Beppie, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Ik ben Beppie van der Sluis, 32 jaar, geboren in Leeuwarden maar woon inmiddels bijna mijn halve leven in Groningen. Dat ik in Friesland geboren ben, was natuurlijk wel een dingetje toen ik bij Noord ging werken. Maar ik ben al op mijn 18e op kamers in de stad gaan wonen en dat beviel prima. Ook door de liefde zal ik Groningen niet snel verlaten. Ik woon samen met Robbert die ik heb leren kennen bij studentenvoetbalvereniging De Knickerbockers in Groningen.
En met het voetballen heb je mijn grootste passie op hobbygebied te pakken. Na De Knickerbockers heb ik nog bij Groen Geel gevoetbald maar ik was wel een beetje een brekebeentje. Na gescheurde kruisbanden en een gebroken been ga je toch nadenken en als boswachter heb je je beide benen wel nodig natuurlijk. Ik beperk mijn tijd op het voetbalveld nu maar tot het af en toe aanmoedigen van mijn oude team.
Cum laude afstuderen in de communicatiekunde, dat lukt niet iedereen?
Die status doet vermoeden dat ik heel slim ben maar ik vind dat wel meevallen hoor. Maar het klopt wel dat ik afgestudeerd ben aan de RUG met alleen maar achten en hoger. Op de basisschool kreeg ik het advies gymnasium mee maar mijn moeder had zo haar twijfels omdat ze vond dat ik vaak van zulke rare vragen stelde. Maar uiteindelijk is het allemaal goed gekomen, haha.
Laten we het er maar op houden dat ik goed kan leren en dat het verslagen maken mij wel ligt. Ik ben op de ALO begonnen gezien mijn sportinteresse maar dat was het uiteindelijk niet. Mijn moeder gaf mij het beslissende zetje om voor de studie communicatiekunde te kiezen. In drie jaar haalde ik mijn bachelor en studeerde daarna nog één jaar voor mijn master. Vervolgens heb ik allerlei aanvullende journalistieke vakken gevolgd. Met zeg maar anderhalve masterdiploma op zak zwaaide ik na 5,5 jaar af.
Bij OOG Radio en Televisie deed je je eerste werkervaring op?
Dit was nog tijdens mijn studietijd. Ik was destijds een ietwat verlegen meisje en ik wilde wel wat uit mijn comfortzone komen. Voor de zomervakantie heb ik bij mij OOG als een soort van stagiaire aangeboden en vervolgens in de vakantie zes weken meegedraaid. Dat leidde tot een baantje bij de studententak van OOG, STUGTV geheten. Deze tak bestaat inmiddels niet meer. Ik heb er drie jaar gewerkt en leerde er van alles zoals interviewen, presenteren, filmen en monteren.
Ik ben toen eerst een tijdje gestopt en voor mijzelf begonnen. Met mijn eigen bedrijfje Doorbeppie maakte ik destijds vooral bedrijfs- en bruiloftreportages. Na twee jaar begon het toch weer te kriebelen en in januari 2017 switchte ik terug naar de omroep.
Daarna werd je nieuwsverslaggever bij RTV Noord?
Ik zag dat ze bij RTV Noord een vacature hadden voor een nieuwsverslaggever en besloot te reageren. Ik moest een video van mijzelf en mijn drijfveren opsturen en deed dat op de dag van de deadline. Toen ik de video, geschoten op mijn studentenkamer, later nog een keer bekeek, zag ik dat ik zelfs mijn tandenborstel mee gefilmd had in alle haast.
Dat heeft mij gelukkig niet de kop gekost en bij Noord kon ik direct op pad. Midden-Groningen werd mijn werkgebied en ik had onder andere de zorg in mijn portefeuille. Men maakte zich op voor de herindeling en ook dat proces kon ik mooi meepikken.
Al snel was daar de overgang naar radio- en tv-verslaggever?
Daar werd ik voor benaderd en daarover was ik zelf ook verrast want ik vond mijzelf niet zo’n groot talent. Maar met mensen praten en erop uit trekken, vind ik leuk om te doen. Radio beviel beter dan televisie door het ontbreken van camera’s.
