Terwijl we een prachtige herfstwandeling in de bergen maken, komen Henri en ik erachter dat we aankomende maand alweer 5 jaar in Oostenrijk wonen. 5 jaar!! Een hele bewuste keuze, die er voor heeft gezorgd dat we Oostenrijk nu als onze thuis beschouwen. Voor ons voelt dit natuurlijk enerzijds nog steeds super speciaal, het blijft magisch om iedere ochtend wakker te worden omringd door bergen. Maar anderzijds is dit natuurlijk “gewoon” ons leven. We zijn beiden aan het werk, hebben onze sociale contacten, sporten allebei enz.. Ons leven gaat vaak ook z´n gangetje hier…
Het grappige is dat mensen / bekenden in Nederland dat soms lijken te vergeten. Vaak zijn mensen ontzettend geïnteresseerd (wat natuurlijk ontzettend lief en fijn is) in ons leven hier, hoe het gaat en bevalt. Het lijkt dan bijna alsof leven in het buitenland ontzettend speciaal is in vergelijking met het leven in Nederland. Want zodra ik interesse toon in hun leven, komt er vaak een reactie van “gaat z´n gangetje”, “we wonen nog steeds hier” en PUNT.
Daarnaast krijg ik ook geregeld een bepaald gevoel bij zulke gesprekken, alsof ze spijt hebben dat ze bijvoorbeeld niet naar het buitenland zijn gegaan: “Dat lijkt me zo leuk, wonen in het buitenland. Als het anders was gelopen…… Nu is dat echter niet meer haalbaar/mogelijk!”
In zulke situaties word ik altijd een beetje kriebelig, want HOEZO is dat nu niet meer mogelijk?! Als het anders was gelopen?? Het is niet zo dat dingen je overkomen (ja, natuurlijk zijn er altijd de dingen waar je geen invloed op hebt, die uitzonderingen daar gelaten). Je hebt altijd een keuze! Als jij in het buitenland wilt wonen dan kan jij die droom waar maken.
Wellicht is het een iets grotere uitdaging als je kinderen hebt, maar het is mogelijk! We hebben genoeg vrienden en bekenden die de stap hebben genomen en met kinderen naar het buitenland zijn verhuisd. Oei, maar dan moet ik m´n vaste baan opzeggen? Ja, dat klopt, maar ook in het buitenland is werk te vinden!
Ik ben van mening dat alles mogelijk is, maar je moet er wel open voor staan, er voor durven kiezen en er in geloven. Durf te luisteren naar je gevoel. Als je daar op durft te vertrouwen en op basis van je gevoel keuzes durft te maken, dan zul je zien dat er dingen op je pad komen die je überhaupt niet had durven dromen.
Het is jammer dat we als kind zo groots konden dromen, maar veel mensen dat zodra ze ouder worden niet meer durven. De ´doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg mentaliteit´ helpt natuurlijk ook niet bepaald. Daarnaast is er dan ook nog dat stemmetje die we allemaal hebben, die je vertelt hoe moeilijk het wel niet is of je overlaadt met angstige overtuigingen.
Heel eerlijk, als wij hadden geluisterd naar dat stemmetje van mij in 2016? Dan hadden we nooit onze spullen gepakt. Tijdens een eerste kennismaking in Kaprun in de zomer van 2016, zat ik op het balkon met een prachtig berglandschap als uitzicht. Maar ik kon niet genieten omdat dat stemmetje me van alles probeerde wijs te maken. Als ik toen had geluisterd, dan kon ik Oostenrijk nu niet mijn thuis noemen…
Het is op zulke momenten een kwestie van de focus leggen op de voordelen die verbonden zijn aan je droom, aan je verlangen en niet toegeven aan dat stemmetje en zijn/haar bezwaren. Wonen in de bergen, daar droomden we al tijden van. Die droom is op basis van intuïtief gevoel en verlangen gecreëerd. De bewuste keuze voor die droom heeft er voor gezorgd dat we nu dagelijks genieten van deze geweldige plek.