Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Marijke Maike Freese – Mulder. Ik ben op 20 januari 1947 geboren in Huizinge in het huis waar nu Reint Wobbes woont. Ik ben enig kind en kom uit een arbeidersgezin. Mijn vader werkte eerst bij boer Elema en kwam later in de bouw terecht. Toen ik drie jaar was, verhuisden we naar de woning tegenover Elema, daar waar nu de familie Lalkens woont. Ik had dan wel geen broers of zussen om mee te spelen maar dankzij bijvoorbeeld de grote families Wieringa en Koopman waren er genoeg vriendjes en vriendinnetjes waar ik mee om kon gaan.
Toen ik negen jaar was, zijn we naar Stedum verhuisd. De plaats waar mijn vader oorspronkelijk vandaan kwam. Daar ben ik een aantal keren verhuisd, ook na ons trouwen. We hebben in een mooi driehoekje op de Borgweg-Weemweg gewoond. In 2000 hebben we echter dit huis aan de Borgweg gekocht. Als alles meezit gaat het huis begin volgend jaar plat en moeten we ongeveer een jaar in een wisselwoning wonen. Dat had van ons niet gehoeven maar als alles achter de rug is, krijgen we er vast een mooi nieuw huis voor terug.
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben in 1970 getrouwd met Ubbo Freese. Ubbo is van oorsprong een echte ‘Stadjer’ en we waren collega’s op het belastingkantoor in Groningen. Hoewel we niet op dezelfde afdeling werkten, kwamen we elkaar wel regelmatig tegen. Toen ik ontslag nam omdat ik een andere baan gevonden had, vond Ubbo het de hoogste tijd om een afspraakje met mij te maken en van het een kwam het ander. Vorig jaar hebben we in Zuid-Duitsland ons vijftig jarig huwelijksjubileum gevierd.
In 1971 werd onze dochter Marieta geboren, zij woont met haar partner in Midwolda. In 1975 diende onze zoon Robert zich aan. Hij woont met zijn partner in Groningen en samen hebben ze twee zoons gekregen. Stan is bijna vijftien en Cas bijna twaalf jaar oud. Vroeger hebben we vaak op onze beide kleinzoons gepast en nog steeds komen ze hier regelmatig langs. De band die we met ze hebben opgebouwd is hecht, en daar zijn we heel dankbaar voor.
Wat is uw voormalig beroep?
Ik heb eerst op de openbare lagere school in Middelstum gezeten, later op de hervormde lagere school in Stedum. Daarna volgde de landbouw-/huishoudschool in Appingedam. Ik had geen idee wat te worden maar het koken en naaien vond ik toen al leuk om te doen. Na drie jaar primair onderwijs koos ik echter voor de tweejarige INAS-opleiding. Dankzij drie verschillende stages kwam ik erachter dat de zorgkant niet echt wat voor mij was. De laatste stage was in een bejaardentehuis in Assen, daar heb ik wel een leuke tijd gehad. Maar op het half jaar Dennenoord in Zuidlaren en daarna twee maand voor een gezin in Garrelsweer werken, kijk ik met minder plezier terug.
Ik was zestien jaar toen ik mijn diploma op zak had. Een oom die voor de belastingdienst werkte, heeft vervolgens een goed woordje voor mij gedaan. Daardoor kon ik dus als typiste op het belastingkantoor in Groningen aan de slag. Ik werkte met zes ‘vrouwluu’ op één afdeling en dat was niet je van het. Na hier drie jaar administratieve ervaring op te hebben gedaan kon ik bij Autosloperij Bouwman in Groningen terecht. Daar zat ik met twee mannelijke collega’s op kantoor, dat beviel een stuk beter. Ik maakte ook regelmatig een dolletje met de monteurs die er werkten.
Hier heb ik tot 1968 gewerkt, daarna volgden nog dik twee jaar administratief werk bij een expertisebureau. We zijn in 1970 getrouwd en ik heb tot het eind van dat jaar doorgewerkt. Het was destijds heel normaal dat je stopte met werken, wanneer je trouwde. Vervolgens heb ik geen betaald werk meer verricht. Ik had het druk met het huishoudelijk gebeuren en ik ben al met al zo’n vijftien tot twintig jaar mantelzorger geweest voor mijn beide ouders.
Mijn vader was nog geen 45 jaar toen hij door allerlei lichamelijke klachten noodgedwongen moest stoppen met werken. De mantelzorg viel mij soms best wel zwaar, zeker op het eind. Omdat ik enigst kind was, kon ik immers op niemand terugvallen.
