Aan het begin van een nieuwe werkweek, werd ik vanmorgen aangenaam verrast door een bezoek aan het mooie dorpje Ulrum. Het dorp met als bijnaam ‘Cocksioanendörp’ dat het te danken heeft aan de beroemde en beruchte dominee Hendrik de Cock die aan de wieg stond van de afscheiding van de hervormde kerk in 1834. Een straat en een school zijn naar hem genoemd.
Het inwoneraantal van het dorp kent een grillig verloop, lees ik voor aanvang van het opstellen van dit epistel op Wikipedia. In 2005 waren dat er nog bijna 2.000 maar toen was er een asielzoekerscentrum in het dorp gevestigd. In het jaar 2014 waren hier nog slechts 1.300 van over. Zou de documentaire die mij nog helder voor de geest staat, met daarin de shot van de Spar-caissière die geduldig en verveeld wacht totdat de op dat moment enige klant in de winkel afrekent, wellicht uit dat jaar stammen? Momenteel zit Ulrum in meerdere opzichten in de lift. Getuige ook de bijna 1.500 inwoners die er nu weer wonen.
De kartbaan, haven en de camping
Het is even voor achten wanneer ik de auto parkeer op sportpark De Kley. De plek waar we onlangs met Middelstum 4 nog met 7-1 aan de kont kregen tegen VVSV ’09 2. En dat terwijl we thuis nog met 6-1 hadden gewonnen. Maar toen stond spits Hans nog op de goal. Tegen ons schoot hij er uit alle hoeken en standen vijf stuks in.
Maar De Kley is meer. Ook de thuishaven van de tennisvereniging bijvoorbeeld, inclusief binnen- en buitenbanen. En niet te vergeten van de kartbaan. Uniek in de omgeving want ik zou niet weten waar hier in het hoge noorden nog zo’n buitenkartbaan ligt. Het schijnt er ook altijd druk te zijn, zo wordt mij later in de ochtend in de oor gefluisterd.
Via de Buitenlust begeef ik mij vervolgens naar de Trekweg inclusief havengebied. Hier zie ik de eerste van vele beelden die ik in het dorp ontwaar. Qua voorstelling volgt er geen uitleg en dus hou ik het maar op een paard dat de trekschuit voorttrekt in een ver verleden. In het water liggen verschillende boten en bij één van de huizen fotografeer ik een mooi vissersmonumentje. In de verte zie ik garnalenfabriek Heiploeg liggen. Daar is het nu vast al weer een drukte van belang en wellicht verdient ook menig Ulrummer hier zijn boterham.
Niet veel later ontwaar ik de contouren van Camping De Watergeuzen. Een hond slaat vervaarlijk aan maar verder heeft parkmeester Renne Vogel de altijd drukke camping aan het water volgens mij prima onder controle. Renne is de man die mij een paar jaar geleden deelgenoot maakte van de geheimen van Lauwersoog en omstreken maar is helaas in geen velden of wegen te bekennen.
Asingapark en –borg.
Maar niet te lang getreurd. Ik verlaat het havengebied om Snakkeburen aan te doen. Op het bestaan hiervan werd ik volgens mij voor het eerst gewezen door zanger, buschauffeur en politicus Burdy. De man die onlangs zijn dertig jarig artiestenbestaan vierde en nu door een verrassende partijpolitieke switch weer de nieuwspagina’s vult. Niet veel later zie ik zijn broer Adolf in zijn SRV-kar voorbijrijden. Maar eerst neem ik aan de H. de Cockstraat een foto van de middeleeuwse kerk van Ulrum. Daar waar vroeger misschien wel het ‘preekgedonder’ begon.
Het is de voorbode van mooie historische ontdekkingen. Tot vorig jaar had ik bijvoorbeeld nog nooit van het bestaan van het Asingapark gehoord. Toen ik er destijds bij toeval doorheen fietste wist ik het zeker, Ulrum zou opgenomen worden in het tourschema van 2022. Op het informatiebord lees ik naast de geschiedenis van borg en park Asinga ook de naam van Lewe. Zowel de naam Asinga als die van Lewe zijn ook in Middelstum geen onbekende begrippen. Met als bonus een leeuw in de spits van de toren in plaats van een haan.
