Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Peter Bos is ook mijn volledige naam. Ik ben vernoemd naar mijn opa Pieter Ruiter en omdat mijn ouders Peter een mooiere naam vonden dan Pieter werd het dus Peter Bos. Ik ben op 1 augustus 1958 geboren in Middelstum en wel op het adres Toornwerd 69. Toen ik twee jaar was, verhuisde het gezin Bos naar de Coendersweg in Middelstum. Ik was de middelste uit een gezin van zeven kinderen. Twee van mijn zussen zijn op jonge leeftijd overleden en mijn jongste broertje mocht slechts anderhalf jaar worden.
Mijn vader was metaaldraaier en dat heeft hem zelfs naar Aalsmeer gebracht waar hij een poosje bij Fokker gewerkt heeft. Het grootste gedeelte van zijn werkleven heeft hij bij Philips in Groningen doorgebracht. Mijn moeder runde het huishouden. Na ons trouwen bleef ik in aan de Coendersweg wonen en wel op nummer 3. Sinds juli 2020 wonen we aan de Tigheldobbe in een nieuw huurhuis. En dat bevalt prima. We kunnen nog even genieten van een vrij uitzicht richting Fraamklap.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in 1983 getrouwd met Gea Medendorp. Zij is ook een geboren en getogen Middelstummer. Ik heb haar leren kennen in Vita Nova in de tijd dat ik daar wel draaide als DJ van Red Devil. In 1979 beleefden we onze eerste verkeringsperiode van negen maanden. Dat ging toen uit maar in 1981 zijn we weer bij elkaar gekomen en twee jaar later vierden we onze trouwdag.
Dit huwelijk heeft ons drie kinderen geschonken die allemaal in Middelstum wonen. Jeroen is de oudste, hij is in 1988 geboren en woont samen met Loes aan de G.A.-straat. Drie jaar later werd Chris geboren. Hij woont met Inge aan de Johan Lewestraat. Jasper stamt uit 1995. Hij woont met Manuela enige huizen verderop. Mooi dat ze allemaal zo dichtbij wonen!
Wat is uw voormalig beroep?
Na de lagere school ben ik naar de MAVO in Middelstum gegaan. Ik had geen flauw idee wat te worden. Op 17-jarige leeftijd heb ik mijn diploma gehaald en rolde het administratieve werk in. En wel bij de Bedrijfsvereniging Bakkersbedrijf, nu zou dit onder het GAK vallen denk ik. Daar was ik alle dagen bezig met bijvoorbeeld het verwerken van de loonstaten van die bakkermedewerkers die bij ons aangesloten waren. Eerst aan het Zuiderdiep, later verhuisden we naar de Westerhaven. Op het eind deed ik ook wel ICT-achtige klusjes al stelde dat in die tijd nog niet zoveel voor.
Toen deze vestiging sloot, kwam ik op straat te staan. Al met al heb ik negentien jaar voor deze organisatie gewerkt. Uitvaartverzekeraar NUVEMA werd mijn volgende werkgever en daar beleefde ik mijn mooiste werkjaren. Ik werkte in de buitendienst en kwam bij veel mensen over de vloer om een verzekering af te sluiten. Onder de mensen zijn, bij verschillende klanten op verschillende plekken langs en overal even een praatje maken, het ging mij prima naar de zin. Ik wist mijn omzettargets altijd wel te halen en vaak wel veel meer dan dat.
Al met al heb ik zeventien jaar voor NUVEMA gewerkt. De buitendienst werd opgeheven, het inschrijven gebeurde steeds vaker digitaal, en ik kwam weer op straat te staan. Het was in de tijd dat ik al last had van mijn ogen, mijn netvlies liet los. Ik heb een tijdje in de WW en de Ziektewet gezeten maar ben ook nog anderhalf jaar taxichauffeur bij de UVO geweest. Ik moest kinderen van en naar school brengen maar beleefde er niet mijn mooiste werktijd. Ze moesten in principe op hun stoel blijven zitten maar dat gebeurde lang niet altijd. Een jongen presteerde het zelfs om uit de taxi te springen.
Twee jaar geleden werd ik door mijn ogen al voor 40% afgekeurd. Een jaar later werd dit 100% omdat bij mij de ziekte van Alzheimer is geconstateerd. Een hard gelag inderdaad maar ik ben er altijd open over geweest en daarbij optimistisch ingesteld. Ik focus mij op de dingen die ik nog wel kan.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Van een officiële pensionering is nog geen sprake maar ik ben dus wel volledig afgekeurd. En dat viel zeker in het begin niet mee want je bent je structuur kwijt en hebt verder weinig meer om handen. Ik was dus op zoek naar een nieuwe invulling van mijn leven en nieuwe prikkels en impulsen. Die heb ik gevonden in het Hippolytushoes waar ik drie dagdelen in de week meehelp met bijvoorbeeld het koffie inschenken voor de bewoners van de aanleunwoningen en na die tijd de afwas doen. En meer van dat soort klusjes. Helaas liggen de meeste activiteiten, zoals de bingo, door corona stil, dat is helaas niet anders.
Ik ben ook nog verkeersbegeleider en heb in Middelstum onlangs tijdens de intocht van Sinterklaas weer meegeholpen. Ik ben in de loop der jaren het nodige vrijwilligerswerk gedaan voor de PKN-kerk in Middelstum. Ik ben nu nog gastheer maar ben ook clubleider, voorzitter van de jeugdraad en commissielid Vaste Vrijwillige Bijdrage geweest.
