Bij de Molen
Knis Beheer
KOOZAA
Huitsing & Poort
Hotel 't Gemeentehuis
De Kleine Munt

Sjinkie en zijn Knegtjes, de heropening en her(r)ijking op Schier…..

Het is vrijdagmorgen rond klokslag half twaalf wanneer de man die ik toen nog als Wouter kende, in één vloeiende beweging de Berkenlaan blokkeert. Wouter is ‘The dark horse’ cq ‘The New kid in town’ van het Schier trainingskampgezelschap editie 2022. Oftewel de debutant die garant staat voor een nieuw groepsdynamiek en die rol met verve vervult.

Dat kan ik niet van bijrijder Ed zeggen en dan heb ik het uiteraard over het debuteren. Ik moet nog even flink nadenken waar Eling deze bijnaam ook al weer aan te danken heeft. Dat moet van 25 jaar geleden stammen toen hij als keeper het doel van onze D-junioren verdedigde. Als Feyenoord-fan werd hij vernoemd naar de man die destijds net zo goed kon keepen als dat ie knap was: Ed de Goey.

Mooi dat sommige bijnamen zo lang beklijven. Twee jaar coronaleed lijkt het humeur van Ed gelukkig niet aangetast te hebben. Talrijke quotes (waaronder deel 1 van de titel) en woordspelingen vliegen door de ether wanneer we onze weg vinden door en soms ook over het Hogeland. Kortom, niet veel later stonden we geparkeerd op Lauwersoog waar we ons verenigden met de rest van het gezelschap.

Wie had tijdens het laatste trainingskamp kunnen bevroeden dat Abeltje geen vrijgezel meer zou zijn? Corona bracht hem met zijn Stacey samen. Twee jaar geleden maakte medeorganisator en voorzitter Wilp zich op voor een nieuwe Sunsation-editie die niet veel later plotsklaps in rook opging. Het zou maar zo kunnen dat die nu net zo onverwacht weer vanuit de rookgordijnen opduikt. Onze steeds betrouwbaarder wordende goalie Menze, dat geldt ook voor de trainingskampen, complementeert boot 1.

Je merkt het aan alles dat iedereen zijn weg even weer moet vinden in dit nieuw tijdperk. De chauffeuse van Taxi Drent kan ons pas tijdens haar tweede rit plaatsen, om vervolgens eerst nog even halverwege voor een historisch hoge dieselprijs te tanken, en de plaatselijke buurtsuper heeft verzuimd de kratjes bier in de koeling te zetten. Gelukkig wacht ons op Springfield een werkelijk waar voortreffelijke accommodatie en niet veel later ontdoppen we in een aangenaam wintervoorjaarszonnetje de eerste flesjes. Waarna uw scribent zich vol overgave en uiterst selectief op 2,5 kg partymix (borrel)nootjes stort.

Alles is een beetje aans dan aans dit jaar vandaar dat we niet eens heel raar opkijken dat rond vijven reeds de directeur, wethouder, rijksambtenaar en onze beveiliger aanschuiven. Normaal zouden ze de half zeven boot genomen hebben maar die vermaledijde horecasluitingstijd staat nog op 22.00 uur geprogrammeerd dus moet er vroeg gegeten worden. Om het selectiebeleid nog even af te ronden, die zaterdagmorgen zouden nog twee Schapenvelletjes, oftewel de keeperstrainers van de VV, het gezelschap compleet maken. Uiteraard ging het coronaspook niet aan ons voorbij waardoor twee leden thuis enkel en sneu de quarantainebank bemanden.

Het tijdsbeeld

Het is voor het verhaal wellicht handig voor het nageslacht wanneer we het tijdsbeeld schetsen waarin Schier 2022 zich afspeelt. Langzaam maar zeker heeft het er alle schijn van dat Nederland na twee jaar coronaleed herrijst. Waar de besmettingen niet meer zijn bij te houden, slinkt het aantal patiënten in de ziekenhuizen en, nog belangrijker, de IC’s gestaag. En dat in de wintermaanden. De Olympische Spelen in China, het land ook waar alle corona-ellende begon, zijn in volle gang en dat levert ons in de vroege ochtendstond reeds enige uren sportief en passief sport(kijk)plezier op. En deel 1 van de titel van dit verhaal want sommige sporters gingen als de brandweer.

Het is dik een maand na The Voice- en een week na de Ajax #Metoo uitspattingen die een sluier over ons kamp werpen. Alle eerder genoemde leed komt bijeen op de zaterdagavond in de Tox-bar. Na de heerlijke saté en de burgers wordt langzaam maar zeker de flexibele tussenmuur opengeschoven en de muziek harder gezet. Zou zich straks op de dansvloer tijdens de Nacht van de horeca de magische Toxsfeer van weleer ontpoppen en onder leiding van Hans Huizing op de dansvloer de scheiding der seksen verdwijnen?