Na de nodige kiekjes te hebben gemaakt, bijvoorbeeld van de ijsbaan, de muurposter van het voormalige verzorgingstehuis en een bezinningsmonumentje onder een treurwilg inclusief oude borgsteen, loop ik opgetogen en snel verder. Want Ulrum kent meerdere verborgen pareltjes natuurlijk. Alvorens het Spoorpark in te wandelen, doe ik eerst nog even een rondje Akkerstraat. Een rondje vol met nostalgische gevoelens want ik word teruggezogen naar mijn wittebroodsweken in de zomer van 2010 waar ik in de julimaand kennismaakte met de vader van mijn partner Miranda. Niet lang daarna is hij helaas overleden.
Vlakbij het park ligt bijvoorbeeld ook het voormalig stationsgebouw. Want van 1922 tot 1942 was er een heuse spoorverbinding tussen de plaatsen Winsum en Zoutkamp. De weegbrug is nog zo’n opvallende markeringspunt op de drukke rijksweg naar Lauwersoog. Wanneer ik een blik naar binnenwerp zie ik veel instrumenten en elektriciteitsvoorzieningen uit vervlogen tijden.
Neptunus
Ik merk dat ik op moet schieten want om tien uur heeft uitbater Valkema de koffie klaar in Café Neptunus. Wat mij nog even terugbrengt naar het bedrijventerrein Haarlanden waar bijvoorbeeld Valkema Bandenservice gehuisvest is maar van waaruit ook Jan de Blikjesman zijn karrenvrachten vol frisdrankblikjes transporteert.
Maar inmiddels loop ik door de prachtige Elensterweg waar bijvoorbeeld Auke Martin Korthuis woont. De man met een ruig rock- en rollverleden die scheidde en later hertrouwde met zijn zeer creatieve kunstenares Tjitske. Uiteraard moet ik nog even een kiekje nemen van de oude Spar-winkel die inmiddels een heel andere invulling gekregen heeft waardoor er hier tegenwoordig zowel gewinkeld als gewoond kan worden. In de Noorderstraat is de nodige bedrijvigheid en werkgelegenheid, onder andere door Garage Bakker die moeiteloos zowel auto’s als trekkers oplapt.
Ook in deze buurt word ik weer verrast. Door een mooie en ruime speeltuin bijvoorbeeld waar de Ulrummer jeugd zijn of haar hart op kan halen. En dan is daar nog de begraafplaats van Snakkeburen. In het infohokje hangen de namen van de mensen die hier begraven liggen. Van sommige mensen van naam en faam volgt een uitgebreidere beschrijving. En Wikepedia leert mij later dat Ulrum best wel bekende inwoners heeft gekend. Van boer en politicus Sicco Mansholt tot simrace-coureur Atze Kerkhof en alles wat daar tusseninzit. Burdy en Hendrik de Cock, met c-o-c-k, bijvoorbeeld.
Halve marathon – Feestweek Ulrum
Maar inmiddels hoor ik de kerktoren tien keer galmen, de hoogste tijd om mij in Café Neptunus te melden. Stefan Valkema zet deze week voorlopig een punt achter heel veel verbouwingsactiviteiten. Maar wat is het mooi geworden! Hij kan zich nu met heel veel andere vrijwilligers richten op de feestweek in Ulrum die zaterdag a.s. van start gaat met de halve marathon van Lauwersoog via Zoutkamp naar Ulrum. Bijna tweehonderd vrijwilligers, als het mee zit vijfhonderd lopers en honderden toeschouwers langs het parcours, dat belooft weer een en al gezelligheid.
En weinig slaap dus voor ondernemer en vrijwilliger Stefan, tevens eigenaar van Valkema Bandenservice waarover hopelijk later meer. Want naast de toerist uithangen mag ik ook altijd graag een beetje netwerken natuurlijk maar dit terzijde. De halve marathon is dus het startschot van de heerlijk gezellige feestweek waarin bijvoorbeeld ook plaats is voor de bingo en het beachvolleyballen. Op zaterdag 6 augustus komt alles bij elkaar in Neptunus en in de bijbehorende feesttent want dan treedt de Groninger feestband De Esperando’s op….
Ik denk nog even terug aan die documentaire over Ulrum waarin een dorp uitgebeeld wordt dat op sterven na dood lijkt. Niets is echter minder waar. Ulrum bruist en zeker de komende weken. Gelukkig hebben we ook de foto’s nog: https://bert-koster.nl/2022/07/25/een-zomer-instagrammetje-uit-ulrum/. Vol goede moed, loop ik terug naar De Kley. Ulrum heeft mij zeer aangenaam verrast. Morgen wacht een andere uithoek van Noord-Nederland, dan doe ik Termunten en Termunterzijl aan. Ik ben benieuwd…..