Sebastian, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Als je mijn naam hoort dan kun je al wel vermoeden dat ik van oorsprong uit Duitsland kom. Maar ik ben op mijn 18e mee verhuisd naar het Friese Heerenveen omdat mijn ouders in Nederland meer perspectief zagen voor hun onderneming. Al met al heb ik een kleine twintig jaar in Heerenveen gewoond met tussendoor een uitstapje van twee jaar naar Sneek. Ik ben veertig jaar oud.
Sinds december 2020 woon ik met mijn vrouw Lizinta en mijn drie zoons van 15, 13 en 3 jaar oud in Bedum in de nieuwe wijk Ter Laan aan de Kuifeend. En dat bevalt prima. Toen we plannen hadden om naar Noord-Groningen te verhuizen hebben Lizinta en ik op verschillende plekken in Groningen gekeken en Bedum voelde direct goed. Ik ben in tien minuutjes op het werk en alle voorzieningen en de mooie stad Groningen liggen vlakbij. Mijn vrouw werkt twee dagen in het bedrijf mee. Zij is hier maandag en dinsdag en ondersteunt ons in de administratie. Onze oudste zoon is hier ook al regelmatig ´s avonds en ´s weekend te vinden om een zakcentje bij te verdienen.
De bouwgenen manifesteerden zich al op jonge leeftijd?
Dat mag je gerust zo stellen. Ik was altijd al met mijn handjes bezig en dan vooral op timmergebied. Hutten en boomhutten maken, inclusief een stevige fundering. Later kwam daar hobbymatig het in elkaar timmeren van allerlei meubels bij.
Zo raar was het dus niet dat ik na de lagere school naar de handwerkschool ging. Ik ben op mijn 15e aan het werk gegaan en heb later in de avonduren mijn MBO-4 diploma gehaald en daarna in twee jaar mijn HBO-managementdiploma. Best wel pittig inderdaad, vooral als je naast je werk een jong gezin hebt.
Je bent je werkcarrière begonnen als werkvoorbereider?
Mijn allereerste werkervaring in Nederland deed ik op bij een timmerfabriek in Gorredijk waar ik in de afmontage terecht kwam. Later kreeg ik op deze afdeling een wat meer leidinggevende functie. Ik heb ook nog een kort uitstapje naar de scheepsvaart gemaakt maar dat was het niet. Ik moet bouwtekeningen hebben waar alle gegevens duidelijk op staan.
Bij Vako Kozijntechniek in Bolsward werd ik vervolgens werkvoorbereider. Daar kwam in 2009 door de recessie na het topjaar 2008 abrupt een eind aan. Dat zag ik niet direct aankomen na zo´n druk jaar maar sorry hoefde ik niet te horen. Ik wist zeker dat ik op korte termijn wel weer wat anders zou vinden.
En deed vervolgens tien jaar later in Bolsward je eerste leidinggevende ervaring op?
Niet getreurd dus en inderdaad, binnen een week kon ik bij een andere timmerfabriek in Bolsward terecht waar ik mij meer bezig ging houden met de verkoop en de afhandeling van de orders, daarbij stuurde ik de werkplaats aan. Het puzzelen om de planning rond te krijgen, daar genoot ik van.
Van manager werd ik bedrijfsleider. En eigenlijk wilde ik nog wel meer. Mij inkopen in een bedrijf of een bedrijf voor mijzelf opstarten bijvoorbeeld. De dag waarop ik dit voor het eerst uitsprak tegen een vertegenwoordiger kwam ik Klaas tegen….
Klaas Oomkens noemde jullie eerste kennismaking ‘Een van de beste dingen die me is overkomen’. Is dat wederzijds?
Ja, dat is geheel wederzijds! En die eerste kennismaking was toevallig want we hadden een afspraak gemaakt dat Klaas bij mijn toenmalige werkgever langs zou komen om de bewerkingsmachine te bekijken. Na een half uurtje rondstruinen, raakten we met elkaar aan de babbel om vervolgens flink door te kletsen. Wat dat betreft was de klik er direct. Tijdens de afronding van het gesprek liet Klaas vallen dat hij op zoek was naar een opvolger voor zijn bedrijf.