Niets van dit alles. Achter het gedeelte van het scherm dat nog dicht is, gaan de studentes schuil die met ons de kampeerboerderij delen. Net zo op afstand als tijdens de rest van het weekend waarbij elke vorm van toenadering bij voorbaat volstrekt kansloos is. Gezien de lege drankflessen die op zondagmorgen in de glasbak worden gedumpt en het lawaai op de zaterdagavond en –nacht vermaakte men zich prima met elkaar. Zou het een voorbode zijn voor de nieuwe samenleving of werden wij als selectie gewoon door Neerlands hoop in bange dagen als te oud en daardoor kansloos bij het grof vuil weggezet?

De loopjes

U begrijpt het al, van nachtelijke escapades was (gelukkig) geen sprake bij ons. Het sportieve vuurwerk werd dan ook voor zaterdag overdag bewaard. Tot teleurstelling van de gebroeders had menig kamper zijn voetbalschoenen thuisgelaten maar gelukkig pasten de wandelschoenen perfect. Waardoor het eiland in twee partijen verkend werd. Team de Bont kon het niet laten om even een kijkje te nemen op het voetbalveld van VV de Monnik waar de jeugd zich heerlijk uit kon leven. Bier werd er in de vroege ochtendkrieken nog niet geschonken maar een bakkie troost had ook een helend effect.

Waarna in vol ornaat koers gezet werd naar de Berkenplas voor de volgende pitstop inclusief een heerlijk bittergarnituur. Daarna snel weer verder om vervolgens te constateren dat het in De Marlijn te druk was om ons te bedienen. Prachtige weersomstandigheden hadden de nodige dagjesmensen naar dit uniek Unesco’s Werelderfgoedeiland gebracht en dat kostte ons een basisplaats in dit etablissement. Niet getreurd, de bunker had ons eerder al een prachtig uitzicht over dit eiland geschonken en een lange strandwandeling maakte dat we rond drieën moe maar voldaan terugkeerden naar ons fort. Twintigduizend stappen rijker waardoor de verdiende versnaperingen nog lekkerder smaakten.

Daarna werd het Toxing Time dus waar een dag eerder reeds De Ware Jacob was aangedaan. We werden er ouderwets weggepromoveerd naar de bovenverdieping maar het mag gezegd worden, ook daar hielden we ons keurig gedeisd. De invloed van Stacey liet zich op afstand gelden. Ongetwijfeld werd er daarna onder het personeel navergaderd over het dilemma om ons volgend jaar toch een keer weer op de benedenverdieping uit te proberen want echt druk was het er nog niet.

Daarna geen ruimte dus voor allerlei dansmoves waarna er in de eigen toko op de late zaterdagavond tijd was voor een goed gesprek en Studio Sport. Tijdens de uitzending helaas geen beelden van Middelstum 3,5 tegen De Heracliden maar aanvoerder Pool kon trots constateren dat onze inbreng in Middelstum in elk geval niet gemist werd. Ons restte slechts de kiloknallers in de vorm van knakworsten en satéballetjes en helaas waren de magen nog te vol om vier blikken soep en zakken vol chips en borrelnoten weg te werken. Een gebrek aan nachtelijke doorhalingen lag hier ongetwijfeld aan ten grondslag. 

Natuurschoon

En dus werd de zondagmorgen na de nodige nachtelijke teleurstellingen grotendeels gebruikt om nog één keer te genieten van het prachtige natuurschoon dat Schiermonnikoog te bieden heeft. Als een soort van stil protest en herijking van de maatschappij waarin we terecht zijn gekomen. Maar het diende ook als een verrijking tijdens het trainingskamp zonder ballen. Hoge duinen, diepe dalen, prachtig berkenbos, kilometers brandend (z/str)and en vroeg dichte horecadeuren. Ga er maar aanstaan.

Ik ben zeer benieuwd hoe de 2023-editie eruit gaat zien. Zijn we dan alle corona en #metoo-ellende vergeten? Zijn de trainingsballen definitief ingeruild voor kilometerslang natuurschoon? De tand des tijds zal het leren. Voor nu wordt de organisatie hartelijk bedankt voor het getoonde lef om in deze lastige omstandigheden toch een trainingskamp te organiseren. Wellicht biedt Springfield volgend jaar ruimte voor nog meer selectieleden van Middelstum 4. Die dan hopelijk als witte (olle) wieven in de nachtelijke uurtjes langzaam maar zeker opgaan in magische en alles verhullende Toxdampen….

Bert Koster
Middelstum
info@bert-koster.nl
bertkoster1@gmail.com
www.bert-koster.nl
06-51715098
0595-552405
KvK nummer: 57250278
BTW nummer: NL001445322B69