Danny
Een smakelijke anekdote vanachter de schermen wil ik u niet onthouden. Het afzeggen van publiekstrekker Frans Bauer leidde natuurlijk tot de nodige hoofdbrekens. Gelukkig was daar Danny de Munk die nog een gaatje in zijn agenda vond. Rond 01.15 uur volgde echter de mededeling dat hij te laat zou komen. Een kwartier voor sluitingstijd spoedde Danny zich uit de auto, hees zich vliegensvlug in zijn jas en werd in allerijl naar het podium geleid waar hij de Klimaatgroep Hollandse Avond een waardige afsluiting bezorgde. Maar dat was best nog wel even peentjes zweten dus in de uurtjes ervoor.
Het wordt steeds drukker…..
Ik kom Michelle tegen. Medeverantwoordelijk voor de socials en samen met Alexander ver van te voren al druk in de weer met het schrijven van allerlei content voor de website. Elk jaar doen ze vanuit Gouda twee weekenden Middelstum aan om het unieke Sunsationgevoel te omarmen. Dit jaar logeren ze vlakbij op Ewsum, een unieke ervaring. Net als secretaris Mattias en shotjesverkoper Steven die vanuit Brabant de gelederen versterken en tussendoor verpozen in Hotel Spoorzicht. Leuk om zo achter de schermen op deze manier even kennis te maken met de vrijwilligers van verre.
Snel door naar de tent waar het steeds drukker wordt. De ongeveer dertig barmedewerkers, verdeeld over drie bars, zetten zich schrap voor wederom een avondje topdrukte. Dit keer is er meer ruimte voor diverse mixjes en gevarieerde bestellingen waardoor de biertapper af en toe kan genieten van alles wat er om hem heen gebeurd. En dus kan ik even bijpraten met Okko. Hoe anders verging het Jeroen een week eerder tijdens de Hollandse Avond die de bierkraan vijf uur achter elkaar open had staan en maar nauwelijks meekreeg van wat er om hem heen gebeurde. Vijf schenkers cq. bevoorraders en vijf barmedewerkers om de bestellingen af te wikkelen, dat schiet mooi op.
Sjoert van de EHBO vraagt zich af waar ik zoal mee bezig ben terwijl ik verheugd zijn opmerking in mijn hersenpan opsla dat ze tot dusver een rustige avond beleven. Niet veel later zie ik hem echter met zijn collega’s met een soort van brancard door de tent spoeden om een hulpbehoevende bezoeker naar de EHBO-post af te voeren. Gelukkig hoeft er deze avond geen ambulance naar Middelstum te komen wat een goede afloop van dit voorval suggereert. Dat gevoel van gerustheid wordt mede gevoed door een viertal politieagenten die op de achtergrond rustig toekijken. Dat geldt ook voor de nodige ouders die daardoor wat minder bezorgd de verrichtingen van hun tieners gadeslaan.
Leeg vegen die tent…..
Langzaam maar zeker spoed het klokje zich naar sluitingstijd en ik ga op zoek naar een bezem. Tientallen stapavonden was ik zelf een van de grote plakkers die zich gewillig de tent uit lieten vegen, nu wachten er duizenden lege bekertjes om afgevoerd te worden. De vertragingstruc van een jongeman om de bezem van mij over te nemen om zo het bezoek aan de tent te verlengen, herken ik dan ook als geen ander.
Net als het weeë gevoel dat er aan alles, hoe mooi en indrukwekkend ook, een eind komt. Gelukkig zijn daar even later de vrijwilligers met de bladblazers die zich prima lenen voor deze taak. Rond half vier ziet het terrein er weer ordentelijk uit en verzamelt een groot gedeelte van de vrijwilligers zich in de hoofdtent voor nog een natje en een droogje.
De voorzitter somt met gepaste trots de bezoekersaantallen op. Binnen het tijdsbestek van twee weekenden heeft zich ongeveer vier keer het aantal inwoners van Middelstum gemeld op het fraaie festivalterrein. En dat zonder noemenswaardige incidenten. De 33e editie was, ondanks de ultrakorte voorbereidingstijd, wederom een daverend succes. Met eigen ogen heb ik mogen aanschouwen dat een kleine honderd vrijwilligers duizenden festivalgangers een geweldige stapavond bezorgden. Als een geoliede en uitstekend op elkaar ingespeelde machine, een poweraggregaat die nergens haperde.
Rond vijven wandel ik moe maar voldaan door de rustige straten van Middelstum terug naar huis. De rust is weergekeerd en het is net alsof er niets gebeurd is. Op het moment van schrijven wordt de tent afgebroken en niet lang daarna zal het festivalterrein schoon overgedragen worden aan Staatsbosbeheer. Moeder Natuur zorgt er voor dat de vogeltjes binnenkort weer fluiten en in mei een ei leggen. Achter de schermen broedt de organisatie echter alweer op snode Sunsation 2023 plannen. Laat ze maar schuiven…