Jelmer Meinardi, de mens, de trainer en waarom hij geen voetballer meer is….

Jelmer, kun je jezelf in het kort even voorstellen?

Jelmer Meinardi is de naam en ik ben 31 jaar oud. Geboren en getogen in Bedum en rond mijn twintigste naar Groningen verhuisd. Deels door de studie maar ik wilde destijds ook graag op eigen benen staan. Na de opleiding Sport & Bewegen, ging ik naar de PABO. Deze opleiding heb ik 6 jaar geleden afgerond. Ik ben nu werkzaam in het basisonderwijs.

Daarnaast geef ik al 16 jaar voetbaltraining. In het dagelijks leven vul ik mijn dagen dus met onderwijs en sport. Een prachtige combinatie wat mij betreft. Afgelopen jaar ben ik samen met mijn partner Iris verhuisd naar Bedum. We kwamen in aanmerking voor een nieuwbouwtraject en hebben deze kans benut.

Waarom wordt iemand onderwijzer?

Wat precies te worden, daar heb ik toch wel enige tijd over na moeten denken. Je kan tegenwoordig uit zoveel studies kiezen. Ik ben altijd sportief geweest en werd op jonge leeftijd trainer. Dan leer je hoe met kinderen om te gaan. Hen iets leren, iets willen onderwijzen of overbrengen om zo een bijdrage te leveren aan hun ontwikkeling, dat vond ik toen al mooi.

Daaruitvolgende ook mijn keuze voor de PABO. Leerkracht zijn is een prachtig vak. Je kan een enorme bijdrage leveren aan de ontwikkeling van kinderen. Mijn laatste stageplek was op CBS De Wegwijzer in de Groninger wijk Selwerd. Dat beviel zo goed dat ik er als onderwijzer ben gebleven. Ik heb leuke collega’s en werk er nu zes jaar met veel plezier. Ik geef les in de bovenbouw.

Naast het werk en de zorg voor twee voetbalclubs volg je nog een opleiding?

Ik ben dit schooljaar inderdaad begonnen met de schoolleideropleiding waarbij je opgeleid wordt tot directeur van een school. Dit is een tweejarige opleiding. Na een aantal jaren lesgeven op dezelfde school, was ik op zoek naar verbreding. Het is een interessante opleiding waarvan ik veel leer over leiding geven en over mijzelf.

Dat zorgt tijdelijk voor extreme drukte?

Ik werk op een school, geef training bij 2 voetbalclubs en volg een opleiding. Dat vereist een strakke planning. Zowel Iris, opgegroeid op een boerderij, als ik komen uit een gezin waarbij hard werken heel normaal is. Vaak ga ik er ’s morgens om half zeven uit en na een trainingsavond kan het gebeuren dat ik om 23.00 uur thuiskom en dat ik dan nog wat moet voorbereiden voor de dag erna.

Maar ik klaag niet hoor want ik vind het een eer dat ik het allemaal mag en kan doen. Ik besef wel dat het de komende jaren een beetje anders moet. Ik ben dan ook voornemens om wat meer tijd vrij te maken voor mijzelf en de mensen om mij heen.

Wat ook voor je partner Iris best wel eens lastig is?

Ik weet niet of lastig het juiste woord is. Uiteraard gaat alles in overleg. Zo heb ik vorige week besloten om sowieso nog een jaar door te gaan als hoofdtrainer bij VV Middelstum. Een keuze waar Iris volledig achter staat. Zij ziet mij met een lach naar Middelstum vertrekken en geniet ervan om mij als trainer aan het werk te zien.

Daarbij heeft ze het zelf ook behoorlijk druk. Iris werkt fulltime op een basisschool in Groningen,  maar dan in de onderbouw. Ze mag graag sporten, dansen en is heel creatief. Dat vind ik erg leuk. In ons huis hangen prachtige tekeningen. Wat dat betreft hebben we beide onze eigen hobby’s. Een voordeel van het feit dat we allebei in het onderwijs werken is dat je ook samen vakantie hebt. De ideale tijd om dingen samen te doen. Zo hebben we bijvoorbeeld een prachtige reis door Azië gemaakt.

Waarom wordt iemand al op zijn 15^e trainer?

Ik ben sportief aangelegd en heb verschillende sporten beoefend. Ik begon pas op mijn elfde met voetballen bij CVVB. Van mijn elfde tot mijn vijftiende was ik bezig met een soort van inhaalslag. Ik voetbalde alle dagen, zowel bij de club als op straat met vrienden. Wanneer ik bij CVVB de trainers op het veld bezig zag met de jeugd, deed dat iets bij mij. Ik wilde ook die kant op en daarbij was daar al vrij jong het besef dat ik iets voor de voetbalclub wilde betekenen.