Maar niet veel later was daar ook de camera toen ik als tv-verslaggever begon wat mij in het begin de nodige zweetoksels bezorgde. Maar ook aan deze spanning wen je vanzelf. Met als bijkomend voordeel dat ik heel veel van de provincie Groningen heb gezien.
En werd je toch wel een beetje een bekende Groninger toch?
Dat klopt en daar moest ik in het begin ook wel aan wennen. Dat mensen op feestjes zomaar tegen je aan beginnen te praten en dat ik dan dacht van, ‘ken ik jou ergens van?’. Of dat ik commentaar kreeg van mensen dat ze me onderweg hadden gezien maar dat ik niet naar ze had gezwaaid. Als chauffeur van de Expeditie Noord-bus was mijn blik uiteraard op de weg gericht.
Ik word nog steeds op mijn Noord-tijd aangesproken en altijd op een leuke manier. En ik krijg regelmatig vragen van voor mij vaak onbekende mensen hoe mijn overstap naar Staatsbosbeheer bevalt. De mensen zijn altijd aardig en, op één dickpic na, heb ik nooit vervelende of rare reacties via de sociale media gekregen. Dat was bij sommige collega’s destijds wel anders inderdaad.
Hoe kijk je terug op je Noord en OOG tijd?
Het was voor mij een hele leerzame tijd. Tijdens de 5,5 jaar bij Noord ben ik bijvoorbeeld als mens enorm gegroeid en daar ben ik ze heel dankbaar voor. Ik weet nog dat ik voor STUGTV minister-president Rutte mocht interviewen, het was mijn interviewdebuut. Eerst moet je dan de brutaliteit zien te vinden om hem een microfoon voor zijn mond te drukken en vervolgens was ik zo zenuwachtig dat ik hem maar één vraag durfde te stellen. ‘Dat was het?’, vroeg hij vervolgens enigszins verbaasd….
Maar ook daar leer je mee omgaan. Minister Asscher, Arjen Robben, Bert Visscher, Arjen Lubach, het zijn uiteindelijk allemaal ook maar gewone mensen. En op persoonlijke en professionele basis groei je uiteraard als mens. Maar je moet wel de kans krijgen om jezelf te ontplooien en die kansen heb ik zeker gekregen.
Maar toch was daar de onrust/drive om wat anders te gaan doen?
Hoewel ik tijdens interviews wel altijd mijzelf was, bleef het bezwaard gevoel kleven om zo maar op mensen af te stappen en ze vragen te stellen. Of, zoals bij Expeditie Noord, om zomaar bij mensen in huis te stappen. Ik had dan vaak zoiets van, zouden ze dit wel op prijs stellen? Ik ben nooit met tegenzin naar het werk gegaan maar bleef het lastig vinden. Ik kreeg vaak de vraag wanneer ik naar het westen, naar de publieke omroep bijvoorbeeld, zou vertrekken. ‘Laat mij asjeblieft in Groningen blijven’, dacht ik dan.
Drie jaar geleden heb ik al eens tegen vrienden gezegd dat ik boswachter wilde worden. Voor Noord heb ik veel leuke mensen ontmoet en boswachter Jaap Kloosterhuis was daar zeker één van. Ik ben ook een paar keer met hem op pad geweest. En toen zag ik de vacature van Staatsbosbeheer waarin ze op zoek waren naar een Boswachter Publiek. Ik heb de hele nacht lopen woelen en het mijn collega Elwin Baas, waar ik een goede klik mee heb, als eerste verteld dat ik wilde gaan solliciteren. Hij kon zich daar wel iets bij voorstellen.
Ik trok de stoute schoenen aan en ik heb een sollicitatiebrief geschreven. Met daarbij de gedachte dat het toch niets zou worden. Maar ik overleefde twee sollicitatierondes en kreeg de baan. Die mededeling bracht naast een gevoel van euforie ook wel iets van een bezwaardheid naar mijn collega’s die ik zou verlaten. Want de jaren bij Noord voelden als een warm bad.
Hoe bevalt de functie Boswachter Publiek bij Staatsbosbeheer?