Ik heb mij in al die jaren thuis nooit verveeld hoor. Nog steeds vliegen de dagen voorbij en voordat je het weet is het alweer vrijdag. Ik heb jarenlang toneel gespeeld hier in Stedum en stond ook een jaar of zes a zeven achter de bar in de Stedumer voetbalkantine. Dat was leuk om te doen. Ubbo is altijd fulltime aan het werk geweest. Hij heeft al met al 43 jaar lang bij de belastingdienst gewerkt.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
We hebben nu de tijd om ’s morgens heerlijk rustig wakker te worden en gezamenlijk te ontbijten gevolgd door een lekker bakje koffie. Ondanks dat ik enigst kind ben, heb ik in al die jaren een grote familie- en vriendenkring opgebouwd. We gaan dan ook regelmatig op visite en dat reikt tot Klazienaveen en Enschede aan toe. Maar we krijgen ook vaak mensen over de vloer. De kinderen hebben wel eens gekscherend gevraagd of er ook nog een avond in de week voor hen overbleef. Maar de deur draait hier altijd naar binnen en we houden van de gezelligheid.
’s Avonds liggen we niet voor twaalf uur op bed. We volgen Op 1 en Jinek en na het laatste journaal komen we tot de conclusie dat er weer een dag voorbijgevlogen is. Toen de kleinkinderen jonger waren, hebben we regelmatig op ze gepast. We vertrokken dan soms al om kwart voor zeven van huis naar Groningen maar dat mocht de pret niet drukken. Door corona en het thuiswerken kwam hier plotsklaps een eind aan maar zoals eerder vermeld zien we beide kleinzoons nog regelmatig.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De geboorte van de kinderen en de kleinkinderen en dat Ubbo en ik al zo lang bij elkaar zijn.
En de dieptepunten?
De zorgen om mijn ouders. Ik was er in Stedum dagelijks mee bezig. Dat ging verder toen ze in Wiemersheerd terecht kwamen. Het laatste jaar van mijn moeder ging ik er soms dagelijks twee keer heen omdat ze zo slecht was. Je had ze natuurlijk een veel mooier einde toegewenst.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
We vieren onze vakantie al wel twintig jaar in Beieren in Zuid-Duitsland. We hadden er al een appartement maar toen vrienden van ons meewilden hebben we zelf een ander appartement gehuurd. Toen we later ons oorspronkelijk onderkomen wilden reserveren, bleek deze al verzegd te zijn. In onze zoektocht naar een ander plekje zijn we bij een heel aardig stel terecht gekomen, ze zijn nu 58 en 56 jaar oud. We konden een gedeelte van hun woning huren voor onze vakantie. Daar is een hechte vriendschap uit ontstaan. We hebben hun kinderen groot zien worden en toen Ubbo zeventig jaar werd, hebben ze hier een week lang gelogeerd.
Ze wonen op een heel mooi plekje vlakbij de Oostenrijkse en Tsjechische grens. Als we er weer arriveren, hebben we altijd zoiets van ‘we zijn weer thuisgekomen’. Van daaruit kun je allerlei mooie dorpjes en stadjes bezoeken. Maar ik kan er ook zo een dag lekker in een boek lezen terwijl Ubbo een Duitse krant leest. Er waren al plannen om een paar daagjes in het Marinapark in Volendam te boeken zodat we gezamenlijk naar Amsterdam konden gaan maar dat is er eerst bij gebleven.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
‘Hebben we nog speciale eisen Ubbo?’ Hmmm, niet echt, denk ik. Eigenlijk zijn we best wel saaie mensen. We gebruiken de winterperiode nog wel eens voor een vakantie in zo’n Roompothuisje. En we zijn een paar keer met Robert en Helen mee geweest op wintersport. Niet dat we dan zelf op de skies gaan staan hoor.
We trokken er vroeger ook regelmatig met een bevriend stel op uit. Zij woonden eerst aan de Weemweg in Stedum maar zijn later naar ’t Zandt verhuisd. Ze zijn beiden helaas kort achter elkaar overleden. Dat was ook wel een dieptepunt want we hebben jarenlang lief en leed gedeeld.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Achteraf hadden we eerder een huis moeten kopen. Maar ik ben niet iemand die veel risico’s wil nemen. Als ik ’s avonds naar bed ga, wil ik lekker kunnen slapen. Dit huis hebben we gekocht van Menko Swieringa. Hij was een collega van Ubbo bij de belastingdienst en wij waren de eersten waar hij tegen vertelde dat zijn huis te koop zou komen. Binnen twee dagen was de deal vervolgens afgerond. Daar hij zelf een nieuw huis liet bouwen, moesten we nog wel dik een jaar huren maar dat vonden we geen probleem.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Noteer maar een ruime voldoende hoor, ik ga voor een acht. We hebben samen veel plezier gehad en bijvoorbeeld onze 65- en 70-jarige verjaardagen groots gevierd. In aanloop naar zulke feesten kan ik mij ook helemaal uitleven in bijvoorbeeld een uitgebreid koud buffet.
Wilt u verder nog iets kwijt?
Bij ons is het glas altijd half vol in plaats van half leeg. Ook hopen we nog op vele goede jaren in ons nieuwe huis! Wat mij betreft hebben we het hele sloop-/nieuwbouwtraject zo snel mogelijk achter de rug….