Toen ik aangaf wel iets met de jeugd te willen doen, ging dat balletje snel rollen. Het begon met het training geven aan één team maar dat werden er al snel meer. We hadden destijds een leuk trainersteam met een goede onderlinge sfeer en ik ging er volledig voor. Soms gaf ik op een dag training aan drie teams en op den duur kreeg ik ook taken in verschillende commissies. Het is genieten om bij te dragen aan het sportplezier van kinderen. Als je serieus om gaat met het trainen zie je jeugdspelers met de week beter worden. 

Was het moeilijk om de voetbalschoenen aan de wilgen te hangen?

Het training geven en het coachen van de teams die ik training gaf, ging door overlap steeds meer knellen met mijn eigen wedstrijden. Vaak speelde ik dan een helftje en soms kon ik niet aanwezig zijn. Ik wil mij graag vol overgave op iets storten en geen half werk leveren dus moest ik voor mijn gevoel een keus maken. Dat is een karaktereigenschap van mij. Alles wat ik doe, doe ik met volle overtuiging.

Hoe leuk ik het spelletje ook vond en vind, die keuze was snel gemaakt. Maar op het schoolplein in de pauzes een balletje trappen met de jeugd is nog steeds hartstikke leuk om te doen hoor. Ik vind het daarnaast lekker om te fitnessen en te squashen. Deze sporten kan ik goed combineren met het training geven.

Bij SV Bedum heb je je uitstekend kunnen ontwikkelen?

Ik kreeg er de mogelijkheid om het trainersvak te leren en de ruimte om af en toe mijn hoofd te stoten. Er was altijd wel een vangnet van mensen die mij weer op weg en verder hielpen. Ik heb er veel vlieguren kunnen maken in alle leeftijdscategorieën. Dat was heel goed voor mijn ontwikkeling. Je leert organiseren, leiding geven aan een groep, samenwerken met andere trainers en krijgt veel verantwoordelijkheid.

Daarbij moet je zelf de kansen zien en vervolgens pakken. Na een jaartje of 10 jeugdtrainer te zijn geweest bij Bedum, kon ik ook bij de voetbalschool van FC Groningen aan de slag. Dit heb ik een aantal jaren gecombineerd. Vier jaar geleden heb ik mijn TC 2 gehaald. Bij SV Bedum ben ik vervolgens twee jaar trainer van het tweede elftal geweest. Het was een prachtig seizoen waarin we via de nacompetitie naar de reserve hoofdklasse promoveerden.

Ik heb bij SV Bedum met veel goede trainers, elftalleiders en vrijwilligers mogen samenwerken en daar heb ik op vele fronten wat van opgestoken. Ook bij FC Groningen heb ik via de voetbalschool veel nieuwe trainers leren kennen. Al deze trainers waren actief bij andere voetbalclubs. Heel interessant, want hierdoor kwam ik aanraking met verschillende stijlen en clubculturen. Ik ben dan net een spons. Wat mij interesseert sla ik op. Zo heb ik door de jaren heen mijn eigen stijl en visie op leren voetballen ontwikkeld.

Maar toen was daar de lokroep van VV Middelstum?

De club koos voor een persoonlijke aanpak. In december 2020 werd ik gebeld door Eric Boskamp met de vraag of ik trainer wilde worden bij vv Middelstum. Ik heb Eric zijn zoon Thijs enige jaren training gegeven bij SV Bedum dus deze lijntjes waren kort. Als snel volgde een bijeenkomst met Peter Anema en Jeroen van Zalm. Peter kende ik al een beetje. In de periode dat hij trainer was bij vv Winsum speelden we vaak tegen elkaar. Peter kon zijn elftal uitstekend neerzetten en motiveren. Dat leverde leuke en spannende wedstrijden op.

Elftalleider Jeroen van Zalm kende ik nog niet, maar na 1 bijeenkomst had ik wel door dat ik met een zeer ambitieuze staf om tafel zat. Ze wisten mij te overtuigen van het feit dat het misschien wel tijd werd om ook eens bij een andere club in de keuken te kijken en om als trainer een nieuwe weg in te slaan. Dat leverde een gezonde spanning op. Door corona had ik niet de kans om de spelers en de competitie te leren kennen. Het was dus een sprong in het diepe, maar ik ben blij dat ik hem gemaakt heb. Het avontuur vv Middelstum heeft mij veel mooie dingen opgeleverd. Ik heb nieuwe inzichten en ervaringen opgedaan als trainer en ben blij met de mensen die ik heb leren kennen.

Als herfstkampioen de winter ingaan, dat had ook jij in je wildste dromen niet verwacht?

Ik had van te voren geen specifieke verwachtingen over onze positie op de ranglijst. Ik kende de club, spelers en de competitie immers nog niet goed genoeg. Alles was nieuw. Ik leg mijn eigen lat altijd hoog. Dat geldt ook voor mijn verwachtingen van de spelers en de rest van de staf. We hebben kort voor de competitiestart een bijeenkomst belegd waarbij de spelersgroep de ambitie uitsprak om bij de eerste zes te eindigen. Dat was na de degradatiestrijd in eerdere jaren een ambitieuze doelstelling.