Dat zinnetje liet mij niet meer los en de dag erna belde ik hem op met de mededeling: ‘Niet meer verder zoeken!’ We maakten weer een afspraak en bleken aardig op één lijn te zitten. Daarna moest ik kennis maken met de accountant en ook onze vrouwen leerden elkaar kennen. Toen we een keer na een voetbalwedstrijd in Rotterdam gingen, kwamen we drie uur lang in de file te staan. Aankomend bij het stadion hadden we beiden zoiets van: ‘Zijn we er al?’
Al snel werd je volop bij de bedrijfsvoering in Middelstum betrokken?
De allereerste kennismaking met Timmerfabriek Oomkens was op een avond ergens in 2016. We hebben een rondje gelopen en zijn daarna aan het filosoferen geslagen. Een lang gesprek waarbij ook ruimte was voor de koetjes en de kalfjes. Het voelde gewoon van beide kanten goed.
Het jaar volgend op onze eerste ontmoeting, ging ik in Middelstum aan de slag. Dat was in 2017. De samenwerking met Klaas verliep perfect. Het hielp daarbij enorm dat hij in zijn laatste jaren bereid was, met behulp van mooie subsidies, om nog flink in het bedrijf te investeren. Daarbij had hij het vermogen om steeds meer zaken los te maken en die pakte ik vervolgens op.
Hoe bevalt het directeurschap?
De eerste stap tot overname werd in 2019 gezet toen ik 45% van de aandelen overnam. Begin 2021 hebben Klaas en ik de koppen weer bij elkaar gestoken en van daaruit volgde de intentie dat ik aan het eind van het jaar alles over zou nemen. Dit kwam door allerlei financierings- en voorraadperikelen in een stroomversnelling terecht. In september hebben we bij de notaris vastgelegd dat ik met terugwerkende kracht per 1 juli 100% directeur/eigenaar van Timmerfabriek Oomkens ben geworden. Iets waar ik enorm trots op ben.
En daar heb ik geen moment spijt van gehad. Ik heb ook nooit getwijfeld dat het niet zou lukken. Eind vorig jaar was daar het afscheid van Klaas tijdens een afscheidsreceptie in Bij de Molen, dat kon nog net. Ik heb altijd een groot verantwoordelijkheidsgevoel gehad en dat was hier niet anders. Ik vind het mooi dat Klaas nog bijna dagelijks langskomt en er gaat bijna geen dag voorbij dat we niet even met elkaar bellen. En ik schuif nog regelmatig wat werkzaamheden door. Het is dan aan hem of hij dit wel of niet oppakt, haha.
Timmerfabriek Oomkens is een hightech gevelproducent geworden?
Er heeft zich hier aan de Pompsterweg een mooi en degelijk bedrijf ontwikkeld. We zijn van het gas af en complete machines kunnen vanuit onze kantoorruimte aangestuurd worden. Met de uitbreiding van het bewerkingscentrum voor houten kozijnen, een computergestuurde afkortzaag, een machinaal computergestuurde HSB-lijn en een nieuwe bedrijfshal van 1.200 m2 kunnen we met ijzeren precisie kozijnen en houtskeletbouwwanden maken.
We leveren door heel Nederland. Gisteren waren we in Middelharnis in Zeeland, vandaag in Delft en morgen moeten we met onze nieuwe vrachtwagen spullen afleveren in Stadskanaal. We hebben onze bedrijfshallen maximaal benut maar ik zou er nog wel een hout-skeletafdeling bij willen hebben. Het liefst eentje in een twee keer zo hoge hal waardoor we twee keer zo grote elementen kunnen produceren. Prefab is toch de toekomst. De aannemers gaan liever voor elementen van 1 x 8 dan voor twee elementen 2 x 4. Dat scheelt weer in de montagetijd want er is bijna geen personeel meer te krijgen en de vraag is enorm.
