Nico, kun je jezelf in het kort even voorstellen?
Je bent net op tijd want ik kan nu nog benadrukken dat ik een twintiger ben maar daar komt op 24 december een eind aan. Je hebt een geboren en getogen Bedumer voor je zitten, ik zie mijzelf ook niet zo snel uit Bedum vertrekken. Zeker nu mijn vriendin Merel en ik in juni een kindje verwachten. Iets waar we heel blij mee zijn. Wat dat betreft hadden we vorig jaar een vooruitziende blik toen we ons huisje aan de Grotestraat inruilden voor een woning aan de Bongerd.
Sinds twee jaar werk ik met veel plezier voor Hotel ’t Gemeentehuis en dat is vast de reden voor je komst. Ik neem inmiddels bijna vijftien jaar horeca-ervaring mee en kom uit een ondernemersgezin. Mijn ouders hadden een doe-het-zelfzaak aan huis, wat dat betreft ben ik altijd al gewend geweest aan veel mensen om mij heen.
Volgens mij heb jij ook horecabloed door de aderen stromen?
Dat klopt helemaal en dat kwam er al vroeg uit toen ik op mijn 15e afwasser werd bij Gerrit Koning in de zaak. Mijn broers kwamen daar regelmatig en toen Gerrit aan ze vroeg of de vacature van afwasser wat voor mij was, hapte ik direct toe. Niet veel later stond ik al in de garderobe, haalde de lege glazen op en stond achter de bar. Kortom, ik leerde het hele horecaleven van A tot Z kennen.
Zo verwonderlijk was het dus niet dat ik de middelbare hotelschool ging doen. Na twee verknalde HBO-opleidingen had ik mij voorgenomen om voor iets te gaan wat ik écht leuk zou vinden. Mede ingegeven door Harold Walraven die deze opleiding ook volgde en er al twee jaar op had zitten toen ik met de opleiding begon. Ik heb destijds een half jaar stage gelopen in Hotel ’t Gemeentehuis maar keerde na mijn diplomering op mijn 23e eerst fulltime bij Gerrit terug.
Het eerste jaar zat ik in Norg, toen bij Bij de Molen in Ten Post en ik was erbij tijdens de voorbereidingen voor de opening van De Caenerij in 2016. Al met al heb ik bijna dertien jaar met veel plezier voor Gerrit gewerkt. Maar toen Harold zijn broer stopte in het Hotel begon het toch te kriebelen.
Hoe ben je bij Hotel ’t Gemeentehuis Bedum terechtgekomen?
Ik kende Harold dus al van de opleiding en mijn stage-ervaringen in het Hotel waren ook zeer positief. Toen Harold zijn broer Sander stopte was hij dus op zoek naar een allround horecamedewerker en na enig wikken en wegen heb ik in 2019 de overstap naar Hotel ’t Gemeentehuis gemaakt. In 4,5 maand tijd was ik er helemaal ingewerkt maar toen was daar dus in 2020 corona met alle gevolgen van dien.
Wat zijn zoal je werkzaamheden?
Zie mij als een soort van manusje van alles die overal ingezet kan worden. Ik sta in de bediening, achter de bar maar tegenwoordig ook steeds vaker in de keuken. Ik regel de reserveringen, bespreek de offertediners voor in de zaal en ontvang de gasten.
Hier is geen dag hetzelfde en die afwisseling maakt het werk ook zo leuk. Soms denk je een rustig dagje tegemoet te gaan maar dat kan door enige telefoontjes of een onverwacht bezoek van een grote groep gasten maar zo veranderen. Die dynamiek past mij uitstekend en daarbij komen hier veel gasten over de vloer die ik wel ken. Zo onderhoud ik ook nog eens mijn sociale contacten.
Tegenwoordig ben je dus steeds vaker in de keuken te vinden toch?
Ik heb zowel bij Gerrit als tijdens een buitenlandse stage bij Maidstone in het Engelse Kent, gelegen tussen Dover en Londen, reeds de nodige ervaring in de keuken opgedaan. Hoewel ik in Engeland een vreselijke chef had, beleefde ik er toch 4,5 maand lang een leerzame tijd.
Mijn debuut in de keuken kwam echter onverwacht. Arjan werkte hier nog niet, Harold zijn dochter diende zich aan en een andere medewerker kon niet die dag en dus werd ik voor de leeuwen gegooid. Ik heb mij er doorheen geslagen en met vallen en opstaan leer ik nog steeds dagelijks bij. Zeker in de eerste twee lockdowns stond ik vaak in de keuken en dat gold ook voor de drukke zomer- en najaarperiode die we hier beleefd hebben.
Het is de bedoeling dat ik een dag in de week in de keuken blijf werken om feeling met het vak te houden. Dat maakt ons als Hotel ook minder kwetsbaar. Arjan is onze chefkok maar Harold en ik kunnen zo bijspringen in de keuken. Dat is, zeker in deze tijd, toch wel een luxe.
De sfeer onderling en in het Hotel is altijd goed?
Absoluut, we hebben een jong team en ondanks dat we vaak vol aan de bak moeten om alles rond te breien, is er altijd tijd voor een geintje. Zowel onderling als met de gasten. Hoe druk het ook is, het wordt vanzelf weer 22.00 of 23.00 uur en dan is er de tijd om nog even met elkaar na te zitten, slap te ouwehoeren en de dag te evalueren. En we komen elke dinsdagmorgen met zijn vieren bij elkaar om de week door te nemen, dat is ook wel prettig. Zo weet iedereen wat er speelt.