Met Middelstum ben ik in een spannende maar ook heel leuke competitie terechtgekomen vol met mooie streekderby’s. We begonnen met twee gelijke spelen tegen Lycurgus en SIOS en in die wedstrijden kon het kwartje beide kanten opvallen. Daarna volgde een serie van mooie en terechte overwinningen. Dat we bovenin meespelen, is voor veel mensen onverwacht maar zeker niet onverdiend! We hebben uit tegen de overige drie ploegen in de top vier gespeeld en daarbij twee keer gelijkgespeeld en één keer gewonnen.

Nu ik meer inzichten heb, vind ik de doelstelling om bij de eerste vier te eindigen reëel. En ja, we gaan nog een jaar door. Niet alleen ik maar de hele staf dus ook Peter, Jeroen, Anneke en Nienke als verzorgsters en Jeroen en Bert als keeperstrainers hebben de intentie uitgesproken om nog een jaar met elkaar verder te gaan. Dat vind ik wel belangrijk om te benoemen want ik ben qua staf en facilitaire ondersteuning in een warm bad terechtgekomen.

Het draait hier niet om mij. Alles wat we tot dusver bewerkstelligd hebben, is een teamprestatie. In de komende periode hoop ik dat de staf van het tweede nog een jaar verder gaat. Het is fijn samenwerken met beide mannen! Dat geldt ook voor 019-trainer Nick Verkerk. Een bevlogen jeugdtrainer die veel voor deze club betekent. 

Waar moet in jouw ogen een goede trainer aan voldoen?

Ik vind dat je als trainer energiek over moet komen en plezier moet uitstralen. Je moet goed voor ogen hebben waarom je bepaalde dingen doet en een duidelijke visie ontwikkelen over de speelwijze en hoe je de groep, vanuit hun kwaliteiten, beter kunt laten voetballen. Je moet alle mogelijke kennis tot je nemen, maar ook beseffen dat je mensen om je heen moet verzamelen met andere expertises.

Daarbij vind ik het belangrijk om het groter geheel in ogenschouw te nemen. Dus niet alleen het eerste elftal is belangrijk maar ook de elftallen die er onder zitten en de gehele jeugdtak. Je kan als hoofdtrainer niet alles op je nemen, maar waar mogelijk wel een bijdrage leveren of mensen enthousiasmeren om een bijdrage te leveren.

Daarnaast vind ik dat een trainer eerlijk moet zijn. De beslissingen die je moet nemen zijn niet altijd even makkelijk. Maar wanneer je goed en tijdig communiceert, wordt dit vaak wel gewaardeerd. Qua oefenstof train ik wedstrijdgericht en ik probeer bijna alle oefeningen in competitievorm aan te bieden. Het spel is het uitgangspunt en dat moet in alle oefenvormen terugkomen.

Bedum is voor jou ‘the place to be’?

Ja en nee. Ik ben er geboren en getogen en woon er nu weer prima. Maar ik heb tussentijds met veel plezier op verschillende plekken in de stad Groningen gewoond. Daarbij kan ik ook van het platteland- en het polderlandschap genieten als ik bij mijn schoonfamilie ben. De provincie Groningen zal ik niet zo snel verlaten, daar komt het eigenlijk op neer.

Waar staat Jelmer Meinardi over 10 jaar?

Ik wil mijzelf blijven ontwikkelen. Zowel in het onderwijs als in de sport ben ik altijd op zoek naar uitdagingen die mij verder helpen. Dat doe ik met veel passie en energie en dat hoop ik nog jaren te blijven doen. Gezond blijven is het allerbelangrijkste en dat geldt ook voor de mensen om mij heen. Hoe betrekkelijk dat is en hoe snel dingen kunnen veranderen hebben Iris en ik afgelopen jaar helaas met eigen ogen kunnen zien.

Wil je verder nog iets kwijt?

Ik ben blij dat ik vanuit huis alle mogelijkheden heb gekregen om mijn dromen na te jagen. Ik kreeg de mogelijkheid om te studeren en kon veel uren doorbrengen op het voetbalveld. Mijn moeder heeft altijd keihard gewerkt om het bovenstaande mogelijk te maken. Daar ben ik dankbaar voor en ik kijk daar met veel waardering op terug.

Ik zou elke speler mee willen geven om wat terug te doen voor de vereniging waar jezelf actief bent. Enerzijds doe je zo iets terug voor de club waar je groot geworden bent. Anderzijds ontwikkel je kwaliteiten als leiding geven, verantwoording nemen en bijvoorbeeld organiseren. Daar heb je je hele leven profijt van.

En jij bedankt Bert voor je tijd en het langskomen. Hopelijk tot snel allemaal langs de lijn en op het sportpark!