Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Eppie Raangs, tandarts- en preventieassistente

Kunt u zich heel kort even voorstellen?

Waar mijn negen jaar jongere zus Grietje Egbertje heet, heb ik Egbertje Grietje als voornamen meegekregen. Maar iedereen kent mij als Eppie Raangs. Geboren in Huize Tavenier in Groningen, getogen in Wehe-den Hoorn. Ik ben de dochter van Herman Raangs inderdaad waar jij in het begin van dit jaar langs geweest bent. De man die nog steeds als foeragehandelaar actief is. In mijn jonge jaren combineerde hij dat met het werken voor een baas maar toen hij op markten ging staan met zijn handel, was dat niet meer nodig.

Mijn moeder is al op 40-jarige leeftijd overleden aan de gevolgen van kanker. Ik was toen vijftien jaar en werd ook een beetje de moeder van mijn zusje die op dat moment vijf jaar was. Op de dag van mijn eerste examen kwam de onheilstijding over mijn moeder haar ziekte en op de dag dat we haar begraven hebben, kon ik ’s avonds mijn diploma ophalen. Een heftige periode waarin ik noodgedwongen snel volwassen moest worden. Ik zeg wel eens gekscherend dat ik mijn puberjaren later ingehaald heb.

Op mijn veertigste kreeg ik zelf borstkanker, net als mijn moeder en mijn oma. Ik bleek drager te zijn van een kankergen en was maar wat blij toen bleek dat ik deze gen niet heb overgedragen aan mijn dochters. Maar de behandelingen en het preventief verwijderen van nog een borst en mijn eierstokken luiden een moeilijke periode in. Achteraf kan ik stellen dat ik er sterker uit ben gekomen.

Ik heb tot mijn 18e aan de Kerkstraat in Wehe-den Hoorn gewoond. Daarna volgden negentien jaar Leens waar ik één keer verhuisd ben. Na een abrupte scheiding woonden we als gezin nog een half jaar bij mijn vader in Wehe en toen kreeg ik hier zelf een huis. In 2007 volgde een verhuizing naar Winsum. Eerst woonde ik twee jaar aan de Hoofdstraat Winsum en sinds 2009 woon ik met veel plezier aan de Nieuwstraat. Alles is op loopafstand, wat wil je nog meer?

Wat is uw burgerlijke staat?

Ik ben twee keer gescheiden maar heb nu een lieve vriend die ik, doordat hij in Heerhugowaard woont, om het weekend zie. Dat is al een heel bijzonder verhaal op zich. Toen mijn moeder overleed, mocht ik met een vriendinnetje en haar ouders mee op vakantie. We brachten een week door in Den Helder en trokken regelmatig op met een groep jongens. Peter was hier één van en we konden het als vrienden goed met elkaar vinden. Een jaar later ben ik alleen die kant op gegaan en weer een jaar later kwam hij in de zomervakantie naar Wehe.

Daarna verwaterde onze vriendschap. Vijf jaar geleden kreeg ik een Facebookvriendschapsverzoek van hem en niet veel later zaten we gezellig te eten in een restaurant hier in Winsum waar we zo lang bleven zitten dat ze ons er bij wijze van wel uit konden kijken. Hij bekende dat hij in zijn jonge jaren smoorverliefd op mij was maar daar heb ik destijds nooit iets van meegekregen. Maar uiteindelijk hebben we elkaar dus toch gevonden.

Ik heb in mijn twee huwelijken drie dochters gekregen. Eva is veertig, woont in Winsum en heeft twee kinderen. Trees is vier jaar jonger, woont ook in Winsum en heeft ook twee kinderen. Beide dochters hebben een koningswens uit zien komen en hebben dus een zoon en een dochter. Mijn jongste dochter Roos is 27 en woont in Roden. Ik ben de trotse oma van vier kleinkinderen, in leeftijd variërend van vier tot negen jaar oud. De kinderen van de oudste komen om de week hier bij hun ‘oppasoma’. 

Wat is uw voormalig beroep?

Na de lagere school in Wehe, ging ik naar de MAVO in Eenrum. Eigenlijk wilde ik wel graag bij de politie maar ik kreeg vanuit de familie regelmatig te horen: ‘Dat is niets voor jou’. Ik heb toen een vervolgopleiding gevolgd in Groningen in de richting dokters- en tandartsassistente en kon stage lopen in het Academisch Ziekenhuis. Op mijn 18e haalde ik mijn diploma en kon ik bij tandarts van der Bijl in Winsum aan de slag. Toen Eva zich aandiende, wilde ik graag minder werken maar dat kon bij deze tandarts niet.

In de jaren erna ben ik een soort van zzp-er geworden en ik heb tot 1987 bij verschillende praktijken in de omgeving gewerkt. In 1987 maakte ik een werkswitch, ik ging bij drukkerij Marnedrukkers in Leens aan de slag. De werktijden daar sloten prima aan bij de schooltijden van mijn kinderen. Hier heb ik tot 1995 gewerkt. Vervolgens heb ik een jaar thuisgezeten en daarna verschillende werkzaamheden verricht. Zo heb ik in een brillenzaak gewerkt en zelfs een opleiding tot opticien gevolgd maar dit was het niet voor mij.

