Kunt u zich heel kort even voorstellen?
Mijn volledige naam luidt Nella de Boer-Groenhagen. Ik ben op 13 juli 1947 geboren in Huize Tavenier in Groningen. Toen woonden we nog in Delfzijl. Ik heb nog een oudere zus. Zij is 77 jaar en woont in Winsum. Mijn vader werkte vroeger eerst voor Brons motoren in Appingedam en werd later docent werktuigbouwkunde in het middelbaar technisch onderwijs. Mijn moeder was van boerenafkomst en runde destijds het huishouden.
Toen ik anderhalf jaar was, verhuisden we naar Appingedam en toen mijn vader zijn opleiding afgerond had kreeg hij een baan in het Overijsselse Rijssen. Daar heb ik van mijn vijfde tot mijn tiende gewoond. Mijn moeder kreeg echter heimwee en het gezin Groenhagen verhuisde terug naar Groningen. We gingen op Noorderhogebrug wonen. Na getrouwd te zijn, hebben we nog een tijdje in een duplexwoning, in verband met de woningschaarste, in de stad gewoond om vervolgens rond 1975 naar Bedum te verhuizen.
We woonden eerst aan ‘t Holtstek 6 en zijn in 1995 naar Fazant 4 verhuisd. Hier wonen we al dik 25 jaar met veel plezier. Zelf moest ik in het begin even aan Bedum wennen want ik kon niet meer snel met de fiets even naar de Groninger binnenstad maar al snel had ik zoiets van, ik wil nooit meer terug!
Wat is uw burgerlijke staat?
Ik ben op 4 juni 1971 getrouwd met Piet de Boer. Wat dus inhoudt dat we een paar maand geleden ons vijftig jarig huwelijksfeest gevierd hebben. Heel vroeger zaten Piet en ik op dezelfde school, destijds hadden we echter nog geen verkering. Toen ik op de kleuterkweekschool zat, volgde er een uitwisseling met Piet zijn school en toen kwamen we elkaar weer tegen en was het wel raak.
In 1975 werd Wietse geboren en twee jaar later volgde Rolf. De oudste woont in Bedum en de jongste in Nieuw-Roden. Allebei zijn ze gescheiden maar hebben nu een nieuwe relatie met leuke partners. Daardoor zijn we opa en oma van drie kleinkinderen en door de nieuwe relaties hebben we er nog drie bonuskleinkinderen bij gekregen. De kleinkinderen variëren in leeftijd van tien tot achttien jaar. We zijn heel blij met ze en het klikt onderling ook heel goed!
Wat is uw voormalig beroep?
Op de lagere school in Rijssen ging je nog twee keer per jaar over. Dat was hier in Groningen niet meer zo. Ik kwam op de lagere school in Groningen bij mijn nichtje Greetje Uitham in de klas. Inderdaad de dochter van de bekende schaatser Jan. Onze moeders waren zussen van elkaar. Hierna ging ik naar de ULO en ik wist niet precies wat te worden. Twee van mijn vriendinnen gingen naar de kleuterkweekschool en moedigden mij aan om met ze mee te gaan. Ik zag nog een beetje tegen het zingen op maar achteraf bleek het een uitstekende keus te zijn geweest.
Na drie jaar regulier onderwijs ben ik nog één jaar doorgegaan om mijn hoofdakte te halen. Daarmee kon je namelijk ook hoofd van een kleuterschool worden. Ik was twintig jaar toen ik klaar was met school en in die tijd lagen de banen niet voor het oprapen. Ik heb toen eerst twee maand op de kinderafdeling van een ziekenhuis gewerkt. Gelukkig wilde de Kievitschool aan de Kapteynlaan in Groningen, waar ik in mijn derde leerjaar voor ‘gekweekt’ had, mij graag hebben en zo kon ik daar per 1 oktober terecht.
Hier heb ik al met al vijf jaar gewerkt. Daarna wilde ik graag wat anders proberen en zo werd ik hoofd van de kleuterschool De Zwaluw die in Groningen aan de Paterswoldseweg zat. Toen ik trouwde, kreeg ik een tijdelijke aanstelling en toen ik zwanger was van Wietse, werd ik ontslagen. Zo ging dat destijds. Het heeft wel enige voeten in aarde gehad voor ik weer aan de slag kon. Gelukkig had ik inmiddels zelf een auto en hiermee tufte ik naar Zoutkamp, Thesinge, Baflo en Warffum waar ik als kleuterjuf tijdelijk in mocht vallen.
Toen Rolf drie jaar werd, ben ik parttime aan de slag gegaan bij De Regenboogschool hier in Bedum. Later kreeg ik een vast contract en stond drie dagen per week voor de klas. Ik heb eigenlijk aan alle groepen op de lagere school wel les gegeven en zo kon het gebeuren dat ik Rolf nog in de klas gehad heb toen hij in groep acht zat. Ik ben zelfs met die klas mee geweest op een driedaagse schoolreis.