Blij met het personeelsbestand en heb je nog nieuwe mensen nodig?
We hebben zeker nog de ambitie om door te groeien maar lopen hier qua locatie en mensen tegen onze grenzen aan. Maar voor de huidige werkzaamheden zijn we qua personeel goed voorzien. Het is ons vorig jaar gelukt om van 28 naar 33 medewerkers door te groeien. Corona gaf ons de mogelijk om bijvoorbeeld enige standbouwers in dienst te nemen.
We hebben nu een goede en mooie mix van jonge en oudere arbeidskrachten. Daarbij bieden we MBO-stageplekken aan, onder andere voor werkvoorbereiders. Daar zitten altijd wel bruikbare leerlingen tussen die in de toekomst misschien wel weer bij ons terechtkomen.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit je bouwcarrière tot dusver?
Zoveel dieptepunten heb ik niet gekend, ik denk ook helemaal niet in dieptepunten. Toen ik bij Vaco ontslagen werd, bood dat weer nieuwe kansen bij een ander bedrijf. En anders was ik wel rijst gaan sorteren of zoiets. Daar voel ik mij niet te min voor. Ik denk dat ik één van de weinige directeuren ben die zelf de veger pakt om nog wat houtrestanten op te ruimen. Daarbij kijk ik altijd vooruit en geniet van de uitdagingen om dingen voor elkaar te krijgen. Gelukkig heb ik hierbij mijn gezin achter mij staan.
De overname van Timmerfabriek Oomkens is voor mij het absolute hoogtepunt. Hier ben ik ‘ontiegelijk’ trots op. Maar ik heb er ook ontzettend hard voor moeten werken, het is mij niet aan komen waaien. Leraren zeiden vroeger wel eens tegen mijn ouders, ‘dat wordt niets met Sebastian’. Ik had dan ook vaak een grote mond en was altijd haantje de voorste. Maar wel altijd met respect, dat moet gezegd worden. Met als gevolg dat ik nu dagelijks, zelfs tijdens de kerstdagen, fluitend naar mijn hobbywerk toe ga.
Heb je nog leuke werkanekdotes?
Hoe de samenwerking met Klaas Oomkens tot stand is gekomen, dat blijft een bijzonder verhaal. Het heeft zo moeten zijn dat we elkaar juist dat jaar tegen zijn gekomen. Ik vind het altijd leuk wanneer hij weer langskomt op de zaak. Ik zou het juist heel raar vinden wanneer hij dat niet meer doet.
Nog tijd voor hobby’s?
Dit werk is mijn hobby en verder is er, naast mijn gezin, geen tijd voor andere dingen. Vroeger was ik vliegeraar, de exemplaren die de lucht in gingen werden steeds groter. Die ambitie heb ik wel meegenomen. Ik zal maar niet zeggen hoeveel uur ik hier doorbreng, zo gaat dat met hobbywerk. Elke dag echter, rijd ik rond enen en vijven naar huis om te eten. Daarna maak ik nog een laatste rondje door de fabriek om de werkdag goed af te ronden.
Waar staat Sebastian Jünemann over 10 jaar?
Ik ga ervan uit dat ik dan nog steeds directeur van Timmerbedrijf Oomkens ben. Het zou mooi zijn wanneer mijn oudste zoon dan ook in het bedrijf zit, hij is tegen die tijd 25. Natuurlijk, een prettig salaris is mooi maar het is nog mooier om iets voor het nageslacht achter te laten. En ik sluit niet uit dat we tegen die tijd nog meer productielijnen hebben. Die ambitie heb ik en die uitdaging neem ik graag aan. Die groei hoeft niet eenvoudig te gaan, ik houd wel van wat hobbels onderweg.
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik ben blij met de mensen die mij vertrouwen en mij hun vertrouwen geven. Dat geldt zowel voor mijn privéleven als op werkgebied. En dat geldt zeker ook voor het team, mijn collega’s van Timmerfabriek Oomkens. Daar ben ik dankbaar voor…..