Ik ben nu sinds eind juli dik drie maand aan de slag en dat bevalt heel goed. Het is heel anders werken dan in de journalistiek waar je dagelijks te maken hebt met deadlines. Die heb je hier natuurlijk ook maar wel met iets meer speling. Eerst moet ik mijn werkgebied – het Duurswold-/Oldambt-gebied met een oppervlakte van 4.000 hectare – en mijn collega’s natuurlijk goed leren kennen.
Het is een groot werkgebied waar veel te ontdekken valt en qua natuur ook een versnipperd gebied. Maar inmiddels heb ik de agenda al ramvol staan, haha. Ik werk 32 uur per week voor Staatsbosbeheer verdeeld over vier werkdagen.
Wat is zoal je takenpakket?
Het takenpakket kent een enorme diversiteit waarin ik mij vooral richt op communicatie, recreatie en educatie. Zaterdag bijvoorbeeld was de nationale natuurwerkdag en dan ga je met vrijwilligers en natuurliefhebbers het werkgebied in om tal van klusjes te klaren.
Ik hou mij bezig met het organiseren van lezingen en excursies door het werkgebied maar ook met de informatievoorziening in het gebied zelf, bijvoorbeeld qua bebording. Ook schrijf ik blogs over mijn werk waarbij ik probeer mijn liefde voor de natuur en dit werkgebied aan de mensen over te brengen.
Je werkt in een prachtig gebied?
Het voordeel van het werken bij Noord was dat ik al op heel veel plekjes in de provincie bent geweest. Maar ik leer nu wel met andere ogen te kijken. Het Roegwold was dik twintig jaar geleden nog ‘gewoon’ landbouwgebied maar bevat nu dus veel open water. Het is een prachtig natuurgebied geworden dat nog steeds volop in ontwikkeling is. En bij Sappemeer heb je het Adriaan Tripbos en bij Muntendam natuurpark Tussen de Venen. Mooie maar ook zeer diverse natuurgebieden waar ik met veel plezier heenga.
Als ik je vraag naar de hoogte- en dieptepunten uit je werkcarrière tot dusver, wat is dan het antwoord?
Ik heb bij Noord eigenlijk alleen maar hoogtepunten gekend maar genoot het meest van de dier- en natuuronderwerpen. Zo hadden we bijvoorbeeld een item over pasgeboren lammetjes en toen ik zo’n lammetje vast mocht houden, genoot ik van de puurheid. Ik was direct verkocht. Twee keer is er een kalfje naar mij vernoemd en ook een puppy kreeg mijn naam mee. De hoogtepunten zaten voor mij in dat soort kleine items waarvan ik een groot fotoarchief heb aangelegd.
Ik heb geen vreselijke dieptepunten gekend maar in mijn eerste jaar bij Noord werd ik tijdens een live-uitzending onzedelijk betast. Daar durfde ik toen nog niets van te zeggen maar ik heb er wel een tijdje last van gehad.
Nog mooie (werk)anekdotes?
Voor mijn afscheid is er een film gemaakt en daar ben ik door mijn collega’s flink voor de gek gehouden. Ik kreeg namelijk de melding van een vrouw van mijn leeftijd die aangaf dat ze haar papagaai Mimi kwijt was. Toen ik haar hierover interviewde, maakte ze een verdrietige indruk.
Gedurende de opnames, zag ik in de verte allerlei rare figuren in dierenpakken aan komen zetten. Ik had eerst zoiets van, wat krijgen we nou en vond het voor mijn interviewgast heel vervelend. Helemaal toen ze tussen ons door begonnen te lopen. Wist ik veel dat het mijn collega’s waren die zich voor mijn afscheid in onder andere een varken- en ijsbeerpak gehesen hadden…
Waar staat Beppie van der Sluis over 10 jaar?
Tegen die tijd hoop ik de allerbeste boswachter te zijn die alles weet over wat er zich in mijn werkomgeving op natuurgebied afspeelt. We zien wel wat de toekomst brengt maar ik hoop een bijdrage te kunnen leveren in de bewustwording van mensen en dat ze de natuur om hen heen nog meer weten te waarderen.
Wil je verder nog iets kwijt?
Volg mij voor allerlei mooie natuurfoto’s gerust op Instagram: https://www.instagram.com/boswachterbeppie/?hl=nl. Dit is ook het medium waar je gerichte werkvragen aan mij kunt stellen.