Wat maakt het werken in de horeca zo mooi?
De afwisseling en het omgaan met mensen. In de zomer ontvangen wij hier veel toeristen die uit alle hoeken en gaten van Nederland komen. Aan ons de taak om ze hier wegwijs te maken in de omgeving. De meeste gasten zijn hier nog nooit in deze contreien geweest en zij genieten al wandelend of fietsend van de rust en de ruimte. En van het feit dat de mensen hier elkaar nog groeten op straat.
Het is altijd even aftasten en inspelen op de omstandigheden wanneer nieuwe gasten zich hier melden maar in de loop der jaren leer je wel hoe je mensen moet benaderen. Niet met iedereen heb je een perfecte match maar dat regelen we dan onderling wel met het bedienend personeel. We blijven altijd vriendelijk en springen zo over van ABN naar een potje heerlijk ‘knauw’n’ als het moet.
Corona krijgt het Hotel er niet onder toch?
Nee man, we gaan weer bezorgen en wel van donderdag tot en met zaterdag. Afhalen is mogelijk van maandag t/m zaterdag. We hebben een heerlijk menu samengesteld met elke week een wisselende ‘Chef’s Special’. Ook kan er nog steeds geluncht worden van 12.00 tot 17.00 uur. En gelukkig hoeven de hotelgasten hun ontbijt niet op hun kamer te nuttigen zoals in eerdere lockdowns, dat scheelt ook weer.
Het was natuurlijk wel een teleurstelling dat we niet langer open mogen blijven en dan moet je jezelf even oppeppen om er vervolgens vol voor te gaan. We hadden het natuurlijk graag anders gezien, zeker na de topdrukte van afgelopen zomer.
Wat zijn de hoogte- en dieptepunten uit je horecacarrière tot dusver?
Hoewel we het beste van de lockdowns proberen te maken, beschouw ik ze wel als dieptepunten. Want je bent niet in de horeca gegaan om de mensen ‘een puut met eten’ te bezorgen. Ik geniet doorgaans van de gezelligheid en wanneer ik mensen lekker zie eten en drinken. Voeg daarbij nog de maatregelen van het verplicht registreren en het controleren van de QR-codes plus de bijbehorende discussies.
De hoogtepunten beleef ik tijdens zeer drukke dagen. Wat mij betreft kan het dan niet gek genoeg gaan. Het restaurant, twee volle zalen en dan ook nog een vol terras erbij, kom maar op. Ik kon bij Gerrit Koning ook altijd genieten van de EK’s en WK’s wanneer het Nederlands elftal hieraan meedeed. Man, de gekte na een doelpunt en dan vervolgens de bierpomp opengooien voor een bomvolle kroeg. Dat waren altijd prachtige evenementen.
Heb je nog leuke werkanekdotes?
We mogen onderling graag ouwehoeren. Het is hierbij geven en nemen natuurlijk. Vorig jaar bijvoorbeeld stuurden we Nick naar een niet bestaand adres. Ik geloof dat we Julianalaan 33 doorgegeven hadden maar zoveel nummers heeft die straat niet eens. En Nick maar aanbellen om te vragen waar dat huis was. Maar voordat je het weet, word je teruggepakt natuurlijk. Het inspelen op situaties en de verschillende gasten, je bent er soms acteur bij.
Nog tijd voor hobby’s?
Ik mag graag naar sport kijken en dan vooral naar voetbal en snooker. Tijdens het WK snooker kan ik in twee dagen tijd zo rustig twee keer twaalf uur achterelkaar kijken, geen enkel probleem. En ik hou van muziek luisteren. Vorig jaar heb ik een platenspeler gekregen en dat heeft tot een uit de hand gelopen hobby geleid.
Ik heb de nodige albums aangeschaft en heb hierbij een voorkeur voor muziek uit de jaren zestig en zeventig. The Rolling Stones, Creedence Clearwater Revival en Don McLean behoren tot mijn favorieten. Ook kan ik genieten van de platenhoezen. Dat zijn soms kunstwerkjes op zich.
Waar mogen ze je ’s nachts voor wakker maken?
Ik kan nu nog even genieten van mijn nachtrust, dat wordt na juni vast anders. Maar als er wat te kanen valt dan ben ik er graag bij. Ik ben een echte veelvraat en lust eigenlijk alles wel. Zelfs ’s morgenvroeg. In Engeland kon ik altijd wel genieten van zo’n stevig Engels ontbijt.
Waar staat Nico Homan over 10 jaar?
Dat is een goede vraag. Het gaat mij hier heel goed naar de zin dus voorlopig gaan we mooi op dezelfde manier door. Maar heel misschien wil ik ooit nog wel eens voor mijzelf beginnen. Of dat nu een hotel, restaurant of een café is qua horecagelegenheid, dat maakt mij niet zoveel uit. Ik kom uit een ondernemersfamilie en daar krijg je ongetwijfeld iets van mee. Ik ga er vanuit dat Merel en ik dan nog steeds samen zijn en sluit niet uit dat we tegen die tijd meer kinderen hebben.
Wil je verder nog iets kwijt?
Ik hoop op een drukke bezorgperiode voor de komende weken en dat Bedum en omgeving ons weer weet te vinden qua afhaal- en bezorgmaaltijden. Blijf gezond allemaal en hopelijk zien we elkaar snel weer terug in het nieuwe jaar!