Ik was dan ook maar wat blij dat ik een telefoontje kreeg van de grote tandartsenpraktijk Buis in Groningen. Via via waren ze mij op het spoor gekomen en ik kreeg de vraag of ik bij hen als tandarts- en preventieassistente wilde komen werken. Dit was in 1998 wat inhoud dat ik hier inmiddels al weer 24 jaar werk. Met veel plezier inderdaad en in de loop der jaren heb ik de nodige cursussen gevolgd waardoor ik mij steeds verder ontwikkelde in mijn vakgebied. Inmiddels ben ik breed inzetbaar en houdt mij bijvoorbeeld bezig met de gebitsreiniging.

Je krijgt inderdaad allerlei verschillende patiënten in de tandartsstoel, van jong tot oud. Dat maakt het werk ook zo leuk. Ik werk 36 uur per week, verdeeld over vier dagen. Wanneer ik aan het werk moet, sta ik om 05.00 uur op en maak eerst een lange wandeling met de hond. Vervolgens pak ik de trein van half zeven en twaalf uur later ben ik dan weer thuis. Het zijn wel lange dagen inderdaad waarbij ik geconcentreerd allerlei motorische werkzaamheden verricht. De dagen zijn altijd goed gevuld, wat wil je ook met een volle patiëntenagenda.

Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?

Als ik mij blijf voelen zoals nu dan werk ik graag op dezelfde manier door tot mijn 67e jaar. Werken is voor mij geen straf inderdaad. In mijn vrije tijd wandel ik veel met mijn Zwitserse herder. Ik ben een echte herderliefhebber. Wanneer deze hond aan zijn eind komt, dan volgt er een nieuwe hoor.

Daarbij mag ik graag koken en lezen. Scandinavische politiethrillers zijn hierbij mijn favoriet. Ik heb vroeger veel gesport. Zo zat ik op gym, turnen, streetdance, steps en fitness. Tegen de tijd dat ik met pensioen ga, moet er eigenlijk nog een hobby bij. Dit zou stijldansen kunnen zijn, dit heb ik in het verleden wel in Bedum en Den Andel gedaan.

Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?

Dat zijn uiteraard de geboorte van de kinderen en de kleinkinderen. En ik kijk met veel plezier terug op een werkreis naar Nepal die ik in 2000 met mijn toenmalige tandartsbaas heb mogen maken. We hebben daar vier weken lang vrijwilligerswerk verricht. Die baas regelde later ook een tripje naar New York.

Het leven werd voor mij na mijn tweede scheiding pas echt mooi. Ik geniet van mijn vrijheid en van het feit dat ik mijn eigen beslissingen kan maken.

En de dieptepunten?

Allereerst natuurlijk het veel te jonge verlies van mijn moeder en de zware tijd die hieraan vooraf ging. De tijd dat ik borstkanker had, zie ik eigenlijk niet als een dieptepunt. Mede omdat ik hier als mens sterker uit ben gekomen. Ik heb tussen de behandelingen door ook zoveel mogelijk geprobeerd om te blijven werken.

Dit om mijn conditie enigszins op peil te houden maar zeker ook om bij te blijven in mijn vakgebied dat snel verandert qua werkzaamheden. Ik kreeg van mijn eerste baas Ids de Boer veel vrijheid om mijn eigen weg hierin te bepalen. Ik kon het altijd goed met hem vinden en heb ook na zijn pensionering nog steeds contact met hem.

Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?

Ik maak genoeg bijzondere praktijkverhalen mee maar die ga ik je omwille van de privacy uiteraard niet vertellen. Maar over de werkvakantie in Nepal heb ik wel bijzondere verhalen. Je zult het misschien niet verwachten maar de mensen waren altijd blij en dankbaar dat we langskwamen. Getooid met een rugzak gingen we lopend van het ene naar het andere dorpje. Qua materiaal hadden we alleen tangen en verdovingsspullen bij ons.

We hebben nog een tijdje met een aantal collega’s in een weeshuis overnacht en Nepal was ook het land waar ik voor het eerst warm Tibetaans bier dronk. Ik vond het hartstikke lekker en ben vervolgens als een blok in slaap gevallen. 

Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?

Ik heb twee verre plus de nodige kortere reizen gemaakt en daarbij al een keer parachute gesprongen. Ook heb ik achterop de motor de Belgische Ardennen verkend. Wat dat betreft heb ik al genoeg bijzondere dingen gedaan in mijn leven. Een echte bücketlist is er dan ook niet.

Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?

Daar moet ik even over nadenken hoor. Nee, ik geloof niet dat ik dingen gedaan heb waar ik later spijt van heb gekregen. Hooguit van een gekocht jurkje dat ik achteraf toch niet zo mooi vond. Ik ben gevormd door het leven en heb het als een mooie leerschool ervaren.

Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?

Noteer maar een mooie ruime voldoende, een dikke acht dus.

Wilt u verder nog iets kwijt?

Daar kan ik kort over zijn, Carpe Diem. Oftewel, pluk de dag!

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69