Dit lesgeven aan oudere groepen mocht ik doen omdat ik ook nog een eenjarige opleiding voor de bovenbouw gevolgd heb toen de kleuterschool werd samengevoegd met de lagere school. Al met al heb ik dik dertig jaar les gegeven op de Regenboog in Bedum waarbij ik het les geven aan de kleuters verreweg het mooiste vond. Later kwamen de kinderen van de scholieren die ik les gegeven had. Dan zag je oud-leerlingen dus weer maar nu als ouders. In 2011 ben ik met werken gestopt en kreeg een heel mooi afscheid aangeboden. Daarover later meer.
Hoe bevalt het gepensioneerd zijn?
Ik was 64 jaar toen ik stopte met werken. Piet kon er al twee jaar eerder met een goede regeling uit, hij was toen leraar op het VMBO, maar het ging mij nog goed naar de zin voor de klas. Maar ook na die tijd heb ik mij niet verveeld hoor. We hadden het lekker druk met het oppassen op de kleinkinderen en wanneer Piet lekker aan het klussen was bij de kinderen thuis, verzorgde ik het eten.
Tegenwoordig mag ik graag lezen en puzzelen. Vooral kruiswoordpuzzels mag ik graag maken, ik ben echter niet van de Sudoku’s. Onze kleinkinderen zitten op hockey, volleybal, fietsen en basketbal dus op de zaterdag pikken we met regelmaat verschillende wedstrijden mee.
Vroeger liep ik met allerlei collectes langs de deur. Soms had ik hier thuis wel drie bussen staan van verschillende goede doelen. Ook heb ik de SOS-derdewereldwinkel hier in Bedum mee helpen oprichten en voor de organisatie Helpende Handen ging ik regelmatig met oudere mensen naar de dokter of het ziekenhuis. In mijn jongere jaren heb ik, vanaf mijn tiende, jarenlang gekorfbald bij Hermes en ROG. Ik heb zelfs nog een tijdje in de hoofdklasse gespeeld.
Om mijn conditie wat op te krikken, die was na een periode van boezemfibrillaties behoorlijk verzwakt, ben ik tegenwoordig vaak aan het fietsen. Skiën is ook iets wat ik graag mag doen. Zo zijn Piet en ik 25 jaar reisleider geweest tijdens diverse wintersportreizen. Hopelijk kunnen we begin volgend jaar met zijn twaalven, met het hele gezin dus, weer op skivakantie.
Wat zijn de hoogtepunten uit uw leven?
De geboorte van onze kinderen en kleinkinderen, dat steekt er bovenuit. En ik kijk met veel plezier terug op ons vijftigjarig huwelijksfeest. We zouden met zijn twaalven naar Kreta gaan maar corona gooide roet in het eten. Onze jongens hebben vervolgens geregeld dat we met het hele gezin naar Hof van Saksen in Drenthe konden, daar hebben we een lang weekend doorgebracht.
Alles was pico bello geregeld met een compleet programma voor elke dag. Zo kwam er zelfs een kok langs om voor ons te koken en de kinderen zijn aan het lasergamen geweest. Het mooiste moment was misschien wel de video van een uur die we op een avond in ons huisje gezien hebben. Heel veel familieleden en vrienden hadden een mooie boodschap voor ons ingesproken!
En de dieptepunten?
Ik kan er gelukkig niet zoveel opnoemen. Wanneer je kinderen relatieproblemen hebben dan heeft dat ook zijn weerslag op je eigen welzijn. Gelukkig hebben we dat hoofdstuk afgesloten en is er nu de blijdschap over de nieuwe relaties. En mijn boezemfibrilleren was een vervelende tijd qua gezondheid. Gelukkig gaat het inmiddels dankzij het slikken van de nodige medicijnen wat beter.
Heeft u nog anekdotes en mooie verhalen?
Ik kijk met heel veel plezier terug op mijn laatste schooldag. Ik werd die dag, 14 juli 2011, met een gele eend opgehaald van huis en de hele dag werd er op school van alles georganiseerd. Zo hadden mijn collega’s en de leerlingen mooie stukjes en liederen gemaakt en deze werden voorgedragen.
Er was een gezamenlijke lunch en ’s avond zelfs een barbecue inclusief livemuziek. Van deze dag is een mooi fotoboek gemaakt. Collega’s van toen komen hier nog geregeld eten. Volgende week is het weer zover. Piet duikt dan de keuken in en wij praten vervolgens weer lekker bij met elkaar.
Wat zou u ooit nog willen doen in uw leven?
We gaan bijna elk jaar naar Kreta op vakantie. Daar is helemaal niets mis mee maar zelf zou ik nog wel een keer naar de Nederlandse Antillen willen. We zijn al eens naar Bonaire geweest maar Curaçao lijkt mij ook wel wat. We genieten sowieso elke dag hoor met ons gezin en met familie en vrienden. We zijn gelukkig dat we allemaal nog goed gezond zijn.
Waar heeft u spijt van gehad in uw leven?
Ik zou het zo niet weten. Nergens van is het juiste antwoord, denk ik!.
Wat zou u uw leven voor een cijfer willen geven?
Een 8,5! We genieten nog steeds van ons gezin, familie en vrienden.
Wilt u verder nog iets kwijt?
‘Het leven is te mooi om verdrietig te zijn!’. Dat vind ik een mooie uitspraak die voor ons ook wel van toepassing is. ‘Leer van gisteren, droom van morgen maar leef vandaag!’ Dat is misschien wel de beste spreuk om dit gesprek mee af te ronden……