen maar Nederlanders.
In Nepal wonen ongeveer 29,67 miljoen mensen en in Kathmandu 1,442 miljoen mensen. Op dit moment is het hier ook winter maar de temperatuur overdag is nog steeds rond de 20 graden. Wanneer de zon ondergaat koelt het heel snel af en is een warme jas of trui echt wel nodig terwijl je overdag gewoon in een shirt kan lopen. Ik ben hier inmiddels al meer dan 3 maanden en elke dag is er weer iets nieuws wat je ziet en blijven dingen je verbazen.
Wat mij het meest heeft verbaasd, is hoe iedereen hier scooter rijdt. Als je scooter rijdt is een helm verplicht maar diegene die achterop zit hoeft dat dus niet. Hier zit je ook niet met maximaal twee personen op een scooter maar soms ook wel met z’n vieren. Of je ziet een vrouw borstvoeding geven op de scooter, er worden geiten vervoerd. Sommige rijders hebben deuren of kasten mee achterop de scooter.
Je hebt ook al hele mooie uitstapjes gemaakt toch?
Ik heb samen met Jennifer en/of andere gasten van het Guest House al veel mooie uitstapjes gemaakt. Zo bezocht ik bijvoorbeeld samen met Jennifer, Chitwan. Dit is een National Park waar je de jungle ingaat met en zonder jeep. Dit was een supermooie ervaring, de natuur en de wilde dieren waren zo indrukwekkend mooi om te zien.
Verder zijn er in Kathmandu heel veel tempels en stupa’s te zien. Pashupatinath Temple is een hindoeïstische tempel. Hier worden personen die zijn overleden binnen 24 uur op een buitenplaats gecremeerd. Het moet binnen 24 uur gebeuren en het liefst zo snel mogelijk binnen dat tijdsbestek. Dit heeft te maken met het hindoeïstische geloof. Ook zitten er veel rituelen aan het cremeren vast. Ik vind dit zelf de meest indrukwekkende tempel die ik tot nu toe heb gezien.
Het mooiste en indrukwekkendste uitstapje wat ik tot nu toe heb meegemaakt is de Langtang trekking. Jennifer en ik hebben in 9 dagen tijd ongeveer 130 kilometer berg op en af gelopen. In 2015 is er hier in Nepal een hele heftige aardbeving geweest die veel dorpen en steden heeft verwoest. Hiervan is de documentaire ‘Aftershock’ gemaakt die op Netflix te zien is. Hierin kwam het dorp Langtang ook voor.
Bijna het hele dorp Langtang was verwoest door de aardbeving, na de aardbeving stond er nog maar één gebouw. Wij hebben deze documentaire aan het begin van onze reis in Nepal gezien en keken dus heel anders naar de omgeving. Wij zagen waar het dorp Langtang eerst stond en je zag op de bergen heel goed waar alle rotsblokken naar beneden zijn gevallen. Het was heel indrukwekkend en heftig om het van zo dichtbij te zien.
Al een beetje heimwee naar Nederland en wie of wat mis je het meest?
De vertrouwde kring van familie en vrienden en het eten mis ik heel erg. Je komt hier in een heel ander land en alle indrukken zijn best veelomvattend. Je staat er hier alleen voor en je kan niet snel even bij een familielid of vriend terecht.
Ik heb natuurlijk veel contact met het thuisfront en ik ga vaak videobellen maar het voelt toch anders dan dat je ze dichtbij hebt. Ik vind het zelf heel lastig om te weten dat als dierbaren zich bijvoorbeeld verdrietig voelen dat ik niet dichtbij hen kan zijn. Ik vlieg 24 januari 2023 terug naar Nederland en ik kijk er echt weer naar uit om mijn familie en vrienden te zien.
Als ik je vraag naar je Nepal-hoogte- en dieptepunten tot dusver, wat is dan het antwoord?
Een van de hoogtepunten hier is toch wel echt de cultuur waarin ik nu leef. Wij worden door het gezin waar wij bij wonen heel erg betrokken bij de culturen die hier zijn. Ik leer hindoeïsme en boeddhisme heel goed kennen omdat wij dus ook de feestdagen van dit geloof vieren. Het is heel indrukwekkend en leerzaam om te zien hoe zij hier alles uitvoeren en waarom zij dit voor hun geloof doen.
Ik heb gelukkig niet veel dieptepunten meegemaakt maar het grootste dieptepunt voor mij waren de eerste weken toen ik hier nog niet mijn plekje had gevonden. Ik dacht toen echt bij mijzelf van waarom ben ik hieraan begonnen en wilde zo snel mogelijk weer naar huis. Ik miste de vertrouwde kring om mij heen heel erg maar hierdoor heb ik wel echt mezelf beter leren kennen.
Heb je nog bijzondere anekdotes over je Nepal tijd?
In de zorg gaat alles heel anders dan in Nederland of Europa. Hier moet je zelf alles betalen voor een behandeling of medicatie. Ik loop nu stage bij Emergency en voordat wij kunnen handelen moet een naastbetrokkene eerst zelf de spullen en medicatie kopen die wij nodig hebben en pas daarna kunnen wij ons ding doen. Het komt dus wel eens voor dat iemand niet genoeg geld heeft en ze bijvoorbeeld geen verdoving kunnen betalen. De zorgvrager wordt dan zonder verdoving behandeld.
Waar staat Sascha Zijlstra over 10 jaar?
Ik vind dit altijd een moeilijke vraag. Over 10 jaar ben ik 29. Ik hoop dat ik dan een baan heb waar ik echt mijzelf kan zijn en van kan genieten. Dit kan in het ziekenhuis zijn of misschien heel ergens anders.
Over 10 jaar hoop ik veel gereisd te hebben, samen of alleen, en dat ik nog steeds mijn dierbaren om mij heen heb. Heel misschien kom ik over 10 jaar wel weer terug in Nepal om iedereen die ik hier heb ontmoet op te zoeken. Ik ben benieuwd waar ik over 10 jaar sta maar ik laat het allemaal wel op mij afkomen.
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik houd een Instagram-account bij over alle dingen die ik meemaak in Nepal, waaronder mijn uitstapjes en mijn stage in het ziekenhuis. Neem dus gerust een kijkje op https://www.instagram.com/nepal_saschazijlstra/?hl=nl. Jennifer houdt ook een Instagram-account bij dus neem daar ook gerust een kijkje https://www.instagram.com/nepal_avontuur_jennifer/?hl=nl.
De documentaire ‘Aftershock’ is een hele mooie en heftige documentaire over de aardbeving die hier in 2015 was. De aardbeving doet na 7 jaar nog steeds heel veel met de bewoners hier en iedereen kan alles nog zo goed navertellen, bijvoorbeeld over de enorme angst die men had. ‘Aftershock’ is een heftige documentaire maar wel een aanrader om een keer te bekijken.