Een van mijn hobby’s is het sparen van kleine miniatuur VW-busjes. Ik heb boven een hele vitrinekast vol staan met deze wagens. En ik ben ook wel van het televisie kijken met GTST als een van mijn favoriete series.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De geboorte van mijn drie jongens en dat ik Gea heb leren kennen. Misschien hoort onze trouwdag hier ook wel bij maar we waren beide best wel gestrest voor deze dag. Het feest aan het eind van de dag inclusief een leuke band maakte echter alles goed.
En de dieptepunten?
Mijn Alzheimerdiagnose, het overlijden van mijn ouders en het jaar dat twee van mijn zussen in één week tijd aan kanker zijn overleden. Zij mochten slechts 58 en 43 jaar worden. Op de dag dat we de ene moesten begraven kwam ook het bericht dat de andere zuster was overleden. Dit heeft veel impact op ons gezin en op de familie gehad.
Doordat het kankergen in onze familie aanwezig is, onderga in jaarlijks een PSA- en borstcontrole. Mijn moeder heeft kanker gehad maar overleefde dit. Maar de zussen van mijn moeder zijn allemaal aan kanker overleden.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik lees op jouw site veel over Moonlight en Sunsation maar ik zou dit interview graag aan willen grijpen om ook iets over de voorlopers te vertellen. Je weet inmiddels dat ik samen met onder andere Yme Arends, Pieter ten Wolde, Gerrie Bullema en Henk Grommers onderdeel was van Red Devils. Ik ben altijd een echte muziekliefhebber geweest, dat begon al in de zestiger jaren. Van het gezelschap was ik meer de regelaar en organisator. Henk Grommers was bijvoorbeeld een betere DJ maar ik mocht wel heel graag achter de draaitafel staan in bijvoorbeeld Vita Nova.
In die tijd had je nog de Stichting Open Jeugd- en Jongerenwerk Middelstum waar toen onder andere Piet van der Molen en Albert Bakema inzaten. Zij vroegen toen aan ons of we een keer een discoavond in het Hervormd Gebouwtje wilden organiseren. Dat werd een groot succes en smaakte naar meer. Maar het Hervormd Gebouwtje leende zich hier niet echt voor. Het was in de tijd dat de openbare lagere school de locatie aan de Geertruida Alberdastraat inruilde voor de locatie aan de Florastraat.
Het karakteristieke gebouw kwam leeg te staan en ik ben toen met een stel enthousiastelingen begonnen met het verbouwen van het eerste klaslokaal tot een heuse jeugdsoos. Deze verbouwactiviteiten startten in 1983 en ik ben in 1984 in het bestuur gekomen van Jeugdsoos The Rising Sun. In het begin stond ik elke vrijdagavond te draaien, samen met Henri Koning. Later kwam Hans Huizing er ook bij en nog weer later Heino Buikema geloof ik. Ik vond het een geweldige tijd en het was altijd druk in de soos. Ondanks dat we maar tot een uur of twaalf, één open mochten zijn.
Er ging wel veel tijd in zitten want ik regelde bijvoorbeeld ook de aankoop van de singles. Frans de Bont was het vaak niet eens met mijn muziekkeuze, die had een heel andere smaak, haha. Eind jaren tachtig besloten we om bij het Hippolytushoes een feesttent neer te zetten. Ja, op de ijsbaan heeft in die tijd ook een feesttent gestaan maar volgens mij ging dat meer uit van de lichtweekorganisatie. Op het werk wisten ze precies wanneer er weer een feesttent aan zat te komen want dan kreeg ik allerlei telefoontjes van bijvoorbeeld de drankleverancier. Ook het thuisfront begon te morren want ik was ook doordeweeks vaak in TRS te vinden.
Kortom, ik heb er een prachtige tijd beleefd en daar kwam in 1990 een eind aan. Als begindertiger behoorde ik natuurlijk ook niet echt meer tot de doelgroep. Een tinnen bord met daarop de jaren 1984-1990 afgebeeld, zijn een heel mooie herinnering aan een voor mij prachtige tijd. Nog een bijzondere anekdote uit die tijd was dat jouw moeder van sommige andere moeders in de gaten moest houden of hun zoon naar de jeugdsoos ging. Die hadden dan misschien wel een uitgaansverbod. Maar ik betwijfel of jouw moeder zich hier wel aan hield, haha.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
Eigenlijk zijn wij best wel saaie mensen. De vakanties worden vaak in Nederland of in omringende landen doorgebracht. Gea heeft wel eens met vriendinnen gevlogen maar mij trekt dat helemaal niet. Ik ben niet zo avontuurlijk ingesteld.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik heb nergens spijt van. Misschien had ik achteraf dingen wat anders aan moeten pakken maar van te voren kun je niet alles overzien.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Doe maar een negen. Of nee, we zijn Groningers hé. Die geven altijd een punt minder dus noteer maar een acht. Ik heb een positieve kijk op het leven en probeer optimistisch te blijven. Daarom praat ik ook altijd open over mijn ziekte, dat is mijn manier om er mee om te gaan. ‘Ik had eerder al onder een bus kunnen komen’, bij wijze van. Zo probeer ik een en ander te relativeren.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Ik ben blij dat de ontstaansgeschiedenis van jeugdsoos The Rising Sun en de bijbehorende feesttenten nu op papier staan. Dank Klaziena Werkman voor de bemiddeling inderdaad. Zo blijven deze verhalen onder ons. Ik vond mijn DJ-periode een geweldige tijd waar ik met veel plezier op terugkijk.